ΟΝΝΕΔ Ροδόπης: Φυτώριο αριστούχων

Τα έργα και οι ημέρες του Στυλιανίδη στο Υπουργείο Παιδείας άφησαν εποχή που θα συνεχίσουμε να θυμόμαστε για αρκετό καιρό ακόμα:

"Ο νυν βουλευτής Αργολίδας Γιάννης Ανδριανός και διευθυντής γραφείου Τύπου του πρώην πρωθυπουργού κατάφερε με χαρακτηριστική ευκολία να ξεκινήσει και να ολοκληρώσει τη διδακτορική διατριβή του στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης, για την οποία φέρεται ότι εργάσθηκε από τα τέλη του 2004 μέχρι τον Ιούνιο του 2008, όταν και ανακηρύχθηκε διδάκτορας!!! Αυτά γράφει σήμερα το Έθνος…
Απλά πράγματα για τη ΝΔ. Γιατί εκτός από τον Ανδριανό μην ξεχνάμε και την σύζυγο του πρωθυπουργού, Νατάσα Παζαϊτη, που από νηπιαγωγός αποφάσισε και έγινε αμέσως … γιατρός! Παρόμοια όμως «φαινόμενα», είχαμε πάλι στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, άλλα και στο Αριστοτέλειο, με συνεργάτες του Ευριπίδη Στυλιανίδη και γνήσια τέκνα της ΟΝΝΕΔ και της ΔΑΠ. Πολλά βιογραφικά θα έχουν πτυχία που ξεκίνησαν 2007 - 2008. Πάντα σύμπτωση, δεν υπονοώ τίποτα...
Ο Παναγιώτης Χαλβατζής, διευθυντής του πολιτικού γραφείου του πρώην υπουργού, σύμφωνα με την ιστοσελίδα ApoMesa, από απόφοιτος λυκείου, γράφτηκε σε πανεπιστήμιο της Ισπανίας και από εκεί στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής. Επίσης επί υπουργίας Ευριπίδη Στυλιανίδη, αρκετά μέλη της ΟΝΝΕΔ Ροδόπης πέρασαν στο Τμήμα Νομικής του ΔΠΘ με κατατακτήριες εξετάσεις (δες τα αποτελέσματα εδώ), ενώ άλλα μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ περνούσαν τα μαθήματα των εξεταστικών … χωρίς να δώσουν το παρών!!!
Αξιοσημείωτο είναι ότι πρόεδρος της Συνέλευσης και του Τμήματος, που δέχθηκε τον Γιάννη Ανδριανό στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης ήταν ένα γνωστό κομματικό στέλεχος της ΝΔ, ο καθηγητής Διονύσιος Χιόνης, ο οποίος μόλις μερικές μέρες μετά διορίστηκε πρόεδρος της Προαστιακός ΑΕ. Υπουργός τότε στο Μεταφορών και Επικοινωνιών ήταν … ο Ευριπίδης Στυλιανίδης!!! Τυχαίο; Δε νομίζω…"

ΙΔΕΚΕ, πανεπιστήμια και πολιτικοί: Μια μεγάλη οικογένεια

Με χαρακτηριστική ευκολία ανοίγουν οι πόρτες των δημόσιων δημοκρατικών πανεπιστημίων για τους γόνους και τους κουμπάρους, αλλά για όσους θέλουν και κάτι διαφορετικό υπάρχει και το ΙΔΕΚΕ:

"Έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν για τα περίεργα «μεταπτυχιακά», «πτυχία» και τις ακόμα πιο περίεργες «τοποθετήσεις» στα Ελληνικά Πανεπιστήμια που έγιναν επί της κυβερνήσεως Καραμανλή. Άλλωστε ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός ακολούθησε αυτή την πεπατημένη με το να κάνει την γυναίκα του από νηπιαγωγό ... χειρούργο! Σήμερα έχουμε πληροφορίες για παρόμοιες ενέργειες, οι οποίες σχετίζονται μεταξύ τους … με συγγένειες και κουμπαριές!
Ο Κωνσταντίνος Τσαμαδιάς, την περίοδο που ήταν υπουργός Παιδείας ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, είχε τοποθετηθεί Γενικός Γραμματέας Δια Βίου Μάθησης. Σ’ ένα βράδυ και σε ηλικία 65 χρονών έγινε Επίκουρος Καθηγητής στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο. Ο πολιτικός προϊστάμενος δηλαδή καταστρατήγησε τα πάντα!
Η αδελφή του Κωνσταντίνου Τσαμαδιά, είναι η μητέρα του νυν βουλευτή της ΝΔ Χρήστου Σταϊκούρα, ο οποίος είναι και ο Αναπληρωτής Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Οικονομίας του κόμματος! Ο Χρήστος έχει έναν αδελφό τον Παναγιώτη!
Οι δυο τους την περίοδο που ήταν ο Ευριπίδης Στυλιανίδης υπουργός Παιδείας, ο μεν πρώτος έγινε Επίκουρος Καθηγητής Χρηματοοικονομικής στο Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο δε δεύτερος Λέκτορας Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου του Πειραιά!!! Αν είχαν τα απαραίτητα προσόντα οι προαναφερόμενοι;;; Αφήστε το καλύτερα. Ρωτήστε την πανεπιστημιακή κοινότητα..
Α και να μην το ξεχάσω! Ο Χρήστος Σταϊκούρας την περίοδο που έγινε Καθηγητής … έγινε και κουμπάρος του πρώην υπουργού Ευριπίδη Στυλιανίδη! Έτσι για τις συμπτώσεις το αναφέρω!"

Η λύση για την ανεργία των εκπαιδευτικών

Αν οι ιθύνοντες ήθελαν να βρουν μία λύση για την ανεργία των εκπαιδευτικών μέχρι να βγει η χώρα από την οικονομική κρίση, θα μπορούσαν πολύ εύκολα να θεσπίσουν ένα απλό μέτρο:

Να σταματήσουν να προσλαμβάνονται ως "ωρομίσθιοι" σε οποιαδήποτε βαθμίδα της εκπαίδευσης οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί, καθώς και οι ήδη εργαζόμενοι και συνταξιούχοι.

Οι θέσεις ωρομισθίων που θα προκύψουν να μοιραστούν σε όσο γίνεται περισσότερους, με κύριο κριτήριο την αρχαιότητα, δηλαδή την ημερομηνία λήψεως πτυχίου, ώστε να αποφευχθεί η εικόνα να προσλαμβάνονται άτομα που μόλις αποφοίτησαν (ή και πριν αποφοιτήσουν).

Κανένας να μη λάβει περισσότερες από μία θέσεις.

Να μοιραστούν με τον ίδιο τρόπο και οι θέσεις στις εξετάσεις πιστοποίησης, οι διάφορες θέσεις επιτηρητών, καταχωρητών κλπ.

Φυσικά αν εφαρμοστεί αυτό θα αντιδράσουν άμεσα όλοι οι συνδικαλιστάδες, όχι μόνο των μονίμων εκπαιδευτικών, αλλά και των αδιόριστων, που αρκετοί από αυτούς έχουν βολευτεί καλά παρά το γεγονός ότι παρουσιάζονται ως "ωρομίσθιοι".

Οι ευθύνες των γονέων

Μία είδηση από την Πρέβεζα θίγει ένα ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα, αυτό των ευθυνών των γονέων:

"Σε κωματώδη κατάσταση μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Πρέβεζας 15χρονος μαθητής ύστερα από υπερβολική κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών που κατανάλωσε σε κατάστημα της πόλης όπου γλεντούσε με συνομήλικους συμμαθητές του...Το θέμα αυτό προκάλεσε έντονες αντιδράσεις σε γονείς μαθητών που έκαναν παρεμβάσεις στις Αρχές, ζητώντας τη λήψη μέτρων για να μη σερβίρονται οινοπνευματώδη ποτά σε ανηλίκους.

Ο δήμαρχος Πρέβεζας, Χρήστος Μπαΐλης, έδωσε ήδη εντολή για εντατικοποίηση των ελέγχων από πλευράς της Δημοτικής Αστυνομίας, υπογραμμίζοντας ότι θα γίνει ενημέρωση σε όλους τους καταστηματάρχες και σε περίπτωση που εντοπίζονται παραβάτες οι κυρώσεις θα είναι πολύ αυστηρές."

Είναι γνωστό ότι οι μαθητές καταναλώνουν οινοπνευματώδη σε διάφορα κέντρα, και ίσως το φαινόμενο να παρατηρείται πιο εύκολα στην επαρχία. Όλοι γνωρίζουν τι γίνεται σε διάφορους χορούς και σε πενθήμερες εκδρομές, και θα ήταν αστείο να ισχυριστούμε ότι οι γονείς είναι ανίδεοι για την πραγματικότητα αυτή.

Είναι λοιπόν υποκριτικό, με αφορμή ένα περιστατικό, οι αρχές να ισχυρίζονται ότι θα "πατάξουν το φαινόμενο". Και είναι ακόμα πιο υποκριτικό την παρέμβαση των αρχών να τη ζητούν οι γονείς, μεταθέτοντας σε αυτές τις δικές τους ευθύνες με τον ίδιο τρόπο που πολλές φορές τις μεταφέρουν στο σχολείο.

Οι γονείς των μαθητών θα έπρεπε να γνωρίζουν που βρίσκονται τα δεκαπεντάχρονα παιδιά τους, και όχι να ζητούν από όποιον βρίσκουν εύκαιρο να παίξει το ρόλο του χωροφύλακα.

Στην περίπτωση του περιστατικού της Πρέβεζας, βλέπουμε μία παρέα δεκαπεντάχρονων να γλεντάει σε κέντρο που σερβίρει οινοπνευματώδη και να τα καταναλώνει μέχρι αναισθησίας, και οι γονείς εμφανίζονται κατόπιν εορτής επιρρίπτοντας ευθύνες στην πολιτεία. Θα περίμενε κανείς να γνωρίζουν που βρίσκονται τα ανήλικα παιδιά τους, να έχουν ασκήσει σωστή επίβλεψη, να τα έχουν διαπαιδαγωγήσει ώστε να είναι πιο υπεύθυνα, και αφού γίνουν όλα αυτά να ζητήσουν από την πολιτεία να παίξει κι εκείνη το ρόλο της.

Τέτοια συμβάντα θα πρέπει να προβληματίσουν για το πως οι ευθύνες των γονέων μετακυλίονται σε μηχανισμούς δημοσίων υπαλλήλων και πως οι δεκαπεντάχρονοι μαθητές οδηγούνται στην ανευθυνότητα.

Διεκδικήσεις "αποφοίτων" ΕΠΑΣ και υποκινητές

Στο παρελθόν είχαμε αναφερθεί στη γελοιότητα της διεκδίκησης επαγγελματικών δικαιωμάτων από δήθεν "αποφοίτους" ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ, τη στιγμή που το τι γίνεται μέσα σε αυτές τις υποτιθέμενες "σχολές" αντικατοπτρίζεται τραγικά στα βίντεο που οι ίδιοι οι "απόφοιτοι" ανεβάζουν κατά κόρον στο youtube.

Από τους πρώτους που διαμαρτύρονταν για την έλλειψη δικαιωμάτων, θεωρώντας ίσως πως έχουν εκπληρώσει τις σπουδαστικές τους υποχρεώσεις, ήταν οι "απόφοιτοι" της Β ΕΠΑΣ Σιβιτανιδείου. Φαίνεται όμως πως πίσω από αυτή τη φαεινή ιδέα υπάρχουν άλλοι υποκινητές, όπως δείχνει η παρακάτω επιστολή:

"Αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε δημοσίως την διεύθυνση της 2ης ΕΠΑΣ της ΣΙΒΙΤΑΝΙΔΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ

τον διευθυντή Κο Κουτσοβασιλη και τα ικανά στελέχη που τον πλαισιώνουν για το ενεργό και άμεσο ενδιαφέρον που επιδεικνύουν στεκάμενοι αρωγοί στην δίκαιη προσπάθεια των σπουδαστών της σχολής για την απόκτηση και κατοχύρωση των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων.

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΤΗΣ Β'ΕΠΑΣ"

Το ποιά είναι τα "ικανά στελέχη" του μεγάλου ναρκωσχολείου που λέγεται Σιβιτανίδειος είναι γνωστό εδώ και χρόνια, καθώς και με ποιό τρόπο διορίστηκαν. Είναι γνωστό όμως πως ο χώρος της εκπαίδευσης έχει πολλούς μαθητοπατέρες, και ανάμεσά τους και πολλούς διευθυντές σχολείων και στελέχη της εκπαίδευσης.

Αντί λοιπόν οι μαθητές να καθοδηγηθούν στο να αποκτήσουν τις απαραίτητες γνώσεις, καθοδηγούνται στο να απαιτούν αποκτώντας "χαρτιά" χωρίς κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο, ώστε κάποιοι να εξασφαλίζουν την υποστήριξη των μαθητών.

Το θέμα σίγουρα θα μας απασχολήσει ξανά στο μέλλον.

Ανάπηροι στην εκπαίδευση

Έχουμε εκφράσει πολλές φορές τη θέση ότι το ζήτημα των "εκπαιδευτικών με αναπηρία" κρύβει πολλές παγίδες. Κι αυτό γιατί οι συνθήκες στην εκπαίδευση είναι απάνθρωπες για ανθρώπους με αναπηρίες, και από την άλλη υπάρχουν και εκείνοι που με κάποιο τρόπο ανακάλυψαν την αναπηρία τους ώστε να εξασφαλίσουν το διορισμό τους.

Καταλήγουμε λοιπόν σε ανθρώπους με αναπηρίες που προσπαθούν να εξασφαλίσουν μία εργασία χωρίς να γνωρίζουν τις τριτοκοσμικές συνθήκες που επικρατούν, και σε ανθρώπους με "αναπηρίες" που βρίσκουν ένα ακόμα παράθυρο για να βολεύονται.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτική για το αν οι συνθήκες στην τριτοκοσμική Ελληνική εκπαίδευση ευνοούν την απασχόληση εκπαιδευτικών με πραγματικές αναπηρίες είναι η παρακάτω εξιστόρηση, η οποία και θα πρέπει να προβληματίσει σοβαρά την κοινή γνώμη:

"Ανήκω στα άτομα με αναπηρία 67 τοις 100 και άνω, αφού πάσχω απο ολική τύφλωση.
Τον Απρίλη του 2009, ολοκλήρωσα της σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο Μακεδονία της Θεσσαλονίκής, στο τμήμα Μουσικής Επιστήμης Και Τέχνης.
Σήμερα ζώ με τη σύζυγο μου και το μώλις 5 μηνών αγοράκι μας στη Νέα Αγχίαλο Βόλου.
Οπως όλοι οι εκπαιδευτικοί, έτσι και εγώ πέρισυ ξεκίνησα το δικό μου ανηφορικό δρόμο για την εργασία, ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε εγώ και η οικογένεια μου με αξιοπρέπεια.
Εκανα λοιπόν τα χαρτιά μου ως αναπληρωτής στην ειδική αγωγή.
Το λάθος βέβαια ήταν ότι δεν έκανα καθόλου χαρτιά στη γενική παιδεία, ούτε στα μουσικά σχολεία και επιπλέον, δεν κατέθεσα το χαρτί πιστοποίησης της γραφής Braille που κατείχα.
Επειδή ήταν η πρώτη φορά που υπέβαλα αίτηση ως αναπληρωτής και επειδή βασίστηκα στην εγκύκλειο αίτησης των αναπληρωτών που έλεγε ότι τα άτομα με αναπηρία που συμπλήρωσαν το σχετικό τετραγωνάκι της πρόσληψης σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας, θα προσλαμβάνονται σε περιοχές ανάλογα με τη γεωγραφική ακτίνα του τόπου κατοικίας τους, συμπλήρωσα το σχετικό τετραγωνάκι, πιστεύοντας ότι θα προσληφθώ στην περιφέρεια Θεσσαλίας, ή κάπου σχετικά κοντά.
Στις 26/10/2009, πληροφορήθηκα ότι προσλαμβάνομαι στη ΒΒ Πηραιά.
Η σύζυγος μου είναι και αυτή ολικά τυφλή και τότε ήταν τρισίμιση μηνών έγκυος.
Τα πεθερικά μου μεγάλης ηλικίας άνθρωποι, έπρεπε να μείνουν με τη σύζυγο μου.
Ετσι δεν είχα κανέναν να με βοηθήσει.
τελικά, πήρα την απόφαση επειδή έπρεπε να συγκεντρώσω τα μόρια και την προϋπηρεσία, ώστε ίσως φέτο να έρθω πιό κοντά και παρουσιάστηκα στη διεύθυνση Δευτεροβάθμειας εκπαίδευσης του Πηραιά να αναλάβω υπηρεσία και με έκπληξη μου πληροφορήθηκα απο εκεί, ότι τοποθετούμαι στο Ε.Ε.Ε.Ε.Κ Γαλατά Νομού Αργολίδας.
Εκείνη τη στιγμή, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν η πρόσβαση και η διαμονή, αφού έπρεπε απο τη νέα Αγχίαλο, να πηγαίνω 4 ώρες με λεωφορείο μέχρι Αθήνα, απο εκεί μισή ώρα ταξί μέχρι το λιμάνι του Πηραιά, 1 ώρα με δελφίνι μέχρι τον Πόρο και τέλος με το βαρκάκι απο εκεί στο Γαλατά, περίπου 2 λεπτά.
Εάν μάλιστα είχε απαγορευτικό, τότε έπρεπε να πηγαίνω στο Κτέλ Πελοπονήσου και απο εκεί δυόμιση ώρες και κάτι μέχρι το Γαλατά, αφού αλλάζαμε λεωφορείο στην επίδαυρο.
Για τη διαμονή μου στο Γαλατά, είχα νοικιάσει ξενοδοχείο, για το οποίο κατέβαλα 250 ευρώ το μήνα, ενώ για τη σύτηση μου πήγαινα σε εστιατόρια της περιοχής.
Οσον αφορά τη μετακίνηση μου, από και πρός το σχολείο, χρησιμοποιούσα ταξί, διότι στο συγκεκριμένο μέρος δεν υπήρχαν ούτε πεζοδρόμια, ο κεντρικός δρόμος είχε συχνή κίνηση και οι άκρες του ήταν γεμάτες εμπόδια και παρκαρισμένα οχήματα.
Στο σπίτι μου πήγαινα κάθε Παρασκευή και επέστρεφα στο Γαλατά Δευτέρα πρωί, αφού ταξίδευα όλη τη νύχτα. Δεν μπορούσα να μένω μόνος μου Σαββατοκύριακα, άλλωστε είχα τη σύζυγο έγκυο και έπρεπε να τη βλέπω.
Οσον αφορά το σχολείο:
Πρωτοξεκίνησε τη λειτουργία του πέρισυ, δηλαδή είμασταν οι πρώτοι καθηγητές που διδάξαμε.
Συστεγαζόμασταν μαζί με άλλα 3 σχολεία, το Ε.Πα. Λ Γαλατά, το Εσπερινό και το Ενιαίο Λύκειο.
Είχαμε μόνο 4 παιδιά, 1 βαρύ αυτισμό, 1 με βαριά νοητική 1 με ελαφρά νοητική και 1 με ελαφρά νοητική και κινητικά.
Απο καθηγητές, είμασταν 2 γεωπόνοι, 1 γυμνάστρια, εγώ ο μουσικός, 1 πληροφορικός καιη διευθύντρια του σχολείου κάλυπτε τα φιλολογικά, επίσης είχαμε 1 λογοθεραπεύτρια και 1 φυσιοθεραπεύτρια, 1 ψυχολόγο και 1 Ειδικό βοηθητικό προσωπικό.
Οσον αφορά το κτηριακό, είχαμε μόνο 2 αίθουσες ως τάξεις και στη μία υπήρχε εσωτερικό χώρισμα και γίνονταν 2 μικρές αίθουσες, σε 1 εισόγειο κτίσμα σε 1 σημείο της αυλής.
Σε 1 άλλο σημείο του συγκροτήματος είχαμε άλλη μιά αίθουσα με εσωτερικό χώρισμα, όπου ήταν το γραφείο της διεύθυνσης και το γραφείο των καθηγητών.
Οσον αφορά τα εργαστήρια, λειτούργησε μόνο το εργαστήρι κηπουρικής και το αυτόνομης διαβίωσης. Το θερμοκήπιο είχε φτιαχτεί σε άλλο σημείο της αυλής και μάλιστα ξεκίνησε να λειτουργεί κανονικά μετά τα Χριστούγεννα, αφού όταν πήγαμε εμείς στα τέλη Οκτωβρίου, το συγκεκριμένο μέρος ήταν εγκαταλελημένο.
Τώρα πώς ήταν δυνατόν σε 3 μόνο αίθουσες να δουλέψουν τόσες ειδικότητες, αφού στη μιά μόνο αίθουσα που ήταν και η μεγαλύτερη, γίνονταν τα μαθήματα της αυτόνομης διαβίωσης, το εργαστήρι κηπουρικής και πολλές φορές, δουλεύαμε 2 και 3 καθηγητές ταυτόχρονα στην εν λόγω αίθουσα, κάνοντας ατομικά μαθήματα.
Μπορούσαμε δηλαδή την ίδια ώρα, ο γεωπόνος να κάνει ατομικό μάθημα κηπουρικής με 1 παιδί και εγώ να προσπαθώ να διδάξω τραγούδια σε άλλο παιδί στον ίδιο χώρο και επιπλέον, η κοπέλα που ήταν ειδικό βοηθητικό προσωπικό, να φτιάχνει χειροτεχνίες και άλλες κατασκευές με άλλο παιδί για τις σχολικές γιορτές, πάλι στον ίδιο χώρο.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι για τα μαθήματα μουσικής δεν υπήρχε ούτε 1 μουσικό όργανο και ότι τραγούδια προσπαθούσα ναα διδάξω στα παιδιά, ήταν μόνο με τη φωνή. Οταν ξεκινήσαμε τα μαθήματα, βασιστήκαμε μόνο στα αναλυτικά προγράμματα των Ε.Ε.Ε.Ε.Κ, απο το παιδαγωγικό ινστιτούτο, αφού όπως είναι γνωστό, στην ειδική αγωγή δεν υπάρχει κανένα βιβλίο και ο καθένας διδάσκει ότι θέλει.
Βέβαια για σχολικό σύμβουλο, ούτε λόγος να γίνεται, αφού στους πρώτους 2 μήνες λειτουργίας του σχολείου, ούτε μία φορά δεν μας επισκέφτηκε ο σχολικός σύμβουλος και να δώσει κάποιες οδηγίες για το πώς θα κινηθούμε.
Το μόνο που πληροφορήθηκα στα μέσα Δεκεμβρίου, ήταν ότι απέστειλε κάποια CD με εκπαιδευτικό υλικό, ωστόσο εγώ προσωπικά δεν έλαβα ποτέ κάτι στα χέρια μου, όσον αφορά το δικό μου αντικείμενο.
Επιπλέον, για τα μαθήματα της λογοθεραπείας και της φυσιοθεραπείας, απαιτούνταν ξεχωριστές αίθουσες και για αυτά τα μαθήματα, χρησιμοποιόταν η αίθουσα με το εσωτερικό χώρισμα, το ίδιο και για τις συνεδρίες της ψυχολογίας.
Βέβαια, ως ένα σημείο μπορώ να δικαιολογήσω όλα τα παραπάνω, αφού είμασταν καινούριο σχολείο και δεν υπήρχαν οικονομικοί πόροι για τον απαραίτητο εξοπλισμό.
Οσον αφορά όμως τη μουσική, πρίν το κλείσιμο του σχολείου για τις γιορτές των Χριστουγέννων, είχαμε κάνει μιά λίστα ο κάθε εκπαιδευτικός, για τον εξοπλισμό που χρειάζεται, αλλά μέχρι και τις 30 Ιουνίου 2010 που έκλεισε το σχολείο για καλοκαίρι, δεν αποκτήθηκε ούτε 1 μουσικό όργανο.
Οταν έθιξα το συγκεκριμένο θέμα στο σχολείο, κάποιοι συνάδελφοι υποστήρηξαν ότι για τον εξοπλισμό των δικών τους μαθημάτων, έβαλαν χρήματα απο τη τζέπη τους.
Εγώ προσωπικά, εκτώς απο 2 μουσικά βιβλία που αγόρασα και τα άφησα στο σχολείο φεύγοντας, άφησα επίσης και 5 CD με διάφορα τραγούδια, κάποια απο τα οποία χρησιμοποιούσα και στα μαθήματα μου.
Πόσα χρήματα να βάλω απο τη τζέπη μου, όταν σχεδόν όλος ο μισθός που έπαιρνα έφευγε στα προσωπικά μου έξοδα, στις μετακινήσεις μου και στο ξενοδοχείο?
Η συνέχεια της ιστορίας είναι πολύ πιο σπουδαία απο όλα τα παραπάνω, αφού τέτοια ρατσιστική συμπεριφορά, δεν είχα αντιμετωπίσει στα 30 χρόνια της ζωής μου:
Ενα μήνα πρίν κλείσει το σχολείο μας για Χριστούγεννα, με πιάσαν δυνατοί πόνοι στα μάτια και έντονος πονοκέφαλος. Αυτό συνέβαινε κάθε μέρα και όλημέρα, ωστόσο εγώ το άφηνα, διότι ο γιατρός που με παρακολουθούσε ήταν θεσσαλονίκη και εγώ είμουν πολύ μακριά.
Ωσπουτον επισκέφτηκα, αμέσως μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων.
Οι βολβοί μου είχαν σαπίσει, τα μάτια ανέβαζαν πίεση, δηλαδή με όριο το 14, εγώ έπιανα πότε 40 και πότε 60 πίεση και όσο ανέβαινε η πίεση, χτυπούσε ο πόνος στο κεφάλι.
Για να μπορέσουν να αφαιρεθούν οι βολβοί, έπρεπε πρώτα να αφαιρεθεί ο πρώτος, να περάσει ένας μήνας και στη συνέχεια, να αφαιρεθεί ο δεύτερος και πάλι να περάσει ένας μήνας ανάρρωσης, για επιστροφή στην εργασία.
Ολη αυτή η διαδικασία κράτησε δυόμιση μήνες και αφού μεσολάβησαν οι γιορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα, έλειψα συνολικά τρισίμηση μήνες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι απο τα τέλη Οκτωβρίου που ανέλαβα υπηρεσία, μέχρι και το κλείσιμο του σχολείου για Χριστούγεννα, δεν έλειψα ούτε μιά μέρα, παρ'όλο που ένα μήνα πρίν το κλείσιμο ξεκίνησε ο πόνος στα μάτια και ήμουνα καθημερινά με παυσίπονα.
Οταν γύρισα πίσω στο σχολείο, απο την πρώτη κιόλας μέρα ξεκίνησε ο ψυχολογικός πόλεμος εναντίον μου και ο ρατσισμός, συγκεκριμένα απο τη διευθύντρια του σχολείου και ορισμένους συναδέλφους.
Συγκεκριμένα, η διευθύντρια του σχολείου άρχισε να μου λέει ότι τους μήνες που έλειψα απο το σχολείο δεν έπρεπε να τους πληρωθώ και ότι εάν βρισκόταν αυτή μπλεγμένη ως τελικός εκαθαριστής της μισθοδοσίας δεν ξέρει και αυτή τι θα γίνει, κ.λ.π.
Αφήστε δέ που όλοι σχεδόν οι συνάδελφοι με το που με έβλεπαν, μόνο μιά ξερή και παγωμένη καλημέρα και τίποτα δε θύμιζε πρίν τις γιορτές των Χριστουγέννων.
Που στηρήχτηκε η διευθύντρια και ξεκίνησε αυτή την κόντρα:
Ως πρωτονεοδιοριζόμενος εκπαιδευτικός, ασφαλίζομαι στο Ι.Κ.Α. Επειδή όμως δεν είχα ξαναδουλέψει ποτέ στη ζωή μου και ως άτομο με αναπηρία καλυπτόμουν απο την Υφιστάμενη ασφάλεια του Δημοσίου που είχα απο τον πατέρα μου, όταν χρειάστηκε να κάνω τις επεμβάσεις στα μάτια, οι νοσηλίες μου καλύφθηκαν απο το Δημόσιο, αλλά και η έγκρηση της αναρρωτικής άδειας, εγκρήθηκε απο την υγεονομική επιτροπή του Δημοσίου, διότι για να εκδόσω βιβλιάριο ασθαινείας του Ι.Κ.Α., χρειαζόμουν 75 ένσημα και 3 μήνες κενούς και για να καλυφθεί νοσηλία απο το Ι.Κ.Α., χρειαζόταν 120 ένσημα.
Φυσικά εγώ δεν τα είχα όλα αυτά ως πρωτονεοδιοριζόμενος και όπως με διαβεβαίωσε τότε το παράρτημα του Ι.κ.α του Πόρου, ορθώς χρησιμοποιήθηκε η υφιστάμενη ασφάλεια που είχα.
Το ίδιο μου είχαν πεί και απο τη διεύθυνση δευτεροβάθμειας εκπαίδευσης του Πηραιά, όταν τους ενημέρωσα για το θέμα που προέκυψε.
Μιά βδομάδα αργότερα, με ξανακάλεσε η διευθύντρια του σχολείου στο γραφείο και μου είπε ότι παρ' όλο που η ίδια έχει ένα χόλεμα για το γεγονός ότι πληρώθηκα της αναρρωτικές μου, σταματάει το θέμα εδώ.
Εάν εγώ όμως ήθελα να το συνεχίσω, δηλαδή εάν μιλούσα κάπου, τότε είχε το δικαίομα όπως είπε, μέσω της μισθοδοσίας μου, είτε μέσω της εφορίας, να αναγκαστώ να επιστρέψω χρήματα απο αυτά που δεν έπρεπε να πληρωθώ.
Μερικές μέρες αργότερα, έφτασε στο σημείο να μου πεί ότι ίσως τις μισθοδοσίες Μαϊου και Ιουνίου να μήν τις πληρωθώ, πράγμα το οποίο δεν συνέβησε ποτέ.
Ενώ γίνονταν όλα αυτά, το μόνο που απαντούσα εγώ προσπαθώντας να εξηγήσω το αυτονόητο:
Αραγε ξύπνησα ένα πρωί και είπα, δεν έχω τί να κάνω, ας βγάλω τα μάτια μου.
Μήπως την αναρρωτική που πήρα πήγα διακοπές?
Το να κάνει κανείς δυό επανωτά χειρουργεία με ολική νάρκωση και να μήν ησυχάζει απο τους πόνους και την υπερένταση, το κάνει για το χόμπι του?
Τρομοκρατία, ψυχολογικός πόλεμος και ρατσισμός σε όλο τους το μεγαλείο, αφού κάθε μέρα που πήγαινα στο σχολείο να δουλέψω, προέκυπτε και κάτι καινούριο.
Συγκεκριμένα, στα μέσα Μαϊου, ξεκίνησε η προετοιμασία για την τελική σχολική γιορτή. Εγώ προσωπικά και για περίπου 1 μήνα, προετοίμαζα τα παιδιά με διάφορα ελαφρολαϊκά και έντεχνα, με σκοπό να τα παρουσιάσουμε στη γιορτή του Ιουνίου, ώσπου πληροφορήθηκα απο τη Διευθύντρια ότι δεν θα υπάρχει μουσικό πρόγραμμα στη γιορτή και ότι δεν θα είχα καμία συμμετωχή και πως ότι δίδασκα στα παιδιά, αφορά τα μαθήματα μου και μόνο.
Δείτε τώρα το εξής παράδοξο:
Ενώ δεν θέλαν να συμμετέχω στη γιορτή, είχαν την απαίτηση να πηγαίνω στο σχολείο απο το πρωί και να περιφέρομαι στην αυλή τις πρώτες 3 ή και 4 διδακτικές ώρες χωρίς αντικείμενο απασχόλησης και ορισμένες φορές, να έχω υπο την επίβλεψη μου ώντας τυφλός, το κοριτσάκι με τη βαριά νοητική και οι υπόλοιποι αρτημελείς, να ασχολούνται με χειροτεχνίες και κατασκευές.
Πως θα μπορούσα τυφλός άνθρωπος να έχω υπο την επίβλεψη μου ένα παιδιί με βαριά νοητική, για το οποίο εάν γινόταν κάτι, εγώ θα είχα όλη την ευθύνη και εάν πάθαινε κάτι, εμένα το σπίτι μου θα έκλεινε.
Μάλιστα η διευθύντρια έφτασε στο σημείο να μου πεί ότι είμαι ο πιό ευνοημένος απο όλους, διότι δεν κάνω εφημερίες.
Μα καλά! Μπορεί ένας τυφλός να επιτηρεί τα διαλείμματα και να έχει υπο την εποπτεία του παιδιά όπως το αυτιστικό που είχαμε, το οποίο ήταν υπερκινητικό?
Φτάνουμε στο αποκορύφωμα:
Μιά μέρα, έκανα ατομικό μάθημα με το κοριτσάκι με βαριά νοητική και τραγουδούσαμε διάφορα παιδικά τραγούδια, αφού το συγκεκριμένο παιδί δεν είχε σχεδόν καθόλου λόγο. Αλλωστε, εκτώς απο παιδικά τραγούδια, κάναμε και ορισμένα νησιώτικα, καθώς επίσης προσπαθήσαμε να μάθει την προσευχή του σχολείου.
Με τα παιδιά που είχαν την ελαφρά νοητική, εκτώς απο τα νησιώτικα, κάναμε και διάφορα έντεχνα και ελαφρολαϊκά.
Το συγκεκριμένο ρεπερτόριο, το αντλούσα απο το βιβλίο της Μαργαρίτας και του Γιώργου Ζεριώτη, με τίτλο Τα τραγούδια της πατρίδας μας, τυπωμένο στη γραφή Braille και που χρησιμοποιείται στο Κέντρο Εκπαίδευσης Και Αποκατάστασης Τυφλών (Κ.Ε.Α.Τ).
Επίσης είχα μαζί μου 2 ντοσιέ με συλλογές έντεχνων τραγουδιών, τυπωμένα σε Braille.
Το παιδί με τον αυτισμό, επειδή δεν επιδεχόταν μουσική, προσπαθούσα να το απασχολήσω με την πλαστελίνη, ή με τα τουβλάκια, ακούγοντας ταυτόχρονα κάποιο CD που θα του άρεζε.
Αλωστε ώς τυφλώς, δεν μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα, αφού κανένα παιχνίδι επιτραπέζιο, είτε μουσικό παιχνίδι δεν είναι προσαρμοσμένο για τυφλούς.
Εκείνη την ημέρα λοιπόν μπήκε στην αίθουσα εν εξάλου καταστάσεως η γυμνάστρια του σχολείου μας, η οποία άρχισε να μου επιτίθεται με τον πιό απαράδεκτο και απαξιωτικό τρόπο, λέγοντας μου ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι κοροϊδεύω τα παιδιά, πως αυτά που τους διδάσκω δεν είναι για την ηλικία τους και πως εάν θα μου άρεζε αύριο μεθάυριο να κοροϊδεύουν και το δικό μου παιδί.
Πρώτα-πρώτα της είπα, το δικό μου παιδί δεν θα το βάζει στο στόμα της, άλλωστε τότε ήταν μώλις ενάμιση μηνών και επιπλέον, δεν θα ανήκει στην ειδική αγωγή, δόξα το Θεό, γεννήθηκε γερό και φυσιολογικό.
Οσον αφορά για την ύλη που διδάσκω, τα ίδια διδάσκουν και οι υπόλοιποι συνάδελφοι μουσικοί στην ειδική αγωγή, τουλάχιστον όσους ρώτησα εγώ και απο όσους πήρα οδηγίες για το πώς θα κινηθώ στην τάξη.
Τότε η επιθετική της συμπεριφορά έγινε ακόμα πιό έντονη, λέγοντας μου ότι αυτή ήταν όλη μέρα και κάθε μέρα στο σχολείο και κάλυπτε όλες τις ώρες, χωρίς να πάρει ούτε μιά μέρα άδεια, λες και εγώ έφταιγα για αυτό, λές και ότι η άδεια που πήρα ήταν για διασκέδαση.
επειδή και εμένα οι αντωχές μου έφτασαν στα όρια τους, απευθύνθηκα στο Σχολικό Σύμβουλο Ειδικής αγωγής του Πηραιά, ο οποίος την επόμενη μέρα επικοινώνησε με τη διευθύντρια και χωρίς να ξέρω τί είπαν μεταξύ τους, όταν πήγα την συγκεκριμένη μέρα στο σχολείο, έφτασε να μου πεί η διευθύντρια ότι εγώ προσπαθώ να δηλητηριάσω το έργο τους και ότι αυτοί επειδή λειτουργούν ως ομάδα και τα έχουν βρεί μεταξύ τους, εγώ τους χαλάω όλο αυτό.
Μα εγώ ρε παιδιά, μόνο τα μαθήματα μου είχα να κάνω και δε με ενδιέφερε το πώς λειτουργούν οι άλλοι συνάδελφοι. Αλλωστε, ποτέ δεν αρνήθηκα να βοηθήσω κάποιον συνάδελφο εκεί που μπορούσα και πολλές φορές όταν χρειάστηκε, κάλυψα και τις ώρες άλλων συναδέλφων.
Με αυτά και άλλα πολλά, ολοκλήρωσα τη σχολική χρονιά στα τέλη ιουνίου, έχοντας αποκομίσει τραγικές και δυσσάρεστες εμπειρίες, αφού πέρασα τα πάνδεινα.
Τότε γνώρισα το ρατσισμό, το φθόνο και την αντιαναπηρική συμπεριφορά με το πιό σκληρό τους πρόσωπο.
Η σωματική βία, πονάει στιγμιαία και κάποια στιγμή περνάει, αλλά η ψυχολογική βία, πονάει πολύ περισσότερο και κάνει πολύ καιρό να περάσει.
Φανταστείτε την ψυχολογική μου κατάσταση, όταν είσαι μακριά απο το σπίτι σου στην άλλη άκρη της Ελλάδας, να έχεις να αντιμετωπίσεις μόνος σου τα διάφορα λειτουργικά προβλήματα και να τρώς και στη μάπα την κακία και το ρατσισμό στο χώρο εργασίας σου, με τον πιό φρικτό και βαναυσο τρόπο.
Για περισσότερες πληροφορίες και διευκρινήσεις:
dtsak27@freemail.gr

Με εκτίμηση, ΔΤ"

Οι σπουδές των γόνων: Έλενα Αντωνοπούλου

Εάν εξετάσει κανείς τα βαρύγδουπα βιογραφικά της συντριπτικής πλειοψηφίας των γόνων, θα διαπιστώσει κάποια κοινά σημεία. Τα κυριότερα από αυτά είναι οι σπουδές στο εξωτερικό σε διάφορα πιασάρικα αντικείμενα και η στράτευση στο κόμμα από τη μαθητική ηλικία προκειμένου να πάρουν από νωρίς κομματικά ένσημα.

Στη συνέχεια, περιφέρουν χωρίς ντροπή τα "προσόντα" τους για να καταλάβουν θέσεις στον κυριαρχούμενο από κομματικές φαμίλιες δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του νοσηρού φαινομένου βλέπουμε στο βιογραφικό της Έλενας Αντωνοπούλου:

"Γεννήθηκε στο Βόλο στις 14.1.1962. Είναι κόρη του τ. βουλευτή Μαγνησίας, Γιάννη Αντωνοπούλου. Είναι παντρεμένη με τον Γιάννη Μπουρούνη, εκλεγμένο μέλος του ΔΣ του Επιμελητηρίου Μαγνησίας (αντιπρόεδρο του βιομηχανικού τμήματος).

...είναι πτυχιούχος της γαλλικής φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές της στις ΗΠΑ στο Πανεπιστήμιο FIU του Μαΐάμι στη Διεθνή πολιτική και κατόπιν στις Βρυξέλλες. Έχει MASTER Διεθνούς πολιτικής από το Πανεπιστήμιο ULB των Βρυξελλών.Γνωρίζει αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά. Από ηλικία 15 ετών μετείχε στην ΟΝΝΕΔ στη Μαγνησία, μέλος της ευρωπαϊκής ένωσης γυναικών και της γραμματείας γυναικών της Νέας Δημοκρατίας. Έχει θητεύσει, επίσης, σε πολλές κομματικές θέσεις της ΝΔ.
Το 2002, συμμετείχε για πρώτη φορά στις εκλογές της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Μαγνησίας με υποψήφιο τον μετέπειτα Νομάρχη Γιάννη Πρίντζο.
Εκλέχθηκε από τους πρώτους και ανέλαβε για μία διετία πρόεδρος στο Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Μαγνησίας ΚΕΚΑΝΑΜ.
Το 2005, ανέλαβε Αντινομάρχης σε θέματα περιβάλλοντος, τουρισμού,ευρωπαϊκά.
Επανεξελέγη νομαρχιακή σύμβουλος της μείζονος αντιπολίτευσης το 2006 και η θητεία της έληξε στις 31.12.2010, ημερομηνία που παύει να ισχύει και ο θεσμός της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης.
Συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ στο Νομό Μαγνησίας, σαν υποψήφια βουλευτής, το 2007 και 2009.

Το Νοέμβριο του 2010, παραιτήθηκε από τη Νέα Δημοκρατία και ακολούθησε την Ντόρα Μπακογιάννη στην ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ και είναι ιδρυτικό μέλος της .
Έχει εργασθεί στον ιδιωτικό τομέα (τράπεζες, επιχειρήσεις), έχει διατελέσει σύμβουλος επιχειρήσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό και σήμερα δραστηριοποιείται στο βιομηχανικό κλάδο. Είναι στο ΔΣ του ομίλου Εταιριών ΑΓΡΟΑΞΩΝ ΑΒΕΕΕ, με έδρα το Κρόκιο Αλμυρού.
Έχει αναπτύξει έντονη κοινωνική δράση. Υπήρξε πρωταθλήτρια κολύμβησης του Ναυτικού Ομίλου Βόλου. Είναι μέλος και ιδρυτικό μέλος πολλών σωματείων και συλλόγων. Υπήρξε πρόεδρος του φορέα γυναικείας επιχειρηματικότητας του Επιμελητηρίου Μαγνησίας, μέλος στο ΔΣ του ομίλου ΖΟΝΤΑ Βόλου, στέλεχος του οδηγισμού και του προσκοπισμού.
Αρθρογραφεί για πολλά χρόνια σε εφημερίδες και έχει συνεργαστεί με τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς."

Αυτό είναι το παράδειγμα που δίνουν οι κομματικές νεολαίες στους νέους: Να οργανώνονται στο κόμμα από το γυμνάσιο, και στη συνέχεια να "σπουδάζουν" στα εντευκτήρια του κόμματος, το οποίο αναλαμβάνει την πορεία τους στο διηνεκές. Και αν για κάποιο λόγο το κόμμα στερέψει από θέσεις, τότε όλο και κάποιο καινούριο κόμμα θα δημιουργηθεί για να μαζέψει τους αναξιοπαθούντες πολιτικάντηδες και να μην πάει χαμένη η συμμετοχή στα σωματεία και τους προσκόπους, ειδικά αν πρόκειται για γόνους βουλευτών. Στην τελευταία περίπτωση ειδικά δεν πρέπει να πάει χαμένη η γονιδιακή κληρονομιά.

Θα είχε ενδιαφέρον να πληροφορηθούμε αν και οι "ωρομίσθιοι" που η Έλενα Αντωνοπούλου προσέλαβε στο ΚΕΚ της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Μαγνησίας είχαν σχέση με την ΟΝΝΕΔ. Όπως επίσης θα είχε ενδιαφέρον να πληροφορηθούμε αν οι "σπουδές στο Μαϊάμι" δεν οδήγησαν σε τίτλο σπουδών και απλώς αναφέρονται για να εντυπωσιάσουν τους ιθαγενείς.

Τα μεταπτυχιακά των Ελληνικών πανεπιστημίων

Πολλά έχουν γραφτεί μέχρι τώρα για την πληθώρα των μεταπτυχιακών προγραμμάτων των Ελληνικών πανεπιστημίων, τα οποία όχι μόνο προσπορίζουν έσοδα στους πανεπιστημιακούς, αλλά και μοιράζουν χαρτιά σε γόνους, διαπλεκόμενους και στελέχη κομματικών νεολαιών και παρατάξεων. Γιατί το κυριότερο προσόν για την επιλογή σε μεταπτυχιακό είναι ο "γνωστός", και είναι ακόμα νωπή η υπόθεση Αλεξανδρόπουλου στην Κρήτη που έγινε αφορμή για να γνωρίσει δημοσιότητα το αλισιβερίσι πίσω από τη βιτρίνα των μεταπτυχιακών.

Η δε θεματολογία των μεταπτυχιακών προγραμμάτων είναι πολλές φορές αμφιβόλου ποιότητας. Ας μην ξεχνάμε πως κάποιοι είχαν τη φαεινή ιδέα να κάνουν μεταπτυχιακό πρόγραμμα για τις κομματικές νεολαίες(!) προκειμένου να επιμορφώνονται οι προύχοντες της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ.


Διαβάζουμε λοιπόν για τα πολυδιαφημισμένα μεταπτυχιακά τα οποία έχουν γεμίσει την Ελλάδα με άχρηστα χαρτιά χωρίς πραγματικό αντίκρυσμα:

"Ετσι λοιπόν εφευρέθηκαν τα λεγόμενα μεταπτυχιακά, στα οποία οι φοιτητές πληρώνουν δίδακτρα. Τα δίδακτρα αυτά καλύπτουν σε μεγάλο βαθμό την έρευνα των καθηγητών εκείνων που δεν έχουν ικανότητα να βρουν μόνοι τους χρήματα μέσω ανταγωνιστικών προγραμμάτων και φυτοζωούν από μερικές χιλιάδες ευρώ το χρόνο κάνοντας έρευνα από τα χρήματα των πολιτών, που χωρίς ανταγωνισμό μεταξύ των συναδέλφων τους πήραν σχεδόν χαριστικά. Ετσι συμβάλλουν με τη συναίνεση της πολιτείας σε ένα μοντέλο μη ανταγωνιστικού ερευνητή, που νομίζω ότι δεν είναι αυτό που θέλει η πολιτεία και κυρίως η κοινωνία σήμερα."

Αυτά δεν τα λέει κάποιος άσχετος, αλλά Ο Δημήτριος Κουρέτας, καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Στη συνέχεια του ενδιαφέροντος άρθρου του θίγει και το ζήτημα των διδακτορικών:

"Ενα άλλο θέμα, εξίσου σοβαρό, είναι ότι επειδή οι περισσότεροι καθηγητές δεν έχουν χρήματα από προγράμματα για να πληρώσουν μισθό σε εργαζόμενους φοιτητές που εκπονούν το διδακτορικό τους (είναι μια δουλειά full-time τουλάχιστον 4 ετών), τους έχουν και δουλεύουν τσάμπα. Θα πρέπει να είμαστε ίσως από τις λίγες χώρες στον πλανήτη που οι διδακτορικοί φοιτητές δουλεύουν χωρίς να αμείβονται. Ετσι επιτυγχάνεται η δημιουργία συνείδησης ότι ο ερευνητής δεν είναι επάγγελμα, αλλά χόμπι. Αυτή η εκδοχή μπορεί να βολεύει τους συναδέλφους αλλά δημιουργεί στρεβλό μοντέλο στην κοινωνία, γιατί φτιάχνει επιστήμονες χωρίς ταξική συνείδηση. Και αυτό είναι πολύ κακό, αγαπητοί φοιτητές και συνάδελφοι που προσδιορίζεστε στον αριστερό χώρο. Γιατί επιστήμονας που συνηθίζει να προσφέρει τις υπηρεσίες του δωρεάν είναι αδύναμος άρα ακίνδυνος."

Εδώ θα προσθέσουμε ότι όταν ένας διδακτορικός φοιτητής δουλεύει για κάποιον καθηγητή για τουλάχιστον 4 χρόνια χωρίς πληρωμή (αλλά συνήθως βάζοντας από την τσέπη του), και αυτή η δουλειά πολλές φορές περιλαμβάνει και το να είναι το παιδί για τα θελήματα του καθηγητή-αφέντη, είναι επόμενο ότι η κατάσταση που δημιουργείται αποβαίνει σε βάρος της ποιότητας της παραγόμενης γνώσης και του τελικού διδακτορικού. Το αποτέλεσμα είναι οι διδακτορικοί τίτλοι των Ελληνικών πανεπιστημίων να είναι σημαντικά υποδεέστεροι των διεθνών, και θα πρέπει κάποτε η διεθνής ακαδημαϊκή κοινότητα να δει σοβαρά το ζήτημα της αναγνώρισης των τίτλων αυτών ως ισότιμους με εκείνους των σοβαρών πανεπιστημίων.

Τα ζητήματα αυτά θα μας απασχολήσουν ξανά στο μέλλον.

Από την πολυθεσία των δικηγόρων στην πολυθεσία των εκπαιδευτικών

Μία ενδιαφέρουσα υπόθεση του δικηγορικού χώρου που αφορά το γόνο Γιώργο Μπουλούκο γεννά αναπόφευκτες συγκρίσεις με το χώρο της εκπαίδευσης:

"Σύμφωνα με τις καταγγελίες αλλά και με την εισαγγελική ποινική δίωξη που ασκήθηκε, τέσσερις υποψήφιοι του συνδυασμού του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου, διόρισαν παράνομα άλλους κομματικούς και προσωπικούς φίλους τους στο ΙΚΑ. Οι καταγγέλλοντες ζητούν από τους καταγγελλόμενους να αποσύρουν τις υποψηφιότητές του και να παραιτηθούν. Καλούν δε τους δικηγόρους σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας την ημέρα των εκλογών.

Το σκάνδαλο

Εξηγούμαστε: η δίωξη αφορά στη συμμετοχή των τεσσάρων υποψηφίων στο σκάνδαλο του διαγωνισμού του ΙΚΑ για την πρόσληψη 34 δικηγόρων στη Νομαρχία Αθηνών όπου κατατέθηκαν συνολικά 1.181 αιτήσεις δικηγόρων για πρόσληψη με κριτήριο τα χαμηλά εισοδήματα. Τρία χρόνια (!) συνεδρίαζε η επιτροπή αξιολόγησης όπου συμμετείχαν οι τρεις υποψήφιοι σήμερα με τον Μιχάλη Ζαφειρόπουλο και στις 18 Δεκεμβρίου 2009 αποφάσισε, μεταξύ άλλων, να προχωρήσει στην πρόσληψη και των εξής δικηγόρων. Πρόκειται για τους Μαρινέττα Γούναρη- Χατζησαράντου, υπ. σύμβουλο με τον συνδυασμό Ζαφειρόπουλου (με υψηλά εισοδήματα της τάξης των 100.000-163.000 ευρώ την περίοδο 2006-2010 που αποκρύφτηκαν, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν) και Κοτσανά Νικολάου, «συντρόφου» της κ. Κακογιαννάκου Μαριάνας, υποψηφία και αυτή με τον Μιχάλη Ζαφειρόπουλο. Η πρόσληψη των παραπάνω αποφασίσθηκε μετά τη θετική βαθμολόγηση από τους συνυποψήφιούς τους Θανάση Παυλόπουλο, Μαριάννα Κακογιαννάκου, Γιώργο Μπουλούκο που διώκονται, όπως και η Μαρινέτα Γούναρη Χατζησαράντου. Μέσα στους προσληφθέντες βρίσκεται και η Παρασκευή Μπίζη, μέλος του ΕΔΙΣΥ επί ΝΔ, έχοντας δηλώσει έδρα της το γραφείο του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου."

Φαίνεται πως οι δικηγόροι δε γνώριζαν τα κόλπα τόσο καλά όσο οι εκπαιδευτικοί: Χρειάστηκαν τρία χρόνια μαγειρέματος για να προσλάβουν τους φίλους, γκόμενους και κολλητούς, οι προσλήψεις υποτίθεται ότι θα γίνονταν με κοινωνικά κριτήρια αλλά η απάτη αποκαλύφθηκε, και τελικά επήλθε η ποινική δίωξη όπου οι εμπλεκόμενοι είναι τώρα υπόλογοι.

Αντίθετα, στον εκπαιδευτικό χώρο γίνονται αρκετές φορές το χρόνο προσλήψεις με έωλα κριτήρια (δύο φορές το χρόνο μόνο στα ΙΕΚ, διάφορες φάσεις πρόσληψεις αναπληρωτών και ωρομίσθιων, ΠΔΣ, ΚΕΚ, ΣΔΕ, για να αναφέρουμε μόνο λίγα), εδώ και χρόνια προσλαμβάνονται οι κομματικοί εγκάθετοι, οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί του διπλανού σχολείου, οι ανήκοντες στο περιβάλλον των διευθυντών, οι συγγενείς, γκόμενοι και οι γκόμενες, και όχι μόνο δεν επεμβαίνει κανένας αλλά οι υπαίτιοι συνεχίζουν ανενόχλητοι και ατιμώρητοι.

Βλέπουμε λοιπόν τον εκπαιδευτικό χώρο να είναι για μία ακόμα φορά πρωταθλητής στη διαφθορά, νικώντας ακόμα και τους δικηγόρους που η κοινή γνώμη εύκολα ταυτίζει με τη δικολαβία.

Τζότζολα-Καρχιμάκης: Βίοι Παράλληλοι

Φαίνεται πως ακόμα και σε καιρούς δημόσιας κατακραυγής των πολιτικών, οι πολιτικάντηδες δε μπορούν να σταματήσουν να βολεύουν τους εαυτούς τους, δείχνοντας μάλιστα πως δεν στέκονται σε μικροκομματικά εμπόδια προκειμένου να προσφέρουν τη βοήθειά τους και στα στελέχη του αντίπαλου κόμματος.

Στα πλαίσια αυτά, πρόσφατος νόμος φρόντισε για την επαγγελματική αποκατάσταση τόσο του Καρχιμάκη του ΠΑΣΟΚ, όσο και της Τζότζολα της ΝΔ.

Είναι γνωστό πως η Ολυμπιακή αποτελούσε πεδίο ακραιφνών κομματικών εξυπηρετήσεων επί δεκαετίες, με τα γνωστά για τα δημόσια οικονομικά αποτελέσματα. Δε μπορούσε το βαθύ κομματικό κράτος να αφήσει τους πράσινους (αλλά και τους σαφώς λιγότερους γαλάζιους) χωρίς επαγγελματική αποκατάσταση, οπότε και φρόντισε για τη μετάταξή τους.

Στην περίπτωση του υποτίθεται ηθικού και καταγγελτικού Καρχιμάκη, δημιουργήθηκε ειδική προσωποπαγής θέση στο Υπουργείο Υποδομών, υπό την προστασία του συναγωνιστή πρασινοφρουρού Ρέππα. Τόσο ο επαγγελματίας πολιτικάντης Ρέππας όσο και ο Πεταλωτής προσέφεραν αμέριστη τζαμπατζίδικη κάλυψη στον Καρχιμάκη, δηλώνοντας πως πρέπει να διασφαλίσει το επαγγελματικό του μέλλον σε περίπτωση που ο λαός τον μαυρίσει για τα καλά. ’λλωστε δε θα είναι ο πρώτος πολιτικός που οι συνάδελφοί του τον βολεύουν κάπου. Εδώ άλλους τους έκαναν και υπαλλήλους της Βουλής.

Έτσι λοιπόν, σε μία απέλπιδα κίνηση προσωπικού καιροσκοπισμού, ο γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης (Μιχαλιός) Καρχιμάκης φρόντισε για την ατομική του ευμάρεια με μία καλή θέση, θυμίζοντας την αντίστοιχη κίνηση της Γκοτσοπούλου λίγο πριν την επίσης αντίστοιχη κατάρρευση της ΝΔ. Έτσι κι αλλιώς, κι όταν πέσει το ΠΑΣΟΚ δε θα πάει για δουλειά, καθώς κάποιο καλό πόστο θα βρεθεί για να μπορέσει να συνεχίσει την πολιτικάντικη δραστηριότητά του σιτιζόμενος από το φορολογούμενο πολίτη.


Η Τζότζολα θεώρησε καλό να απαντήσει στο θόρυβο που δημιουργήθηκε γύρω (και) από τη δική της επαγγελματική τακτοποίηση δηλώνοντας ότι θα αρνηθεί τη θέση, αν και ο πονηρός Καρχιμάκης την κάρφωσε ότι είχε και αυτή υπογράψει την αίτηση μετάταξης από την Ολυμπιακή στο Δημόσιο, αλλά μπροστά στο θόρυβο έκανε την ανήξερη (ο Καρχιμάκης σαν πιο χοντρόπετσος δεν είχε τέτοιες αναστολές).

Πριν θεωρήσει κάποιος ότι το θέμα τελειώνει εδώ, και μάλιστα χωρίς εκπαιδευτικές προεκτάσεις, ας δούμε τόσο την πορεία της Τζότζολα, όσο και την μάλλον αλλαζονική απάντησή της.

Ας ξεκινήσουμε με την επαγγελματική της πορεία:

"Η κυρία Τζότζολα είχε προσληφθεί ως ειδική σύμβουλος του πρώην υπουργού Ανάπτυξης, κ. Κ. Χατζηδάκη την 1η Απριλίου 2009 (ΦΕΚ ΥΟΔΔ 226/2009), ενώ η σύμβασή της έληξε αυτοδικαίως το Νοέμβριο του ιδίου έτους, λίγο καιρό μετά τις εθνικές εκλογές και την αλλαγή της κυβέρνησης.
Είχε προηγηθεί όμως, η πρόσληψή της στην Ολυμπιακή το 2007, σύμφωνα, τουλάχιστον, με το επίσημο βιογραφικό της.
Η κυρία Τζότζολα φαίνεται να ανήκει σε όσους ευεργετήθηκαν από την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης του κ. Κ. Καραμανλή, με την οποία δόθηκαν περαιτέρω διευκολύνσεις σε ομάδες εργαζομένων της Ολυμπιακής, προσθέτοντας ρυθμίσεις στο Ν. 3717/2008.
Σύμφωνα με το ίδιο βιογραφικό, το 2006 βρέθηκε στη Γενική Γραμματεία Εμπορίου επί του τότε υφυπουργού Ανάπτυξης, κ. Ι. Παπαθανασίου. Νωρίτερα, είχε προλάβει να ασκήσει τη δικηγορία για μικρό χρονικό διάστημα, δίπλα στον νομικό, κ. Αλ. Λυκουρέζο.
Το 2009 επανήλθε στα δικαστήρια για λίγους μόλις μήνες, μετά την πτώση της ΝΔ, μέχρι που ανέλαβε τη σημερινή της θέση, πλάι στον πρόεδρο του κόμματος, κ. Αντ. Σαμαρά."

Η απάντηση της Τζότζολα στο θόρυβο που δημιουργήθηκε έκανε μάλλον χειρότερα τα πράγματα για εκείνην. Διαβάζουμε σε ενδιαφέρον αποκαλυπτικό άρθρο του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη:

"Μετά εορτής, λοιπόν, και με δεδομένη την έκταση που έλαβε το θέμα η κ. Βασιλική Τζότζολα εδήλωσε ότι τελικώς δεν θα κάνει χρήση του δικαιώματός της για μετάταξή της από την υπό διάλυσιν Ολυμπιακή, μιλώντας στο ΒΗΜΑ FM.
"Γεννάται ένα δικαίωμα στους εργαζομένους της πρώην «Ολυμπιακής» και εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια, στο ήθος, στον πολιτικό λόγο του καθενός να κρίνει εάν θα αποδεχθεί τη θέση. Το αντίθετο του ηθικού δεν είναι το ανήθικο. Στην πολιτική ένα κι ένα δεν κάνουν ποτέ δύο. Μπορεί να κάνουν τρία ή τέσσερα», ανέφερε χαρακτηριστικά και κατεδήλωσε την πολιτική φιλοσοφία με την οποία γαλουχήθηκε και η οποία δεν χρίζει πιστεύω περισσότερης ανάλυσης (εξάλλου, όπως είπε και ένας λαϊκιστής καθηγητής μου, "too much analysis, paralysis").
Και ενώ η ίδια σημειώνει ότι ένας στους τρεις νέους έχει μείνει άνεργος, στην κριτική που δέχθηκε αν ήταν αργόμισθη απαντά: «Επειδή κάποιοι προσπαθούν να με παρουσιάσουν ως αργόμισθη, θα σας πω ότι η αγορά με δέχθηκε μετά βαΐων και κλάδων και όλοι θα σας πουν για την πορεία μου στη δικηγορία, παρότι ολιγοετής. Από την αγορά με πήρε τότε ο ΓΓ Εμπορίου Γιάννος Μπενόπουλος, για να τον βοηθήσω οικειοθελώς και αμισθί και αυτό επιβεβαιώνεται πανεύκολα. Από την αγορά με πήρε ο Κωστής Χατζηδάκης, για την απόλυτα «καυτή πατάτα» της «Ολυμπιακής» επί κυβέρνησης Καραμανλή. Δεν με πήρε για τα ωραία μου μάτια, όπως λένε ορισμένοι. Μ� αυτή την ιδιότητα έγινε και το τελικό κλείσιμο της ιδιωτικοποίησης της «Ολυμπιακής» και από εκεί και πέρα ζήτησε τη συνδρομή μου και στο υπουργείο Ανάπτυξης. Θεωρώ ότι το κάθε ευρώ που έχω πάρει είναι από τη δουλειά μου. Από εκεί βγάζω το ψωμί μου. Τελεία και παύλα».
Αρχίζω και συνειδητοποιώ την έμπνευση, επιρροή και συνακόλουθη ερμηνεία του αποτυχημένου νέου σήματος της ΝΔ (ND_). Μάλλον, οι ένοικοι της Συγγρού πιστεύουν ότι με τον τονισμό της παύλας θα καταστούν οι απόψεις τους αποδεκτές, αλλά σίγουρα θα πρέπει ν' αλλάξουν πιάτσα αν θέλουν να είναι και ανεκτές. Στις 5 παραπάνω σειρές της απάντησης Τζότζολα αυτοπαρουσιάζεται το απόλυτο παράδειγμα μιας ευνοημένης Κιουρίας (που διακαώς επιθυμεί να το παίξει "αντράκι"). Μπορεί όντως ο κ. Χατζηδάκης να μην την πήρε για τα ωραία της μάτια. Την πιστεύω. Ξέρω ότι δεν τον πολυνοιάζουν αυτά. Δεν μας είπε, όμως, αν το ίδιο συνέβη και με τον Κ. Μπενό-πουλο. Δεν ερωτήθηκε, επίσης, ποιά πιστεύει ότι θα ήταν η τύχη της, αν δεν είχε τα ωραία της μάτια.
Μια ματιά στο βιογραφικό της αρκεί. Η εν λόγω πολιτευτής τελείωσε το μεταπτυχιακό της το 2005, σ' ένα αμφιβόλου ποιότητος πανεπιστήμιο από τα χιλιάδες του Ηνωμένου Βασιλείου. Το Durham, με ειδίκευση στα Ανθρώπινα Δικαιώματα και το Διεθνές Ποινικό Δίκαιο, ενώ πριν είχε αποφοιτήσει από την Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, που κατά κοινή ομολογία των γνωριζόντων έρχεται τρίτη και καταϊδρωμένη στην επιστημονική κατάρτιση που παρέχει στους αποφοίτους της, πίσω από τις σχολές των Αθηνών και του Αριστοτελείου (χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός ότι στη Νομική της Κομοτηνής δεν εξετάζονται οι φοιτητές στις γνωστές "συνθέσεις", με μια ματιά -δε- στις αγγελίες ευρέσεως σχετικής εργασίας, εύκολα κάποιος διαπιστώνει ότι αποφεύγονται με σχετική αναφορά οι απόφοιτοι της συγκεκριμένης νομικής σχολής).
Είναι ύβρις, λοιπόν, για την επιστήμη και τους λειτουργούς της που δουλεύουν χρόνια και με χαμηλότατες αμοιβές πια, που έχουν πολλές χρονοώρες σε έδρανα και πάνω από δικόγραφα, με σπουδές σε καταξιωμένα πανεπιστήμια της αλλοδαπής, η κ. Τζότζολα να μιλά για βάγια και κλαδιά στην υποδοχή της στο χώρο, αφού παράλληλα με το 1ο έτος εργασίας/άσκησης/εξάσκησής της ως νομικός προσελήφθη (προφανώς λόγω φιλίας ή κομματικής συγγένειας/ταύτισης) ως νομική σύμβουλος του Γεν. Γραμματέα Εμπορίου (2006-07) και συμμετείχε στην αποκρατικοποίηση του Ομίλου της Ολυμπιακής. Εμφανώς, οι σπουδές της δεν είχαν καμιά σχέση ειδίκευσης με το εταιρικό ή όποιο άλλο δίκαιο χρειαζόταν η συγκεκριμένη αγοραπωλησία (κατά άλλους ξεφόρτωμα και για τους περισσότερους ξεπούλημα), αλλά μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει μία από τις αιτίες της κακοστημμένης, συμφωνίας και της μετέπειτα προσυμφωνημένης απάτης για επιχειρηματικό μονοπώλιο, όπως απεδείχθη και ευτυχώς εμποδίσθη από τα ευρωπαϊκά ανώτατα δικαστήρια.
Στη συνέχεια, εργάστηκε ως ειδική συνεργάτης του Υπουργού Ανάπτυξης. Και τώρα ξέρεις το γιατί. Όπως και η ίδια έχει δηλώσει σε συνέντευξή της, "γεννήθηκε νεοδημοκράτισσα". (Αλήθεια, δεν ήταν μέλος και κανενός "δικτύου" για να ενισχύεται η τώρα extra πριμοδότησή της;)"

Βλέπουμε λοιπόν πως η Τζότζολα τελείωσε τη Νομική Θράκης (την οποία τελείωσε και ο Στυλιανίδης προτού κάνει διδακτορικό μισθοδοτούμενος από το ΥΠΕΞ χάρη στην κομματική του ταυτότητα), έκανε ένα μεταπτυχιακό σε ένα πιασάρικο αντικείμενο ιδιαίτερα αγαπητό σε εκκολαπτόμενους πολιτικάντηδες, και με το που γύρισε το κόμμα της έδωσε τη μία θέση μετά την άλλη. Η ίδια βέβαια έχει το θράσος να ισχυρίζεται ότι στους λίγους μήνες που έμεινε στο γραφείο του έτερου νεοδημοκράτη Λυκουρέζου διακρίθηκε τόσο έντονα στο δικηγορικό στίβο, ώστε οι σπουδές της στα Ανθρώπινα Δικαιώματα να την οδηγήσουν στη Γενική Γραμματεία Εμπορίου.

Την ίδια στιγμή που το άλλοτε γαλάζιο και άλλοτε πράσινο κράτος ατενίζει με τέτοιο θαυμασμό τις αμφισβητήσιμου κύρους σπουδές και τη βραχύτατη επαγγελματική πορεία της κάθε Τζότζολα, οι καρδινάλιοι της εξουσίας δείχνουν με υπεροψία την έξοδο στους νέους επιστήμονες που έχουν την αφέλεια να πιστεύουν ότι μπορεί να έχουν μία έστω μικρή θέση χάρη στις έντιμες σπουδές τους. Και η ιστορία αυτή δείχνει ότι όλο το πολιτικό σύστημα απαξιώνει τους νέους επιστήμονες προκειμένου να διατηρήσει ανέπαφα τα στεγανά των διορισμών και του μοιράσματων όλων των θέσεων, από τις πλέον περιζήτητες μέχρι τις πλέον ταπεινές.

Όσο για τη δήλωση της Τζότζολα ότι "το αντίθετο του ηθικού δεν είναι το ανήθικο", θα είχε ενδιαφέρον να μαθαίναμε την άποψη του Ζουράρη στο θέμα αυτό.

Η αντιστασιακή Όλγα Τρέμη

Στην αγωγή που κατέθεσε η Όλγα Τρέμη εναντίον γνωστού blog θεωρεί σκόπιμο να αναφερθεί στα φοιτητικά της χρόνια. Αυτό που θυμάται από την εποχή εκείνη είναι ότι ανέπτυξε "πλούσια αντιδικτατορική και συνδικαλιστική δράση". Τη συνέχεια την παραθέτει η ίδια: Αρθρογράφος στο Ριζοσπάστη, αλλά και στον Ελεύθερο Τύπο, περνώντας και από τις ενδιάμεσες πολιτικά εφημερίδες Βήμα, Έθνος, Ελευθεροτυπία.

Η πορεία της Τρέμη δείχνει ότι εδώ και πολλές δεκαετίες η επιτυχία συνοδεύει τις σπουδές όχι όταν αυτές συνοδεύονται από μελέτη, αλλά από κομματική δραστηριότητα. Και ο αρθρογραφικός χαμαιλεοντισμός της Όλγας δείχνει να απέδωσε, αφού πέρασε από το Ριζοσπάστη στα πανάκριβα συνολάκια και κοσμήματα.

Καλό είναι να θυμόμαστε ότι και οι τωρινοί φοιτητοσυνδικαλιστές στοχεύουν στην ίδια πορεία προς την προσωπική τους ευμάρεια...

Είσοδος πολύτεκνων στα πανεπιστήμια

Αν και η θητεία του Πανάρετου στο Υπουργείο Παιδείας ήταν στο σύνολό της θετική και σίγουρα η καλύτερη της μεταπολιτευτικής περιόδου, συνοδεύτηκε δυστυχώς και από δύο πατάτες, που μάλιστα συνδέονται μεταξύ τους.

Η πρώτη ήταν η μεταστροφή του στο θέμα της βάσης του 10 προκειμένου να καλύψει πολιτικά τη Διαμαντοπούλου που ήθελε την κατάργηση του μέτρου.

Η δεύτερη ήταν η ρύθμιση για την είσοδο πολύτεκνων στα πανεπιστήμια.

Κάθε ειδική ρυθμιση για είσοδο στα πανεπιστήμια δείχνει να καταλήγει να προκαλεί το δημόσιο αίσθημα, όπως οι ειδικές ρυθμίσεις για τα νυχτερινά σχολεία, τους αθλητές, τα παιδιά των αποσπασμένων, την αδελφή του Γρηγορόπουλου.

Στην περίπτωση των πολύτεκνων τα αποτελέσματα ήταν τραγικά:

"Στο Φυσικό Θεσσαλονίκης η βάση της γενικής σειράς είναι 15,75 και των πολυτέκνων 5,08. Στο Γεωπονικό Θεσσαλονίκης η βάση της γενικής σειράς είναι 14,5 και των πολυτέκνων 2,8.

Στη Φιλολογία Αθήνας, όπου η βάση στη γενική σειρά ήταν 17,5, στην κατηγορία των πολυτέκνων η βάση είναι 2,04. Στο Μαθηματικό Αθήνας, όπου η βάση της γενικής σειράς είναι 15,8, στην κατηγορία πολυτέκνων είναι 3,1. Στη σχολή Αρχιτεκτόνων Ε.Μ.Πολυτεχνείου η βάση στη γενική σειρά είναι 18,95 και στους πολυτέκνους 4,6.

Στο τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού Παντείου, η βάση γενικής σειράς είναι 16,27 ενώ στους πολύτεκνους εισήχθη υποψήφιος με βαθμολογία 2,9. Στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών Ε.Μ.Πολυτεχνείου στη γενική σειρά η βάση είναι 18,4 και στους πολύτεκνους 11,7 και τέλος στους Χημικούς Μηχανικούς ΕΜΠ η βάση της γενικής σειράς είναι 18,6 και των πολυτέκνων 9,7. "

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι προφανή. Όταν κάποιος έχει πάρει 2, αυτό σημαίνει πως δεν ξέρει ούτε να γράφει. Τί είδους φιλόλογος πρόκειται να γίνει; Το ίδιο και για τον επίδοξο μαθηματικό που πήρε 3, προφανώς γιατί δε γνωρίζει ούτε την προπαίδεια. Ο μελλοντικός αρχιτέκτονας ή μηχανικός του 5 αποτελεί δημόσιο κίνδυνο. Ο γεωπόνος του 3 θα έπρεπε να πάει κατευθείαν να γίνει αγρότης και όχι να αποκτά τίτλο, που κάποιοι θέλουν να είναι και ισότιμος του μεταπτυχιακού. Και ο υποψήφιος του 3 είναι λίγο δύσκολο να γνωρίζει από πολιτισμό.

Τα νοσηρά αυτά φαινόμενα έρχονται να προστεθούν στην πραγματικότητα που επικρατεί αυτή τη στιγμή στα Ελληνικά (και όχι μόνο) πανεπιστήμια, με φοιτητές και πτυχιούχους που δε διαθέτουν ούτε τις βασικές γνώσεις ενός αποφοίτου λυκείου.

Και τα φαινόμενα αυτά όχι μόνο καταδεικνύουν την ανάγκη άμεσης επαναφοράς της βάσης του 10, αλλά και την ανάγκη της άρσης των προνομίων προς τους διαρκώς φωνασκούντες και απαιτούντες πολύτεκνους και τρίτεκνους.

Το μόνο που κατάφεραν αυτές οι ρυθμίσεις ήταν να εισαχθούν σε υποτίθεται απαιτητικές σχολές υποψήφιοι παντελώς ακατάλληλοι για ανώτατες σπουδές μόνο και μόνο επειδή έχουν πολλά αδέλφια! Και φυσικά αμέσως μετά την είσοδό τους θα ξεκινήσουν το ταξίδι προς την αποφοίτηση είτε με το σκονάκι είτε προσκομίζοντας στους καθηγητές πιστοποιητικα πολυτεκνικής ιδιότητας!

Η υπαγωγή των υποψηφίων σε προνομιούχες και μη προνομιούχες κατηγορίες δεν είναι μόνο κοινωνικά άδικη, αλλά φθίνει ακόμα περισσότερο το ήδη χαμηλό επίπεδο των φοιτητών και πτυχιούχων.

Ηλίας Μόσιαλος: Ο πρύτανης του London School of Politikantides

Πολλά εχουν γραφεί για να διαφημίσουν τον Ηλία Μόσιαλο ως κόσμημα του ΠΑΣΟΚ και γίγαντα της επιστήμης. Παρουσιάστηκε ως προσωπικότητα διεθνούς επιστημονικού κύρους, που θυσίασε τη λαμπρή σταδιοδρομία του για να σώσει την Ελλάδα υπηρετώντας την ως πολιτικάντης και συνεχιστής της παράδοσης των κυβερνητικών εκπροσώπων.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Ηλίας Μοσιαλος εμφανίστηκε ως ο πρώτος παγκοσμίως στον τομέα της διοίκησης των υπηρεσιών υγείας, καθηγητής και διευθυντής στο LSE, με βιβλία που υποτίθεται πως διαβάζουν με ευλάβεια Ρώσοι, Κινέζοι και Ιάπωνες για να αναμορφώσουν τα συστήματα υγείας της χώρας τους, επίτιμος καθηγητής και διευθυντής αμέτρητων πανεπιστημίων και οργανισμών, υπεύθυνος εκδόσεων του CUP... η λίστα είναι αμέτρητη και το μόνο που δεν περιλαμβάνει είναι αν τον συμβουλεύεται ο Δαλάι Λάμα.

Το ερώτημα είναι γιατί αυτή η υποτιθέμενη ανέλιξη στην κορυφή του παγκόσμιου επιστημονικού στερεώματος δεν έγινε ορατή και στη δράση του Μόσιαλου στην Ελλάδα, όπου αντίθετα αρκέστηκε ταπεινά στο να παριστάνει το παπαγαλάκι της κυβέρνησης, ή μάλλον του Jeffrey Mineico, ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, και αργότερα το εξαπτέρυγο της τρόικας των δελφίνων.

Αρκεί να αναφέρουμε ορισμένες δηλώσεις του και αναφορές στο πρόσωπό του για να φανεί η γελοιότητα της παρουσίας του στην Ελλάδα, που σίγουρα δεν παραπέμπει σε επιστήμονα παγκοσμίου κύρους.

Ας αρχίσουμε με τις δηλώσεις του για το πως το ΠΑΣΟΚ εξέθρεψε συμφέροντα αλλά τώρα είναι σοβαρό κόμμα:

"Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να γίνει ένα σοβαρό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, που απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες πολίτες" αναφέρει μεταξύ άλλων μιλώντας στην "Καθημερινή της Κυριακής" ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ηλίας Μόσιαλος και συμπληρώνει πως "ήταν ένα κόμμα που εξέθρεψε συγκεκριμένες πολιτικές κατηγορίες και τα συμφέροντά τους".

Σε μία κρίση αυτοκριτικής σημειώνει πως "η χώρα χρειάζεται λιγότερους επαγγελματίες της πολιτικής και περισσότερο επαγγελματισμό"!

Ο ίδιος παραδέχεται πως έφυγε από το ΚΚΕ Εσωτερικού το 1985 γιατί τον κέρδισε το LSE, μία κάπως περίεργη στροφή που όμως παρατηρείται συχνά σε πολλούς θιασώτες της εξουσίας...

Για να δειξει τις κομμουνιστικές ρίζες του παραβρέθηκε ως κουμπάρος στο χλιδάτο γάμο του βουλευτή Ηρακλείου Φραγκίσκου Παρασύρη, ο οποίος θύμιζε ρωμαϊκή φιέστα, προφανώς για να φανεί η αλληλεγγύη των πολιτικών στο σκληρά δοκιμαζόμενο από την κρίση λαό.

Τελικά, το μόνο που είδαμε από την υποτιθέμενη τεράστια γνώση του Μόσιαλου στον τομέα της υγείας ήταν η μεσολάβησή του για την τοποθέτηση στη θέση διοικητή νοσοκομείου του αδελφού του στελέχους του γραφείου του.

Όσο για την επιστημονική παρουσία του Μόσιαλου στο εξωτερικό (γιατί στο εσωτερικό είναι ανύπαρκτη), παρουσιάζεται το παράδοξο φαινόμενο αυτή να εκδηλώνεται με το περίεργο όνομα Elia Mossia, που εύλογα πολλοί παρατηρούν πως ακούγεται περισσότερο Εβραϊκό παρά Ελληνικό όνομα.


Με άλλα λόγια, μέχρι τώρα δεν είδαμε καμία απόδειξη της υποτιθέμενης επιστημονικής αυθεντίας του Μόσιαλου. Αυτό που είδαμε είναι άλλο ένα παράδειγμα κάποιου που ξεκίνησε από την Αριστερά, βρέθηκε σε κάποιο από τα πανεπιστήμια του εξωτερικού που αποτελούν φυτώρια Ελλήνων πολιτικών, και μετά από μία περίοδο επώασης ήρθε στην Ελλάδα για να αναλάβει ως από μηχανής θεός μία πολιτική θέση, χρεώνοντας στον Ελληνικό λαό ακόμα και το iPad του!

Το φαινόμενο αυτό θα μας απασχολήσει ξανά στο μέλλον, καθώς παρουσιάζεται με ιδιαίτερη συχνότητα κατά τα τελευταία χρόνια...

Οι διοριστέοι

Είμασταν οι πρώτοι που θίξαμε το ζήτημα που για χρόνια όλοι έκρυβαν: Ποιοί είναι πραγματικά οι διοριστέοι και με ποιούς τρόπους κάποιοι εκτοξεύτηκαν στις κορυφές των πινάκων αμέσως μετά την αποφοίτησή τους.

Αρκετοί από αυτούς που είχαν αναφερθεί ενδεικτικά (γιατί στην πραγματικότητα ήταν πολύ περισσότεροι εκείνοι που επωφελήθηκαν) έχουν ήδη διοριστεί, κάποιοι όμως περιλαμβάνονται και στους καταλόγους των ισχνών φετινών διορισμών, και θα αναφερθούμε σε μερικά ονόματα, για να θυμήσουμε με ποιόν τρόπο γίνονται οι διορισμοί:

ΠΕ04.01 ΦΥΣΙΚΟΙ

ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ απεφοίτησε το 2004, προσελήφθη το 2007

Σημειώνουμε πως ο συγκεκριμένος δεν είναι ο μόνος στους φετινούς πίνακες διορισμών με το ίδιο επώνυμο με γνωστούς συνδικαλιστές και στελέχη της εκπαίδευσης.


ΠΕ09 ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ

ΛΙΑΝΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΠΙΔΑ-ΒΑΣΙΛΙΚΗ απεφοίτησε το 2005, προσελήφθη το 2005


Αυτές είναι μόνο δύο περιπτώσεις από τις πολλές που κάποιοι αποφοιτούν και την ίδια στιγμή αποκτούν προϋπηρεσία, και έκτοτε συσσωρεύουν μόρια και μέσω της γνωστής αξιοκρατίας καταλήγουν να διορίζονται ως μόνιμοι εκπαιδευτικοί.

Σίγουρα υπάρχουν και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις στις λίστες των διοριζόμενων, αλλά και των υπολοίπων "διοριστέων" που υποτίθεται πως περιμένουν τον "αξιοκρατικό" διορισμό τους.

Η Αννούλα ανακαλύπτει τον τροχό

Η άλλοτε φιλόδοξη εκ Κοζάνης ορμώμενη σωσίας της Σεγκολέν κινδυνεύει να μετατραπεί σε γραφικό θηλυκό κλόουν. Δεν εξηγείται αλλιώς η επιμονή της στο να γίνεται ρεζίλι συνδυάζοντας την άγνοιά της με ηγεμονικές τάσεις με κλιμακτηριακή απόχρωση.

Βλέπουμε λοιπόν να απαιτεί με κάθε επισημότητα να αναπληρωθούν τα μαθήματα που χάθηκαν λόγω των απεργιών των εκπαιδευτικών (αλλά όχι λόγω των καταλήψεων). Φυσικά δεν παραλείπει να διανθίσει την αυτοκρατορική βούληση με τα γνωστά τσιτάτα για "το όφελος των μαθητών" και "το καλό όλων των παιδιών".

Στο ρόλο των συνδικαλιστών έχουμε αναφερθεί πολλές φορές, όμως η συγκεκριμένη επιστολή της Αννούλας δείχνει πως μπροστά στην εκδικητική της μανία για όσους πάνε αντίθετα με τη βούλησή της δε διστάζει να επιδείξει πόσο άσχετη είναι με τα εκπαιδευτικά πράγματα.

Κι αυτό γιατί και με τις υπάρχουσες ώρες το σχολικό πρόγραμμα είναι απλώς ένας τρόπος για να δαπανάται ο χρόνος των παιδιών για τα οποία η Αννούλα υποτίθεται πως ενδιαφέρεται. Η ύλη των μαθημάτων θα μπορούσε να γίνεται στο μισό χρόνο αν οι εκπαιδευτικοί δεν ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν μάθημα όχι για το μέσο μαθητή αλλά για τον αδιάφορο και κακό μαθητή, που επιπλέον τελεί και υπό την προστασία της ΟΛΜΕ.

Τί ακριβώς πρόκειται να επιτύχει λοιπόν με την υποτιθέμενη αναπλήρωση των μαθημάτων η άσχετη Υπουργός Παιδείας; Να πείσει την κοινή γνώμη ότι το υπάρχον σχολικό σύστημα είναι τόσο ιδανικό ώστε να προσφέρει δημιουργική απασχόληση "για όλα τα παιδιά", σε αντίθεση με όσα καταμαρτυρούν τα βίντεο που οι μαθητές ανεβάζουν κατά δεκάδες στο youtube;


Αν η παραπάνω κίνηση της Διαμαντουέτας δείχνει απλώς άγνοια και υπεροψία, η επόμενη δείχνει σκόπιμη υποκρισία. Διαβάζουμε στην εφημερίδα Τα Νέα:

"...«Το επιχείρημα ότι διατηρούμε τα σχολεία γιατί πλεονάζουν οι καθηγητές και προσλαμβάνουμε και αναπληρωτές και ωρομίσθιους, δεν μπορεί να συνεχιστεί», ξεκαθάρισε η Αννα Διαμαντοπούλου.

Τι είχε υπόψη; Κατ' αρχάς, ότι εδώ και μια δεκαετία υπήρχαν στη χώρα 92 νηπιαγωγεία... χωρίς νήπια, τα οποία όμως δεν έκλειναν για να διατηρούνται οι οργανικές θέσεις των εκπαιδευτικών! Και κάτι ακόμα. Στα γραφεία περιφερειαρχών εκπαίδευσης βρίσκονται, σύμφωνα με πληροφορίες των «ΝΕΩΝ», ορισμένες καταστάσεις με τα λεγόμενα «διπλά βιβλία» που τηρούνται σε ορισμένα σχολεία προκειμένου να «εξυπηρετούνται» ορισμένοι εκπαιδευτικοί. Δύο παραδείγματα από την Αττική:

Υπάρχει κατάσταση με τουλάχιστον 50 ονόματα εκπαιδευτικών, οι οποίοι υπηρετούν ως μόνιμοι σε διάφορα σχολεία της πρωτεύουσας, ενώ έχουν προσληφθεί ισάριθμοι... αναπληρωτές για να διδάσκουν στη θέση τους! Οι εκπαιδευτικοί αυτοί εργάζονται ελάχιστες ημέρες και ώρες της εβδομάδας και παρέχουν υπηρεσίες κυρίως όταν κάποιος συνάδελφός τους ασθενήσει, πληρώνονται όμως κανονικά. Πώς έχουν κατορθώσει να δουλεύουν αναπληρωτές στη θέση τους, είναι εύλογο ερώτημα..."

Αντί η Διαμαντοπούλου να αναρωτιέται πως γίνονται αυτά, γιατί δε ρωτάει τους κηφήνες της πολυπληθούς αυλής της να της πουν πως την πέρναγαν πριν γίνουν και επισήμως σφουγκοκωλάριοί της; Γιατί δε τους ρωτάει για τα διπλά βιβλία που κρατούσαν όταν το έπαιζαν ανερχόμενα στελέχη της εκπαίδευσης; Γιατί δε τους ρωτάει τι είδους "υπηρεσίες" προσέφεραν όλα αυτά τα χρόνια προτού τους πάρει υπό την προστασία της;

Θα περίμενε κανείς από μία σοσιαλήστρια που παριστάνει τον κήρυκα της ηθικής να έχει καθαρίσει πρώτα την αυλή της προτού αρχίσει να φωνάζει πως η πόλη είναι ακάθαρτη.

Ιταλία: Ούνα φάτσα ούνα ράτσα

άρθρο του περιοδικού Nature κάνει μία ενδιαφέρουσα σύγκριση ανάμεσα στη Γερμανία και την Ιταλία σε θέματα ακαδημαϊκής φερεγγυότητας. Η συσχέτιση με την Ελλάδα είναι κάτι παραπάνω από προφανής:

"Like Guttenberg, Gelmini was a graduate in law. And like him, she felt that her driving ambition justified taking short cuts in academic procedures to get the degree that would help her political career. In 2001 she travelled from her home town of Brescia in the north of Italy to Reggio Calabria, in the far south, to sit her bar exams. At the time, pass rates in the north were below 10%, compared with a rate of suspiciously more than 90% in Reggio Calabria, a city otherwise known for low academic standards. After the press revealed the Reggio Calabria bar exam to be a scam, the Italian academic community called for Gelmini's resignation � to no avail. The irony of having a minister with responsibility for universities who herself cheerfully admits to having dodged academic rules is not lost on the community."

Στη συνέχεια, το άρθρο του Nature κάνει μία ενδιαφέρουσα αναφορά στις διαδρομές ανάμεσα στο πανεπιστήμιο και την πολιτική:

"In Germany, Italy and neighbouring countries in Europe, politicians are frequently drawn from academia. Credentials help political careers, and nearly 20% of the German parliament hold PhDs. But then, almost 9% of Italian parliamentarians are university professors, so the differing reactions to calls for resignation prompted by scholastic misdemeanours cannot be down to ignorance about how universities work. Instead, the difference seems to be based on how large a threat each government considers the weapon of moral correctness to be � and how dangerous is the academic community wielding that weapon."

Το ερώτημα είναι πότε η διεθνής ακαδημαϊκή κοινότητα θα πάρει είδηση και το τι γίνεται στην Ελλάδα και πως απέκτησαν διδακτορικά (ή ισχυρίστηκαν πως απέκτησαν) πολιτικοί τύπου Βουλγαράκη, Στυλιανίδη, Δρούτσα και Τζάκρη...

Οι υποκριτές ΟΛΜΕδες της Φλώρινας

Το δήθεν ενδιαφέρον των διορισμένων για τους αδιόριστους πάντα χαρακτηριζόταν από υποκρισία, και η ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Φλώρινας προς την Υπουργό Παιδείας στις 24-2-2011 το αποδεικνύει.

Με τίτλο "οι προτάσεις μας για τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς", οι ΟΛΜΕδες εξηγούν τι εννοούν με τον όρο αδιόριστος:

"Να διοριστούν άμεσα όλοι οι διοριστέοι συνάδελφοι που έχουν θεμελιώσει δικαίωμα διορισμού

...Να καλυφθούν τα κενά από τους υπάρχοντες πίνακες 24μηνο+ΑΣΕΠ, 30μηνο

...Χρηματοδότηση, υποστήριξη, ενίσχυση και άνοιγμα νέων δομών και προσλήψεων στην Ειδική Αγωγή"

Τη σχετική ανακοίνωση υπογράφουν οι ΟΛΜΕδες Ευάγγελος Μπουντουλούλης και Ρούλα Παπαδοπούλου.

Η ανακοίνωση αυτή δείχνει πόσο υποκριτικό είναι το ενδιαφέρον των ΟΛΜΕδων για τους "αδιόριστους", όταν περιορίζουν τους "αδιόριστους" αποκλειστικά σε αυτούς που είχαν εξασφαλίσει κατά τα προηγούμενα χρόνια υψηλές προϋπηρεσίες, και ανάμεσά τους βρίσκονται πολλοί γόνοι εκπαιδευτικών που κατάφερναν να ανεβαίνουν στους πίνακες με τις γνωστές μεθόδους.

Επιπλέον, το γεγονός ότι οι ΟΛΜΕδες βλέπουν την Ειδική Αγωγή ως πεδίο διορισμών για να βολευτούν κάποιοι, όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν, δείχνει για μία ακόμα φορά τους πραγματικούς λόγους πίσω από το ενδιαφέρον κάποιων για την Ειδική Αγωγή.

Στο ποιοί είναι οι "διοριστέοι" για τους οποίους ενδιαφέρονται τόσο οι συνδικαλιστάδες έχουμε αναφερθεί σε αποκλειστικό αποκαλυπτικό άρθρο μας, όπου καταδείξαμε πως κάποιοι βρέθηκαν να είναι "διοριστέοι" σχεδόν αμέσως μετά από την αποφοίτησή τους. Ενώ όμως η κοινωνία ζητά δικαιοσύνη, οι ΟΛΜΕδες συνεχίζουν να προσπαθούν να εξαπατήσουν την κοινή γνώμη προκειμένουν να εκβιάσουν το βόλεμα του εσμού που τόσα χρόνια συσσώρευσαν στην εκπαίδευση.

Αγανακτισμένοι και εκπαιδευτικοί

Το κίνημα των Αγανακτισμένων ήταν κάτι πρωτόγνωρο για την Ελληνική πραγματικότητα, καθώς ποτέ άλλοτε δεν είχε δημιουργηθεί τέτοιος τεράστιος αριθμός καταδικασμένων νέων χωρίς μέλλον, άμεσο αποτέλεσμα όχι μόνο της όποιας οικονομικής συγκυρίας αλλά και της συνεχούς απαξίωσης των πτυχίων κάθε μορφής για την οποία έχουμε μιλήσει πολλές φορές.

Από τις πρώτες όμως ημέρες του κινήματος, έκαναν την εμφάνισή τους στην Πλατεία Συντάγματος άτομα του εκπαιδευτικού χώρου που κάθε άλλο παρά δικαίωμα στην αγανάκτηση έχουν: Άτομα που χειρίστηκαν εθνικά και κοινοτικά κονδύλια με αμφίβολη διαύγεια, επαγγελματίες συνδικαλιστές, άτομα που επί σειρά ετών πηδούσαν από το ένα πόστο στο άλλο. Όλοι αυτοί έσπευσαν να πιάσουν θέση στην πλατεία για να παραστήσουν τους ηγέτες και να εξασφαλίσουν ότι θα συνεχίσουν να έχουν κοπάδι, αλλά και ότι θα έχουν ασυλία στην όποια διάδοχη κατάσταση, προλαβαίνοντας εγκαίρως να αλλάξουν στρατόπεδο.

Κάποιοι από αυτούς φρόντισαν μάλιστα να καλλιεργήσουν το προφίλ του δήθεν επαναστάτη, ξεχνώντας το μέχρι χθες ηδυπαθές κύλισμά τους στα κρεββάτια της εξουσίας.

Καλό θα ήταν οι πραγματικοί Αγανακτισμένοι να αποξενώσουν εγκαίρως αυτά τα άτομα και να μην πέσουν θύματα επίδοξων πολιτικάντηδων που αγωνιούν για μία παράταση της εξασφάλισης των προσωπικών συμφερόντων τους.

Βέβαια, στη συνέχεια είδαμε το κίνημα να καπελώνεται από πληθώρα επίδοξων μνηστήρων, από τα ΚΝΑΤ και το ΠΑΜΕ μέχρι τους ΟΛΜΕδες, με συνθήματα ξένα προς τα αιτήματα των Αγανακτισμένων, οπότε το πιθανότερο είναι να δούμε πλέον τους Αγανακτισμένους σε άλλους χώρους να αγωνίζονται με άλλους τρόπους.