Για μία ακόμα φορά βλέπουμε τους μαθητευόμενους ηλεκτρολόγους της Σιβιτανιδείου να θίγουν το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων των Τεχνικών Ηλεκτρολογικών Εγκαταστάσεων.
Σε παρόμοια θέματα έχουμε τοποθετηθεί και στο παρελθόν, όμως η συγκεκριμένη περίπτωση χρήζει ιδιαίτερης αναφοράς, καθώς οι συγκεκριμένοι σπουδαστές επικαλούνται τα μαθήματα που διδάσκονται.
Βλέπουμε λοιπόν να απαριθμούν τα μαθήματα του ωρολόγιου προγράμματος, και στη συνέχεια σύμφωνα με αυτά και σε σύγκριση με εκείνα των ΕΠΑΛ να αποφαίνονται πως δικαιούνται επαγγελματικά δικαιώματα.
Εκείνο που ξεχνούν όμως να πουν (ή μάλλον ξέχασε ο καθηγητής τους που έγραψε το συγκεκριμένο κείμενο) είναι το τι γίνεται κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών διδασκαλίας.
Γιατί το θέμα δεν είναι μόνο τι λέει το ωρολόγιο πρόγραμμα, αλλά και το αν αυτά εφαρμόζονται στην πράξη, αν οι διάφορες εξετάσεις κατά τη διάρκεια των σπουδών τους έχουν την πρέπουσα σοβαρότητα, αν οι γνώσεις τους κατά την αποφοίτησή τους είναι αυτές που υποτίθεται πως προκύπτουν μετά από τόσα μαθήματα.
Η απάντηση είναι πως εάν κάποιος παρακολουθήσει μία ημέρα μαθήματος (ειδικά σε τεχνικά λύκεια της επαρχίας) θα διαπιστώσει πως και μόνο η συζήτηση για απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων είναι αστεία.
Και το ίδιο ισχύει για όλους όσους έχουν ζητήσει στο παρελθόν, ή θα ζητήσουν στο μέλλον, επαγγελματικά δικαιώματα προφασιζόμενοι τον αριθμό και το περιεχόμενο των μαθημάτων του ωρολόγιου προγράμματος, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι αυτό το περιεχόμενο υφίσταται μόνο στην εικονική πραγματικότητα του Υπουργείου Παιδείας. Γιατί σίγουρα οι συγκεκριμένοι μαθητές δεν πρωτοτυπούν στο θέμα αυτό, καθώς έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς αντίστοιχες επιστολές αποφοίτων διαφόρων ειδικοτήτων.
Στο ερώτημα "γιατί τότε να έχουν επαγγελματικά δικαιώματα παρόμοιες ειδικότητες των ΕΠΑΛ", η απάντηση είναι ότι ούτε εκείνες θα έπρεπε να έχουν, καθώς τα ίδια ισχύουν και εκεί.
Εκείνο όμως που διαφοροποιεί την επιστολή των μαθητών της Σιβιτανιδείου από παρόμοιες που έχουν εμφανιστεί στο παρελθόν είναι το απειλητικό ύφος που τη διακρίνει, και το ότι οι καθηγητές της συγκεκριμένης ΕΠΑΣ υποκινούν τους μαθητές τους σε τέτοιο ύφος δείχνει πολλά για την κατάσταση της εκπαίδευσης σήμερα.
