"Με αφορμή τα 100 χρόνια από το θάνατο του Α. Παπαδιαμάντη και τα 100 χρόνια από τη γέννηση των Ο. Ελύτη, Ν. Γκάτσου και Σ. Τσίρκα, το υπουργείο Παιδείας οργανώνει ένα διαγωνισμό για τους μαθητές. Με μια μικρή «έρευνα» στη σχετική ιστοσελίδα (www.i-create.gr) μπορεί κανείς να διακρίνει το περιεχόμενό του. Οι μαθητές δε θα έρθουν σε επαφή ούτε στοιχειωδώς με το έργο των παραπάνω λογοτεχνών.
Οι μαθητές μέσα σε λίγους μήνες θα διαγωνιστούν σε τρία «αντικείμενα»: «Δημιουργία video διάρκειας έως 5 λεπτά», «σχεδιασμός blog - ιστολόγιου» και «σχεδιασμός αφίσας». Οι κύριες πηγές των μαθητών δε θα είναι - κυρίως - το έργο των λογοτεχνών και μια σχετική βιβλιογραφία, αλλά το ...YouTube! Οπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα, πηγές θα είναι «σύνδεσμοι σε κείμενα», «σχετικά video από το YouTube, τα αρχεία της ΕΡΤ, την Εκπαιδευτική Τηλεόραση».
Δεν πρόκειται για ...σύγχρονη αντίληψη προσέγγισης της λογοτεχνίας, αλλά για βασική αντίληψη για τη μάθηση στο «νέο» σχολείο. Οι νέες τεχνολογίες δε θα αξιοποιούνται βοηθητικά, αλλά θα είναι κυρίαρχες «προσφέροντας» την ευκολία. Είναι φανερό πως με το συγκεκριμένο διαγωνισμό δεν καλλιεργείται η αγάπη για τη λογοτεχνία και η «γνωριμία» με το έργο των τεσσάρων λογοτεχνών. Αντίθετα χτίζεται μια ολόκληρη αντίληψη που απομακρύνει τους μαθητές απ' το βιβλίο και τους μαθαίνει την «ευκολία» σε όλα."
Βέβαια, η τελευταία παράγραφος φαίνεται παράταιρη για τις σελίδες του Ριζοσπάστη, καθώς οι αριστερές αντιλήψεις για την εκπαίδευση είναι εκείνες που πρωτίστως έφεραν την απομάκρυνση των μαθητών από το βιβλίο και την ευκολία του "περνάμε τις τάξεις έτσι κι αλλιώς".
Υπό το βάρος λοιπόν αυτής της πραγματικότητας, η βασική αντίληψη για το "νέο σχολείο" είναι ουσιαστικά προέκταση της ταύτισης της Αριστεράς με τον κακό μαθητή, του οποίου οι επιδόσεις πάντοτε αποδίδονται σε κάποιον άλλον και όχι στη δική του ικανότητα και προσπάθεια.
Η προσέγγιση της λογοτεχνίας χωρίς την ανάγνωση της λογοτεχνίας αποτελεί έναν ακόμα κρίκο σε μία αλυσίδα αποβλάκωσης της μαθητιώσας νεολαίας, στην οποία καλλιεργείται η ψευδαίσθηση της γνώσης αντί για την ίδια τη γνώση. Και το τραγικό είναι ότι η αντικατάσταση της μάθησης με τη λογική του copy-paste θα συνοδευτεί ακόμα μία φορά από φιέστες πολιτικάντηδων που θα χειροκροτηθούν για την κενοτομία τους από ένα κοινό που αρέσκεται στους εντυπωσιασμούς και στη βιτρίνα.
