Το σημερινό μοντέλο του Συλλόγου Διδασκόντων σίγουρα δεν είναι το καλύτερο: ’λλοτε βασιλεύει το συμφέρον και η στενοκεφαλιά των πολλών, και άλλοτε ο διευθυντής απλώς κάνει ό,τι του αρέσει αφήνοντας τα μέλη του συλλόγου να πουν τα παράπονά τους 1-2 φορές το χρόνο. Αλλά η όποια μεταφορά αρμοδιοτήτων στο πρόσωπο του διευθυντή είναι επικίνδυνη, καθώς και ο διευθυντής προέρχεται και αυτός από την ίδια μάζα, και επιπλέον έγινε διευθυντής επειδή ήξερε πως να αναλώνεται σε πολιτικά παιχνίδια διαπλοκής και συνδιαλλαγής.
Όμως η ισχυροποίηση του ρόλου του διευθυντή αποτελεί δέλεαρ για το κέντρο που αποφασίζει ποιοί θα είναι οι διευθυντές, καθώς εξασφαλίζει μεγαλύτερες πιθανότητες επιβολής των πολιτικών του. Επιπλέον, οι διευθυντές θα έχουν πλέον και την ευθύνη της καταγραφής της περιβόητης αυτοαξιολόγησης των εκπαιδευτικών, ώστε οι μη αρεστοί να αυτοαξιολογούνται ανάλογα.
Και για να εξασφαλιστεί η μεγαλύτερη εξάρτηση του διευθυντή από τους πολιτικούς εντολοδότες του, αυτός απαλλάσσεται πλέον από τα έτσι κι αλλιώς μειωμένα διδακτικά καθήκοντα που είχε, ώστε να μπορεί να απολαμβάνει πιο ευχάριστα την παραμονή του στο γραφείο του.
Το μεγάλο πρόβλημα της διοίκησης των σχολείων σήμερα δεν είναι το αν θα αποφασίζει ο διευθυντής ή ο σύλλογος των διδασκόντων, αλλά το εάν οι αποφάσεις αυτές θα είναι στα πλαίσια τόσο του νόμου όσο και της ευπρέπειας, κάτι που δεν ισχύει πλέον σε κανένα σχολείο. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει κανένα σχολείο στο οποίο να μην έχουν σβηστεί παράτυπα απουσίες μαθητών και να μην έχουν αλλοιωθεί βαθμοί ώστε να περάσουν κάποιοι την τάξη.
Όσο για τη γελοιότητα της άσχετης Διαμαντουέτας, αυτή φαίνεται και από το παρακάτω σημείο:
"...ο Σύλλογος Διδασκόντων... ...έχει την ευθύνη, κατόπιν διαβούλευσης με όλη τη σχολική κοινότητα, για τη συμπλήρωση του «Κανονισμού λειτουργίας σχολικής μονάδας»."
Με άλλα λόγια, κάθε σχολείο χωριστά θα αποφασίζει τι είναι επιτρεπτό και τι όχι. Για παράδειγμα, σε κάποια προοδευτικότερα σχολεία ο κανονισμός λειτουργίας θα επιτρέπει το χασίσι, σε άλλα το τάβλι, σε άλλα πάλι θα καθιερωθεί και τυπικά ο ελάχιστος βαθμός που θα πρέπει να βάζει ο καθηγητής ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να μείνει κανένας.
Εκείνες πάντως που θα αναθαρρήσουν σίγουρα με τις νέες αρμοδιότητες των διευθυντών θα είναι οι νεαρές καθηγητριούλες, καθώς χάρη στις εμπνεύσεις της Διαμαντουέτας θα μπορούν πιο εύκολα να αποκομίσουν τα γνωστά οφέλη από τους μεσήλικές διευθυντές...
