Οι σπουδές των πολιτικών: Jeffrey Mineiko

To βιβλίο του Δήμου Μάρκου Μπότσαρη �Η Εύα Γεωργίου Παπανδρέου αποκαλύπτει� αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις μέρες μας, αφού πλέον η χώρα ξεπουλήθηκε από τον Αμερικανοπολωνοεβραίο πρωθυπουργό της.

Αξίζει να διαβάσετε όλα τα αποσπάσματα από το βιβλίο, εμείς όμως θα σταθούμε σε ορισμένα.

"Ο Πλαστήρας ήταν τιμημένος στρατηγός και είχε χρηματίσει δύο φορές πρωθυπουργός. Όταν πέθανε, μερικοί φίλοι και συγγενείς πήγαν στο σπίτι που κατοικούσε για να ετοιμάσουν την κηδεία του και να μαζέψουν τα πράγματά του. Εκεί βρήκαν ολόκληρη την �περιουσία� του Πλαστήρα. Ήταν μερικά παράσημα, ένα σιδερένιο κρεβάτι εκστρατείας, δύο-τρεις τριμμένες κουβέρτες και μια εικόνα του Αγίου Νικολάου!
Το φωτεινό αυτό παράδειγμα ηθικής δεν έχει ξεχαστεί. Πολλές φορές έτυχε να ακούσω να το αναφέρουν στις συζητήσεις τους ακόμα και πολιτικοί αντίπαλοι του στρατηγού. Και πέρα απ� αυτό, όμως, κανείς από τους μέχρι το 1981 πολιτικούς μας δεν μας είχε συνηθίσει στο είδος της πολυτελούς και σπάταλης ζωής που ζει και προκλητικά επιδεικνύει ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Νυχτερινά κέντρα, μπουζούκια, αναρίθμητα σπάταλα ταξίδια με �κουστωδίες συνοδών�, πολυτελείς διακοπές, δημόσιες εμφανίσεις με �επίσημες ευνοούμενες�! Τέτοια φαινόμενα που ο τόπος αυτός δεν είχε γνωρίσει με πρωταγωνιστικές κοινοβουλευτικές δημόσιους άνδρες, παρά μόνο σ� αυτά τα τελευταιά έξι χρόνια που κυβερνά το ΠΑΣΟΚ."

"...Τόσο οι �Αμερικανοσπουδαγμένοι�, όσο και οι φοιτητές της Ευρώπης που πλαισίωναν τον Ανδρέα Παπανδρέου και το ΠΑΚ, απέβλεπαν έκτοτε στον ίδιο κοινό στόχο: Στο προσωπικό τους �βόλεμα� μετά την πτώση της δικτατορίας.

Δεν αναφέρομαι βέβαια στο σύνολο των μελών του ΠΑΚ. Μέλος του ΠΑΚ άλλωστε υπήρξα κι εγώ ο ίδιος. Και μπορώ να βεβαιώσω ότι υπήρχαν αγνοί δημοκράτες μέσα στις τάξεις του, έτοιμοι και πρόθυμοι να αγωνιστούν για την ανατροπή της δικτατορίας και για μια καλύτερη Ελλάδα.
Υπήρχαν όμως στο ΠΑΚ και πολλοί καιροσκόποι. Σκέτοι καιροσκόποι και τυχοδιώτες. ’νθρωποι που από την πρώτη κιόλας μέρα της ένταξής τους στο ΠΑΚ έβλεπαν εαυτούς τους να νέμονται την εξουσία με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου και σε τελική ανάλυση να πλουτίζουν με το χρήμα του λαού.
Αυτοί οι τυχοδιώκτες και οι καιροσκόποι επέπλευσαν μέσα στο ΠΑΚ. Ήταν τέτοιες οι προτιμήσεις, οι επιλογές, η συμπεριφορά και η τακτική του Ανδρέα, ώστε αν δεν ήσουν καιροσκόπος, τσανακογλείφτης και κόλακας δεν υπήρχει καμιά περίπτωση να διακριθείς εκεί μέσα και να ανέβεις στην �ηγετική ομάδα� που είχε δημιουργήσει.
Από τη στιγμή λοιπόν που η οργάνωση περιήλθε στον απόλυτο έλεγο του Ανδρέα και της κλίκας του, άρχισαν αμέσως και τα σκάνδαλα.
Τι έγιναν αλήθεια, εκείνα τα τεράστια ποσά των δολαρίων των μάρκων και των κορωνών που περιήλθαν στο ΠΑΚ;
Το ΠΑΚ δεν εισέπραττε μόνο τις εισφορές των μελών του. Οι πηγές χρηματοδότησής του ήσαν πολλές και άδηλες.
Δεν ήταν μόνοι οι �έρανοι� ανάμεσα στο ελληνικό στοιχείο, από την Αυστραλία μέχρι τον Καναδά και από την Καλιφόρνια μέχρι τη Γερμανία. Ήταν και οι γενναίες επιδοτήσεις από δημοκρατικά κόμματα της βόρειας Ευρώπης και φυσικά τα πλούσια αραβικά εμβάσματα των �αδελφών� Σαντάμ Χουσεϊν, Μουαμμάρ Ελ Καντάφι και Γιάρερ Αραφάτ.
Αλησμόνητος στον Ανδρέα θα μείνει ο προσωπικός εξευτελισμός του σε συνδιάσκεψη του ΠΑΚ, όταν μπροστά σε όλους τους �συνέδρους�, ο Κρις Γιόγκερσεν, εκπρόσωπος του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Δανίας, σηκώθηκε και ρώτησε τον Ανδρέα με αυστηρή γλώσσα πού πήγαν τα χρήματα που είχε δώσει το κόμμα του ως οικονομική ενίσχυση του ΠΑΚ!
Ο Ανδρέας είχε �πανιάσει� και απομείνει άλαλος! Με την ένοχη σιωπή του ομολογούσε καταντροπιασμένος μπροστά στους �συνέδρους� την αλήθεια των όσων είχαν αρχίσει δειλά-δειλά να συζητούνται ανάμεσα στα μέλη του ΠΑΚ, ότι δηλαδή τα χρήματα αυτά τα είχαν ιδιοποιηθεί ο ίδιος και η �κλίκα� του.
Είμαι, επίσης σε θέση να γνωρίζω από άμεση προσωπική αντίληψη ότι τεράστια ποσά εισπράχθηκαν από τον Ανδρέα Παπανδρέου και την �κλίκα� του για λογαριασμό του ΠΑΚ από �εφ� άπαξ οικονομικές ενισχύσεις� πλουσίων ομογενών της Αμερικής. Εγώ ο ίδιος είχα δώσει στον Ανδρέα ένα τσεκ 17.000 δολαρίων προσφορά ομογενούς που διατηρούσε πρατηρίων βενζίνης στο Ιλλινόις.
Οι άνθρωποι αυτοί, δεν ήθελαν για διάφορους λόγους, να φαίνονται ότι βοηθούσαν τον αντιδικτατορικό αγώνα. Έδιναν λοιπόν τα χρήματά τους στον Ανδρέα ή στους κατά τόπους εκπροσώπους του ΠΑΚ κρυφά, με την καλή από μέρους τους πίστη ότι τα χρήματα αυτά θα πήγαιναν για τον ιερό σκοπό της αποκατάστασης της δημοκρατίας στην Ελλάδα! Αλλά: το ΠΑΚ εξωτερικού επί έξι ολόκληρα χρόνια δεν έκανε καμιά σημαντική πράξη αντίστασης στην Ελλάδα. Δεν ξόδεψε ούτε μια δραχμή. Αγοράστηκαν, όμως, την ίδια εποχή από τον Ανδρέα ή από ανθρώπους που ενεργούσαν για λογαριασμό του η βίλλα στο Τορόντο και τα μαγαζιά στο Μόντρεαλ.
Η αγορά της πανάκριβης βίλλας του Τορόντο έχει ομολογηθεί από τον ίδιο τον Ανδρέα. Αντίθετα, την αγορά του κτιρίου καταστημάτων στο κέντρο του Μόντρεαλ ο Ανδρέας την κρύβει. Θα πήγαινε πολύ! Όμως οι Έλληνες του Μόντρεαλ επιμένουν ότι το κτίριο ανήκει στον Ανδρέα Παπανδρέου. Δείχνουν ποιο είναι και προσθέτουν ότι στα χαρτιά φαίνεται ως ιδιοκτήτρια μια άγνωση σ� αυτούς εταιρεία.
Συνολικά, το θέμα δεν χρειάζεται και πολλή φιλοσοφία. Διότι είναι ζήτημα αριθμών:
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, από το 1968, μέχρι και τα τέλη του 1974, είχε πολύ περιορισμένα εισοδήματα. Είχε εργαστεί για λίγο καιρό καθηγητής σε Πανεπιστήμιο της Σουηδίας και για κάπως μεγαλύτερο διάστημα καθηγητής σε Πανεπιστήμιο του Καναδά. Κι αν ακόμα δεχτούμε ότι εργάστηκε συνεχώς και τα έξι χρόνια που έμεινε εκτός Ελλάδος (πράγμα που δεν συνέβη), αποκλείεται τα εισοδήματά του ως καθηγητή Πανεπιστημίου να του επέτρεψαν την αγορά του Τορόντο. Κι αυτό, διότι ο μεγαλύτερος μισθός που μπορούσε να έχει ως καθηγητής Πανεπιστημίου ήταν 40.000 δολάρια το χρόνο. Ζώντας σε ξένες χώρες, έχοντας τέσσερα παιδιά και ξοδεύοντας σχεδόν κάθε βράδυ χρήματα σε ολονύχτιες διασκεδάσεις με μπουζούκια και άφθονο αλκοόλ (είναι αδιαμφισβήτητα αυτά), λογικά θα έπρεπε και να δανείζεται για να μπορεί να ζει.
Αλλά κι αν ακόμα ζούσε με την οικογένειά του μια ζωή αιματηρών οικονομιών, σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να βάζει στην άκρη περισσότερα από 15.000 δολάρια το χρόνο. Το ποσό αυτό μας κάνει συνολικά για τα έξι χρόνια 90.000 δολάρια. Η βίλα στο Τορόντο όμως, άξιζε, πέρα από κάθε αμφιβολία, πολύ περισσότερο από 250.000 δολάρια!
Από πού βρέθηκαν αυτά τα λεφτά; Έχουμε μήπως εδώ ανάγκη και άλλων αποδείξεων πέρα από την αδιάψευστη γλώσσα των αριθμών;"

Η "καθηγητική ακαδημαϊκή καριέρα" αποτελεί χαρακτηριστική προσωρινή απασχόληση κάποιων που στη συνέχεια με κάποιο τρόπο διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα. Θα έλεγε κανείς πως ένα αόρατο χέρι τους τοποθετεί σε τέτοιες θέσεις που δεν απαιτούν πολύωρη απασχόληση, μέχρι να έρθει ο καιρός να βγουν από την αφάνεια και να παίξουν το ρόλο που έχει επιλεγεί γι'αυτούς. Και είναι αρκετά τα παραδείγματα, πέρα από τον Ανδρέα Πανανδρέου, ατόμων που τοποθετήθηκαν είτε σε ακαδημαϊκές θέσεις, είτε στη διοίκηση εκπαιδευτικών οργανισμών, σε θέσεις που θα έλεγε κανείς πως είχαν κρατηθεί για συγκεκριμένες εξυπηρετήσεις.

" �Ρεμούλες� όμως στα χρήματα του ΠΑΚ γίνονταν και από την ηγετική �κλίκα� του ΠΑΚ στη Δυτική Ευρώπη, όπου δέσποζε η ομάδα Τσοχατζόπουλου. Στο συμπέρασμα αυτό οδηγείται κανείς αβίαστα ύστερα από τρεις φοβερές καταγγελίες που έγιναν μέσα από τα βαθύτερα σπλάγχνα του ίδιου του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ.
Ένας εξάδελφος του αξέχαστου Νικηφόρου Μανδηλαρά, μέλος του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ αργότερα, δεν άντεξε! Βγήκε κάποια στιγμή ανοιχτά από τις εφημερίδες και κατάγγειλε ότι οι ιθύνοντες του ΠΑΚ Γερμανίας είχαν κατασπαταλήσει και σφετεριστεί χρήματα του ΠΑΚ.
Ο Διαμιανός Βασιλειάδης, άλλο έμπιστο και μαχητικό στέλεχος που είχε εκπαιδευτεί και στη χρήση όπλων σε στρατόπεδο Παλαιστινίων για λογαριασμό του ΠΑΚ, αποχώρησε κάποια στιγμή από το ΠΑΣΟΚ καταγγέλλοντας κι αυτός την παρέα του ’αχεν (Τσοχατζόπουλος) για λοβιτούρες στα χρήματα του ΠΑΚ.
Η τρίτη καταγγελία έγινε από τον βουλευτή τότε του ΠΑΣΟΚ και σήμερα της Νέας Δημοκρατίας Διονύση Μπουλούκο.
Ο Διονύσης Μπουλούκος, αμέσως μετά τη διαγραφή του από το ΠΑΣΟΚ, τον Νοέμβριο του 1984, έδωσε στην αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών συνέντευξη Τύπου και αποκάλυψε τον πόλεμο των φατριών μέσα στο �Κίνημα�. Αποκάλυψε όμως επίσης ότι η φατρία των �Γερμανών� ήταν ισχυρή και αδιάσπαστη διότι τα μέλη της συνέδεαν αόρατοι ιστοί αράχνης που είχαν αμαρτωλά υφανθεί από τα χρόνια του ΠΑΚ στο εξωτερικό.
Η καταγγελία αυτή του Διονύση Μπουλούκου αποδείχτηκε όχι μόνο αποκαλυπτική αλλά και προφητική: Στα περισσότερα και μεγαλύτερα σκάνδαλα που ήρθαν αργότερα στο φως της δημοσιότητας πρωταγωνιστές ήσαν �διακεκριμένα� μέλη της ομάδας των Γερμανών."

"Όλοι όσοι γνωρίζαμε το ΠΑΣΟΚ από μέσα, παρακολουθούσαμε το πώς κάθε σημαίνον στέλεχος προωθούσε μέλη της οικογένειάς του ή της ομάδας του προς την κατάληψη νευραλγικών και παχυλά αμειβόμενων θέσεων. Κανένας από αυτούς που σήμερα είναι γνωστοί ως ήρωες σκανδάλων δεν ήταν ουρανοκατέβατος. Όλοι τους οφείλουν τη θέση τους και τη δύναμή της εξουσίας τους σε κάποιο πρωτοκλασσάτο στέλεχος ή σε μια δυναμική ομάδα-φατρία του Κινήματος.
Δεν είχε σταματήσει ακόμα ο απόηχος από την πρώτη εκείνη καμπανιστή δήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου ότι η κυβέρνησή του θα είναι �κυβέρνηση όλων των Ελλήνων� και εξαπολύθηκε απνηγής διωγμός κατά των ανθρώπων που υπηρετούσαν σε κυβερνητικής ή απλές υπαλληλικές θέσεις και (κατά τεκμήριο) δεν ήσαν οπαδοί του ΠΑΣΟΚ. Έπρεπε, βλέπετε, αμέσως-αμέσως να� αδειάσουν μερικές θέσεις!
Μέσα στον πρώτο κιόλας μήνα απολύονται 70 υπάλληλοι της Εμπορικής Τράπεζας, 80 υπάλληλοι της Γενικής Γραμματείας Τύπου, 40 φύλακες μουσείων, 25 υπάλληλοι του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Κομοτηνής, 10 υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών και πριν συμπληρωθεί το περίφημο �πρόγραμμα των 100 ημερών� οι απόλυσεις για λόγους κομματικούς παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας. Απολύονται 200 υπάλληλοι της Ολυμπιακής, άλλοι 50 υπάλληλοι της Γενικής Γραμματείας Τύπου, όλοι οι πρόσθετοι αστυνομικοί που φρουρούσαν τις Εφορίες και εξελίσσονται σε μαζικούς διωγμούς οι απολύσεις στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία, στα Ταχυδρομεία, στις Συγκοινωνίες, στα Γραφεία Τύπου του εξωτερικού και γενικά σε όλους τους τομείς της κυβερνητικής δραστηριότητας.
Η πρώτη διαμαρτυρία γι� αυτή την ανίερη αναβίωση της εποχής του Κήπου του Κλαυθμώνος και του �Τζουμπέ� ήρθε εκείνες τις μέρες από επίσημο συνδικαλιστικό όργανο των εργαζομένων, την Ομοσπονδία Υπαλλήλων ΕΛΤΑ, η οποία κατάγγειλε δημόσια ότι οι κομματικές διώξεις στον υπαλληλικό κόσμο είχαν πάρει τον χαρακτήρα πογκρόμ.
Και να σκεφτεί κανείς ότι όλα αυτά διαδραματίζονται στον κόσμο των μικρών υπαλλήλων, γιατί στο επίπεο των λεγομένων �πολιτικών� κυβερνητικών θέσεων (Νομάρχες, Γενικοί Γραμματείς, Διοικητές Τραπεζών, Οργανισμών και Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας, Διευθυντές Κρατικών Επιχειρήσεων κλπ.) η �αλλαγή φρουράς� υπήρξε καθολική, όπως βέβαια γίνεται πάντοτε όταν αλλάζει η Κυβέρνηση στην Ελλάδα.
Οι μικροί και ασήμαντοι υπάλληλοι, όμως; Τι έφταιγαν; Τι έφταιγαν οι οδηγοί και οι σταθμάρχες της ΕΑΣ ή οι φύλακες των Μουσείων και οι κλητήρες του ΟΤΕ; Οι χιλιάδες χαμηλόμισθοι υπάλληλοι που βρέθηκαν στο δρόμο;
Η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι πραγματοποιείται ή� �αλλαγή�! Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια κολοσσιαία προσπάθεια να κομματικοποιηθεί η κρατική μηχανή, σε συνδυασμό με το �βόλεμα� των οπαδών, των φίλων των συγγεννών και των μελών της �ομάδας� του κάθε ισχυρού μέσα στο ΠΑΣΟΚ.
Παράλληλα προς το όργιο των απολύσεων έχουμε εκείνους τους πρώτους μήνες της εξουσίας του ΠΑΣΟΚ και τους εξαναγκασμούς σε παραίτηση. Παραμένει ακόμα μέχρι σήμερα άγνωστος ο αριθμός των υπαλλήλων που αναγκάστηκαν να παραιτηθούν γιατί βρέθηκαν για διάφορους λόγους στο στόχαστρο των πρασινάνθρωπων. Μιλάμε για χιλιάδες.
Και αρχίζει ο χορός των διορισμών. Πρώτη βέβαια έρχεται η� οικογένεια!
’μεσα πρέπει να �βολευτούν� τα αδέλφια, τα παιδιά, οι γυναίκες, τα ανήψια, οι γαμπροί και τα ξαδέλφια. Ο Ανδρέας Παπανδρέου κάνει τη γυναίκα του Πρόεδρο των Ελληνίδων Γυναικών ενώ είναι� Αμερικανίδα υπήκοος! Τον γυιό του Γιωργάκη τον κάνει βουλευτή και αργότερα υφυπουργό! Τον άλλο του γυιό, Ανδρέα, �ειδικό σύμβουλο� στο υπουργείο Εθνικής ’μυνας! Τον γαμπρό του Θ. Κατσανέβα, Διοικητή στον ΟΑΕΔ και αργότερα στο ΙΚΑ και την κόρη του Σοφία τοποθέτησε σε Επιτροπές Εργασίας της Αγροτικής Τράπεζας.
Το φαινόμενο της �οικογενειοκρατίας� παίρνει σιγά-σιγά διαστάσεις απίστευτες και πρωτοφανείς. Η � �αγία� οικογένεια οργιάζει!
Θα χρειάζονταν εκατοντάδες σελίδες για να καλφυθεί το θέμα των �οικογενειακών� διορισμών. Ας δούμε, όμως ορισμένα �αντιπροσωπευτικά� δείγματα. Τον καιρό της παντοδυναμίας του �τσάρου� Γεράσιμου Αρσένη, ο αδελφός του Βικέντιος Αρσένης ήταν Πρόεδρος της Ελληνικής Βιομηχανίας Όπλων (ΕΒΟ), η γυναίκα του Γεράσιμου Λούκα κατσέλη, Διευθύντρια του ΚΕΠΕ, η αδελφή της Νόρα Κατσέλη βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ, η πεθερά του Γεράσιμου, Αλέκα Κατσέλη, μέλος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου και η γυναίκα του Βικέντιου, Λώρα, διευθύντρια του Γραφείου Παροχής Πληροφοριών για επενδύσεις!
Ο Αντώνης Τρίτσης είχε διορίσει την� αλλοδαπή γυναίκα του Σούζαν Μυλχάουζερ �ειδική σύμβουλο� στην ΕΡΤ!
Ο ’κης Τσοχατζόπουλος διόρισε τον αδελφό του Στέφανο διευθυντή του ΕΟΤ στη Βόννη! Αυτό δεν ήταν ίσως και τόσο απαράδεκτο, αν ο κ. Διευθυντής δεν ήταν, πριν διοριστεί σ� αυτή τη θέση, σερβιτόρος σε κοσμική ταβέρνα της Θεσσαλονίκης! Αυτό είναι πραγματικά �αλλαγή�! Από σερβιτόρος, διευθυντής του ΕΟΤ!
Ο Σήφης Βαλυράκης διόρισε τον θείο του Σταύρο (πρών μπακάλη) σύμβουλο στο υπουργείο Συγκοινωνιών! Δεν άφησε όμως απ� έξω και τα αδέλφια του! Ο Γιάννης Βαλυράκης πήγε σε ανώτερη θέση τον Οργανισμό Διεξαγωγής Ιπποδρομιών και ο Ανδρέας Βαλυράκης διευθυντής σε ασφαλιστική Εταιρεία θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας.
Η Μελίνα Μερκούρη τοποθέτησε τον αδελφό της Σπύρο στο υπουργείο Πολιτισμού και τον άντρα της Ζυλ Ντασσέν σκηνοθέτη στο Εθνικό Θέατρο.
[...και πολλά ακόμα]
Ο Λαλιώτης τον θείο του στην Ασφαλιστική Εταιρεία �Φοίνιξ�, ο Γεννηματάς την ανηψιά του στο υπουργείο Εσωτερικών [...κλπ].
Τον Κώστα Σημίτη τον βάφτισε μέλος της βασιλικής Οικογένειας και έχει τεράστια περιουσία σε ακίνητα, ενώ ο αδελφός του Σπύρος Σημίτης, ζει στη Γερμανία, όπου είναι καθηγητής σε Πανεπιστήμιο και έχει στενές σχέσεις με τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ίσως από προπολεμικά, οι αδελφοί Σημίτη, δεν είχαν απολύτως κανένα οικονομικό πρόβλημα. Επειδή όμως φαίνεται ότι ισχύει πάντοτε ο κανόνας �τα λεφτά πάνε στα λεφτά�, μια διαιτησία της ΔΕΗ με αντικείμενο τεράστια χρηματικά ποσά και ανάλογη αμοιβή, ανατέθηκε στον αδελφό του υπουργού και Γερμανό υπήκοο Σπύρο Σημίτη!
[...και διάφορα λοιπά]
Εκτός όμως από τα αδέλφια, τις γυναίκες και τ� ανήψια έχουμε και τα� βλαστάρια μας! Τι γίνεται άραγε όταν τα βλαστάρια μας αυτά δεν μπορούν να μπουν στα ελληνικά Πανεπιστήμια;
Ο γυιός του Κουτσόγιωργα μεταγγρέφεται από το Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών στη Νομική Αθηνών. Η κόρη του Παρασκευά Αυγερινού από την Ατλάντα των ΗΠΑ στο Πολυτεχνείο Αθήνας. Τα παιδιά του βουλευτή Φλώρινας Στεφανίδη μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο ως� βορειοηπειρώτες χωρίς εξετάσεις, αλλά από τις εφημερίδες αποκαλύπτεται ότι ο Στεφανίδης ήξερε την Αλβανία μόνο από τον� χάρτη και ο βουλευτής αυτός παραπέμπεται να δικαστεί για την από μέρους του κατασκευασμένη ψευδή βεβαίωση περί της δήθεν βορειοηπειρώτικης καταγωγής του!
Ο σημερινός υπουργός Δημόσιας Τάξης Δροσογιάννης, για να μετεγγράψει τον γυιό του από τη Νομική Θράκης στη Νομική Αθηνών, παρουσίασε ένα έγγραφο κατά το οποίο υπήρχε σοβαρός κίνδυνης ζωής για τα μέλη της οικογένειάς του!
Ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Πρωθυπουργού, Αντώνης Λιβάνης, για τον ίδιο σκοπό δηλαδή για μετεγγραφή του γυιού του, παρουσίασε έγγραφο κατά το οποίο ο γυιός του έπασχε από μελαγχολία με τάσεις αυτοκτονίας!
Όπως ήδη έχουν αντιληφθεί οι αναγνώστες ο κατάλογος των περιπτώσεων της �οικογενειοκρατίας� είναι μακρύς και ανεξάντλητος."

Οι υπεύθυνες θέσεις που αφορούσαν τη διοίκηση του κράτους θεωρήθηκαν λάφυρο για τις νέες πριγκηπικές οικογένειες που προέκυψαν από την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, και ήρθαν να προστεθούν στις πριγκηπικές οικογένειες του καραμανλικού καθεστώτος. Οι σπουδές δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη σημασία, όμως κάποιοι φρόντισαν ώστε να εξασφαλίσουν στους γόνους τους τα αναγκαία "χαρτιά" ώστε να μπορούν να τους διαδεχτούν στο μέλλον χωρίς γκρίνιες από τη μεριά των "αντιπάλων" γόνων.

Βέβαια, οι παλαιότεροι προνομιούχοι είχαν φροντίσει από παλαιότερα να εξασφαλίσουν "καλές σπουδές" για τους γόνους τους. Όπως έγινε στην περίπτωση του Jeffrey Mineiko και των συμμαθητών του. Επειδή όμως ακόμα και το κατά γενική ομολογία εύκολο αντικείμενο που επέλεξε δεν ήταν αρκετά εύκολο γι'αυτόν, βρέθηκε η απαραίτητη βοήθεια:

"Η Εύα βοήθησε αποτελεσματικά τον Γιώργο στις σπουδές του. Και στο τέλος, η Εύα ήταν εκείνη που έγραψε την πανεπιστημιακή διατριβή με την οποία ο Γιωργάκης Παπανδρέου πήρε το περιπόθητο �χαρτί�."

Αυτές είναι οι λαμπρές σπουδές που τόσες δεκαετίες οι γόνοι μοστράρουν στα μούτρα της Ελληνικής κοινωνίας, παραλείποντας τις λεπτομέρειες για το πως βρέθηκαν με "χαρτιά" στα χέρια άτομα που θα μπορούσαν να ρίξουν έξω ακόμα και ένα μπακάλικο, και που ήταν αναπόφευκτο κάποτε να ρίξουν έξω μια ολόκληρη χώρα.

Ο λαμπρός γόνος των Παπανδρέου, που πήρε την εξουσία ευαγγελιζόμενος την αξιοκρατία(!) και την αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού της χώρας, δεν ήταν άξιος ούτε να γράψει μόνος του τη διατριβή του, και έβαλε τη γκόμενά του να του τη γράψει σα φτηνός ζιγκολό!

Φυσικά δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τον πρωθυπουργικό γαμπρό, που απέκτησε και εκείνος ακαδημαϊκή καριέρα παρουσιάζοντας ως ερευνητική εργασία διάφορες υποθέσεις για το ποιά θα είναι τα επαγγέλματα του μέλλοντος.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, το ΔΙΚΑΤΣΑ και η στρατιωτική θητεία

Έχουμε πολλές φορές αναφερθεί στο ρόλο φορέων και θεσμών όπως το ΔΙΚΑΤΣΑ και η στρατιωτική θητεία, που χρησιμεύουν στην άρχουσα τάξη για το διαχωρισμό των πατρίκειων από τους πληβείους. Ενώ για κάποιους το ΔΙΚΑΤΣΑ καθυστερεί υπερβολικά και ουσιαστικά τους αναγκάζει να αναζητήσουν επιστημονική καριέρα εκτός Ελλάδας, για κάποιους άλλους οι σχετικές διαδικασίες ολοκληρώνονται με πρωτοφανείς ρυθμούς, κι ενώ για κάποιους η στρατιωτική θητεία αποτελεί τροχοπέδη που τους καταδικάζει στην επιστημονική αδράνεια και στην αποξένωση από τον επιστημονικό τους χώρο, για κάποιους άλλους αποτελεί μία πολύ σύντομη παρένθεση που διεκπεραιώνεται τυπικά με κάποιο μαγικό τρόπο.

Η περίπτωση του Ευάγγελου Βενιζέλου είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική. Φαίνεται πως κάποιοι είχαν αποφασίσει από πριν την προώθησή του, με αποτέλεσμα κάποιες περίεργες χρονολογικές ανωμαλίες:

"Πτυχία μαϊμού που γίνανε νόμιμα εν μια νυκτί από τον τότε Υπουργό και νυν Πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου.
Πότε πέρασε από το ΔΙΚΑΤΣΑ ο κ. Βενιζέλος, αφού το Μεταπτυχιακό θέλει τουλάχιστον 1 χρόνο για να αναγνωριστεί και άλλον ένα χρόνο το Διδακτορικό του , συνολικά θέλει 9 χρόνια (2 Μεταπτυχιακό + 1 ΔΙΚΑΤΣΑ + 4 Διδακτορικό + 1 ΔΙΚΑΤΣΑ = 9 χρονια) για να τελειώσει με την γραφειοκρατεία ....

Άρα αφού έφυγε στο Παρίσι το 1980 και 2 Χρόνια Μεταπτυχιακό 1982, 4 ΧΡΟΝΙΑ για το Διδακτορικό 1986 και 1 με δύο χρόνια για αναγνώριση ΔΙΚΑΤΣΑ 1987.

Μπορεί να μας εξηγήσει ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ το 1984 εκλέχθηκε υφηγητής και στη συνέχεια καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου? Και ποιο ήταν το θέμα της Διατριβής του;"

Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο αν δούμε και τα όσα αναφέρει το επίσημο site του επίδοξου δελφίνου:

"Ο Ευάγγελος Βενιζέλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1957... Είναι παντρεμένος από το 1980 με τη Βασιλική Αποστ. Μπακατσέλου, δικηγόρο με την οποία έχει μία κόρη, φοιτήτρια Νομικής.

Αμέσως μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, το Σεπτέμβριο του 1974, εισάγεται στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα και διετέλεσε μέλος του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής και των Συμβουλίων της Φοιτητικής Ένωσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδος.

Αποφοίτησε από τη Νομική το 1978 και πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού ΙΙ.

Το 1980 αναγορεύθηκε Διδάκτωρ Νομικής στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου το 1984 εκλέχθηκε υφηγητής και στη συνέχεια καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου."

Πώς άραγε αναγορεύτηκε σε διδάκτορα 2 χρόνια μετά από την αποφοίτησή του; Και πώς άραγε συνδύασε υποτίθεται απαιτητικές σπουδές στο εξωτερικό με τις υποχρεώσεις του γάμου; Και πώς άραγε τοποθετήθηκε ως καθηγητής με τέτοια ταχύτητα, τη στιγμή που η δημόσια παρουσία του παραπέμπει σε έναν εκφραστή αέναης μπουρδολογίας και όχι σε κάποια διάνοια;

Με την ίδια ταχύτητα λύθηκε και το θέμα της στρατιωτικής θητείας, καθώς το 1986 πολύ βολικά εξαγόρασε 9 μήνες θητείας, έχοντας ήδη διοριστεί ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο, όπου φαίνεται πως η έλλειψη εκπληρωμένων στρατιωτικών υποχρεώσεων δεν αποτελεί κώλυμα διορισμού.

Η εξήγηση για την τόσο βολική πορεία του ογκόλιθου της φλυαρίας βρίσκεται στην ανάμειξή του στο φοιτητικό κίνημα, που ανέδειξε πολλούς επιτήδειους που καρπωθηκαν την εξουσία τόσο χρόνια συνεισφέροντας με τη μετριότητά τους στην κατρακύλα της Ελληνικής κοινωνίας.

Η προστατευόμενη της Λέσχης Bilderberg

Το ότι η Διαμαντουέτα απολαμβάνει μία ιδιότυπη ασυλία από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι γνωστό. Όλοι θυμούνται άλλωστε τη στάση της Χούκλη όταν αδιόριστοι εκπαιδευτικοί αποπειράθηκαν να διακόψουν το μονόλογο της λαίδης από την Κοζάνη.

Επίσης είναι γνωστό πως η υπερόπτις Διαμαντουέτα αρέσκεται στο να μην υπάρχουν αντιρρήσεις στα λεγόμενά της. Άλλωστε, είναι άσχετη με τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης, και αυτό αποδεικνύεται από τα αστεία τσιτάτα που επαναλαμβάνει συνεχώς, όπως το γνωστό "πρώτα ο μαθητής" ή το "θέλουμε τον εκπαιδευτικό με το πιστοποιητικό του" σε δεκάδες διαφορετικές εκδοχές.

Για τις υπόγειες κινήσεις της πονηρής σούρδως διαβάζουμε:

"Στο απυρόβλητο όλου του εκδοτικού κατεστημένου η Διαμαντοπούλου. Σε όποια συζήτηση και αν συμμετέχει εξασφαλίζει πρώτα ότι δεν θα υπάρχει πολιτικός σντίπαλος για να μπορεί να μονολογεί επί των θεμάτων που σχολιάζει. Το δεύτερο που εξασφαλίζει είναι... η συμμετοχή των συνδικαλιστών. Εάν δεν είναι αρεστοί δεν μετέχουν στο πάνελ. Γνώριμη στα τηλεοπτικά πάνελ από παλιά η υπουργός. Εργατική, αλλά υπερβολικά διαπλεκόμενη..."

Φυσικά δε θα μπορούσε να περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό από κάποια που στη ζωή της υπήρξε μόνο στέλεχος κομμάτων και διεθνών συνωμοτικών ομάδων και τίποτε άλλο.

Σχολικές βιβλιοθήκες και εικονική πραγματικότητα

Αντιγράφουμε από άρθρο της εφημερίδας Ελευθεροτυπία στις 16-10-2011 για τις σχολικές βιβλιοθήκες:

"Επειτα από τις σφοδρές αντιδράσεις του γενικού γραμματέα της ΟΛΜΕ Θέμη Κοτσιφάκη, των εκπαιδευτικών που υπηρετούσαν σ' αυτές, αλλά και της Ενωσης Βιβλιοθηκονόμων και Επιστημόνων Πληροφόρησης (ΕΕΒΕΠ), το υπουργείο προσπάθησε να τα μαζέψει με νέα ανακοίνωση: «Η εγκύκλιος με θέμα "Παράδοση εξοπλισμού και υλικοτεχνικής υποδομής των σχολικών βιβλιοθηκών" σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται την αναστολή λειτουργίας των 757 σχολικών βιβλιοθηκών... Εξαιτίας της λήξης στις 31/08/2011 της διετούς θητείας των υπευθύνων σχολικών βιβλιοθηκών, το υπουργείο Παιδείας έστειλε εγκύκλιο προκειμένου αυτές να λειτουργήσουν με ευθύνη του διευθυντή της σχολικής μονάδας»."

Με άλλα λόγια, στη σχετική απόφαση αντιδρούν οι ΟΛΜΕδες, οι εκπαιδευτικοί που είχαν βολευτεί στις βιβλιοθήκες, και οι "επιστήμονες της βιβλιοθηκονομίας". Περίεργος συσχετισμός που θα αναλύσουμε στη συνέχεια.

Παρακάτω το το άρθρο αναφέρει:

"Ακούγεται περίεργο για τα δεδομένα της ελληνικής εκπαίδευσης, αλλά οι βιβλιοθήκες αυτές δεν ήταν μία ακόμη προχειροδουλειά. Δημιουργήθηκαν έχοντας τις πλέον σύγχρονες προδιαγραφές, με άριστη υλικοτεχνική υποδομή (ηλεκτρονικοί υπολογιστές, Ιντερνετ κ.ά.), βασίζονται στο διεθνές σύστημα ταξινόμησης dewey, διαθέτουν βάση καταλογράφησης, πολύτιμο υλικό χιλιάδων τίτλων και σύγχρονο σύστημα συναγερμού φύλαξης.

Η πλειονότητα των καθηγητών που υπηρετούσαν στις 757 βιβλιοθήκες είχαν απόσπαση τετραετίας και είχαν υποβληθεί το 2007 σε αξιολόγηση. Η ενασχόλησή τους στη συγκεκριμένη θέση, ήταν καθημερινή, πολύωρη και πολυσχιδής. Δικαίως αναρωτιούνται ότι αν δεν λειτουργούν καθημερινά και σε συντεταγμένη βάση, αποκλείεται να επιτελέσουν το στόχο τους. Σύμφωνα δε με ανεπίσημες πληροφορίες, θα λειτουργούν στη... χάση και τη φέξη από καθηγητές που δε συμπληρώνουν ωράριο... "

Κάποτε υπήρχε σφοδρή διαμάχη μεταξύ των εκπαιδευτικών που ήθελαν να αράξουν στις βιβλιοθήκες και των βιβλιοθηκονόμων, που στην Ελληνική επικράτεια ανέρχονται σε εξωφρενικά μεγάλους αριθμούς. Φαίνεται όμως πως η λύση που επιβάλει η δημοσιονομική κατάσταση τους ένωσε, παρά τα πικρά λόγια που είχαν ανταλλάξει εκατέρωθεν σχετικά πρόσφατα.


Οι σχολικές βιβλιοθήκες στήθηκαν με χρήματα από Ευρωπαϊκά κονδύλια. Όπως και πολλές άλλες δράσεις, υλοποιήθηκαν με στόχο την απορρόφηση κονδυλίων και το βόλεμα διαφόρων παρατρεχάμενων. Όπως και στην Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, υπήρξαν κάποιες εξαιρέσεις, που όμως δε μπορούμε να πούμε πως χαρακτηρίζουν το σύνολο, και η έννοια της σχολικής βιβλιοθήκης δεν ενσωματώθηκε πραγματικά στη σχολική πραγματικότητα.

Και πως θα μπορούσε άλλωστε να ενσωματωθεί, όταν σε ανησυχητικό ποσοστό οι απόφοιτοι του λυκείου δε γνωρίζουν ούτε σωστή γραφή; Αυτό είναι και το πρόβλημα που θα έπρεπε να απασχολεί τους ΟΛΜΕδες και όχι το αν θα συνεχίσουν κάποιοι να κάθονται σε κάποια βιβλιοθήκη.

Επιπλέον, τα περί υπερσύγχρονων βιβλιοθηκών ακούγονται τουλάχιστον εξωπραγματικά, εκτός αν έχουν επιλεγεί 2-3 "βιτρίνες" για να θεωρηθεί ότι αντιπροσωπεύουν το σύνολο των 757 βιβλιοθηκών. Είναι γνωστό όμως πως στην Ελλάδα τα πάντα είναι υπερσύγχρονα και πέρα από κάθε κριτική.

Σε μία χώρα όπου οι έρευνες δείχνουν πως οι μαθητές ουσιαστικά δε διαβάζουν, η διατήρηση τέτοιων δομών που στην πραγματικότητα καλύπτονται από παχιά πέπλα σκόνης εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες και όχι το δημόσιο συμφέρον. Μόνο ως ορθή μπορεί λοιπόν να εκληφθεί η απόφαση οι βιβλιοθήκες να λειτουργούν στα πλαίσια της συμπλήρωσης ωραρίου, μόνο που στην πράξη πάλι κάποιοι "τυχεροί" θα βρουν τον τρόπο να λουφάρουν βολικά "υπηρετώντας τη βιβλιοθήκη".

Μία άλλη σημαντική αιτία των διαμαρτυριών φαίνεται στο παρακάτω απόσπασμα από σχετική ανακοίνωση της Ενωσης Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων στις 21-9-2011 (οι υπογραμμίσεις δικές μας):

"Δεν δίνεται καμία συγκεκριμένη δέσμευση για ακόμη μια φορά από το Υπουργείο Παιδείας για το μέλλον των Σχολικών Βιβλιοθηκών, για το πως θα εξασφαλιστεί έμπρακτα η οργανωτική λειτουργική τους υπόσταση, πότε θα προχωρήσει ο σχεδιασμός, χάραξη, υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού των Σχολικών Βιβλιοθηκών, πότε θα υπάρξει στελέχωσή τους από επαγγελματίες βιβλιοθηκονόμους πτυχιούχους των σχολών βιβλιοθηκονομίας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης..."

Πέρα από τους εκπαιδευτικούς που επιζητούν την απόσπαση σε βιβλιοθήκες, υπάρχουν και οι αμέτρητοι "επιστήμονες βιβλιοθηκονομίας", καθώς η ανεύθυνη πολιτική των διαφόρων κυβερνήσεων έχει δημιουργήσει τμήματα βιβλιοθηκονομίας σε ΑΕΙ και ΤΕΙ με τετραετείς σπουδές(!), και στο πέρασμα των χρόνων έχει συσσωρευτεί μεγάλος αριθμός αποφοίτων που διεκδικεί διορισμό σε αντίστοιχη θέση. Φυσικά, οι σχολικές βιβλιοθήκες δεν έχουν ανάγκη από πτυχιούχους βιβλιοθηκονόμους, καθώς το μέγεθός τους απέχει πολύ από το να απαιτεί τετραετή εξιδείκευση. Όμως το ζήτημα αποτελεί μία ακόμα ένδειξη της ανευθυνότητας με την οποία δημιουργούνται νέα τμήματα σε όλη την Ελληνική επικράτεια, αλλά και των στρεβλώσεων του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος που με τη συνεχή ανωτατοποίηση κάθε μονοετούς και διετούς σχολής οδήγησε στη σημερινή κατάσταση.

Κανείς δεν αμφισβητεί το ότι πρέπει να υπάρχουν σχολικές βιβλιοθήκες, με την προοπτική ότι πρώτα οι εκπαιδευτικοί θα εξασφαλίσουν ότι οι μαθητές τους ξέρουν να διαβάζουν, και ότι δε θα υπάρχει ένας αμέτρητος αριθμός βιβλιοθηκών με μόνο κοινό στοιχείο το βόλεμα κάποιων.

ΕΛΣΤΑΤ και στατιστικά απίθανες συμπτώσεις

Είναι απίθανο να μάθουμε ποτέ την πλήρη αλήθεια γύρω από την Ελληνική Στατιστική Αρχή και το πραγματικό έλλειμα, τουλάχιστον όμως μπορούμε να δούμε κάποιες απίθανες συμπτώσεις γύρω από τα άτομα που τη στελεχώνουν.

Ας αρχίσουμε με τον Πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου. Συμπτωματικά, είναι απόφοιτος όχι μόνο του Κολλεγίου Αθηνών, αλλά και του ίδιου Αμερικάνικου πανεπιστημίου όπου σπούδασαν οι Παπανδρέου και Σαμαράς:

"...Ο κ. Γεωργίου γεννήθηκε στην Πάτρα και είναι απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών και του πανεπιστημίου Αμχερστ της Μασαχουσέτης, στο οποίο ως γνωστόν σπούδασαν και οι κκ. Γ. Παπανδρέου και Αντ. Σαμαράς. Μέχρι πρότινος ήταν αναπληρωτής προϊστάμενος του τμήματος Στατιστικής του ΔΝΤ..."

Ίσως το όνομα του Ανδρέα Γεωργίου να μην είχε έρθει στην επιφάνεια με τέτοια σφοδρότητα αν δεν είχαν προηγηθεί οι αλληλομηνύσεις για την καταγγελία του Γεωργίου ότι ο αντιπρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ του παραβίασε τον υπολογιστή. Φαίνεται όμως ότι ο Γεωργίου δεν έδειξε την ίδια ευαισθησία για την περίεργη διπλοθεσία του:

"Το Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010 είχαν περάσει μόλις δύο μήνες από την... ώρα που η Ελληνική Στατιστική Αρχή είχε επισήμως πιάσει δουλειά. Την ίδια ημέρα ο πρόεδρός της, χωρίς ακόμα να έχει διακοπεί η υπαλληλική του σχέση με το ΔΝΤ, φέρεται να απέστειλε email στον επικεφαλής του Διεθνούς Ταμείου Πολ Τόμσεν, με το οποίο τον ενημέρωνε για την άμεση ανάγκη τροποποίησης του ιδρυτικού νόμου της Ανεξάρτητης Ελληνικής Αρχής.

Τρεις ημέρες μετά τις πρώτες αποκαλύψεις της «Ε» περί σκόπιμης διόγκωσης του ελληνικού ελλείμματος από την ΕΛΣΤΑΤ, ένα e-mail του προέδρου της προς τον επικεφαλής του ΔΝΤ, τον Οκτώβριο του 2010, ανάβει νέες φωτιές. Αναφέρεται στην άμεση ανάγκη τροποποίησης του ιδρυτικού νόμου της Αρχής, χωρίς να γνωρίζουν το παραμικρό τα μέλη του Δ.Σ. Το e-mail αυτό έφτασε στα χέρια υπαλλήλων της ΕΛΣΤΑΤ, οι οποίοι το έχουν προσκομίσει στην αρμόδια εισαγγελική αρχή που χειρίζεται το θέμα της ποινικής δίωξης σε βαθμό κακουργήματος εις βάρος του αντιπροέδρου της Αρχής, Νίκου Λογοθέτη, ύστερα από έγκληση του προέδρου Ανδρέα Γεωργίου για παραβίαση της προσωπικής ηλεκτρονικής του αλληλογραφίας.

Η σημερινή αποκάλυψη της «Ε» έρχεται τρεις ημέρες μετά τις καταγγελίες που έκανε στην εφημερίδα μας η Ζωή Γεωργαντά, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και μέλος του Δ.Σ. της Αρχής, περί σκόπιμης διόγκωσης του ελλείμματος στο 15,4 προς τη Eurostat με σκοπό τη λήψη υπερβολικών δημοσιονομικών μέτρων από το ελληνικό οικονομικό επιτελείο.

Στο περιεχόμενο του e-mail, που κατέχουν οι υπάλληλοι της ΕΛΣΤΑΤ, γίνεται ενημέρωση κυρίως προς τον Πολ Τόμσεν και δευτερευόντως προς το νομικό εμπειρογνώμονα και μόνιμο αντιπρόσωπο της Eurostat, με παραχωρημένο γραφείο στην ΕΛΣΤΑΤ, για περίπου δέκα μήνες από τον Μάιο του '10 μέχρι τον Ιανουάριο του '11 Σουηδό Snorrason. Σ' αυτό τονίζεται η «ιδιαιτέρως ανάρμοστη κατάσταση με κάποια από τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ» και υπερτονίζεται η ανάγκη για άμεση τροποποίηση του νόμου 3832, υπό τον οποίο ιδρύθηκε.

Καθήκοντα
Σκοπός, όπως περιγράφεται, ήταν μεταξύ άλλων να «αποσαφηνιστούν τα καθήκοντα των μελών του Δ.Σ. και κυρίως αυτά του αντιπροέδρου». Η ανάγκη αυτή αναφορικά με τα καθήκοντα του αντιπροέδρου τονίζεται ήδη από την πρώτη παράγραφο. Ο πρόεδρος της Αρχής φέρεται -από το περιεχόμενο του e-mail- να έχει ενημερώσει για τις προτάσεις τροποποίησης τόσο τον Ελληνα τότε υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου όσο και το γενικό διευθυντή της Eurostat Ράντερμαχερ. Σε άλλο σημείο τονίζεται ότι αν κάτι τέτοιο δεν γίνει, «θα κινδυνεύει ολόκληρη η διαδικασία μεταρρύθμισης των ελληνικών στατιστικών (greek statistics)». Και μάλιστα, αν η Ελλάδα δεν θα το έκανε αυτό μόνη της, θα έπρεπε να της το επιβάλει το Ecofin.

Οι υπάλληλοι της ΕΛΣΤΑΤ κρατώντας αυτό το έγγραφο ζήτησαν εξηγήσεις από τον πρόεδρο της Αρχής για τον ατομικό τρόπο λειτουργίας προς ξένες υπηρεσίες για ένα θέμα που αφορά μια ελληνική Αρχή και μάλιστα ανεξάρτητη.

«Ο διορισμός μας δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ του Αυγούστου 2010. Ο πρόεδρος της Αρχής ήταν τότε υπάλληλος του ΔΝΤ και μάλιστα με τυπικά καθήκοντα να ελέγχει την εφαρμογή των μέτρων που έθετε το ΔΝΤ σε υπανάπτυκτες χώρες· έφυγε από αυτό τον Φεβρουάριο του 2011», λένε τώρα κάποια από τα μέλη του Δ.Σ., που καταγγέλλουν ευθέως ότι παρά το γεγονός ότι διορίστηκαν από τη Βουλή, όλες οι προσπάθειες του επικεφαλής της Αρχής ήταν να παραγκωνιστούν και να μη συμμετέχουν στις διαδικασίες επεξεργασίας των στοιχείων του ελλείμματος."

Τα περίεργα συμβάντα της ΕΛΣΤΑΤ δε σταματούν εδώ:

"Σύμφωνα με την καθηγήτρια η Αρχή βρισκόταν υπό τον απόλυτο έλεγχο του προέδρου της Ανδρέα Γεωργίου στενό φίλο του πρωθυπουργού με προ-υηπηρεσία στο ΔΝΤ και ενώ σύμφωνα με τον ιδρυτικό της νόμο (382/2010) έπρεπε να συνεδριάζει μία φορά το μήνα η Αρχή δεν είχε συνεδριάσει για επτά μήνες.

Αντί όμως οι επιστολές της Ζωής Γεωργαντά να λάβουν την αρμόζουσα προσοχή από την ηγεσία της χώρας ουσιαστικά λίγο χρονικό διάστημα αργότερα ξεκίνησε μία μυστηριώδης επιχείρηση εξαναγκασμού σε παραίτηση κάποιων μελών της επιτροπής της Αρχής.

Πάντως όπως η ίδια δήλωσε σε μία άλλη συνέντευξη της σε ραδιοφωνικό σταθμό σήμερα το πρωί, «ο Ραντερμάχερ δεν ενδιαφέρεται για τα στατιστικά στοιχεία της Ελλάδας, μας έχουν για μπανανία", ενώ υποστήριξε ότι ακόμη δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το πραγματικό έλλειμμα του 2009»."

Οι συμπτώσεις όμως δε σταματούν στο πρόσωπο του Ανδρέα Γεωργίου, αλλά συνεχίζονται στο πρόσωπο της Ζωής Γεωργαντά:

"Το βιογραφικό της όπως είχε αναρτηθεί στο site της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής

Ζωή Γεωργαντά, Καθηγήτρια της Εφαρμοσμένης Οικονομετρίας και Παραγωγικότητας, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας...

...Διετέλεσε Επιστημονική Ερευνήτρια ΚΕΠΕ, Επισκέπτρια Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Harvard των ΗΠΑ, Ερευνήτρια του διεθνούς κύρους Κέντρου Οικονομικών Ερευνών των ΗΠΑ (NBER), Επιστημονική Σύμβουλος στον ΣΒΒΕ (Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδας), στον ΟΟΣΑ, στο τ. Υπουργείο Ανάπτυξης, και άλλους ιδιωτικούς και δημόσιους οργανισμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως η Cambridge Econometrics και η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Πολύ προσφάτως Επισκέπτρια Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Cambridge του ΗΒ...

...Έγγαμη 20 χρόνια με τον αείμνηστο Εμπειρογνώμονα της UNIDO, τον φιλέλληνα Ριχάρδο Στέφανο Λίσσακ, ο οποίος διετέλεσε επί μακρόν ένας από τους πιο κοντινούς και διεισδυτικούς συμβούλους του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου. Θυμάμαι με αγάπη την συνεργασία που είχα με τον σύζυγό μου για να δεί η Ελλάδα καλλίτερες μέρες.
Τώρα έγγαμη με τον σπουδαίο ιερέα της Αγγλικανικής Εκκλησίας, David Warner Hewitt, με τον οποίο διεκπεραίωσα σημαντική μελέτη για τις δεξιότητες μάθησης των Ελλήνων φοιτητών."

Πολυάσχολη και η Γεωργαντά, και κατά περίεργη σύμπτωση σχετιζόμενη με την οικογένεια Παπανδρέου, και φέρεται μάλιστα να δηλώνει:

"Είμαι φίλη των Παπανδρέου, ας μην με αναγκάσουν να βγάλω στοιχεία που θα τους βλάψουν...."

Ποιές είναι άραγε οι πιθανότητες στην ίδια υπηρεσία, τη χρονική στιγμή που αυτή αποκτά στρατηγική σημασία για τη χώρα, να έχουμε:

- έναν υπάλληλο του ΔΝΤ που εκτελεί ταυτόχρονα χρέη Προέδρου της ΕΛΣΤΑ, τη στιγμή που υπάρχουν τόσοι άνεργοι Έλληνες επιστήμονες και σίγουρα κάποιοι ανάμεσά τους θα μπορούσαν να είχαν στελεχώσει άξια τέτοιες υπηρεσίες; Και ο υπάλληλος του ΔΝΤ να έχει περάσει από το ίδιο σχολείο και το ίδιο πανεπιστήμιο με τους Παπανδρέου και Σαμαρά;

- κάποια που σχετίζεται στενά με την οικογένεια Παπανδρέου, πιθανότατα για δεκαετίες;

Πώς γίνεται σε μία χώρα που οι άνεργοι επιστήμονες αναγκάζονται να γίνονται μετανάστες οι διάφορες θέσεις να καλύπτονται με τα ίδια πρόσωπα που με κάποιο τρόπο σχετίζονται μεταξύ τους;

Η Ημέρα της Γυναίκας στην εκπαίδευση

Φαίνεται πως κάθε χρόνο ο εορτασμός της Ημέρας της Γυναίκας θα συνδέεται με κάποιον τρόπο με την εκπαίδευση.

Αφού έλυσε τα προβλήματα της Παιδείας, ο εκ Ξυλαγανής ορμώμενος Εύρυ Στυλιανίδης κατέληξε στο Υπουργείο Μεταφορών, όπου πήρε και όλους εκείνους που είχε τοποθετήσει σε διάφορους εκπαιδευτικούς οργανισμούς. Ιδιαίτερα ευαίσθητος στο ζήτημα των γυναικών, ο ανοιχτοχέρης υπουργός διέθεσε 180.000 ευρώ ώστε το Υπουργείο Μεταφορών να γιορτάσει πλουσιοπάροχα τη σημαντική για τις εθνικές μεταφορές Ημέρα της Γυναίκας.

Αυτή η ευαισθησία του Εύρυ δεν πρέπει να ξενίζει κανέναν, καθώς πιο πριν, ως Υπουργός Παιδείας, είχε φροντίσει για το ταξίδι της συμβίας του στο Παρίσι και τη διαμονή της στο Four Seasons, που πληρώθηκε με τα λεφτά των φορολογουμένων.

Αυτή η ευαισθησία όμως δεν αποτελεί μονοπώλιο της ΝΔ, καθώς και στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν ευαίσθητες ψυχές, όπως η υφυπουργός και υποψήφια διδάκτωρ Ντόρκα Τζάκρη, η οποία ανακοίνωσε πως θα διαθέσει 25 εκατομμύρια ευρώ για να κάνουν σε ανύπαντρες μητέρες μαθήματα computer(!).

Να υποθέσουμε ότι την υλοποίηση του προγράμματος θα αναλάβει το ΕΚΕΠΙΣ ώστε να κινηθεί ξανά η γνωστή μηχανή;

Πως οι εκπαιδευτικοί ζουν εις βάρος της κοινωνίας

Κάθε τόσο διαβάζουμε πύρκαυλες ανακοινώσεις εκπαιδευτικών για χρεωστούμενα του κράτους προς αυτούς, και προκαλεί εύλογα την απορία η ευκολία με την οποία οι εκπαιδευτικοί απαιτούν χρήματα που τσεπώνουν κυριολεκτικά εις βάρος του φορολογούμενου πολίτη.

Ένα τυπικό παράδειγμα είναι τα δήθεν δεδουλευμένα των αξιολογητών της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης, οι οποίοι ισχυρίζονται πως παραμένουν απλήρωτοι από το 2008, και όπως όλοι οι επιτήδειοι έτσι κι αυτοί έχουν τη συμπαράσταση βουλευτών και πολιτικών.

Εκείνο που ξεχνούν να πουν είναι πως στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να αξίζουν αυτά τα χρήματα. Απλώς ο εκάστοτε διευθυντής σε κάθε σχολείο έχρισε τον καλύτερο γλείφτη του "αξιολογητή" προκειμένουν να καρπωθεί το σχετικό εισόδημα. Ακόμα και τη σχετική γραφική εργασία που απαιτούσε η συγκεκριμένη θέση έιναι αμφίβολο αν την έκαναν οι ίδιοι οι "αξιολογητές".

Ακόμα και η ίδια η λέξη αποτελεί κοροϊδία στα πρόσωπα των φορολογούμενων. Τί ακριβώς αξιολόγησαν όλοι αυτοί, από τη στιγμή που ήταν από ανέκαθεν γνωστό το πως λειτουργούσε το συγκεκριμένο πρόγραμμα, από το οποίο όχι μόνο φαγώθηκαν πολλά λεφτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και πολλοί γόνοι, γκόμενες, γκόμενοι και άλλοι προνομιούχοι απόκτησαν ισχυρή προϋπηρεσία για να διοριστούν;

Το ίδιο ισχύει και για άλλα εισοδήματα ή υποτιθέμενες εργασίες εκπαιδευτικών. Ας δούμε το παρακάτω παράδειγμα:

"Έχουμε δει ομάδες αγωνιστών (πχ εκπαιδευτικών) να χρησιμοποιούν τα παιδιά, να τα παροτρύνουν σε καταλήψεις ώστε να... απολαμβάνουν μισθούς αλλά και μάυρα λεφτά απο τα φροντιστήρια που κάνουν εκμεταλλευόμενοι τις καταλήψεις. Αλλη μια ομάδα αγωνιστών είναι αυτοί που κατέχουν διευθυντικές θέσεις στα σχολεία. Απο το νόμο είναι υποχρεωμένοι να μπαίνουν στις τάξεις κάποιες ώρες και να διδάσκουν. Φυσικά κανείς δεν κάνει τον κόπο γιατί μάλλον θα μειωνόταν η παγκοσμίου εμβελείας προσωπικότητά τους. Απλά γνωστοποιούν στην υπηρεσία τους πρόγραμμα στο οποίο φαίνεται ότι συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία για να είναι καλυμένοι, και εφαρμόζουν άλλο διαφορετικό στο σχολείο όπου φυσικά η μεγαλειότητά τους απολαμβάνει καφέ στα γραφεία, η στα καφέ της γειτονιάς τους.(Οι αναπληρωτές άλλωστε γι αυτό διορίζονται).Ας κάνουν τον κόπο οι "επιθεωρητές" να μπουν σε ένα σχολείο και να ρωτήσουν τα παιδιά αν τα διδάσκει καμμιά τεράστια διευθυντική προσωπικότητα , τρομάρα τους. Και υπάρχει βέβαια και η άλλη κατηγορία αγωνιστών που λέγονται εκλεγμενοι εκπρόσωποι οι οποίοι θεωρούν υποχρέωση προς το πρόσωπό τους, το μειωμένο ωράριο, αν το κάνουν και αυτό."

Φυσικά δεν πρόκειται να υπάρξει κανείς έλεγχος, για τους ίδιους λόγους που δεν υπήρξε ποτέ έλεγχος για την Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη. Και όποιος μιλήσει ή καταγγείλει ξέρει ότι θα βρεθεί αντιμέτωπος με την εκπαιδευτική μαφία που έχει διαβρώσει τα πάντα.

Αλλά όσοι νομίζουν ότι οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν κι άλλους τρόπους για να αυξήσουν το εισόδημά τους, έστω και σε είδος, είναι πάλι γελασμένοι. Ας δούμε πάλι μια ιστορία που σίγουρα δεν είναι μοναδική:

"Προτού αναλύσω τι ακριβώς εννοώ με τον τίτλο θα κάνω μια μικρή αναφορά στο παρελθόν. Ο Σύλλογος Γονέων του 16ου Δημοτικού Σχολείου Χαλανδρίου αποφάσισε να προσλάβει μια συνταξιούχο κυρία για να... εκτελεί χρέη επιστάτριας, καθαρίστριας και τραπεζοκόμου (!!!) με μισθό που της κατέβαλαν οι γονείς. Ο μηνιαίος μισθός ήταν αρκετά καλός για ένα συνταξιούχο άνθρωπο. Ωστόσο κάποιοι γονείς δεν ήταν ευχαριστημένοι. Αποτέλεσμα αυτού ήταν ο σύλλογος γονέων μετά από δύο έτη περίπου να κινήσει διαδικασία αντικατάστασής της. Ο σύλλογος δασκάλων αν και μη αρμόδιος τάχθηκε υπέρ της, αναγκάζοντας το σύλλογο γονέων να παγώσει το θέμα αντικατάστασής της δεδομένου ότι η περσινή σχολική χρονιά τελείωνε. Μια κίνηση που αποδείχθηκε λανθασμένη.
Με αυτά και με εκείνα φθάνουμε στη φετινή χρονιά όπου λόγω της γνωστής οικονομικής κατάστασης που έχουμε περιέλθει όλοι μας, στην ετήσια γενική συνέλευση του συλλόγου γονέων δημιουργείται θέμα με το καταβαλλόμενο μη νόμιμο μισθό της συνταξιούχου. Πολύ σωστά κάποιοι επέμεναν τα χρήματα τουλάχιστον να αποδοθούν σε κάποιο άνεργο άνθρωπο. Μετά από αυτό ο σύλλογος γονέων αποφασίζει να διακόψει τη συνεργασία με τη συγκεκριμένη κυρία φοβούμενος πλέον μελλοντικές καταγγελίες. Σε έκτακτη γενική συνέλευση του συλλόγου γονέων που ακολουθεί αποφασίζεται να μην υπάρχει επιστάτρια, τα χρέη της τραπεζοκόμου να εκτελεί ο υπεύθυνος του κυλικείου και τις τουαλέτες να καθαρίζει εθελοντικά μια μητέρα τουλάχιστον μετά τα διαλείμματα.
Και φθάνουμε στο δια ταύτα.... Την πρώτη μέρα που η συγκεκριμένη εθελόντρια μητέρα πήγε να καθαρίσει τις τουαλέτες, ο διευθυντής του σχολείου, ακολουθώντας προφανώς την επιβεβλημένη προσταγή του συλλόγου των δασκάλων διώχνει τη μητέρα θέτοντας ουσιαστικά εαυτόν αντιμέτωπο με το σύλλογο γονέων. Να αναφέρουμε εδώ ότι από το νόμο δεν απαγορεύεται να παρευρίσκεται εθελοντικά γονιός στο χώρο του σχολείου. Αλλά και αν θεωρήσουμε ότι απαγορεύεται , πώς ήταν τόσα χρόνια η συνταξιούχος? Η απάντηση είναι απλή.... η συγκεκριμένη κυρία είχε καταντήσει «παραδουλεύτρα» κάποιων δασκάλων όπου πέρα από τις εργασίες που τις είχε αναθέσει ο σύλλογος γονέων από τον οποίο πληρωνόταν, εκτελούσε και τις εργασίες που τις είχαν ανατεθεί από τους δασκάλους (ψώνια σε λαϊκή κλπ).
Το ζουμί της υπόθεσης είναι .....ότι οι δάσκαλοι και ο διευθυντής του 16ου Δημοτικού Σχολείου Χαλανδρίου δεν έκαναν δεκτή την εθελόντρια μητέρα που θα εκτελούσε χρέη καθαρίστριας διότι δεν θα είχαν επιστάτρια να ικανοποιεί τις προσωπικές τους ανάγκες με μισθό που κατέβαλαν οι γονείς. Μάλιστα!!! Εκεί έχει φθάσει η ελληνική κοινωνία. Να απαιτεί με χρήματα άλλων.
Μήπως λοιπόν αγαπητοί συμπολίτες μια ολική χρεωκοπία είναι αυτό που μας αξίζει????
Και όχι τόσο λόγω των οικονομικών αυθαιρεσιών που έχουν συντελεστεί από τους πολιτικούς που εμείς ψηφίζουμε και τα κόμματα που εμείς υποστηρίζουμε, αλλά λόγω της κοινωνικής καφρίλας και του γεγονότος ότι κοιτάζουμε πρώτα το δικό μας συμφέρον και μετά του συνόλου. Λόγω του θράσους κάποιων, λόγω της ισοπέδωσης των ηθικών αξιών.....
Ένα γερό χαστούκι σαν αυτό της χρεωκοπίας λοιπόν θα βάλει στη θέση τους όλους αυτούς που συντηρούν μια τέτοια κατάσταση. Φυσικά, όλοι θα υποφέρουμε αλλά ειλικρινά μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε σε μια δικαιότερη και πιο ηθική κοινωνία για το μέλλον των παιδιών μας."

Και επειδή η ευρηματικότητα των εκπαιδευτικών είναι ατέλειωτη, με τον ίδιο τρόπο εκπαιδευτικοί έχουν ζητήσει σεξουαλικές εξυπηρετήσεις, διορισμούς και ρουσφέτια για τα παιδιά τους και τα ανίψια τους, τη διεκπεραίωση διαφόρων υποθέσεών τους κοκ.

Καμία ΟΛΜΕ όμως δεν πρόκειται ποτέ να μιλήσει γι'αυτά, αλλά και καμία πολιτική ηγεσία. Κι αυτό γιατί ξέρουν ότι θα βγουν στη φόρα και τα δικά τους.

Κάποιος μπορεί να παρατηρήσει ότι δεν είναι όλοι οι εκπαιδευτικοί έτσι. Το ερώτημα είναι ποιό είναι αυτό το ποσοστό των εκπαιδευτικών και ποιοί προωθούν στις ανώτερες θέσεις αυτούς που καλύπτουν αυτές τις καταστάσεις;

Ηλεκτρολόγοι Σιβιτανιδείου

Για μία ακόμα φορά βλέπουμε τους μαθητευόμενους ηλεκτρολόγους της Σιβιτανιδείου να θίγουν το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων των Τεχνικών Ηλεκτρολογικών Εγκαταστάσεων.

Σε παρόμοια θέματα έχουμε τοποθετηθεί και στο παρελθόν, όμως η συγκεκριμένη περίπτωση χρήζει ιδιαίτερης αναφοράς, καθώς οι συγκεκριμένοι σπουδαστές επικαλούνται τα μαθήματα που διδάσκονται.

Βλέπουμε λοιπόν να απαριθμούν τα μαθήματα του ωρολόγιου προγράμματος, και στη συνέχεια σύμφωνα με αυτά και σε σύγκριση με εκείνα των ΕΠΑΛ να αποφαίνονται πως δικαιούνται επαγγελματικά δικαιώματα.

Εκείνο που ξεχνούν όμως να πουν (ή μάλλον ξέχασε ο καθηγητής τους που έγραψε το συγκεκριμένο κείμενο) είναι το τι γίνεται κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών διδασκαλίας.

Γιατί το θέμα δεν είναι μόνο τι λέει το ωρολόγιο πρόγραμμα, αλλά και το αν αυτά εφαρμόζονται στην πράξη, αν οι διάφορες εξετάσεις κατά τη διάρκεια των σπουδών τους έχουν την πρέπουσα σοβαρότητα, αν οι γνώσεις τους κατά την αποφοίτησή τους είναι αυτές που υποτίθεται πως προκύπτουν μετά από τόσα μαθήματα.

Η απάντηση είναι πως εάν κάποιος παρακολουθήσει μία ημέρα μαθήματος (ειδικά σε τεχνικά λύκεια της επαρχίας) θα διαπιστώσει πως και μόνο η συζήτηση για απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων είναι αστεία.

Και το ίδιο ισχύει για όλους όσους έχουν ζητήσει στο παρελθόν, ή θα ζητήσουν στο μέλλον, επαγγελματικά δικαιώματα προφασιζόμενοι τον αριθμό και το περιεχόμενο των μαθημάτων του ωρολόγιου προγράμματος, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι αυτό το περιεχόμενο υφίσταται μόνο στην εικονική πραγματικότητα του Υπουργείου Παιδείας. Γιατί σίγουρα οι συγκεκριμένοι μαθητές δεν πρωτοτυπούν στο θέμα αυτό, καθώς έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς αντίστοιχες επιστολές αποφοίτων διαφόρων ειδικοτήτων.

Στο ερώτημα "γιατί τότε να έχουν επαγγελματικά δικαιώματα παρόμοιες ειδικότητες των ΕΠΑΛ", η απάντηση είναι ότι ούτε εκείνες θα έπρεπε να έχουν, καθώς τα ίδια ισχύουν και εκεί.

Εκείνο όμως που διαφοροποιεί την επιστολή των μαθητών της Σιβιτανιδείου από παρόμοιες που έχουν εμφανιστεί στο παρελθόν είναι το απειλητικό ύφος που τη διακρίνει, και το ότι οι καθηγητές της συγκεκριμένης ΕΠΑΣ υποκινούν τους μαθητές τους σε τέτοιο ύφος δείχνει πολλά για την κατάσταση της εκπαίδευσης σήμερα.

Τα πλαστά διδακτορικά των "στελεχών της εκπαίδευσης"

Κάποιες καταγγελίες στο Νομό Χαλκιδικής έγιναν αφορμή για να εμφανιστούν άρθρα στον ημερήσιο τύπο για κάτι που αποτελούσε κοινό μυστικό εδώ και πολλά χρόνια: την ύπαρξη κυκλωμάτων που προμήθευαν κάποιους με "χαρτιά" για να τα χρησιμοποιήσουν για την επαγγελματική τους ανέλιξη στο χώρο της εκπαίδευσης.

Διαβάζουμε στην εφημερίδα Έθνος:

"διδακτορικά. «Βιομηχανίες» τίτλων προσφέρουν πλαστά πτυχία από Ρουμανία, Βουλγαρία, Ιταλία και Κύπρο έναντι αδράς αμοιβής

Διδακτορικούς και μεταπτυχιακούς τίτλους-μαϊμού εμφανίζουν δάσκαλοι και καθηγητές, οι οποίοι συμμετέχουν στις διαδικασίες επιλογής στελεχών της εκπαίδευσης (σχολικοί σύμβουλοι, διευθυντές, υποδιευθυντές σχολείων κ.ά.), προκειμένου να έχουν υψηλά μόρια και να πάρουν τις θέσεις και τα ανάλογα επιδόματα. Το φαινόμενο αυτό έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί και μάλιστα έχουν στηθεί «φάμπρικες» πλαστών τίτλων, οι οποίες έναντι αδρής αμοιβής παρέχουν στους ενδιαφερομένους τίτλους από πανεπιστήμια του εξωτερικού και κυρίως από βαλκανικές χώρες.

...Μάλιστα σχεδόν όλοι όσοι εμφανίζουν τέτοιους τίτλους, δεν γνωρίζουν καθόλου τη γλώσσα της χώρας από όπου προέρχονται ούτε και την αγγλική γλώσσα. Επίσης κανείς δεν έχει λάβει εκπαιδευτική άδεια, προκειμένου να κάνει τις σχετικές σπουδές και όλοι ισχυρίζονται ότι έχουν πάρει τα πτυχία τους με την μέθοδο των σπουδών εξ αποστάσεως.

...Παρατηρείται μάλιστα το φαινόμενο να έχουν πάρει κάποιοι μέσα σε 5 χρόνια δύο μεταπτυχιακούς τίτλους σε διαφορετικές χώρες του εξωτερικού, ενώ υπηρετούσαν στην Ελλάδα και δεν είχαν λάβει εκπαιδευτική άδεια.

...Ξενόγλωσσοι τίτλοι που αποκτώνται μέσα σε ελάχιστο χρόνο από πρόσωπα που δεν γνωρίζουν καν τη γλώσσα! Μεγάλο προβληματισμό προκαλεί και το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός αναγνωρίσεων γίνεται κυρίως σε προεκλογικές περιόδους.

Είναι γνωστή σε πολλούς η περίπτωση εκπαιδευτικού που "κόπηκε" λόγω μη επάρκειας γλώσσας από διαδικασία κατάληψης θέσης στελέχους εκπαίδευσης στο εξωτερικό και μετά από λίγο παρουσίασε μεταπτυχιακό τίτλο στη γλώσσα που δεν γνωρίζει!"

Βέβαια δεν είναι μόνο οι εκπαιδευτικοί που ακολουθούν τέτοιες μεθόδους, καθώς και οι πολιτικοί εμφανίζονται να αποκτούν μεταπτυχιακά και διδακτορικά με περίεργους τρόπους, και πολλοί από αυτούς σε περιόδους όπου ασκούν και υπουργικά καθήκοντα. Αυτή τη φορά όμως θα περιοριστούμε στο χώρο των εκπαιδευτικών.

Είναι γεγονός ότι πολλοί εκπαιδευτικοί, και ιδιαίτερα τα "στέλέχη της εκπαίδευσης", επιδεικνύουν με ιδιαίτερο καμάρι διάφορους τίτλους, οι οποίοι όμως οφθαλμοφανέστατα δεν αντιστοιχούν στο μορφωτικό τους επίπεδο. Τώρα βλέπουμε κάποιους, μετά από δεκαετίες ύπαρξης του φαινομένου αυτού, να διαμαρτύρονται και να καταγγέλουν επιλεκτικά, και μάλλον για λόγους σκοπιμότητας. Και μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα αυτό για δύο λόγους.


Ο πρώτος σχετίζεται με το γεγονός ότι και πολλά από τα "νόμιμα" χαρτιά των "στελεχών της εκπαίδευσης" αποτελούν προϊόντα αισχρής διαπλοκής, καθώς με γνωριμίες μπήκαν σε μεταπτυχιακά προγράμματα από τα οποία βγήκαν με αστείες εργασίες που παραδόθηκαν καθαρά τυπικά. Στα δε θεωρούμενα ως "εύκολα" μεταπτυχιακά υπάρχει πρωτοφανής συσσώρευση δασκάλων και καθηγητών που φροντίζουν για την επιλογή τους προκειμένου να εξασφαλίσουν το "χαρτί" και να φτιάξουν το προφίλ που θα τους επιτρέψει να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους.

Αν πάμε στα διδακτορικά, η κατάσταση ξεπερνά κάθε επίπεδο γελοιότητας. Τα θέματα των διδακτορικών αντιστοιχούν σε απλές στατιστικές μελέτες, που γίνονται με ερωτηματολόγια που διανέμονται σε μαθητές και συνοδεύονται από τετριμένη "έρευνα" και σίγουρα δε θα δικαιολογούσαν τον τίτλο του διδάκτορα σε κανένα σοβαρό ίδρυμα. Εδώ βλέπουμε κάποιους από τους πιο διαπλεκόμενους να εξασφαλίζουν και χρηματοδότηση για τη δήθεν "έρευνα".

Κι όμως, αυτά τα χαρτιά τώρα πλασάρονται ως νόμιμα και ανώτερα των όσων αγοράστηκαν πχ από τη Βουλγαρία, τη στιγμή που και αυτά αγοράστηκαν με κάποιο τρόπο. Ποιός ήταν αυτός; Ο συνηθισμένος ήταν μέσω της διαπλοκής, και δεν έχει κανείς παρά να κοιτάξει τη λίστα των ρουσφετιών που κάθε "στέλεχος" έχει κάνει προς κάθε πιθανή και απίθανη κατεύθυνση.

Θα μπορούσαμε εδώ να προσθέσουμε και άλλους τρόπους με τους οποίους δασκάλες και καθηγήτριες εξασφάλισαν τα χαρτιά τους...


Ο δεύτερος λόγος εκτίθεται στην επιστολή των διοριστέων του ΑΣΕΠ 2008. Για τη σκοπιμότητα που δείχνει η απροθυμία κάθε κυβέρνησης να διορίσει τους διοριστέους διαγωνισμών του ΑΣΕΠ που έλαβαν χώρα υπό τον έλεγχο άλλων κυβερνήσεων ή υπουργών έχουμε μιλήσει και άλλες φορές. Στην επιστολή τους αυτή, οι διοριστέοι του ΑΣΕΠ αναφέρονται καίρια στην έντονη ευαισθησία του Μπράτη και άλλων συνδικαλιστών της ΔΟΕ για το θέμα των "χαρτιών" (οι υπογραμμίσεις δικές μας):

"Σε δημοσίευμα (10 Μαρ. 11) της εφημερίδας «Έθνος», γίνεται λόγος για πληθώρα πλαστών μεταπτυχιακών τίτλων, τα οποία παρουσιάζουν εκπαιδευτικοί, κυρίως πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, προκειμένου να καταλάβουν διευθυντικές θέσεις στην εκπαίδευση, με βάση την πρόσφατη εγκύκλιο του ΥΠΕΠΘ. Αν και θεωρούμε το δημοσίευμα υποβολιμαίο, εντούτοις αποδεχόμαστε την αλήθεια των καταγγελλόμενων στοιχείων, καθώς έχουμε πολύ άμεσα νιώσει την αδυναμία των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους να πατάξουν την παρανομία σε κάθε της έκφανση. Γι? αυτό είμαστε αναφανδόν υπέρ της δικαστικής διερεύνησης του θέματος. Εκείνο, όμως, που δημιουργεί αλγεινή εντύπωση είναι το ποιοι τα καταγγέλλουν. Γιατί δεν είναι άλλοι από τους κυρίους της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας , οι οποίοι φέρουν βαρύτατη ευθύνη για την μεθόδευση του περασμένου Αυγούστου, που μας άφησε αδιόριστους. Πιο συγκεκριμένα, όπως έχουμε ήδη καταγγείλει, 513 δάσκαλοι του ενιαίου πίνακα διορισμών βαφτίστηκαν ¨ασεπίτες¨ και διορίστηκαν με τις πιστώσεις που υπήρχαν για τον δικό μας διορισμό (παραθέτουμε το σχετικό κείμενο της διεύθυνσης προσωπικού της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του ΥΠΕΠΘ προς το Ελεγκτικό Συνέδριο, το οποίο διενέργησε σχετικό έλεγχο). Η παρέμβαση αυτή των κυρίων της ΔΟΕ δείχνει να λησμονεί το πρόσφατο παρελθόν τους ως προς το θέμα της αναγνώρισης πτυχίων, γι αυτό εμείς που δεν έχουμε ασθενή μνήμη, για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι συνάδελφοι, υπενθυμίζουμε τα παρακάτω:

1. Αρχές της δεκαετίας του ΄90 ήταν όταν διαλύονταν τα καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης και πολλοί Έλληνες φοιτητές που σπούδαζαν εκεί εμφανίστηκαν με πτυχία παιδαγωγικών σχολών, τα οποία αγωνίζονταν μέσω του περίφημου ΔΙΚΑΤΣΑ να αναγνωρίσουν ως έγκυρα. Με την συμπαράσταση της ΔΟΕ πολλοί με σχετικό πτυχίο τα κατάφεραν και με τις αθρόες προσλήψεις της περασμένης δεκαετίας η πλειονότητα αυτών είναι σήμερα διορισμένοι στα δημοτικά σχολεία της χώρας. Βέβαια, ο διορισμός έγινε μέσω της πάλαι ποτέ επετηρίδας ή των πινάκων προϋπηρεσίας που την αντικατέστησαν. Αναρωτηθήκατε, κύριοι της ΔΟΕ, πως αποκτήθηκαν αυτά τα πτυχία από κράτη που τότε κατέρρεαν;

2. Μέσα του 1999 ήταν όταν μαινόταν ο πόλεμος στην αλήστου μνήμης Γιουγκοσλαβία και οι Έλληνες φοιτητές των πανεπιστημίων της Σερβίας, του Μαυροβουνίου και της Πρίστινα εμφανίστηκαν και αυτοί με πτυχία παιδαγωγικών σχολών αγωνιζόμενοι, επίσης, μέσω του περίφημου ΔΙΚΑΤΣΑ να αναγνωρίσουν τα πτυχία τους ως έγκυρα. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: για άλλη μια φορά με την συμπαράσταση της ΔΟΕ πολλοί με σχετικό πτυχίο τα κατάφεραν και με τις αθρόες προσλήψεις της περασμένης δεκαετίας η πλειονότητα αυτών είναι σήμερα διορισμένοι στα δημοτικά σχολεία της χώρας. Βέβαια, εννοείται, πως ο διορισμός έγινε πάλι μέσω επετηρίδας ή των πινάκων προϋπηρεσίας που την αντικατέστησαν. Το ζητούμενο είναι πως και τότε , κύριοι της ΔΟΕ, δεν τέθηκε κανένα ερώτημα για το πως αποκτήθηκαν αυτά τα πτυχία.


Οι παραπάνω ιστορίες από το παρελθόν της ΔΟΕ αποκτούν μεγάλη σημασία σήμερα, όταν οι ίδιοι άνθρωποι καταγγέλλουν πλαστά μεταπτυχιακά με προέλευση από τις ίδιες χώρες που προέρχονταν και τα προαναφερόμενα πτυχία. Διερωτόμαστε, λοιπόν, αν αυτές οι χώρες, που τώρα κάπως στέκονται στα πόδια τους, εκδίδουν πλαστούς τίτλους με αμοιβή, τι γινόταν τότε που οι χώρες αυτές κατέρρεαν; Το ερώτημα αυτό γίνεται σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ καθώς με τον περιορισμό των προσλήψεων πολλοί συνάδελφοι δάσκαλοι, οι οποίοι πέρασαν τις πανελλαδικές εξετάσεις με υψηλότατη βαθμολογία και τέλειωσαν με άριστα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα, θα μείνουν αδιόριστοι. Τι θα πείτε σε αυτούς τους συναδέλφους σας, κύριοι της ΔΟΕ, για τις αμαρτίες του παρελθόντος; Γιατί είναι εύκολο να ρίχνεις τις ευθύνες για τα κακώς κείμενα της εκπαίδευσης στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ, αλλά τι γίνεται όταν και εσύ ως ΔΟΕ έχεις τεράστιες ευθύνες γι αυτή την δυσάρεστη κατάσταση; Για αυτό, κύριοι της ΔΟΕ, θα έπρεπε να γνωρίζετε πως στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί!"

Εδώ αξίζει να τονίσουμε το ρόλο του ΔΟΑΤΑΠ (τότε ΔΙΚΑΤΣΑ), που υποτίθεται πως ελέγχει με μεγάλη αυστηρότητα αν τα πτυχία που του παρουσιάζονται είναι ισάξια των Ελληνικών(!), αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση βλέπουμε να έχει αναγνωρίσει μεγάλο αριθμό τίτλων παράτυπα. Ειδικά για την περίοδο του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας, πολλοί που "σπούδαζαν" τότε στην περιοχή βρήκαν την ευκαιρία να έρθουν στην Ελλάδα με τη σύμπραξη του ΔΙΚΑΤΣΑ, και διάφοροι πανεπιστημιακοί τηλεφωνούσαν στο ΔΙΚΑΤΣΑ για να εκδηλώσουν το "ενδιαφέρον" τους για συγκεκριμένα ονόματα.

Ενώ λοιπόν ο απόφοιτος ενός σοβαρού Δυτικού πανεπιστημίου μπορεί να γίνεται δέκτης της υποτιμητικής στάσης του ΔΙΚΑΤΣΑ που αντιμετωπίζει τα δικαιολογητικά του με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα και του ζητάει λογαριασμούς ρεύματος και αποδείξεις καταβολής ενοικίων για να αποδείξει ότι όντως σπούδασε, κάποιοι καταφέρνουν χωρίς κανένα από αυτά τα δικαιολογητικά να εξασφαλίζουν με ευκολία τη διέλευσή τους από τις συμπληγάδες της γραφειοκρατίας αυτής.

Τίθεται επομένως, εκτός των άλλων, και σοβαρό ζήτημα για το ρόλο της ύπαρξης της γραφειοκρατίας του ΔΟΑΤΑΠ σε ένα υποτίθεται σύγχρονο κράτος.

Μέσα σε όλα αυτά, εμφανίστηκε και η επιστολή του Δρ Κωνσταντίνου Δαραή, στελέχους της εκπαίδευσης, η οποία, μετά από παρατηρήσεις που ποικίλουν ως προς τη σοβαρότητά τους, καταλήγει:

"...Τέλος η παρουσίαση του θέματος από πολλά ΜΜΕ... «δείχνει» ότι αρκετοί εκπαιδευτικοί διαθέτουν οικονομική ευχέρεια που δεν είναι συμβατή με τους χαμηλούς τους μισθούς!!! Συνεπώς χρειάζεται οι καταγγελίες να είναι στοιχειοθετημένες και επώνυμες για να μην επιτρέπουν γενικεύσεις και αφορισμούς."

Μήπως οι εκπαιδευτικοί τρέμουν στην ιδέα της αποκάλυψης στην κοινή γνώμη των πραγματικών αποδοχών τους, που περιλαμβάνουν έσοδα από ΠΕΚ, ΚΕΚ, ΙΔΕΚΕ, ΙΕΚ, διάφορες επιτροπές; Και στο ότι μπαίνουν στον κόπο να αποκτήσουν αυτά τα χωρίς πραγματικό αντίκρυσμα χαρτιά προκειμένου να στρογγυλοκαθήσουν σε καρέκλες που δε θα τους προσφέρουν μόνο επιδόματα και προσωπικό γραφείο, αλλά και εξουσία και δυνατότητα εισδοχής σε σφαίρες πολιτικής επιρροής;

Και μήπως οι εκπαιδευτικοί τρέμουν στην ιδέα της "γενίκευσης" για να μην αποκαλυφθεί στην κοινή γνώμη ο πραγματικός τρόπος λειτουργίας του εκπαιδευτικού συστήματος;


Η απάντηση της πολιτικής ηγεσίας σε όλα αυτά ήταν η αναμενόμενη, και δε θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό. Εκτός από μία ΕΔΕ με εντολή του Κουλαϊδή, που θα προστεθεί στις πολλές άλλες ΕΔΕ που κουκούλωσαν αισχρές καταστάσεις:

"Ζητήθηκε από τις Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, όλης της χώρας, να στείλουν για έλεγχο στο υπουργείο τους μεταπτυχιακούς τίτλους, που έχουν κατατεθεί από εκπαιδευτικούς και έχουν αποκτηθεί από πανεπιστήμια του εξωτερικού, με τις αντίστοιχες ισοτιμίες του ΔΟΑΤΑΠ (πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ)."

Τί είδους έλεγχο θα κάνει το Υπουργείο Παιδείας, όταν υποτίθεται ότι όλοι αυτοί οι τίτλοι έχουν ελεγχεί ήδη από το ΔΟΑΤΑΠ; Μήπως θα ζητηθεί από το ΔΟΑΤΑΠ να τους ξαναελέγξει; Ή μήπως το Υπουργείο θα βάλει κάποιους άλλους να τους ελέγξουν, καταργώντας ουσιαστικά το ρόλο του ΔΟΑΤΑΠ;

Και το κυριότερο, υπάρχει άραγε κάποια δέσμευση του Υπουργείου Παιδείας ότι θα ανακοινωθεί κάποτε το αποτέλεσμα αυτού του ελέγχου και ότι η σχετική κίνηση δε γίνεται καθαρά για λόγους εντυπωσιασμού και επικοινωνιακού χειρισμού μέχρι να ξεχαστεί το θέμα;


Όσο για τις διακηρύξεις περί ελέγχου από τα Συμβούλια Επιλογής Στελεχών του βαθμού γνώσης της ξένης γλώσσας στην οποία έχουν αποκτηθεί οι τίτλοι αυτοί, η υλοποίηση του εγχειρήματος θα γίνει αφορμή για να γελάσει ο κάθε πικραμένος, όταν θα συνωστίζονται στις σχετικές συνεντεύξεις εξεταστές Ρουμανικής, Βουλγαρικής, Ρωσικής, Ιταλικής και Σερβοκροατικής, και όταν οι υποψήφιοι θα ισχυρίζονται ότι πέρασαν πολλά χρόνια και δε θυμούνται καλά τη γλώσσα...

Νίκη Αραμπατζή: Από τον κομματικό σωλήνα στην αγκαλιά της Ντόρας

Μια και η Ντόρα προσπαθεί συνέχεια να πείσει την κοινή γνώμη ότι θα σώσει την Ελληνική κοινωνία με το άφθαρτο κόμμα της, ας δούμε ποιά είναι τα υποτίθεται άφθαρτα πρόσωπα που στελεχώνουν τις γραμμές της.

Η Νίκη Αραμπατζή γεννήθηκε το 1985, ονομάστηκε επίσημα δικηγόρος το 2010, και το 2009 μετείχε στο ΔΣ του γνωστού οργανισμού ΟΠΕΚΕΠΕ. Το πως έγινε αυτό μας το αφηγείται η ίδια:

"Γεννήθηκε στις 9-12-1985 στην Αθήνα και από τότε διαμένει στον Αγ. Ελευθέριο Αττικής, στα Πατήσια....

...Είναι πτυχιούχος της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (Ν.Ο.Π.Ε) και από τον Φεβρουάριο του 2010 είναι Δικηγόρος Αθηνών ειδικευόμενη σε ποινικές κυρίως υποθέσεις και εντεταλμένη Σύμβουλος για ζητήματα αγροτικής πολιτικής.

...Υπήρξε μέλος του Συλλόγου Λευκαδίων Φοιτητών και Σπουδαστών Αττικής. Είναι μέλος της Ένωσης Καταναλωτών Ελλάδος από το 2005, και μέλος της Παναθηναϊκής ένωσης γυναικών. Υπήρξε αναπληρωματικό μέλος του Δ.Σ του Οργανισμού Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε) που υπάγεται στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης (2009). Από το 2009 συμμετέχει στην Ευρωπαϊκή Κομισιόν (Commission Europeene) για ζητήματα αγροτικής πολιτικής.
Επανεξελέγη το 2010 στην Κ.Ε της ΟΝΝΕΔ στο Συνέδριο στην ’μφισσα και ορίστηκε επικεφαλής του Τομέα Νέων Αγροτών στο Πολιτικό Συμβούλιο της ΟΝΝΕΔ.
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου 2010 ήταν υποψήφια (η νεότερη σε ηλικία) Δημοτική Σύμβουλος στον Δήμο της Αθήνας με τον Νικήτα Κακλαμάνη και τον συνδυασμό 'Αθήνα, πόλη της ζωής μας'.
Τον Νοέμβριο του 2010 παραιτήθηκε από την Κ.Ε. της ΟΝΝΕΔ και το Πολιτικό Συμβούλιο της ΟΝΝΕΔ και προσχώρησε στο νέο κίνημα, στην ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, όπου η Πρόεδρος Ντόρα Μπακογιάννη της έκανε την τιμή να την τοποθετήσει στη θέση της προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής."

Το πως γίνεται μία μόνιμη κάτοικος Πατησίων να είναι επικεφαλής του Τομέα Νέων Αγροτών είναι κάτι που μόνο ένα έμπειρο κομματόσκυλο θα μπορούσε να μας εξηγήσει, όπως επίσης και με ποιό σκεπτικό τοποθετήθηκε σε Διοικητικό Συμβούλιο οργανισμού πριν καλά καλά αποφοιτήσει. Για την ακρίβεια, αναρωτιέται κανείς πότε πρόλαβε να αποφοιτήσει με τόσο έντονη κομματική δραστηριότητα.

Αυτά είναι λοιπόν τα υποτίθεται "νέα πρόσωπα" που τα κόμματα προβάλουν κατά καιρούς, που στην πραγματικότητα δεν είναι παρά πρόσωπα που προωθούνται σε διάφορες θέσεις χάρη στην αδιάκοπη κομματική δραστηριότητά τους.

Μετά λοιπόν από αυτή τη λαμπρή πορεία, η Νίκη Αραμπατζή θα είναι άλλη μία υποψήφια που θα ευαγγελιστεί τη σωτηρία της χώρας...

Επιμορφωτές επιμορφούμενων: Νέος καυγάς για το πάπλωμα

Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στην απεχθή πραγματικότητα που έχει δημιουργηθεί με άξονα τις "επιμορφώσεις", οι οποίες αποτελούν ένα πρόσχημα για να εξασφαλίσουν κάποιοι εκπαιδευτικοί επιπλέον εισοδήματα.

Μέσα σε αυτό το σύστημα, δεν είναι δυνατό να επιλεγούν όσοι δεν έχουν τα απαραίτητα μέσα και να μείνουν έξω οι κολλητοί κάθε είδους. Οπότε και εφευρίσκονται διάφοροι τρόποι ώστε να επιλεγούν οι αρεστοί, πάντα φυσικά με αξιοκρατικές και διαυγείς διαδικασίες.

Ας δούμε μία σχετική καταγγελία για το πως λειτουργεί το κόλπο:

"Σύμφωνα με την Υπ. Αριθ.4982 και με ημερομηνία λήξης κατάθεσης δικαιολογητικών την 4η Ιανουαρίου 2011, δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της επιμόρφωσης http://www.epimorfosi.edu.gr προκήρυξη για επιλογή επιμορφωτών επιμορφούμενων (Β επιπέδου) από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο που αφορά το πρόγραμμα «Μείζον Πρόγραμμα Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών στις 8 Π.Σ., 3 Π.Σ.Εξ., 2 Π.Σ.Εισ.». Στην προκήρυξη περιγράφεται με ακρίβεια ο τρόπος επιλογής αξιολόγησης και ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων των επιτυχόντων που χωρίζεται σε τρεις φάσεις που περιγράφονται με ακρίβεια. Παρ όλο που σύμφωνα με πληροφορίες μου έχουν ολοκληρωθεί και οι τρεις φάσεις δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα τα ονόματα και η μοριοδότηση των επιτυχόντων. Σημειώνεται ότι αυτό έχει γίνει για τις αντίστοιχες προκηρύξεις επιμορφωτών Α1 και Α2. Για ποιο λόγο υπάρχει αυτή η καθυστέρηση; Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση δε θα έπρεπε να υπάρχει μια σύντομη ανακοίνωση που να περιγράφει τους λόγους αυτής της καθυστέρησης αλλά και την ημερομηνία που θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα;

Επειδή δεν τρέφω αυταπάτες για τον τρόπο λειτουργίας του συστήματος θα ήθελα να επισημάνω ότι υπάρχουν πολλοί εκπαιδευτικοί που έχουν δηλώσει συμμετοχή σε περισσότερες από μία προκηρύξεις που απαιτούν τα ίδια τυπικά προσόντα και επομένως και την ίδια μοριοδότηση. Αυτό σημαίνει ότι ο υποψήφιος συγκεντρώνει τον ίδιο αριθμό μορίων σε αντίστοιχες προκηρύξεις των οποίων η μοριοδότηση έχει ήδη δημοσιευτεί. Επομένως τα μόρια των υποψηφίων που ήδη έχουν δημοσιευτεί δεν μπορούν να αλλάξουν. Οι απορίες που δημιουργούνται είναι εύλογες ιδιαίτερα όταν τα προγράμματα αυτά χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκη Ένωση αλλά και στο πλαίσιο της «Διαύγειας» που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στις σχέσεις κράτους και πολίτη.

Αν πάλι τα ονόματα έχουν δημοσιευτεί κάπου υπενθυμίζω ότι στην προκήρυξη αναφέρεται και η ιστοσελίδα στην οποία πρέπει να δημοσιευτούν.

Είναι στο χέρι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου να προβεί στις νόμιμες ενέργειες δημοσιοποίησης της μοριοδότησης των αποτελεσμάτων των επιμορφωτών Β επιπέδου. Αναμένω με ενδιαφέρον τη συνέχεια και επιφυλάσομαι."

Βέβαια και η μοριοδότηση δεν αποτελεί πανάκεια. Κάθε άλλο, όταν κάποιοι έχουν περισσότερες ευκαιρίες να αποκτήσουν "μόρια" σε σχέση με κάποιους άλλους. Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει αυτή η κατάσταση είναι να σταματήσουν να αμοίβονται οι κάθε φύσεως "επιμορφωτές" και να λαμβάνουν μόνο μία εύφυμνο μνεία για τη συμβολή τους στη βελτίωση της εκπαίδευσης.

ΙΕΚ Σιβιτανιδείου: Η λίστα της ντροπής και του αίσχους

Όταν το ΠΑΣΟΚ κατέλαβε την εξουσία, μία από τις πρώτες κινήσεις του διδύμου Διαμαντοπούλου-Κάλερ ήταν να καταφερθούν ενάντια στο καθεστώς προσλήψεων αναπληρωτών στη Σιβιτανίδειο, λέγοντας μάλιστα ότι το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να το διατηρήσει, αλλά θα προτιμήσει την αξιοκρατία.

Πληροφοριακά αναφέρουμε ότι το εν λόγω καθεστώς είχε νομοθετηθεί από το ΠΑΣΟΚ, και συγκεκριμένα από τον κάποτε Υπουργό Παιδείας Γεώργιο Παπανδρέου Β', και ότι με το καθεστώς αυτό το ΠΑΣΟΚ διόρισε πλήθος ατόμων στη Σιβιτανίδειο.

Φυσικά, οι προσλήψεις αναπληρωτών που έγιναν την επόμενη χρονιά ήταν επίσης "περίεργες", όπως αποκαλύψαμε τότε με σχετική έρευνα που παρουσιάσαμε. Συνέχισαν να είναι "περίεργες" και την τωρινή χρονιά.

Φαίνεται όμως πως το δίδυμο Διαμαντοπούλου-Κάλερ ξέχασε να αναφέρει ένα άλλο παράθυρο της Σιβιτανιδείου, το οποίο ίσως θα πρέπει να συνδυάσουμε και με τη μυστηριώδη αφαίρεση της Σιβιτανιδείου από τη λίστα των υπό κατάργηση οργανισμών.

Έτσι λοιπόν, ενώ άλλοτε οι διάφοροι παρατρεχάμενοι της Σιβιτανιδείου βόλευαν τα παιδιά τους ως αναπληρωτές, και ενίοτε και ως μονίμους, τώρα τα βολεύουν στο ΙΕΚ της Σιβιτανιδείου. Αυτό βέβαια δεν είναι ακριβώς καινούριο φαινόμενο, όπως μπορεί να διαπιστωθεί από το βιογραφικό της βουλευτού Χανίων του ΠΑΣΟΚ Λίτσας Κουρουπάκη. Το είχαμε άλλωστε επισημάνει σε παλαιότερο άρθρο μας πως η Σιβιτανίδειος εξυπηρετεί και βουλευτές με διάφορους τρόπους.

Επισήμως, οι επίσημοι ισχυρίζονται πως όλα γίνονται αξιοκρατικά, εξαπατώντας άνεργους επιστήμονες με το χειρότερο τρόπο. Παραθέτουμε την παρακάτω μαρτυρία:

"...ήταν ο υποδιευθυντής εκεί, μου το είπε ο ίδιος.

τον ρώτησα κι απαντάει το εξής: ανεργία έχετε, μεταπτυχιακό έχετε, έχω του λέω. τι μάθημα δηλώσατε πρώτο; δεν θυμάμαι ανταπαντώ. ξέρετε μου λέει είμαστε 7μελής επιτροπή: ο πρόεδρος του αρείου πάγου, ο εκπρόσωπος της εκκλησίας κτλ κτλ (ναι σκοτίστηκα για τον πρόεδρο κι τον κάθε πρόεδρο).

μου λέει προηγούνται οι άνεργοι, έπονται οι μεταπτυχιακοί, μετά οι υπάλληλοι του ιεκ.
ε του λέω τώρα είπατε τη λέξη κλειδί!


Κοινώς ζήτω η προεδρία όποια κι αν είναι, τα βύσματα του κ....ά, θα λύνουν κι θα δένουν διακαώς. ούτε τρόικα ούτε τίποτε τα αλλάζει αυτά!"

Το ποιοί είναι αυτοί οι υπάλληλοι του ΙΕΚ που προηγούνται θα πρέπει να διερευνηθεί, καθώς είναι μάλλον πρωτάκουστο ένα δημόσιο ΙΕΚ να έχει υπαλλήλους. Όπως και να έχει, το ουσιώδες ερώτημα είναι: Ποιοί είναι αυτοί που προσλαμβάνονται στο ΙΕΚ της Σιβιτανιδείου;

Παρακάτω παραθέτουμε μία λίστα με ονόματα ατόμων που προσελήφθησαν ως ωρομίσθιοι στο ΙΕΚ της Σιβιτανιδείου τα τελευταία δύο χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων η Διαμαντοπούλου και η Κάλερ υποτίθεται πως έφεραν την αξιοκρατία στη Σιβιτανίδειο, και τα οποία είναι είτε μόνιμοι της Σιβιτανιδείου, είτε σχετίζονται άμεσα με τέως και νυν μονίμους της Σιβιτανιδείου, διευθυντές, συνδικαλιστές και στελέχη της Σιβιτανιδείου και γνωστά στελέχη της εκπαίδευσης, αλλά ακόμα και με παρατρεχάμενους της δημοτικής αρχής της Καλλιθέας. Στη λίστα περιλαμβάνονται επίσης και ολόκληρες οικογένειες που τοποθετήθηκαν στο ΙΕΚ. Η λίστα δεν είναι πλήρης, καθώς δεν περιλαμβάνει όλα τα ανίψια, συγγενείς εξ αγχιστείας, καθώς και γκόμενες και γκόμενους. Σημειώνεται πως σε αυτήν συμπεριλαμβάνεται και το όνομα του υποδιευθυντή της παραπάνω μαρτυρίας, Θεοχάρη Θεοχαρόπουλου, Τεχνολόγου Τροφίμων, καθώς και της διευθύντριας Μαρίας Απέργη, Γεωπόνου.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΘΗΝΑ
ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑ
ΑΝΔΡΕΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΣ
ΑΝΔΡΕΟΥ ΧΡΥΣΟΥΛΑ
ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΑΝΤΩΝΑΚΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΑΠΕΡΓΗ ΜΑΡΙΑ
ΑΣΗΜΟΜΥΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΑΣΗΜΟΜΥΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ
ΒΑΣΙΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΒΙΓΛΑΤΖΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΒΙΓΛΑΤΖΗΣ ΑΝΕΣΤΗΣ
ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ
ΓΙΤΣΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΓΟΥΣΙΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ
ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΗΛΙΑΣ
ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΟΦΙΑ
ΕΓΓΛΕΖΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΖΗΤΟΓΙΑΝΝΟΥ ΜΑΡΙΑ
ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΑΝΤΙΓΟΝΗ
ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ
ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΟΥ ΜΕΛΙΝΑ
ΚΑΛΑΒΕΣΙΟΥ ΖΩΗ
ΚΑΛΟΓΕΡΙΑ ΕΥΓΕΝΙΑ
ΚΑΜΑΡΑ ΜΑΡΙΑ
ΚΑΜΟΥΤΣΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΟΦΙΑ
ΚΑΡΑΒΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΚΑΡΑΤΖΙΑ ΘΕΟΦΑΝΗ
ΚΑΣΙΜΑΤΗ ΜΑΡΙΑ
ΚΑΣΤΑΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ
ΚΟΙΛΟΓΛΟΥ ΕΛΕΝΗ
ΚΟΙΛΟΓΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΚΟΙΛΟΓΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ ΙΩΑΝΝΑ
ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ ΙΩΑΝΝΑ-ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΙΑ
ΚΟΣΚΟΡΕΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΚΟΤΟΝΙΑ ΧΡΥΣΟΥΛΑ
ΚΟΥΡΑΣΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ
ΚΟΥΤΣΟΒΑΣΙΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΜΑΡΙΑ
ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ
ΚΩΝΣΤΑ ΕΛΕΝΗ
ΚΩΝΣΤΑ ΕΥΓΕΝΙΑ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΘΗΝΑ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ=ΜΠΟΥΡΝΕΛΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑ
ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΥ ΜΑΡΙΑ
ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΥ ΜΑΡΙΑΝΝΑ
ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ ΜΑΡΙΟΣ
ΛΥΜΠΕΡΗ ΠΟΛΥΞΕΝΗ
ΛΙΣΙΚΑΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΜΑΝΟΥΣΑΡΙΔΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ
ΜΑΡΑΓΚΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
ΜΑΣΤΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ ΒΙΚΤΩΡΙΑ
ΜΑΣΤΡΟΜΙΧΑΛΗ ΕΛΕΝΗ
ΜΑΣΤΡΟΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ
ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ
ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΜΠΑΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΜΠΑΡΜΠΑΚΟΥ ΑΘΗΝΑ
ΜΠΕΛΛΑ ΕΥΔΟΞΙΑ
ΜΠΕΛΛΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
ΜΠΟΖΙΚΗ ΑΘΗΝΑ
ΜΠΟΥΖΤΟΥ ΕΛΕΑΝΑ
ΝΑΥΠΛΙΩΤΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΝΤΙΝΙΕΡΑΚΗΣ ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΠΑΝΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΡΙΟΣ
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ ΜΑΡΙΑ
ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ ΧΡΥΣΟΥΛΑ
ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
ΠΑΠΑΜΑΡΓΑΡΙΤΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΣ ΦΩΤΙΟΣ
ΠΑΠΑΧΑΤΖΗ ΔΗΜΗΤΡΑ
ΠΑΠΑΧΑΤΖΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΠΑΠΠΑ ΓΕΩΡΓΙΑ
ΠΑΠΠΑ ΕΥΔΟΞΙΑ
ΠΑΤΑΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΠΕΤΡΟΒΑ ΕΥΑΝΘΙΑ
ΠΕΤΡΟΥΛΙΑΣ ΝΙΚΗΤΑΣ
ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΥ ΑΓΓΕΛΙΝΑ
ΣΑΛΙΒΕΡΟΥ ΛΟΥΚΙΑ
ΣΙΑΦΑΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ
ΣΟΥΙΤΣΜΕ ΜΑΡΙΑ
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΣΤΑΜΑΤΑΚΗ ΦΛΩΡΑ
ΣΥΡΙΓΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ
ΣΦΕΝΔΟΥΡΑΚΗ ΕΛΙΣΑΒΕΤ
ΣΦΕΝΔΟΥΡΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΤΑΣΟΥΛΑ ΛΑΜΠΡΙΝΗ
ΤΕΝΕΔΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ
ΤΟΤΟΛΟΥ ΡΕΓΓΙΝΑ
ΤΟΤΟΛΟΥ ΧΡΥΣΗ
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΣΑΜΑΔΙΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΤΣΑΠΑΝΙΔΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
ΤΣΑΠΡΟΥΝΗ ΜΑΡΙΑ
ΤΣΟΥΚΑΛΑ ΑΡΙΑΔΝΗ
ΤΣΟΥΝΑΚΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΦΑΦΑΛΙΟΥ ΕΛΕΟΝΩΡΑ
ΧΑΙΡΕΤΗ ΜΑΡΙΑ
ΧΑΛΚΙΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ
ΧΑΜΗΛΟΘΩΡΗ ΑΘΗΝΑ
ΧΑΜΗΛΟΘΩΡΗ ΟΛΓΑ
ΧΑΜΗΛΟΘΩΡΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
ΧΡΗΣΤΙΔΟΥ ΕΥΓΕΝΙΑ
ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ ΠΕΤΡΟΣ

Έχουμε δηλαδή ένα καθεστώς προσλήψεων όπου οι διευθυντές προσλαμβάνουν:

- τους εαυτούς τους
- τους συγγενείς τους
- τους υπόλοιπους μονίμους της Σιβιτανιδείου και τους συγγενείς τους
- συνδικαλιστές της ΕΛΜΕ Σιβιτανιδείου και της ΠΕΤΕΕΜ
- γκόμενες και γκόμενους των ανωτέρω
- ολόκληρες οικογένειες που σιτίζονται από το κρατικό ταμείο της Σιβιτανιδείου

Όπως είπαμε και πριν, τα στοιχεία αφορούν τα τελευταία δύο χρόνια της υπουργίας των Διαμαντοπούλου-Κάλερ, που υποτίθεται πως θα μετέτρεπαν τη Σιβιτανίδειο σε φυτώριο αξιοκρατίας. Το ερώτημα είναι πως συνεχίζεται ανενόχλητα η διαιώνιση του σαθρού αυτού καθεστώτος, το οποίο οι κυβερνώντες δείχνουν να προστατεύουν με κάθε τρόπο αντί να προσπαθούν να εξυγιάνουν. Ποιές είναι άραγε οι αλληλοεξαρτήσεις που συντηρούν αυτές τις δομές; Και γιατί κανείς από το πλήθος των στελεχών της εκπαίδευσης, των συνδικαλιστών και των δημοσιογραφούντων εκπαιδευτικών δε μιλά;

Τα ερωτήματα είναι εύλογα. Το ίδιο και οι απαντήσεις...

Αιτήσεις για ΙΕΚ

Σε κάθε περίοδο που γίνονται αιτήσεις υποψηφίων εκπαιδευτών στα ΙΕΚ βλέπουμε σχετικές αναρτήσεις στον τύπο. Εντύπωση όμως κάνει η σχετική ενημέρωση από το Χρήστο Κάτσικα, είτε μέσω της ΑΒ είτε μέσω εφημερίδων με τις οποίες συνεργάζεται, όπου και απαριθμώνται τα δικαιολογητικά που πρέπει να μαζέψουν οι υποψήφιοι.

Το δικό μας ερώτημα είναι τι είδους ενημέρωση είναι αυτή; Δε γνωρίζει ο Κάτσικας το πως γίνονται οι προσλήψεις στα ΙΕΚ και το αν κάποιοι δε χρειάζεται να κάνουν ούτε αίτηση προκειμένου να προσληφθούν;

Χάρης Καστανίδης: Ο μπούλης που έγινε υπουργός

Αφού μετέτρεψε σωρεία αδικημάτων όπως αυτό της σωματεμπορίας σε πταίσματα(!), αφού συναίνεσε στην αναγωγή της άρνησης ακύρωσης αστικού εισιτηρίου σε πλημέλλημα(!), και αφού απέτυχε να αντιμετωπίσει την πολυεπίπεδη εγκληματικότητα πίσω από το πανεπιστημιακό "άσυλο", ο Χάρης Καστανίδης αποφάσισε να ασχοληθεί με το επόμενο μεγάλο θέμα που απασχολεί την Ελληνική κοινωνία, αυτό της εχθροπάθειας(!).

Διαβάζουμε σχετικά:

"Το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης υπό τον τίτλο «Καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου» ποινικοποιεί πολλές μορφές δημοσίου λόγου και συνιστά μια επικίνδυνη διολίσθηση προς μια κοινωνία αυταρχισμού, μια κοινωνία στην οποία η συγκυριακή πλειοψηφία θα επιβάλλει στη μειοψηφία ακόμη και το τι θα λέει.
Το νομοσχέδιο εισάγει την ...φαιδρή και συγχρόνως επικίνδυνη έννοια της εχθροπάθειας, σύμφωνα με την οποία ποινικοποιείται η έκφραση γνώμης ανάλογα με τα συναισθήματα που προκαλεί σε αυτούς που την ακούν! Επίσης, εισάγει τη λογική μιας «επίσημης ιστορίας» με παράλληλη ποινικοποίηση της απόκλισης από αυτήν ή ακόμη και της μερικής «άρνησης» ορισμένων γεγονότων.
Η Δράση δηλώνει την πλήρη αντίθεσή της σε οποιαδήποτε μορφή περιορισμού που επιβάλλεται νομοθετικά στο περιεχόμενο του δημοσίου λόγου και θεωρεί ότι με το νομοσχέδιο αυτό ανοίγει ο ασκός του Αιόλου της λογοκρισίας κατά τη βούληση του εκάστοτε νομοθέτη. Για τους λόγους αυτούς ζητούμε την άμεση απόσυρση του προτεινομένου νομοσχεδίου."

Ο υπερτροφικός μπούλης αποφάσισε να μετονομάσει σε "εχθροπάθεια" οτιδήποτε δεν είναι αρεστό στην προοδευτική κυβέρνηση, της οποίας οι ιθύνοντες εμφανίζονταν ως υπέρμαχοι της ελευθερίας του λόγου όταν ήταν στην αντιπολίτευση.


Στο καστανίδειο νομοσχέδιο, βλέπουμε μεταξύ άλλων να ορίζεται η εχθροπάθεια:

"Στον παρόντα νόμο, ο όρος «εχθροπάθεια» θα πρέπει να νοηθεί ως αναφερόμενος τόσο στην καλλιέργεια όσο και στην εξωτερίκευση αισθημάτων μίσους και αντιπαλότητας."

Οτιδήποτε δημιουργεί αντιπαλότητα θα θεωρείται παράνομο από τον ρηξικέλευθο υπουργό, ο οποίος θα μετατρέψει με το νομοθέτημά του την Ελλάδα σε μία χώρα όπου η αντιπαλότητα θα καταργηθεί τελείως, και μάλιστα δια νόμου.

"Όποιος από πρόθεση, δημόσια προφορικά ή διά του τύπου ή μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθροπάθεια κατά ομάδας ή προσώπου, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το γενετήσιο προσανατολισμό, ή κατά πραγμάτων που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα, κατά τρόπο που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή χιλίων έως πέντε χιλιάδων (1.000 � 5.000) ευρώ."

Σύμφωνα με τον πανέξυπνο Χάρη, κάθε κρούσμα εχθροπάθειας θα τιμωρείται με συνδυασμό φυλάκισης και προστίμου, ώστε όποιος διεγείρει εχθροπάθεια να καταλάβει ότι το αδίκημά του είναι βαρύτερο αυτού της σωματεμπορίας ή της διακίνησης ναρκωτικών.

Στη συνέχεια του κειμένου αναφέρεται και η πιθανότητα άρνησης κάποιου εγκλήματος πολέμου, πράξη που θα τιμωρείται επίσης με συνδυασμό φυλάκισης και προστίμου. Το ερώτημα είναι αν αυτά τα εγκλήματα πολέμου θα περιορίζονται σε εκείνα που θα αναγράφονται στις λίστες που θα παραδώσουν στο Χάρη διάφοροι πρέσβεις, ή ο άτεγκτος μπούλης θα ζητήσει και την παραδειγματική τιμωρία της Ρεπούση για το γνωστό θέμα του "συνωστισμού", ή ακόμα και του Τζέφρυ Παπανδρέου για την κατάθεση στεφάνου στο μνήμα του υπεύθυνου για σωρεία γενοκτονιών Κεμάλ;


Ένα τέτοιο οργουελικής έμπνευσης νομοθέτημα θα προκαλούσε την οργή κάθε σκεπτόμενου πολίτη, όμως ο Χάρης δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Ο γόνος που δε δούλεψε ποτέ στη ζωή του θα ήταν σήμερα ένας ημιμαθής καλλιεργητής πατάτας στη Βόρειο Ελλάδα αν ο πολιτικάντης πατέρας του δε φρόντιζε ώστε να εξασφαλιστεί η πολιτική σταδιοδρομία του κανακάρη του. Για χρόνια ολόκληρα μέντορες είχαν αναλάβει τη διαπαιδαγώγησή του ώστε ο πράσινος γόνος να μπορεί να πετάει μερικά πολιτικάντικα τσιτάτα. Φυσικά η προστασία του πολιτικού συστήματος δε σταμάτησε εκεί, καθώς η συμβία του απέκτησε θέση στο πανεπιστήμιο, και όταν ο Χάρης έγινε υπουργός φρόντισε ώστε να τοποθετηθεί στο υπουργείο του ο έμπιστος ενδοπανεπιστημιακός δούλος της.

Από ένα τέτοιο ανδρείκελο λοιπόν δε θα μπορούσε να περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό. Η ευφυία δεν ήταν ποτέ από τα δυνατά σημεία του Χάρη (όπως άλλωστε συμβαίνει και με πολλούς γόνους).

Κώστας Μποτόπουλος και Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς

Δεν προκάλεσε καμία έκπληξη η τοποθέτηση, στα πλαίσια μάλλον του opengov, άλλου ένα άσχετου σε θέση σημαντική για την οικονομία της χώρας.

Μετά από το συνταγματολόγο Υπουργό Οικονομικών, η χώρα απόκτησε και συνταγματολόγο επικεφαλής της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, με καμία σχέση με τα οικονομικά:

"ΕΙΣΑΙ ΠΑΣΟΚ; ΣΕ ΔΙΟΡΙΖΟΥΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑΓΟΡΑΣ!
Ο ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΥΤΗΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΑΙΑΓΟΡΑ!!!
Ο Κ. Μποτόπουλος, Συνταγματολόγος και αποτυχημένος πολιτευτής του ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει τα ηνία της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς! O Κ. Μποτόπουλος γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα. Έκανε μεταπτυχιακά στο Παρίσι, στο Πανεπιστήμιο Paris I Sorbonne, απ' όπου και ανακηρύχτηκε Διδάκτορας Συνταγματικού Δικαίου το 1991. Η διατριβή του, προπομπός και προάγγελος μελλοντικών εξελίξεων, είχε τίτλο Οι Σοσιαλιστές στη δοκιμασία της εξουσίας και εκπονήθηκε υπό την καθοδήγηση του Καθηγητή και μετέπειτα (άλλο σημάδι) ευρωβουλευτή Duhamel. Το 1993 μπήκε με έμμεσο τρόπο στην πολιτική, χάρις στον τότε Υπουργό Προεδρίας Αναστάσιο Πεπονή."

Για τις λεπτομέρειες του βίου του Κώστα Μποτόπουλο διαβάζουμε:

"Ο Κώστας Μποτόπουλος είναι -κατά πτυχίο- Συνταγματολόγος. Σπούδασε στο Παρίσι και η διατριβή του είχε τίτλο "οι σοσιαλιστές στην εξουσία" (ορμώμενος, προφανώς, από το μοντέλο του ΠΑΣΟΚ και του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος). Στην Ελλάδα τον γνωρίσαμε από την κατά καιρούς αρθρογραφία του στα Νέα και το Βήμα. Τίποτε περισσότερο.
Μέχρις ότου βρέθηκε, αίφνης, ως νέο πρόσωπο, στο ευρωψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ, το 2007. ’παντες γνώριζαν πως μπήκε στη λίστα με την "ποσόστωση Βενιζέλου", ήτοι προταθείς από τον νυν αντιπρόεδρο.
Εκδήλωσε κραυγαλέα την υποστήριξή του στον Ευ. Βενιζέλο (αλληλεγγύη...συνταγματολόγων, όπως συνέβη και με τον Ανδρέα Λοβέρδο, αλλά και με τον αείμνηστο δάσκαλο του Συνταγματικού Δικαίου Δημήτρη Τσάτσο), στην εσωκοματική μάχη του Νομεβρίου του 2007 και, μετά την ήττα του τότε διεκδικητή του θρόνου, βρέθηκε στην "εφεδρεία'...

Περιπλανώμενος, δίχως, πολιτικές ή σημαντικές επιστημονικές περγαμηνές παρέμεινε στο ημίφως μέχρι πρότινος, πάντοτε, όμως, φίλος του Βενιζέλου.
Μέχρι ότου ο τελευταίος αναδείχθηκε πρωθυπουργεύων στην κυβέρνηση του μνημονίου και της συντεταγμένης χρεωκοπίας. Έτσι ο Κ. Μποτόπουλος φαίνεται ότι βρίσκει εργασία.
Οι πληροφορίες τον φέρουν να τοποθετείται επικεφαλής στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς μετά την παραίτηση του Αναστάσιου Γαβριηλίδη- ενός ικανού στελέχους που είναι απορίας άξιο γιατί "τα βρόντηξε, αν και οι φήμες λένε πολλά...
Έτσι, η χώρα, αφού απέκτησε συνταγματολόγο υπουργό Οικονομικών (η θέση του αντιπροέδρου, προς Θεού, του ανήκει δικαιωματικά), αποκτά, τώρα, και συνταγματολόγο στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.
Για να είμαστε ακριβείς, πάντως, στο βιογραφικό του, βεβαίως, αναφέρεται ότι ως δικηγόρος εξειδικεύτηκε στο δημόσιο και στο χρηματο-οικονομικό δίκαιο, εργαζόμενος στο γραφείο Τρύφωνος Κουταλίδη (εξ ου και η εξαιρετική σχέση με τον ΔΟΛ για τους ...μυημένους) και ως νομικός σύμβουλος στην Τράπεζα της Ελλάδος, στον τομέα της νομισματικής πολιτικής και των σχέσεων με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Για όλα αυτά, βεβαίως, μάθαμε μόνο αφού το όνομά του συζητήθηκε για την Κεφαλαιαγορά. Προηγουμένως δεν είχε απασχολήσει τη δημόσια σφαίρα για τις...εξειδικεύσεις του.

Η σχέση του Κ. Μποτόπουλου με τα οικονομικά και, κυρίως, τα θέματα του χρηματιστηρίου και του τραπεζικού συστήματος, είναι ισοδύναμη με εκείνη του πολιτικού του υποστηρικτή με τα ντεφιλέ του Βερσάτσε..."

Με άλλα λόγια, σε μία χώρα με πληθώρα οικονομολόγων με σημαντικές σπουδές που πολλές φορές αναγκάζονται να αναζητούν άσχετες εργασίες, όλες οι θέσεις καταλαμβάνονται από κολλητούς άσχετους με τα οικονομικά απλά και μόνο για να βολευτούν και να απολαμβάνουν παχυλούς μισθούς. Το τραγικό είναι ότι η τακτική αυτή συνεχίζεται ακόμα και τη στιγμή που η χώρα καταρρέει και η ανάγκη για σοβαρούς επιστήμονες στις κατάλληλες θέσεις είναι περισσότερο επιτακτική από ποτέ. Ο Μποτόπουλος εκτέθηκε για το κόμμα, και σε αντάλλαγμα το κόμμα του έδωσε μία θέση την οποία πήρε, κυριολεκτικά και μεταφορικά, χάρη στο διδακτορικό του στο σοσιαλισμό.

Δυστυχώς, ο Μποτόπουλος δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα που θέλει κομματοδίαιτους να προσγειώνονται ως ουρανοκατέβατοι σε άσχετες θέσεις. Άλλωστε ο κανόνας είναι όλες τις διαθέσιμες θέσεις να τις καταλαμβάνουν άτομα που θα είναι πειθήνια στις επιταγές των ανωτέρων τους, χωρίς να υπολογίζεται το κόστος στη λειτουργία του κράτους, που αντί να εκσυγχρονίζεται καταλήγει να οπισθοδρομεί διαρκώς.

Οι απλήρωτοι καθηγητές του Ανοικτού Πανεπιστημίου

Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε πολλές διαμαρτυρίες από καθηγητές του ΕΑΠ επειδή δήθεν παραμένουν απλήρωτοι. Και όπως πάντα, η λύση είναι έτοιμη:

"Από τον Οκτώβριο έχουν να πληρωθούν οι διδάσκοντες στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, ξεκαθαρίζοντας ότι αν δεν υπάρξει άμεση λύση στο πρόβλημα, γίνονται σκέψεις ακόμα και για να σταματήσει η βαθμολόγηση των εργασιών των φοιτητών."

Σε άλλο άρθρο αναφέρεται, μεταξύ άλλων:

"Αξίζει να σημειωθεί ότι για μια σημαντική μερίδα καθηγητών του ΕΑΠ αυτά είναι τα μόνα έσοδα, τα οποία κλιμακώνονται από 300 ευρώ μικτά για τμήμα που απαρτίζεται από 10 φοιτητές μέχρι και 600 ή 800 ευρώ μικτά το μήνα για πολυπληθέστερα τμήματα."

Το δικό μας ερώτημα είναι πόσοι είναι αυτοί οι καθηγητές του ΕΑΠ που έχουν τη συγκεκριμένη ενασχόληση ως μοναδική πηγή εσόδων, τη στιγμή που οι θέσεις αυτές δίνονται με εκπληκτική συχνότητα σε άτομα που έχουν ήδη μόνιμη εργασία, πολλές φορές σε άλλο τριτοβάθμιο ίδρυμα.

Καλό είναι λοιπόν να μη χρησιμοποιούνται οι μετρημένοι "ημιαπασχολούμενοι επιστήμονες του ΕΑΠ" για αυτές τις συντεχνιακές διεκδικήσεις, οι οποίες θα καταλήξουν να στραφούν ενάντια στους φοιτητές που αποτελούν πάντα τα εύκολα θύματα.

Σημειώνουμε ότι υπάρχουν καθηγητές του ΕΑΠ που δεν έχουν μόνο μία έμμισθη θέση, αλλά πολλές, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Όσο για εκείνους τους λίγους που έχουν ως μόνη πηγή εσόδων τους το ΕΑΠ, ας μας πουν και σύμφωνα με ποιές διαδικασίες τους επέλεξαν.

Μαθήματα μωαμεθανικής πολυπολιτισμικότητας

Εδώ και δεκαετίες βλέπουμε διάφορα "παρατηρητήρια" να προσπαθούν να επιβάλλουν το μοντέλο της πολυπολιτισμικότητας, όπου ως πολυπολιτισμικότητα νοείται ο σεβασμός στον υποτιθέμενο "πολιτισμό" των μωαμεθανικών πληθυσμών.

Είναι γνωστό πως στην προσπάθεια περίεργων κύκλων να επιβληθεί η αποχριστιανοποίηση και η ισλαμοποίηση της Ελληνικής εκπαίδευσης συναντά κανείς και πολλούς γνωστούς συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ.

Το ερώτημα είναι ποιός είναι η αντίστοιχη μωαμεθανική πολυπολιτισμικότητα που η Ευρώπη και η Ελλάδα βλέπουν να τους επιβάλλεται όλο και πιο βάναυσα.

Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά περιστατικά.


Σεβασμός στην ανεξιθρησκεία:

"Φρίκη για μία 12χρονη στο Πακιστάν - Την βιάζαν για να ασπαστεί το Ισλαμ
Τον εφιάλτη ζούσε ένα κοριτσάκι επί 8 μήνες στα χέραι των απαγωγέων της και αυτό μόνο και μόνο επειδή ήταν χριστιανή.

Δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους κι όμως και οι δράστες είχαν αρπάξει την μικρή από την πόλη Λαχόρη στο Πακιστάν και επί 8 μήνες τη βασάνιζαν, τη βίαζαν και τη χτυπούσαν.

Ο πατέρας της είχε καταγγείλει την απαγωγή από τον Ιανουάριο αλλά η αστυνομία δεν βοηθούσε.

Μάλιστα, ένας από τους απαγωγείς εμφάνισε πλαστά έγγραφα γάμου για να πείσει ότι πλέον του ανήκε. Η 12χρονη ωστόσο κατάφερε να το σκάσει και να επικοινωνήσει με την οικογένειά της.

Παρόλα αυτά οι δράστες δεν συνελήφθησαν γιατί είχαν γνωριμίες σε μία παραστρατιωτική οργάνωση και η μικρή δεν υποβλήθηκε σε εξετάσεις γιατί οι γιατροί δεν το ενέκριναν.

Αντίθετα, συνέστησαν στους γονείς να παραδώσουν την ανήλικη στον "σύζυγό" της και τώρα οι δικοί της κρύβονται από τους απαγωγείς..."

Σεβασμός στη θρησκευτική έκφραση:

"Ο 24 χρονος ποδοσφαιριστής από την Κολομβία Juan Pablo Pino, της Αλ Νασρ της Σαουδικής Αραβίας ποδοσφαιρικής ομάδας, συνελήφθη την Παρασκευή στο Ριάντ από τη Σαουδική αστυνομία σε εμπορικό κέντρο μετά από διαμαρτυρία πελατών που εξέφρασαν την οργή τους για το τατουάζ που έφερε, και στο οποίο εικονιζόταν η μορφή του χριστού. Είχε επισκεφθεί το εμπορικό κέντρο με την έγκυο σύζυγό του, και τέθηκε υπό κράτηση διότι με την επίσκεψη του σε αυτό φορώντας ένα αμάνικο μπλουζάκι, που αποκάλυπτε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του παρέβη την σαρία» (τον ισλαμικό νόμο) και ότι το τατουάζ θα πρέπει να καλύπτεται ανά πάσα στιγμή.

...Ένα παρόμοιο γεγονός συνέβη στη Σαουδική Αραβία, το περασμένο έτος, όταν ένας παίκτης της Ρουμανίας φίλησε το τατουάζ του σταυρού που είχε στο χέρι του μετά από ένα γκολ, το οποίο προκάλεσε επίσης δημόσια κατακραυγή."

Σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή:

Οι μωαμεθανοί συνεργάτες των Αμερικανών στη Λιβύη συλλαμβάνουν ζωντανό τον τραυματισμένο Καντάφι, ο μωαμεθανικός όχλος τον κατακρεουργεί, και στη συνέχεια περιφέρει το πτώμα του. Οι πολιτισμένοι μωαμεθανοί πηγαίνουν το πτώμα σε ένα ψυγείο και φωτογραφίζονται μαζί του(!). Για όσους αμφιβάλλουν για το αν τα γεγονότα της Λιβύης συνδέονται με το ισλάμ, και δεν τους αρκεί το ότι οι μωαμεθανοί επικαλούνταν τον αλάχ την ώρα που βασάνιζαν τον Καντάφι, την απάντηση δίνουν οι ίδιοι οι Λίβυοι:

"Πριν από λίγη ώρα ο μεταβατικός (για μερικά χρόνια, όπως ο στρατός στην Αίγυπτο) ηγέτης της Λιβύης Mustafa Abdul-Jalil (να θυμίσουμε ότι ο εκλεκτός του ΝΑΤΟ ήταν απ' το 2007 έως το 2011 υπουργός Δικαιοσύνης του Καντάφι μέχρι που άλλαξε βάρκα) ανακοίνωσε ότι η βάση του νέου κράτους θα είναι ο ισλαμικός νόμος της σαρία. Όλοι οι Νόμοι που αντιτίθονται στο Ισλάμ καταργούνται και κάλεσε το λαό αντί να πυροβολεί στον αέρα για τη "νίκη" να φωνάζει "Allahu Akbar"!!!

Επίσης ανακοίνωσε ότι προάγονται κατά ένα βαθμό στο στρατό όσοι βοήθησαν στην "επανάσταση" (ακόμα και οι ΝΑΤΟϊκοί :)) ενώ είπε ότι βάση του τραπεζικού συστήματος θα είναι το ισλαμικό τραπεζικό σύστημα όπου δεν υπάρχουν τόκοι και επιτόκια, ανακοινώνοντας ότι από αύριο δεν θα πληρώνονται τόκοι για δάνεια μέχρι 7,500 δολάρια... και προφανώς ξέχασε να ανακοινώσει ότι δεν θα πληρώνονται και τόκοι...

Μόλις το άκουσε η ελληνική αριστερά που μέχρι τώρα πανηγύριζε βγήκε απ' τα ρούχα της... περαστικά του λοιπόν όπως περαστικά και στο ΝΑΤΟ...

Εμείς πάντως το είχαμε γράψει εδώ και πολύ καιρό. Στις 22 Αυγούστου γράφαμε:

Θεοκρατικό το προσχέδιο Συντάγματος που διακινούν οι επαναστάτες είναι γραμμένο πρωτίστως στο όνομα του φιλεύσπλαχνου κ.λπ θεού και μετά στο όνομα του λαού της Λιβύης. Στο πρώτο άρθρο λέει ότι η θρησκεία είναι το Ισλάμ και επικρατεί ο νόμος της Σαρία."

Οι ίδιοι που δημιουργούν ζήτημα για τη σύνδεση Ελληνικού κράτους και Χριστιανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας δε δείχνουν πάντως να ενοχλούνται από το σύνταγμα που θα επιβάλλει το νέο μωαμεθανικό καθεστώς της Λιβύης. Αντίθετα, δεν έχασαν την ευκαιρία να δείξουν το δικό τους σεβασμό στα ανθρώπινα ιδεώδη, χωρίς να διαμαρτυρηθεί κανέναν "παρατηρητήριο". Όσοι θέλουν μπορούν να δουν και το σχετικό βίντεο επίδειξης πολυπολιτισμικότητας εδώ. Και όταν οι θιασώτες της πολυπολιτισμικότητας κρίνουν πως έφτασε η ώρα οι λαθρομετανάστες να απαιτήσουν το δικό τους ισλαμικό εμιράτο, οι εντολοδότες των διαφόρων "παρατηρητηρίων" θα είναι αυτοί που θα σπεύσουν να τους συγχαρούν.



Η απάνθρωπη εκτέλεση του Καντάφι δεν αποτελεί κάτι καινούριο για τους Έλληνες, οι οποίοι στο όχι και τόσο μακρινο παρελθόν έχουν βιώσει τη βαρβαρότητα του μωαμεθανικού όχλου, με τη διαφορά ότι στην Ελλάδα η Ρεπούση εφηύρε τον όρο του "συνωστισμού" για να την περιγράψει.

Την ίδια ώρα που οι μωαμεθανοί συνεχίζουν ανενόχλητοι να τηρούν τις "παραδόσεις" τους και να επιδεικνύουν μηδενική ανοχή σε άλλες θρησκείες, στην Ελλάδα διάφοροι κύκλοι εργάζονται για τη δίωξη του εγχώριου θρησκευτικού συναισθήματος και την προβολή των θρησκευτικών πεποιθήσεων των λαθρομεταναστών, οι οποίοι προέρχονται από χώρες όπως οι προαναφερόμενες.

Έτσι, είδαμε ακόμα και το μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας να μετονομάζεται σε Λογοτεχνία για να μη θίγονται οι θιασώτες του πολυπολιτισμού:

"Αποφασίζουν φίλες και ομογάλακτες της Δραγώνα και της Ρεπούση

- Κίνηση πρώτη: Αλλαγή του ονόματos του μαθήματος από «Νεοελληνική Λογοτεχνία» στο μονολεκτικό «Λογοτεχνία»... έτσι απλά.
Το γεγονος αυτό, πέραν των άλλων, συνιστά και κατάφωρη παραβίαση της συνταγματικής επιταγής, σύμφωνα με την οποία κύριος στόxos της εκπαίδευσης είναι η καλλιέργεια της εθvικήs πολιτιστικής ταυτότητας και συνείδηση και, ως γνωστόν, τα μαθήματα της Νεοελληνικής Γλώσσας και της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας αποτελούν τα βασικότερα για την επίτευξη αυτού του σκοπού,

- Κίνηση δεύτερη: Μεταφέρεται στην Α' τάξη του Λυκείου η φιλοσοφία που διέπει το πρόγραμμα του Γυμνασίου (!) που εφαρμόσθηκε για τous μουσουλμανόπαιδες της Θράκης (!)

- Κίνηση τρίτη: Καταργείται η ιστορική θεώρηση των κειμένων και τα λογοτεχνικά κείμενα χωρίζονται θεματικά
Έτσι, οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» του Διονυσίου Σολωμού, πχ, μεγαλειώδες σύμβολο τns λογοτεχνίας του έθνους, δεν θα διδάσκονται πλέον αυτόνομα, αλλά θα στεγάζονται στην ενότητα «Από την παράδοση στον μοντερνισμό»..."

Εύλογα αναρωτιέται κανείς αν οι κινήσεις αυτές του Υπουργείου Παιδείας ανήκουν στο πλαίσιο των όσων πρεσβεύουν οι διάφορες λέσχες στις οποίες μετέχει με καμάρι η Άννα Διαμαντοπούλου.

H λογοτεχνία στο σχολείο

Ακούγεται παράδοξο, όμως ο Ριζοσπάστης κάνει μία ορθή επισήμανση για την πτώση του επιπέδου της εκπαίδευσης:

"Με αφορμή τα 100 χρόνια από το θάνατο του Α. Παπαδιαμάντη και τα 100 χρόνια από τη γέννηση των Ο. Ελύτη, Ν. Γκάτσου και Σ. Τσίρκα, το υπουργείο Παιδείας οργανώνει ένα διαγωνισμό για τους μαθητές. Με μια μικρή «έρευνα» στη σχετική ιστοσελίδα (www.i-create.gr) μπορεί κανείς να διακρίνει το περιεχόμενό του. Οι μαθητές δε θα έρθουν σε επαφή ούτε στοιχειωδώς με το έργο των παραπάνω λογοτεχνών.

Οι μαθητές μέσα σε λίγους μήνες θα διαγωνιστούν σε τρία «αντικείμενα»: «Δημιουργία video διάρκειας έως 5 λεπτά», «σχεδιασμός blog - ιστολόγιου» και «σχεδιασμός αφίσας». Οι κύριες πηγές των μαθητών δε θα είναι - κυρίως - το έργο των λογοτεχνών και μια σχετική βιβλιογραφία, αλλά το ...YouTube! Οπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα, πηγές θα είναι «σύνδεσμοι σε κείμενα», «σχετικά video από το YouTube, τα αρχεία της ΕΡΤ, την Εκπαιδευτική Τηλεόραση».

Δεν πρόκειται για ...σύγχρονη αντίληψη προσέγγισης της λογοτεχνίας, αλλά για βασική αντίληψη για τη μάθηση στο «νέο» σχολείο. Οι νέες τεχνολογίες δε θα αξιοποιούνται βοηθητικά, αλλά θα είναι κυρίαρχες «προσφέροντας» την ευκολία. Είναι φανερό πως με το συγκεκριμένο διαγωνισμό δεν καλλιεργείται η αγάπη για τη λογοτεχνία και η «γνωριμία» με το έργο των τεσσάρων λογοτεχνών. Αντίθετα χτίζεται μια ολόκληρη αντίληψη που απομακρύνει τους μαθητές απ' το βιβλίο και τους μαθαίνει την «ευκολία» σε όλα."

Βέβαια, η τελευταία παράγραφος φαίνεται παράταιρη για τις σελίδες του Ριζοσπάστη, καθώς οι αριστερές αντιλήψεις για την εκπαίδευση είναι εκείνες που πρωτίστως έφεραν την απομάκρυνση των μαθητών από το βιβλίο και την ευκολία του "περνάμε τις τάξεις έτσι κι αλλιώς".

Υπό το βάρος λοιπόν αυτής της πραγματικότητας, η βασική αντίληψη για το "νέο σχολείο" είναι ουσιαστικά προέκταση της ταύτισης της Αριστεράς με τον κακό μαθητή, του οποίου οι επιδόσεις πάντοτε αποδίδονται σε κάποιον άλλον και όχι στη δική του ικανότητα και προσπάθεια.

Η προσέγγιση της λογοτεχνίας χωρίς την ανάγνωση της λογοτεχνίας αποτελεί έναν ακόμα κρίκο σε μία αλυσίδα αποβλάκωσης της μαθητιώσας νεολαίας, στην οποία καλλιεργείται η ψευδαίσθηση της γνώσης αντί για την ίδια τη γνώση. Και το τραγικό είναι ότι η αντικατάσταση της μάθησης με τη λογική του copy-paste θα συνοδευτεί ακόμα μία φορά από φιέστες πολιτικάντηδων που θα χειροκροτηθούν για την κενοτομία τους από ένα κοινό που αρέσκεται στους εντυπωσιασμούς και στη βιτρίνα.

Οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες

Ανάμεσα στις πολλές ειδήσεις που αφορούν την εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου ξεχωρίσαμε την εξής:

"Όπως σημειώνει ο προεδρεύων της ευρωζώνης, οι Έλληνες "δήλωσαν πρόθυμοι να δεχτούν εισαγωγή τεχνογνωσίας από την Ευρωζώνη". Όλες οι περιοχές της Ευρωζώνης θα αποστείλουν ειδικούς."

Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί: "Μα γιατί πρέπει να εισαχθούν ειδικοί και τεχνοκράτες από την Ευρώπη; Η Ελλάδα δε διαθέτει επιστήμονες;"

Η απάντηση είναι απλή. Η Ελλάδα φυσικά και διαθέτει και ειδικούς και τεχνοκράτες και επιστήμονες. Το αποδεικνύει ο τεράστιος αριθμός Ελλήνων που κάνουν καριέρα στο εξωτερικό, αλλά και ο τεράστιος αριθμός των σύγχρονων μεταναστών που αφήνουν την Ελλάδα αναζητώντας επιστημονική καριέρα σε άλλες χώρες.

Το πρόβλημα είναι ότι ποτέ κανείς στην Ελλάδα δε τους έδωσε σημασία. Το σύστημα συνεχώς ανακυκλώνει τα ίδια πρόσωπα και τους γόνους τους, επιδίδεται στην ενδογαμία και στην άσκηση της κουμπαριάς, χαράσσει συνεχώς μικρούς κύκλους όπου περιχαρακώνονται τα ίδια πρόσωπα. Το αποτέλεσμα ήταν το πλούσιο επιστημονικό δυναμικό της χώρας να αγνοηθεί και να οδηγηθεί στην απαξίωση, την ίδια στιγμή που τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά χαρίζονται αφειδώς αφού έτσι κι αλλιώς δεν έχουν πλέον κανένα ουσιαστικό αντίκρυσμα.

Το κύκλωμα της εξουσίας προτίμησε να οδηγηθεί στη βίαιη θανάτωση παρά να να εκχωρήσει τα προνόμιά του δίνοντας την ευκαιρία σε παρακατιανούς να δημιουργήσουν. Αντίθετα, πασχίζει μέχρι τέλους να διατηρήσει την όποια διοικητική εξουσία στα χέρια συγκεκριμένων προσώπων και κύκλων. Και όποιος νομίζει πως αυτό είναι φαινόμενο των τελευταίων χρόνων, δεν έχει παρά να ανατρέξει στην εξιστόρηση του Βαρβιτσιώτη για το πως η μητέρα του τον πήρε από το χεράκι και τον πήγε στον Καραμανλή να τον κάνει υπουργό ώστε να διαδεχτεί τον πατέρα του. Για όσους μπερδεύτηκαν, δεν αναφερόμαστε ούτε στο Μιλτιάδη ούτε στον κουρασμένο πρώην πρωθυπουργό.

Το αποτέλεσμα ήταν κάποτε να έρθει ο καιρός που η Ευρώπη θα επέβαλε δικούς της ανθρώπους για να διοικήσουν αυτή τη χώρα, θεωρώντας ολοφάνερα τους τωρινούς επηρμένους διοικούντες ανίκανους και επικίνδυνους.

Μπορεί πάλι κάποιοι να αναρωτηθούν: "Μα και οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες μπορεί να είναι ανίκανοι, ή και αριβίστες και νεποτιστές."

Μπορεί όντως να είναι έτσι. Όμως ποιός μπορεί να πιστέψει ότι θα είναι χειρότεροι από τα "στελέχη" που διοίκησαν την Ελλάδα μέχρι τώρα; Και ποιός μπορεί να πιστέψει ότι θα είναι καλύτεροι από τους Έλληνες που θα μπορούσαν να είχαν προσφέρει πολλά στις θέσεις αυτές εδώ και δεκαετίες, αλλά αγνοήθηκαν γιατί δεν ανήκαν στον κύκλο της ιδιότυπης αριστοκρατίας της κακιάς ώρας που κυβερνά εδώ και αιώνες τη χώρα;

Το κείμενο αυτό αφιερώνεται σε κάποιους που κάποτε χαρακτήρισαν το CUNY ως "ΙΕΚ της Αμερικής"...