Μετά από το συνταγματολόγο Υπουργό Οικονομικών, η χώρα απόκτησε και συνταγματολόγο επικεφαλής της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, με καμία σχέση με τα οικονομικά:
"ΕΙΣΑΙ ΠΑΣΟΚ; ΣΕ ΔΙΟΡΙΖΟΥΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑΓΟΡΑΣ!
Ο ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΥΤΗΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΑΙΑΓΟΡΑ!!!
Ο Κ. Μποτόπουλος, Συνταγματολόγος και αποτυχημένος πολιτευτής του ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει τα ηνία της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς! O Κ. Μποτόπουλος γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα. Έκανε μεταπτυχιακά στο Παρίσι, στο Πανεπιστήμιο Paris I Sorbonne, απ' όπου και ανακηρύχτηκε Διδάκτορας Συνταγματικού Δικαίου το 1991. Η διατριβή του, προπομπός και προάγγελος μελλοντικών εξελίξεων, είχε τίτλο Οι Σοσιαλιστές στη δοκιμασία της εξουσίας και εκπονήθηκε υπό την καθοδήγηση του Καθηγητή και μετέπειτα (άλλο σημάδι) ευρωβουλευτή Duhamel. Το 1993 μπήκε με έμμεσο τρόπο στην πολιτική, χάρις στον τότε Υπουργό Προεδρίας Αναστάσιο Πεπονή."
Για τις λεπτομέρειες του βίου του Κώστα Μποτόπουλο διαβάζουμε:
"Ο Κώστας Μποτόπουλος είναι -κατά πτυχίο- Συνταγματολόγος. Σπούδασε στο Παρίσι και η διατριβή του είχε τίτλο "οι σοσιαλιστές στην εξουσία" (ορμώμενος, προφανώς, από το μοντέλο του ΠΑΣΟΚ και του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος). Στην Ελλάδα τον γνωρίσαμε από την κατά καιρούς αρθρογραφία του στα Νέα και το Βήμα. Τίποτε περισσότερο.
Μέχρις ότου βρέθηκε, αίφνης, ως νέο πρόσωπο, στο ευρωψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ, το 2007. ’παντες γνώριζαν πως μπήκε στη λίστα με την "ποσόστωση Βενιζέλου", ήτοι προταθείς από τον νυν αντιπρόεδρο.
Εκδήλωσε κραυγαλέα την υποστήριξή του στον Ευ. Βενιζέλο (αλληλεγγύη...συνταγματολόγων, όπως συνέβη και με τον Ανδρέα Λοβέρδο, αλλά και με τον αείμνηστο δάσκαλο του Συνταγματικού Δικαίου Δημήτρη Τσάτσο), στην εσωκοματική μάχη του Νομεβρίου του 2007 και, μετά την ήττα του τότε διεκδικητή του θρόνου, βρέθηκε στην "εφεδρεία'...
Περιπλανώμενος, δίχως, πολιτικές ή σημαντικές επιστημονικές περγαμηνές παρέμεινε στο ημίφως μέχρι πρότινος, πάντοτε, όμως, φίλος του Βενιζέλου.
Μέχρι ότου ο τελευταίος αναδείχθηκε πρωθυπουργεύων στην κυβέρνηση του μνημονίου και της συντεταγμένης χρεωκοπίας. Έτσι ο Κ. Μποτόπουλος φαίνεται ότι βρίσκει εργασία.
Οι πληροφορίες τον φέρουν να τοποθετείται επικεφαλής στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς μετά την παραίτηση του Αναστάσιου Γαβριηλίδη- ενός ικανού στελέχους που είναι απορίας άξιο γιατί "τα βρόντηξε, αν και οι φήμες λένε πολλά...
Έτσι, η χώρα, αφού απέκτησε συνταγματολόγο υπουργό Οικονομικών (η θέση του αντιπροέδρου, προς Θεού, του ανήκει δικαιωματικά), αποκτά, τώρα, και συνταγματολόγο στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.
Για να είμαστε ακριβείς, πάντως, στο βιογραφικό του, βεβαίως, αναφέρεται ότι ως δικηγόρος εξειδικεύτηκε στο δημόσιο και στο χρηματο-οικονομικό δίκαιο, εργαζόμενος στο γραφείο Τρύφωνος Κουταλίδη (εξ ου και η εξαιρετική σχέση με τον ΔΟΛ για τους ...μυημένους) και ως νομικός σύμβουλος στην Τράπεζα της Ελλάδος, στον τομέα της νομισματικής πολιτικής και των σχέσεων με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Για όλα αυτά, βεβαίως, μάθαμε μόνο αφού το όνομά του συζητήθηκε για την Κεφαλαιαγορά. Προηγουμένως δεν είχε απασχολήσει τη δημόσια σφαίρα για τις...εξειδικεύσεις του.
Η σχέση του Κ. Μποτόπουλου με τα οικονομικά και, κυρίως, τα θέματα του χρηματιστηρίου και του τραπεζικού συστήματος, είναι ισοδύναμη με εκείνη του πολιτικού του υποστηρικτή με τα ντεφιλέ του Βερσάτσε..."
Με άλλα λόγια, σε μία χώρα με πληθώρα οικονομολόγων με σημαντικές σπουδές που πολλές φορές αναγκάζονται να αναζητούν άσχετες εργασίες, όλες οι θέσεις καταλαμβάνονται από κολλητούς άσχετους με τα οικονομικά απλά και μόνο για να βολευτούν και να απολαμβάνουν παχυλούς μισθούς. Το τραγικό είναι ότι η τακτική αυτή συνεχίζεται ακόμα και τη στιγμή που η χώρα καταρρέει και η ανάγκη για σοβαρούς επιστήμονες στις κατάλληλες θέσεις είναι περισσότερο επιτακτική από ποτέ. Ο Μποτόπουλος εκτέθηκε για το κόμμα, και σε αντάλλαγμα το κόμμα του έδωσε μία θέση την οποία πήρε, κυριολεκτικά και μεταφορικά, χάρη στο διδακτορικό του στο σοσιαλισμό.
Δυστυχώς, ο Μποτόπουλος δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα που θέλει κομματοδίαιτους να προσγειώνονται ως ουρανοκατέβατοι σε άσχετες θέσεις. Άλλωστε ο κανόνας είναι όλες τις διαθέσιμες θέσεις να τις καταλαμβάνουν άτομα που θα είναι πειθήνια στις επιταγές των ανωτέρων τους, χωρίς να υπολογίζεται το κόστος στη λειτουργία του κράτους, που αντί να εκσυγχρονίζεται καταλήγει να οπισθοδρομεί διαρκώς.
