Οι πρωτιές του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος

Διαβάζουμε το παρακάτω ενδιαφέρον άρθρο:

"Κων/νος Αδριανουπολίτης
Εκπαιδευτικός- ερευνητής

Δεν μπορούμε να μην προβάλουμε τα παράδοξα της ελληνικής εκπαίδευσης εάν ενδιαφερόμαστε πραγματικά γι΄ αυτήν και τη βελτίωσή της.

1. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδας η παιδεία παρέχεται δωρεάν. Από την Ε.Σ.Υ.Ε. ανακοινώθηκε (2004-2005) ότι δαπανώνται περισσότερα από 1.401 εκατομμύρια € ετησίως προκειμένου οι μαθητές να αποκτήσουν βασικές δεξιότητες και γνώσεις που σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. κατακτώνται μέσα και όχι έξω, από το εκπαιδευτικό σύστημα. Συγκεκριμένα 596 εκατομμύρια € περίπου δαπανώνται κάθε χρόνο στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση για την εκμάθηση ξένων γλωσσών, ενώ για τα ιδιαίτερα μαθήματα και τα φροντιστήρια δαπανώνται 805 εκατομμύρια €.


2. Η Ελλάδα δεν είναι τελευταία στο κατά κεφαλήν εισόδημα μεταξύ των χωρών μελών της Ε.Ε. αλλά, είναι τελευταία επί σειρά ετών, όσον αφορά τις δαπάνες της για την παιδεία, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat,.


3. Η Ελλάδα έχει τους περισσότερους φοιτητές (29,9%), (Μ.Ο. EU. 17.4%) μεταξύ των 27 χωρών - μελών της Ε.Ε., ακολουθούμενη από τη Σλοβενία με 25,7% και τη Λετονία με 24,4% (key data on education in Europe 2009). Σύμφωνα με το Δείκτη Ευημερίας του Legatum, ενός θινκ-τανκ με έδρα το Λονδίνο, η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό εγγραφών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση παγκοσμίως. Ταυτόχρονα η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στην ανεργία των πτυχιούχων Ανώτατης Εκπαίδευσης σε ολόκληρη την Ε.Ε. των 27, σύμφωνα με στοιχεία της Κομισιόν.

4. Ο Έλληνας μαθητής δαπανά πάρα πολλές ώρες ημερησίως σε σχολείο – φροντιστήριο κλπ., χαρακτηρίζεται ως άτομο σκληρά εργαζόμενο, αλλά στους διεθνείς διαγωνισμούς της PISA οι μαθητές μας καταλαμβάνουν τις τελευταίες θέσεις μαζί με την Τουρκία και το Μεξικό, σε ότι αφορά τα μαθηματικά τις φυσικές επιστήμες και τις αναγνωστικές ικανότητες.

5. Σε όλη την Ε.Ε. τα ποσοστά ανεργίας και επιπέδου εκπαίδευσης επηρεάζονται άμεσα και αντιστρόφως ανάλογα, με εξαίρεση την Ελλάδα, όπου η διαφορά είναι σχεδόν μηδαμινή. Σύμφωνα με έρευνα της Eurostat (έτος 2000), για το εργατικό δυναμικό, o M.O. του ποσοστού ανεργίας (25 – 64 ετών) στην Ε.Ε. των 15 είναι: απόφοιτοι πτυχιούχοι 4.4% και απόφοιτοι υποχρεωτικής εκπαίδευσης 10,7%. Στην Ελλάδα οι πτυχιούχοι έχουν ποσοστό 7,1% και οι απόφοιτοι υποχρεωτικής εκπαίδευσης 7.9%.


6. Η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της Ε.Ε. στη συμμετοχή των ενηλίκων στη δια βίου μάθηση με ποσοστό 2,9% ακολουθούμενη από τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Ο Μ.Ο. της Ε.Ε. των 27 είναι 9,5% με πρώτη τη Σουηδία με ποσοστό 32,4%.

7. Η Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι υποβαθμισμένη ποιοτικά και ποσοτικά σε αντίθεση με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. Ας μου επιτραπεί να αναφέρω την περίπτωση της Γερμανίας η οποία έχει ανεπτυγμένο σύστημα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, έχει τους λιγότερους φοιτητές στην Ε.Ε. των 27 (αναλογικά με τον πληθυσμό της, key data on education in Europe 2009), και την ισχυρότερη οικονομία της Ευρωζώνης. Η νοοτροπία που έχει καλλιεργηθεί στην ελληνική κοινωνία για «πανεπιστημιακό πτυχίο σε όλους και διορισμός όλων στο δημόσιο» πρέπει να εκλείψει. Η Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση, η Επαγγελματική Κατάρτιση, η Δια Βίου Μάθηση κλπ. θέλουμε να πιστεύουμε ότι ανήκουν στις πρώτες προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης, αν κρίνουμε και από την αλλαγή του ονόματος του Υπουργείου παιδείας. Ίδωμεν."

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα είναι πρώτη σε παραγωγή φοιτητών και πτυχιούχων, οι οποίοι όχι μόνο είναι άνεργοι, αλλά και χαμηλού επιπέδου, καθώς οι έλληνες μαθητές βρίσκονται να είναι τελευταίοι ακόμα και σε αναγνωστικές ικανότητες(!). Επιπλέον, όλες αυτές οι ώρες που απασχολούνται οι μαθητές σε σχολείο και φροντιστήριο (και ουσιαστικά και οι φοιτητές σε παραδόσεις μαθημάτων) δεν έχουν κανένα θετικό αποτέλεσμα, καθώς οι μαθητές μας είναι τελευταίοι παγκοσμίως.

Το γιατί συμβαίνει αυτό θα αποτελέσει θέμα επόμενου άρθρου μας.

Προσλήψεις στο Κτηματολόγιο

Φαίνεται πως τα σκάνδαλα με τις προσλήψεις στο Κτηματολόγιο είναι αναρίθμητα, και μάλιστα για άλλη μία φορά αφορούν τον πανεπιστημιακό χώρο:

"ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΘΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ

Η διοίκηση της κρατικής εταιρείας Κτηματολόγιο A.E. μας πουλάει παραμύθι ότι εφαρμόζει τον νόμο και γι'αυτό μας έδιωξε. Την ίδια όμως στιγμή,δεν εφαρμόζει τον νόμο σε σοβαρότερες και ξεκάθαρες παρανομίες. Εάν δεν γνωρίζει τις παρανομίες αυτές,καιρός να τις μάθει αμέσως τώρα. Ακολουθούν οι ξεκάθαρες παρανομίες και τεκμηριωμένα σκάνδαλα και απαιτούμε να εφαρμοσθεί ο νόμος (όπως εφαρμόσθηκε σε εμάς). Στην κρατική εταιρεία Κτηματολόγιο A.E., ορισμένοι (σε συνεργασία με την τότε διοίκηση) πλαστογράφησαν την ημερομηνία πρόσληψή τους και ενώ στην πραγματικότητα προσελήφθησαν μετά την προκήρυξη των εθνικών εκλογών 2009, φαίνεται στα χαρτιά ότι προσελήφθησαν πριν την προκήρυξη των εκλογών 2009 και μάλιστα έλαβαν αμοιβή για προγενέστερο χρονικό διάστημα για το οποίο δεν εργάστηκαν ποτέ. Ανάμεσά τους, ορισμένοι τοπογράφοι,δικηγόροι και άλλοι. Πλαστογραφία σε όλο της το μεγαλείο. Υπάρχουν συγκεκριμένες καταγγελίες στο Μέγαρο Μαξίμου,στο υπουργείο περιβάλλοντος και στον επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης για την ανωτέρω πλαστογραφία.Υπάρχουν επώνυμες μαρτυρίες ότι κάποιοι από αυτούς προσελήφθησαν ακόμα και 4 ημέρες πριν τις εθνικές εκλογές και σε κάθε περίπτωση μετά την προκήρυξη των εκλογών του 2009,όπου το υπουργείο εσωτερικών απαγορεύει οποιαδήποτε μεταβολή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα(οποιαδήποτε μεταβολή που γίνεται μετά την προκήρυξη των εκλογών,είναι άκυρη).Η διοίκηση έχει ενημερωθεί για την πλαστογραφία. Το πόρισμα του Αρεοπαγίτη Λέανδρου Ρακιντζή φωτογραφίζει την πλαστογραφία σε κάποιες ημερομηνίες πρόσληψης και ζητά να ακυρωθούν οι ανωτέρω συμβάσεις,με βάση το εργατικό δίκαιο. Υπάρχουν διευθυντές και στελέχη διπλοθεσίτες(που λαμβάνουν αμοιβή από δύο κρατικές θέσεις,σε περίοδο οικονομικής κρίσης).Διευθυντές που διώκονται για πλαστογραφία και απευθείας αναθέσεις και διευθυντές κτηματολογίου που προσέλαβαν χωρίς προσόντα φοιτήτριές τους,στο κτηματολόγιο(άραγε με ποιο αντάλλαγμα;;). Απαιτούμε ως Έλληνες πολίτες,να εφαρμοσθεί ο νόμος για τις ξεκάθαρες αυτές παρανομίες-σκάνδαλα,που καταγγέλλουμε δημόσια."

Επαναλαμβάνουμε τη φράση που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής για όσους παρακολουθούν τα εκπαιδευτικά ζητήματα:

"...διευθυντές κτηματολογίου που προσέλαβαν χωρίς προσόντα φοιτήτριές τους,στο κτηματολόγιο(άραγε με ποιο αντάλλαγμα;;)."

Με δεδομένο το γεγονός ότι το Κτηματολόγιο ουσιαστικά κυβερνάται από τον σύζυγο της Υπουργού Παιδείας, το θέμα αποκτά μία επιπλέον διάσταση...

ΙΕΚ και μόνιμοι εκπαιδευτικοί

Θα ήταν καλό να μας ενημερώσει το Υπουργείο Παιδείας πόσοι μόνιμοι εκπαιδευτικοί συμπλήρωσαν τελικά το ωράριό τους στα ΙΕΚ, και πόσοι μόνιμοι εκπαιδευτικοί προσελήφθησαν στα ΙΕΚ προκειμένου να πολλαπλασιάσουν το μισθό τους.

Για να ξέρουμε αν οι κραυγές των ΟΛΜΕδων για το θέμα της διάθεσης σε ΙΕΚ για συμπλήρωση ωραρίου είχαν κάποια ουσία...

Η δίκη της κυρα-Στέλλας

Για τα βαθύτερα αίτια και σκοπιμότητες πίσω από τη δράση της Στέλλας Πρωτονοταρίου θα γράψουμε σε άλλο άρθρο μας, προς το παρόν όμως θα αναφερθούμε στη δίκη που έλαβε χώρα, κάτω από την ασφυκτική πίεση όλης της αριστεράς και των διαφόρων συνδικαλιστάδων και των τσιρακιών τους.

Η κυρά-Στέλλα, η οποία εμφανίζει τον εαυτό της ως διωκόμενο τη στιγμή που απλώς ανέλαβε διευθύντρια στο διπλανό σχολείο, ανακηρύχθηκε αθώα μετά από μία πρωτοφανή διαδικασία στην οποία όλοι οι εμπλεκόμενοι διαγωνίστηκαν στο ποιός θα γλύψει περισσότερο.

Πρώτος από όλους ο εισαγγελέας, έπλεξε το εγκώμιο της αλβανόφιλης δασκαλίτσας και αναφέρθηκε σε ρατσιστικούς διαχωρισμούς των παιδιών ανάλογα με την εθνικότητά τους. Παρέλειψε όμως να σημειώσει ότι η ίδια η κυρα-Στέλλα ήταν που διαχώρισε τα παιδιά δημιουργώντας αλβανικούς θύλακες και εμποδίζοντας έτσι την ενσωμάτωσή τους στη χώρα που τα φιλοξενεί.

Αλλά και ο νυν διευθυντής του 132ου Δημοτικού Σχολείου Εμμ. Γιουτλάκης δεν πήγε πίσω. Μόνο στα γόνατα δεν έπεσε, ρίχνοντας το φταίξιμο σε προφορικές εντολές που του έδωσαν ανώτεροι. Δεν ξέχασε να δηλώσει και τη στενοχώρια του που τώρα το θεωρούν ακροδεξιό και φασίστα ενώ αυτός είναι με το μέρος της κυρα-Στέλλας.

Η τρόφιμη της Μπίλτερμπεργκ Αννούλα Διαμαντοπούλου δεν παρέλειψε με τη σειρά της να συγχαρεί την τυφλή και γκαβή δικαιοσύνη που έλαβε την απόφαση που η υπουργός είχε υπαγορεύσει με προηγούμενες δηλώσεις της.

Και φυσικά η ίδια η θαυμάστρια του Ρίτσου και της αλβανικής κουλτούρας δε μπορούσε παρά να κάνει δηλώσεις για το βαρυσήμαντο για τους αλβανούς παιδαγωγικό της έργο.

Όπως εύστοχα παρατηρεί το Δελτίο των 11, ο τυχάρπαστος εισαγγελέας ουσιαστικά είπε ότι μπορεί να αγνοεί κανείς ελεύθερα τους νόμους. αρκεί να θεωρεί ο ίδιος ότι οι προθέσεις του ήταν καλές. Αυτή είναι η σοβαρότητα των δικαστικών αρχών στην Ελλάδα!

Ενδιαφέρουσες στατιστικές για την τεχνική εκπαίδευση

Μελέτη του γνωστού Κοτσιφάκη της ΟΛΜΕ δίνει ενδιαφέρουσα στατιστικά στοιχεία για την τεχνική εκπαίδευση στην Ελλάδα. Βέβαια, με αυτά τα στοιχεία ο γνωστός συνδικαλιστής επιδιώκει να καταδείξει αυτά που θέλει, μάλλον κλείνοντας τα μάτια στα πραγματικά αίτια. Αλλά ας δούμε τα πράγματα με τη σειρά.

Αρχικά αναφέρεται σημαντική μείωση του ποσοστού των μαθητών που επιλέγει την τεχνική εκπαίδευση, ιδιαίτερα σε σύγκριση με άλλες χώρες. Αυτό είναι φυσικό επακόλουθο της επί χρόνια πολιτικής της ΟΛΜΕ και των πολιτικών, ιδιαίτερα της Αριστεράς. Γιατί στην Ελλάδα είναι πολύ εύκολο να περάσει κάποιος σε ένα τυχάρπαστο τμήμα από τα πολλά των ΑΕΙ και ΤΕΙ που κατακλύζουν τη χώρα ώστε να βγει κάποτε ένας αγράμματος πτυχιούχος, οπότε και δεν έχει ουσιαστικό κίνητρο να προτιμήσει την τεχνική εκπαίδευση. Επιπλέον, η ΟΛΜΕ και οι πολιτικάντηδες που λέγονται "στελέχη της εκπαίδευσης" έχουν καταφέρει να μη μένει κανείς στο Γενικό Λύκειο, οπότε και οι φιλόδοξοι γονείς βλέπουν πολλές φορές το παιδί τους μελλοντικό πτυχιούχο ακόμα κι αν δεν είναι σε θέση να γράψει μία ολοκληρωμένη πρόταση.

Στη συνέχεια, ο Κοτσιφάκης μας ενημερώνει ότι μόνο 20 υποψήφιοι από ΕΠΑΛ πέρασαν σε ΑΕΙ, αποδίδοντας το γεγονός σε μειωμένη δυνατότητα πρόσβασης των αποφοίτων των Eπαγγελματικών Λυκείων (EΠAΛ) στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Ο λόγος που πέρασαν μόνο 20 ήταν το επίπεδο τόσο των μαθητών όσο και των καθηγητών της τεχνικής εκπαίδευσης δεν επιτρέπει κάτι καλύτερο. Με δεδομένο ότι ακόμα και ο πιο αδύναμος μαθητής (για να το θέσουμε κομψά) μπορεί να πάει στο Γενικό Λύκειο και να περάσει σε ένα ΤΕΙ της συμφοράς, επόμενο είναι ότι στα ΕΠΑΛ θα καταλήξουν αυτοί που δεν είναι ικανοί ούτε και γι'αυτό.

Αυτά όμως δεν τα υπολογίζει η Αριστερά όταν πιέζει για είσοδο όλων των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (ούτε οι πολιτικοί των άλλων κομμάτων όταν προσπαθούν να μαζέψουν ψήφους μέσω της συνεχούς δημιουργίας νέων τμημάτων ΤΕΙ/ΑΕΙ που μετά πρέπει να αποκτήσουν πελατεία).

Οι καταλήψεις άρχισαν νωρίς

Το φετινό σχολικό έτος ξεκίνησε από νωρίς με καταλήψεις για κάθε πιθανό και απίθανο ζήτημα. Άλλωστε υπάρχει πάντα η στήριξη των συνδικαλιστών προς τους καταληψίες:

«Για τον κλάδο των εκπαιδευτικών –όπως αρμόζει, άλλωστε, στον κινηματικό μας πολιτισμό– τόσο ο σεβασμός της αυτονομίας του μαθητικού κινήματος όσο και η αλληλεγγύη μας είναι ζητήματα δεδομένα και αυτονόητα. Οι αγωνιζόμενοι μαθητές μας έχουν, παρά την ηλικία τους, την κρίση και την ωριμότητα της σκέψης ώστε να διαμορφώνουν οι ίδιοι τόσο το περιεχόμενο και τον προσανατολισμό των κινητοποιήσεών τους, όσο και την αξιοποίηση των πρόσφορων μορφών και μέσων»

Με άλλα λόγια, οι συνδικαλιστάδες θεωρούν ότι οι ανήλικοι μαθητές μπορούν να αυτοοργανώνουν κοινωνίες ανηλίκων που θα έχουν τα κοινωνικά χαρακτηριστικά των συνδικαλιστικών ομάδων που μάχονται για την αρπαγή της κουτάλας χωρίς κανέναν ενδοιασμό ή αίσθημα κοινωνικής ευθύνης.

Εκείνο που άλλαξε φέτος, εκτός από την πρώιμη έναρξη των καταλήψεων χάρη στη σχετική κινητοποίηση του κομμουνιστικού μηχανισμού, ήταν η στάση της πολιτείας. Το ΠΑΣΟΚ, το οποίο εξέθρεψε επί σειρά ετών το φαινόμενο, δε φάνηκε ευχαριστημένο με την κλιμάκωσή του και απάντησε με εισαγγελικές παρεμβάσεις.

Ενώ όμως το ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε να υιοθετήσει σκληρότερη στάση, οι συνδικαλιστές δε φάνηκαν διατεθειμένοι να απαρνηθούν την παράδοση. Πρώτος έσυρε το χορό ο γνωστός ΟΛΜΕτζής Θέμης Κοτσιφάκης, ο οποίος θεώρησε πως το να αναλάβουν τις ευθύνες τους οι διευθυντές των σχολείων και οι γονείς αποτελεί "ποινικοποίηση των κινητοποιήσεων των μαθητών και εισαγωγή του χωροφύλακα στο σχολείο". Το τι ακριβώς αφορά αυτή η κινητοποίηση δεν έχει σημασία για τους συνδικαλιστές, αρκεί να γίνεται ντόρος. Στο ίδιο κλίμα κινήθηκε και ο έτερος γνωστός συνδικαλιστής Τσιριγώτης.

Έχει ιδιαίτερη σημασία για την κατανόηση του τι ακριβώς συμβαίνει στα σχολεία να δούμε και ποιοί άλλοι και με ποιόν τρόπο έσπευσαν να υπερασπιστούν το καθεστώς των καταλήψεων.

Ας ξεκινήσουμε από την ΟΛΜΕ:

"Εκατόν πέντε μαθητές δικάζονται στις 29 Οκτωβρίου για συμμετοχή στην κατάληψη του σχολείου τους (3ου Γυμνασίου Ορεστιάδας) από 12/10 έως 16/10/2009.

Ηδη η ΟΛΜΕ κήρυξε τρίωρη στάση εργασίας για την ημέρα της δίκης (ώρες 11 - 2), ώστε να μπορέσουν οι καθηγητές να εκφράσουν, με την παρουσία τους στο δικαστήριο, τη συμπαράσταση στους μαθητές τους."

Το ερώτημα εδώ είναι τι ακριβώς ζητούσαν οι μαθητές του γυμνασίου μέσω της κατάληψης ώστε η ΟΛΜΕ να τους συμπαραστέκεται τόσο θερμά. Για το ίδιο θέμα, οι Κουσινίδης και Γιαννάτου της Β ΕΛΜΕ Έβρου εξέδωσαν μία ενδιαφέρουσα ανακοίνωση, η οποία καλεί σε εγρήγορση γιατί "οι μαθητές και οι γονείς τους προσέρχονται καθημερινώς και στην Υπηρεσία Επιμελητών Ανηλίκων για να συζητήσουν σχετικά με την πράξη που κατηγορούνται." Με άλλα λόγια, οι συνδικαλιστές θεωρούν ότι οι γονείς δεν πρέπει να είναι συνυπεύθυνοι για τις πράξεις παιδιών 12-15 ετών, τα οποία αντίθετα πρέπει να κινούνται σε καθεστώς ατιμωρησίας. Ενδιαφέρον προκαλεί και ο πίνακας αποδεκτών της ανακοίνωσης, στους οποίους περιλαμβάνονται, εκτός από πολιτικούς και τοπικούς άρχοντες, το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο και το εργατικό κέντρο της περιοχής.

Για ποιόν λόγο άραγε το εργατικό κέντρο της Ορεστιάδος σχετίζεται με την κατάληψη του γυμνασίου;

Ερχόμενοι στις καταλήψεις του Οκτωβρίου, βλέπουμε τους συνήθεις ύποπτους, δηλαδή διάφορες αριστερές ομάδες εκπαιδευτικών, όπως οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις ΔΕ:

"Ζητούν το λόγο, που τα παιδιά αντιδρούν στην έλλειψη κονδυλίων για την Παιδεία, υποδομών, χρημάτων για τις λειτουργικές ανάγκες των σχολείων, σ’ ένα σχολείο που υποτάσσεται στις ανάγκες των εξετάσεων (κυρίως των πανελλαδικών) και ισοπεδώνει σε μεγάλο βαθμό την ορμή, τη διάθεση για δημιουργία και συλλογικότητα, την παιγνιώδη φύση των εφήβων."

Το ερώτημα εδώ είναι τι κάνουν οι εκπαιδευτικοί για τη διάθεση για δημιουργία των εφήβων, και γιατί την ανάγκη για συλλογικότητα τη βλέπουν μόνο στις καταλήψεις; Μήπως οι συνδικαλιζόμενοι εκπαιδευτικοί βλέπουν οι ίδιοι με αδιαφορία το έργο τους, ενδιαφερόμενοι μόνο για συντεχνιακά συμφέροντα και διεκδικήσεις, και οι ίδιο αδιαφορούν για τους μαθητές τους, προτιμώντας να τους αφήνουν να κάνουν κατάληψη για να επωφελούνται και οι ίδιοι;

Χαρακτηριστική είναι και η στάση διαφόρων συνδικαλιστών που δραστηριοποιούνται στο χώρο των αδιόριστων, όπως η Μαρία Κρέτση, "φιλόλογος και μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Αδιόριστων Εκπαιδευτικών του Παραρτήματος Χανίων", η οποία καλεί τους κυβερνώντες να θυμηθούν το αντιεξουσιαστικό παρελθόν τους και ούτε λίγο ούτε πολύ θεωρεί πως σε λίγο θα μπουν τα τανκς στα σχολεία:

"Προκαλεί αλγεινή εντύπωση που η κυβέρνηση εφαρμόζει πολιτική καταστολής στο χώρο της Παιδείας αυτόν τον καιρό. Ενεργοποιεί τον Ν.2811|2000 που ποινικοποιεί τις μαθητικές καταλήψεις, μετατρέπει τους καθηγητές σε δωσίλογους στρέφοντάς τους εναντίον των μαθητών τους, και εκφοβίζει τους γονείς."

Φαίνεται λοιπόν ότι υπάρχει απόλυτη συνδικαλιστική συμφωνία στο ζήτημα των καταλήψεων. Άλλωστε, και οι 5(!) ΕΛΜΕ της Θεσσαλονίκης θεώρησαν καλό να δείξουν την ομοφωνία τους στο θέμα μέσω ανακοίνωσής τους στον φιλόξενο Ριζοσπάστη:

"Οι ΕΛΜΕ ξεκάθαρα εκφράζουν την αντίθεσή τους «στην προσπάθεια της Εισαγγελίας να αναθέσει στους εκπαιδευτικούς καθήκοντα αστυνόμευσης των μαθητών τους, πράγμα που, εκτός των άλλων, αναιρεί τον παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό τους ρόλο.

Καταδικάζουμε απερίφραστα τους βανδαλισμούς εις βάρος σχολείων.

Καλούμε τους μαθητές να περιφρουρήσουν τον αγώνα τους από όσους τον δυσφημούν και τον προβοκάρουν, καταστρέφοντας τη δημόσια περιουσία των σχολείων."

Με άλλα λόγια, οι συνδικαλιστές καλούν τους μαθητές να δημιουργήσουν αυτοδιοικούμενες ζώνες μέσα στα σχολεία, οι οποίες δε θα υπόκεινται σε κρατικό έλεγχο αλλά θα διέπονται από το σύστημα εξουσίας του κομμουνισμού και της Αριστεράς. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η φθινοπωρινή έξαρση των καταλήψεων επισφραγίστηκε από σχετική ερώτηση στη βουλή του γνωστού βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κουράκη, ο οποίος δίνει το καλό παράδειγμα στους άλλους γονείς με το να αφήνει τα παιδιά του να πρωτοστατούν σε επεισόδια από όπου τα ξελασπώνει ο Βούγιας.

Από τη στιγμή που σύσσωμος ο συνδικαλιστικός κόσμος απαιτεί να προστατευθεί το δικαίωμα των ανήλικων στην κατάληψη, αποτελεί ανακολουθία η επίσης συνδικαλιστική απαίτηση για μακρόχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Δηλαδή τόσο οι συνδικαλιστές όσο και η Αριστερά απαιτούν ένα υποχρεωτικό σχολείο που θα αποτελεί μία ιδιότυπη φυλακή, αλλά ταυτόχρονα οι φυλακισμένοι θα έχουν το ελεύθερο δικαίωμα να κάνουν κατάληψη όποτε θέλουν χωρίς καμία παρέμβαση. Που τελειώνει άραγε ο παραλογισμός της Αριστεράς και των συνδικαλιστών;

Αξιολόγηση ΑΕΙ

Χρειάστηκε να γίνουν μαραθώνιες προσπάθειες ετών εν μέσω συνδικαλιστικών και κομματικών αντιδράσεων για να έρθει η ΑΔΙΠ και να πει ότι αξιολόγησε ένα μέρος των άθλιων ΑΕΙ της χώρας και ανακάλυψε τα αυτονόητα που είναι γνωστά εδώ και δεκαετίες:

Η Ελλάδα έχει υπερβολικά μεγάλο αριθμό ΑΕΙ με πολλούς φοιτητές.

Υπάρχουν τμήματα και προγράμματα σπουδών τα οποία είναι «μόνο στα χαρτιά».

Εχει δημιουργηθεί μεγάλος αριθμός μεταπτυχιακών προγραμμάτων, χωρίς σαφείς διαδικασίες επιλογής φοιτητών και επαγγελματικές προοπτικές, με αποτέλεσμα τον πληθωρισμό πτυχίων.

Το επίπεδο των φοιτητών είναι χαμηλό.

Το εκπαιδευτικό και διοικητικό προσωπικό είναι ανεπαρκές, ενώ σε ορισμένα τμήματα η έντονη εξωπανεπιστημιακή απασχόληση δημιουργεί προβλήματα.

Το ερώτημα είναι με ποιόν τρόπο θα αντιμετωπιστούν όλα αυτά, όταν ακόμα και η τυπική έρευνα για τη διαπίστωσή τους συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση του σαθρού πανεπιστημιακού κατεστημένου.

Βούλα Τσίγκα: Η κνίτισσα που το έπαιζε έξυπνη

Το στέλεχος της ΚΝΕ Βούλα Τσίγκα έκανε την παρακάτω δήλωση που αφορά το νέο νόμο που προβλέπει εκλογή πρυτάνεων (και) από όλους τους φοιτητές και όχι μόνο μερικούς επαγγελματίες φοιτητοπατέρες όπως γινόταν μέχρι τώρα:

"Μετά τις πρώτες συνέπειες του νόμου-πλαισίου, ένας νέος γύρος αποπροσανατολισμού του λαού επιχειρείται με τη συζήτηση για τη συμμετοχή των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές. Ενας νόμος που, όπως έγκαιρα προειδοποίησε το ΚΚΕ, μοναδικό στόχο έχει τα ΑΕΙ να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια για τα συμφέροντα και την ιδεολογία της ολιγαρχίας. Με την προβολή της ψευδεπίγραφης καθολικής ψηφοφορίας των φοιτητών, μια διαδικασία την οποία στην πράξη έχουν αποδοκιμάσει οι φοιτητές με τη μαζική αποχή τους, το ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας επάξια το έργο της Ν. Δ., θέλει να εγκλωβίσει τους φοιτητές να στηρίξουν όργανα διοίκησης υποστηρικτές του νόμου και συνολικότερα των αναδιαρθρώσεων. Δεν χρειαζόμαστε κάποιον υποψήφιο που θα μπει μπροστά στην εφαρμογή της κυρίαρχης πολιτικής. Καλούμε φοιτητές και σπουδαστές να μαζικοποιήσουν τις επιτροπές αγώνα των σχολών τους, ενισχύοντας το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών. Συγκρουόμαστε με τα φαινόμενα εξαγοράς και διάλυσης που κυριαρχούν."

Θα περίμενε κανείς ότι για τους κνίτες ολιγαρχία σημαίνει να αποφασίζουν οι λίγοι φοιτητοπατέρες, ώστε να μπορούν να μεθοδεύουν καταστάσεις και να συναλλάσσονται ελεύθερα με σκοπό το προσωπικό τους όφελος. Αλλά οι κνίτες έχουν αντίθετη άποψη: Ολιγαρχία είναι να ψηφίζουν όλοι, χωρίς τη μεσολάβηση των φοιτητοπατέρων. Και φυσικά για να εξυπηρετηθούν οι σκοποί του ΚΚΕ χρειάζονται θύματα που θα πάνε να κάνουν αγώνα ώστε οι φοιτητοπατέρες να διατηρήσουν τα προνόμιά τους και να καταφέρνουν να περνούν τα μαθήματα και να αποκτούν μεταπτυχιακά και διδακτορικά με διαβατήριο την ψήφο τους στις πρυτανικές εκλογές.

Οι γελοιότητες της ΕΕΤΕΚ

Οι προτάσεις της "Επιστημονικής Ένωσης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης" προς την Άννα Διαμαντοπούλου δε θα μπορούσαν παρά να χαρακτηρίζονται από την υπερφίαλη αίσθηση μεγαλείου που χαρακτηρίζει πληθώρα λειτουργών τεχνικής εκπαίδευσης.

Το βασικό θέμα που απασχολεί την ΕΕΤΕΚ είναι η απόκτηση παιδαγωγικής επάρκειας από τους ΤΕ, η οποία απαιτούν να έχει τη δυνατότητα εξέλιξης σε μεταπτυχιακό(!). Το ερώτημα είναι σε τι θα χρειαστεί η παιδαγωγική επάρκεια στους ΤΕ, τη στιγμή που οι περισσότεροι από αυτούς καταλήγουν για τους γνωστούς λόγους ως αποσπασμένοι σε διάφορες θέσεις γραφείου, όπου και προσπαθούν να βρουν από ποιά μεριά γράφει το μολύβι. Για του λόγου το αληθές, ας μας πουν οι ίδιοι οι συνδικαλιστές τους που βρίσκονται οι ΤΕ που διορίστηκαν τα τελευταία πέντε χρόνια.

Αλλά και τα άλλα θέματα που απασχολούν την ΕΕΤΕΚ δεν υπολείπονται φαιδρότητας, καθώς τονίζεται η ανωτερότητα των ΤΕ σε σχέση με τους υπόλοιπους "εκπαιδευτικούς":

"...οι καθηγητές της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης διαθέτουν τα περισσότερα επιπλέον ακαδημαϊκά προσόντα σε σχέση με τους λοιπούς εκπαιδευτικούς Π.Ε. και Δ.Ε."

Το ερώτημα εδώ είναι ποιά είναι τα επιπλέον ακαδημαϊκά προσόντα που μπορεί να διαθέτει ένας ΤΕ σε σχέση με έναν ΠΕ, εκτός εάν αναφέρονται στα πτυχία που εξασφάλισαν πολλοί ΤΕ με πλάγιους τρόπους, όπως η εκ των υστέρων αναβάθμιση διαφόρων αστείων σχολών ή η εξασφάλιση εκπαιδευτικών αδειών σε συνδυασμό με γνωριμίες σε συγκεκριμένα ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Αξιοσημείωτο είναι και το ενδιαφέρον της ΕΕΤΕΚ για τους αποφοίτους γενικού λυκείου που θέλουν να εγγραφούν σε ΕΠΑΛ. Κι αυτό γιατί ο απόφοιτος γενικού λυκείου μπορεί να εγγραφεί στο ΙΕΚ και να περάσει τις εξετάσεις της πιστοποίησης, αλλά δε θα μπορεί να διοριστεί ως ΤΕ στην εκπαίδευση, όπως συνέβη με τα παιδιά πολλών "εκπαιδευτικών" που ανακάλυψαν τις τεχνικές κλίσεις τους αφού τελείωσαν το γενικό λύκειο προκειμένου να διοριστούν στη συνέχεια σε κάποιο σχολείο.

Αλλά σε αυτό θα αναφερθούμε με λεπτομέρειες στο μέλλον...

Δημοτικές εκλογές: Ελένη Χατζηδημητρίου

Όπως και πολλά άλλα τέκνα του κομματικού σωλήνα, η Ελένη Χατζηδημητρίου αποφάσισε να εκτεθεί για το καλό του κόμματος.

Η λάτρις του ψηφιακού ρετούς μας πληροφορεί ότι απεφοίτησε το 2009 από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, διορίστηκε το 2009 στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, και επέλεξε το βολικό Πανεπιστήμιο Αιγαίου για να συνεχίσει τις σπουδές της.

Αλλά αυτά δεν είναι παρά μόνο η αρχή:

"Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων ανέπτυξα έντονη συνδικαλιστική και κοινωνική δράση. Υπήρξα Πρόεδρος του Συλλόγου Φοιτητών «Έλλη Αλεξίου» του Παιδαγωγικού Τμήματος Αθήνας (2008-2009), Ειδική Γραμματέας του ίδιου Συλλόγου (2007-2008), εκπρόσωπος των φοιτητών στην Γενική Συνέλευση Καθηγητών και στο Διοικητικό Συμβούλιο των Καθηγητών. Εκπρόσωπος του Συλλόγου Φοιτητών του Παιδαγωγικού Τμήματος στη Σύγκλητο του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 2006 υπήρξα μέλος του Γραφείου Σχολής της Π.Α.Σ.Π. Παιδαγωγικού. Μετά το πέρας των σπουδών μου, συνέχισα τη συνδικαλιστική δράση στο χώρο εργασίας μου, ως αναπληρώτρια δασκάλα, με την εκλογή μου στο Σύλλογο Δασκάλων-Νηπιαγωγών Αργυρούπολης-Αλίμου-Ελληνικού «ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ».
Παράλληλα, συμμετέχω ενεργά στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αγίου Δημητρίου, όντας από το Μάιο του 2008 εκλεγμένη Αναπληρώτρια Γραμματέας της 1ης Τοπικής Οργάνωσης του Κόμματος. Είμαι επίσης μέλος στον Τομέα Ισότητας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Είμαι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού «Νέος Αγωνιστής» και μέλος της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «ΥΛΗΩΡΟΣ» για το Αστικό και Περιαστικό Περιβάλλον."

Φυσικά η φιλόδοξη νεανίδα δεν παραλείπει να μας γνωστοποιήσει και την ύπαρξη facebook group για τους υποστηρικτές της.

Να λοιπόν σε τι εξυπηρετεί η παρουσία των κομμάτων στα πανεπιστήμια και στα σχολεία: στο να βγαίνουν διάφορα στελέχη με την προοπτική να συνεχίσουν το εργο του κομματικού κατεστημένου. Η μικρή Ελένη δεν έχει να επιδείξει κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες ή προοπτικές. Έχει όμως μία πλούσια δραστηριότητα στην υπηρεσία του κόμματος, που δημιουργεί την εύλογη απορία αν προλάβαινε να ανοίξει και κανένα βιβλίο.

Τι είδε ο Έλληνας εκπαιδευτικός στη Φινλανδία

Όσοι εκπαιδευτικοί είναι "μέσα στα πράγματα" όλο και καταφέρνουν να εξασφαλίσουν συμμετοχή σε κάποιο "εκπαιδευτικό ταξίδι". Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως τα συμπεράσματα των συμμετεχόντων έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον:

Ομάδα Ελλήνων εκπαιδευτικών, με επικεφαλής το διευθυντή της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης, Γεώργιο Κυρίζογλου, επισκέφτηκε το δήμο της Κόκολα και ξεναγήθηκε σε τέσσερα σχολεία, σε δύο κέντρα νεότητας, στα γραφεία της διεύθυνσης εκπαίδευσης και στο δημαρχείο της πόλης. Η ελληνική αντιπροσωπεία κατέγραψε τις βασικές στρατηγικές του φινλανδικού συστήματος (που θεωρείται πρότυπο), οι οποίες συνίστανται στα εξής:

- Λεπτομερή και μακροχρόνιο σχεδιασμό διδακτικών προγραμμάτων.

- Οικοδόμηση πάνω στα παλιά θεμέλια με στόχο τη βελτίωση και όχι την ισοπέδωση του παλαιότερου.

- Ισότιμη αντιμετώπιση όλων των παιδιών, άσχετα από την εθνότητα, το φύλο, το μαθησιακό-γνωστικό επίπεδο και το κοινωνικοπολιτισμικό περιβάλλον απ’ όπου προέρχονται.

- Διαρκή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών (οι οποίοι είναι όλοι κάτοχοι μεταπτυχιακών διπλωμάτων) και μεταξύ τους συνεργασία.

- Παροχή άριστων κτιριακών υποδομών, εξοπλισμού και εκπαιδευτικών υλικών.

Ας τα δούμε αυτά με τη σειρά.

Ο σχεδιασμός διδακτικών προγραμμάτων έχει νόημα όταν αυτά πρόκειται να τηρηθούν, όχι όταν η κάθε συνδικαλιστική ομάδα τα καταργεί στην πράξη για τους πλέον πιθανούς και απίθανους λόγους. Ούτε όταν όποιος ανήκει σε συγκεκριμένες κλίκες μπορεί να ενεργεί αυθαίρετα χωρίς καμία συνέπεια.

Η ισοπέδωση του παλαιότερου έχει ήδη επιτελεστεί εδώ και πολλά χρόνια. Σε ποιά παλιά θεμέλια θα γίνει πλέον η οικοδόμηση; Σε αυτά των καταλήψεων και της ανεξέλεγκτης παραβατικότητας; Ή σε αυτά της χωρίς διάκριση βαθμολόγησης όλων των μαθητών με Άριστα προκειμένου να ικανοποιηθούν τα αριστερά συμπλέγματα περί μη ταξικότητας στην εκπαίδευση;

Η ισότιμη αντιμετώπιση όλων των παιδιών περιλαμβάνει και τα παιδιά των εκπαιδευτικών που παραδοσιακά ανήκουν σε μία ιδιαίτερη κατηγορία προνομιούχων μέσα στο σχολείο;

Μάλλον όμως οι Έλληνες εκπαιδευτικοί αναφέρονται στο αγαπημένο τους θέμα της πολυπολιτισμικότητας, το οποίο έχει απασχολήσει μία άλλη Σκανδιναβική χώρα που νόμιζε ότι θα κάνει τους μουσουλμάνους μετανάστες Ευρωπαίους.

Στη Φινλανδία κάποιοι όροι έχουν διαφορετική σημασία από ότι στην Ελλάδα. Οι εκπαιδευτικοί μπορεί να είναι όλοι κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων, αλλά αυτοί έχουν συγκεκριμένο αντικείμενο σχετικό με την εκπαίδευση και όχι όπου προλάβει ο καθένας. Επιπλέον, η συνεργασία μεταξύ των εκπαιδευτικών δε σημαίνει να κάνουν συνεννοήσεις για το ποιός θα ψηφίσει ποιόν.

Οι υποδομές στη Φινλανδία μπορεί να είναι άριστες, αλλά ίσως αυτό να συμβαίνει γιατί εκεί δεν έχουν καταλήψεις, ούτε θεωρείται δεδομένο ότι οι μαθητές και ενίοτε και οι καθηγητές είναι ατιμώρητοι για την κακή χρήση και καταστροφή των υποδομών αυτών. Και φυσικά οι υποδομές δε διατηρούνται άριστες όταν οι καθηγητές τρέχουν σε κάθε ευκαιρία για τις γνωστές ασχολίες τους αφήνοντας τα πάντα αφύλακτα.

Καλό είναι λοιπόν πριν γίνει οποιαδήποτε σύγκριση με τις προηγμένες χώρες να αναρωτιούνται οι διάφοροι τουρίστες αν έχει νόημα η σύγκριση αυτή.

Η υπόθεση Άλεξ Μεσχισβίλι

Διαβάζουμε στις εφημερίδες πως τρία από τα έξι παιδιά που καταδικάστηκαν για την υπόθεση εξαφάνισης του Άλεξ Μεσχισβίλι από τη Βέροια, το 2006, προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο.

Άραγε θα παραστούν ως μάρτυρες και τα μέλη του προεδρείου της ΕΛΜΕ Πειραιά;

Δημοτικές εκλογές: Γλυφάδα

Το ότι πολλοί σχετιζόμενοι με την εκπαίδευση ασχολούνται ταυτόχρονα και με την πολιτική προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους ή να διορίσουν τα παιδιά τους είναι γνωστό. Φαίνεται όμως πως στην παράταξη "Δυνατή Γλυφάδα" η συμμετοχή των εκπροσώπων της εκπαίδευσης ξεπερνά το μέσο όρο.

Βλέπουμε λοιπόν κάτω από τον Κόκκορη (όνομα γνωστό στους εκπαιδευτικούς κύκλους) να συνωστίζονται ο Κόκοτας Παναγιώτης Καθηγητής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Κούτρας Νίκος Καθηγητής Χημείας και Υποδιευθυντής ΙΕΚ Γλυφάδας, ο Σκαλτσάς Αθανάσιος Συν/χος Εκπαιδευτικός, ο Σκαλτσάς Αθανάσιος Συν/χος Εκπαιδευτικός, καθώς και διάφοροι διδάκτορες.

Βέβαια θα πει κανείς ότι και άλλοι διευθυντές ΙΕΚ είχαν παρόμοια εμπλοκή με τα κοινά. Άλλοι για να γίνουν διευθυντές και άλλοι για να παραμείνουν...

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ποινικοποίηση των μαθητικών αγώνων

Κάθε φορά που συλλαμβάνονται καταληψίες, βομβιστές και καταστροφείς σε πορείες που διοργανώνονται υπό την αιγίδα του ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθούν αμέτρητες ανακοινώσεις που καταγγέλουν "την ποινικοποίηση των μαθητικών αγώνων". Φαίνεται όμως πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει άλλη άποψη όταν προσπαθεί να φιμώσει τις αντιδράσεις στις νεοταξικές μεθοδεύσεις του.

Βλέπουμε λοιπόν το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Μουλόπουλο και τον ροζ πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Λυκείου των Αμπελοκήπων να καταδίδουν μαθητές του λυκείου προκειμένου να συλληφθούν από την αστυνομία:

Πρόεδρος Συλλόγου γονέων κατέδιδε μαθητές!
26.1.10

Η ιστορία των γεγονότων του περασμένου Σαββάτου οδεύει προς το τέλος και είναι καιρός να κάτσουμε και με νηφαλιότητα να δούμε κάποια πράγματα. Είναι βέβαια δύσκολο να παραμείνει κανείς ψύχραιμος, αν κάτσει να καταμετρήσει τα απίστευτα που ακολούθησαν την προσαγωγή των νεαρών πατριωτών.
Από την πρώτη στιγμή που οι 44 οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ άρχισαν να συμβαίνουν διάφορα τραγελαφικά που μπορεί να κάνουν τον οποιονδήποτε να χάσει την ψυχραιμία του. Όπως την χάσαμε και εμείς όταν ενημερωθήκαμε από γονείς συλληφθέντων μαθητών ότι την ώρα που οι 44 πιτσιρικάδες βρίσκονταν για αναγνώριση στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής και ο βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Μουλόπουλος μπαινόβγαινε στους χώρους του μεγάρου σαν στο σπίτι του, πρόεδρος Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Λυκείου των Αμπελοκήπων δρομολογούσε την καταδίκη μαθητών που φοιτούν στο συγκεκριμένο σχολείο.
Μπροστά στην είσοδο της ΓΑΔΑ ο κύριος αυτός, υπό τη παρουσία του Μουλόπουλου και των προθύμων «περαστικών» αυτοπτών μαρτύρων - όχι η Μαρίνα Βήχου δεν ήταν εκεί - επεδείκνυε φωτογραφίες συγκεκριμένων ανηλίκων με τα ονόματά τους, ώστε αυτοί να ταυτοποιηθούν και να μηνυθούν. Το όνομα αυτού του «κυρίου» είναι στην διάθεσή μας αλλά δεν θα το δημοσιοποιήσουμε, γιατί θα κατατεθούν μηνύσεις εις βάρος του από τους γονείς των μαθητών.
Αυτό είναι το ήθος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και των υποστηρικτών του. Νεοταξίτες δοσίλογοι, που σπεύδουν με κάθε ευκαιρία να καταδώσουν και να κατηγορήσουν από την ίδια την Πατρίδα τους μέχρι ανήλικα σχολιαρόπαιδα. Και να σκεφτεί κανείς ότι όλοι αυτοί σε κάθε ευκαιρία αποκαλούν τους Πατριώτες ρουφιάνους και συγχρόνως παρουσιάζονται ως αυτόκλητοι υπερασπιστές της ανηλικότητος, του εφηβικού αυθορμητισμού και των νεανικών οραμάτων.
Δυστυχώς, η ιστορία επαναλαμβάνεται και θα επαναλαμβάνεται. Γιατί κάθε τόσο αποδεικνύεται ότι από τον Κον Μπεντίτ μέχρι τους διάφορους «αστέρες» της εγχώριας αριστεράς είναι όλοι τους φυσικοί και πνευματικοί βιαστές της νεολαίας από τους παιδικούς σταθμούς μέχρι τα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα...
Όλα αυτά και πολλά άλλα που θα αναλύσουμε τις επόμενες ημέρες καταδεικνύουν και την εγκυρότητα των διαδικασιών που ακολουθήθηκαν απέναντι σε αυτά τα παιδιά που παρέλασαν μπροστά από τον ανακριτή με το κεφάλι ψηλά, χωρίς να κρυφτούν, χωρίς να δακρύσουν, χωρίς να δείξουν το φόβο τους...

Οι άθλιοι που έσπευσαν να υλοποιήσουν το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι ίδιοι που τρέχουν να απαιτήσουν την αποφυλάκιση των διαφόρων "αυθόρμητων διαδηλωτών" με τις μολότωφ που ο ΣΥΡΙΖΑ προστατεύει. Σταχυολογούμε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία από αυτήν την πλήρη λίστα:

Καραβάς Αντώνιος του Ιωάννη: Γεννήθηκε μια βροχερή μέρα στο Γαλάτσι το 1966. Είναι ιδρυτικό μέλος της Διεθνιστικής Εργατικής Αριστεράς (αυτοί που κατέβαζαν τους μουσουλμάνους να τα σπάσουν το καλοκαίρι) και λέει πως είναι παθολόγος στον Ερυθρό..Μην πάτε να τον ψάξετε. Δεν δουλεύει ποτέ αφού είναι συνδικαλιστής. Σύμπτωση! Είναι μέλος της εργατικής επιτροπής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και πολιτευτής του στη Β΄ Αθηνών.

Γιαμπουράνης Χρήστος: Γενικός Γραμματέας του ΣΕΤΤΕΑ (Σωματείου Εργαζομένων στις Ταχυμεταφορικές-Ταχυδρομικές Επιχειρήσεις Νομού Αττικής). Εντάχθηκε στην Αριστερά την περίοδο των Μαθητικών κινητοποιήσεων το 1990-1991. Οργανώθηκε στην Επαναστατική Αριστερά το 1992. Μέλος της ΔΕΑ κι αυτός (Διεθνιστική Εργατική Αριστερά). Είναι γνωστό όνομα καθώς ο Αλαβάνος τον επέλεξε ως υποψήφιο στις Ευρωεκλογές που πέρασαν για το ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Πέτρος Τζομάκας: Είναι περιπλανώμενος από κατάληψη σε κατάληψη και μέλος της Νεολαίας Ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη (Y.R.E.). Mέλος κι αυτός μιας εκ των συνιστωσών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Θάνος Λυκουργιάς: Μέλος της Κίνησης Απελάστε το Ρατσισμό, στους Αμπελοκήπους. Είναι γνωστός αριστούχος φοιτητής της ΑΣΟΕΕ, ενώ έχει κρυφό ταλέντο στη Χημεία και την ρίψη μολότοφ. Είναι κι αυτός μέλος της συνιστώσας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ΔΕΑ.

Στέφανος Χαρατσόγλου: Μέλος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στους Αμπελοκήπους. Παράλληλα είναι και στο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του 16ου Λυκείου, των ανήλικων συλληφθέντων. Ένιωσε θιγμένος που χάλασε το προοδευτικό προφίλ του σχολείου του (ακούστε τον εδώ). Πονηροί οι ανήλικοι σύμφωνα με δήλωσή του, ενώ έχει σχέδιο για την καταστολή των επικίνδυνων απόψεων μέσα στο σχολείο...Ο κύριος αυτός με τα καλά παιδιά του πρωτοστατούσε υπέρ των καταλήψεων του σχολείου!

Καλό είναι αυτά τα ονόματα να τα θυμόμαστε, καθώς ανήκουν σε επαγγελματίες προβοκάτορες που έχουν ως κύρια εργασία τη δημιουργία επεισοδίων και τη λατρεία των λαθρομεταναστών.