Διαβάζουμε στην εφημερίδα Έθνος:
"διδακτορικά. «Βιομηχανίες» τίτλων προσφέρουν πλαστά πτυχία από Ρουμανία, Βουλγαρία, Ιταλία και Κύπρο έναντι αδράς αμοιβής
Διδακτορικούς και μεταπτυχιακούς τίτλους-μαϊμού εμφανίζουν δάσκαλοι και καθηγητές, οι οποίοι συμμετέχουν στις διαδικασίες επιλογής στελεχών της εκπαίδευσης (σχολικοί σύμβουλοι, διευθυντές, υποδιευθυντές σχολείων κ.ά.), προκειμένου να έχουν υψηλά μόρια και να πάρουν τις θέσεις και τα ανάλογα επιδόματα. Το φαινόμενο αυτό έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί και μάλιστα έχουν στηθεί «φάμπρικες» πλαστών τίτλων, οι οποίες έναντι αδρής αμοιβής παρέχουν στους ενδιαφερομένους τίτλους από πανεπιστήμια του εξωτερικού και κυρίως από βαλκανικές χώρες.
...Μάλιστα σχεδόν όλοι όσοι εμφανίζουν τέτοιους τίτλους, δεν γνωρίζουν καθόλου τη γλώσσα της χώρας από όπου προέρχονται ούτε και την αγγλική γλώσσα. Επίσης κανείς δεν έχει λάβει εκπαιδευτική άδεια, προκειμένου να κάνει τις σχετικές σπουδές και όλοι ισχυρίζονται ότι έχουν πάρει τα πτυχία τους με την μέθοδο των σπουδών εξ αποστάσεως.
...Παρατηρείται μάλιστα το φαινόμενο να έχουν πάρει κάποιοι μέσα σε 5 χρόνια δύο μεταπτυχιακούς τίτλους σε διαφορετικές χώρες του εξωτερικού, ενώ υπηρετούσαν στην Ελλάδα και δεν είχαν λάβει εκπαιδευτική άδεια.
...Ξενόγλωσσοι τίτλοι που αποκτώνται μέσα σε ελάχιστο χρόνο από πρόσωπα που δεν γνωρίζουν καν τη γλώσσα! Μεγάλο προβληματισμό προκαλεί και το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός αναγνωρίσεων γίνεται κυρίως σε προεκλογικές περιόδους.
Είναι γνωστή σε πολλούς η περίπτωση εκπαιδευτικού που "κόπηκε" λόγω μη επάρκειας γλώσσας από διαδικασία κατάληψης θέσης στελέχους εκπαίδευσης στο εξωτερικό και μετά από λίγο παρουσίασε μεταπτυχιακό τίτλο στη γλώσσα που δεν γνωρίζει!"
Βέβαια δεν είναι μόνο οι εκπαιδευτικοί που ακολουθούν τέτοιες μεθόδους, καθώς και οι πολιτικοί εμφανίζονται να αποκτούν μεταπτυχιακά και διδακτορικά με περίεργους τρόπους, και πολλοί από αυτούς σε περιόδους όπου ασκούν και υπουργικά καθήκοντα. Αυτή τη φορά όμως θα περιοριστούμε στο χώρο των εκπαιδευτικών.
Είναι γεγονός ότι πολλοί εκπαιδευτικοί, και ιδιαίτερα τα "στέλέχη της εκπαίδευσης", επιδεικνύουν με ιδιαίτερο καμάρι διάφορους τίτλους, οι οποίοι όμως οφθαλμοφανέστατα δεν αντιστοιχούν στο μορφωτικό τους επίπεδο. Τώρα βλέπουμε κάποιους, μετά από δεκαετίες ύπαρξης του φαινομένου αυτού, να διαμαρτύρονται και να καταγγέλουν επιλεκτικά, και μάλλον για λόγους σκοπιμότητας. Και μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα αυτό για δύο λόγους.
Ο πρώτος σχετίζεται με το γεγονός ότι και πολλά από τα "νόμιμα" χαρτιά των "στελεχών της εκπαίδευσης" αποτελούν προϊόντα αισχρής διαπλοκής, καθώς με γνωριμίες μπήκαν σε μεταπτυχιακά προγράμματα από τα οποία βγήκαν με αστείες εργασίες που παραδόθηκαν καθαρά τυπικά. Στα δε θεωρούμενα ως "εύκολα" μεταπτυχιακά υπάρχει πρωτοφανής συσσώρευση δασκάλων και καθηγητών που φροντίζουν για την επιλογή τους προκειμένου να εξασφαλίσουν το "χαρτί" και να φτιάξουν το προφίλ που θα τους επιτρέψει να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους.
Αν πάμε στα διδακτορικά, η κατάσταση ξεπερνά κάθε επίπεδο γελοιότητας. Τα θέματα των διδακτορικών αντιστοιχούν σε απλές στατιστικές μελέτες, που γίνονται με ερωτηματολόγια που διανέμονται σε μαθητές και συνοδεύονται από τετριμένη "έρευνα" και σίγουρα δε θα δικαιολογούσαν τον τίτλο του διδάκτορα σε κανένα σοβαρό ίδρυμα. Εδώ βλέπουμε κάποιους από τους πιο διαπλεκόμενους να εξασφαλίζουν και χρηματοδότηση για τη δήθεν "έρευνα".
Κι όμως, αυτά τα χαρτιά τώρα πλασάρονται ως νόμιμα και ανώτερα των όσων αγοράστηκαν πχ από τη Βουλγαρία, τη στιγμή που και αυτά αγοράστηκαν με κάποιο τρόπο. Ποιός ήταν αυτός; Ο συνηθισμένος ήταν μέσω της διαπλοκής, και δεν έχει κανείς παρά να κοιτάξει τη λίστα των ρουσφετιών που κάθε "στέλεχος" έχει κάνει προς κάθε πιθανή και απίθανη κατεύθυνση.
Θα μπορούσαμε εδώ να προσθέσουμε και άλλους τρόπους με τους οποίους δασκάλες και καθηγήτριες εξασφάλισαν τα χαρτιά τους...
Ο δεύτερος λόγος εκτίθεται στην επιστολή των διοριστέων του ΑΣΕΠ 2008. Για τη σκοπιμότητα που δείχνει η απροθυμία κάθε κυβέρνησης να διορίσει τους διοριστέους διαγωνισμών του ΑΣΕΠ που έλαβαν χώρα υπό τον έλεγχο άλλων κυβερνήσεων ή υπουργών έχουμε μιλήσει και άλλες φορές. Στην επιστολή τους αυτή, οι διοριστέοι του ΑΣΕΠ αναφέρονται καίρια στην έντονη ευαισθησία του Μπράτη και άλλων συνδικαλιστών της ΔΟΕ για το θέμα των "χαρτιών" (οι υπογραμμίσεις δικές μας):
"Σε δημοσίευμα (10 Μαρ. 11) της εφημερίδας «Έθνος», γίνεται λόγος για πληθώρα πλαστών μεταπτυχιακών τίτλων, τα οποία παρουσιάζουν εκπαιδευτικοί, κυρίως πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, προκειμένου να καταλάβουν διευθυντικές θέσεις στην εκπαίδευση, με βάση την πρόσφατη εγκύκλιο του ΥΠΕΠΘ. Αν και θεωρούμε το δημοσίευμα υποβολιμαίο, εντούτοις αποδεχόμαστε την αλήθεια των καταγγελλόμενων στοιχείων, καθώς έχουμε πολύ άμεσα νιώσει την αδυναμία των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους να πατάξουν την παρανομία σε κάθε της έκφανση. Γι? αυτό είμαστε αναφανδόν υπέρ της δικαστικής διερεύνησης του θέματος. Εκείνο, όμως, που δημιουργεί αλγεινή εντύπωση είναι το ποιοι τα καταγγέλλουν. Γιατί δεν είναι άλλοι από τους κυρίους της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας , οι οποίοι φέρουν βαρύτατη ευθύνη για την μεθόδευση του περασμένου Αυγούστου, που μας άφησε αδιόριστους. Πιο συγκεκριμένα, όπως έχουμε ήδη καταγγείλει, 513 δάσκαλοι του ενιαίου πίνακα διορισμών βαφτίστηκαν ¨ασεπίτες¨ και διορίστηκαν με τις πιστώσεις που υπήρχαν για τον δικό μας διορισμό (παραθέτουμε το σχετικό κείμενο της διεύθυνσης προσωπικού της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του ΥΠΕΠΘ προς το Ελεγκτικό Συνέδριο, το οποίο διενέργησε σχετικό έλεγχο). Η παρέμβαση αυτή των κυρίων της ΔΟΕ δείχνει να λησμονεί το πρόσφατο παρελθόν τους ως προς το θέμα της αναγνώρισης πτυχίων, γι αυτό εμείς που δεν έχουμε ασθενή μνήμη, για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι συνάδελφοι, υπενθυμίζουμε τα παρακάτω:
1. Αρχές της δεκαετίας του ΄90 ήταν όταν διαλύονταν τα καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης και πολλοί Έλληνες φοιτητές που σπούδαζαν εκεί εμφανίστηκαν με πτυχία παιδαγωγικών σχολών, τα οποία αγωνίζονταν μέσω του περίφημου ΔΙΚΑΤΣΑ να αναγνωρίσουν ως έγκυρα. Με την συμπαράσταση της ΔΟΕ πολλοί με σχετικό πτυχίο τα κατάφεραν και με τις αθρόες προσλήψεις της περασμένης δεκαετίας η πλειονότητα αυτών είναι σήμερα διορισμένοι στα δημοτικά σχολεία της χώρας. Βέβαια, ο διορισμός έγινε μέσω της πάλαι ποτέ επετηρίδας ή των πινάκων προϋπηρεσίας που την αντικατέστησαν. Αναρωτηθήκατε, κύριοι της ΔΟΕ, πως αποκτήθηκαν αυτά τα πτυχία από κράτη που τότε κατέρρεαν;
2. Μέσα του 1999 ήταν όταν μαινόταν ο πόλεμος στην αλήστου μνήμης Γιουγκοσλαβία και οι Έλληνες φοιτητές των πανεπιστημίων της Σερβίας, του Μαυροβουνίου και της Πρίστινα εμφανίστηκαν και αυτοί με πτυχία παιδαγωγικών σχολών αγωνιζόμενοι, επίσης, μέσω του περίφημου ΔΙΚΑΤΣΑ να αναγνωρίσουν τα πτυχία τους ως έγκυρα. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: για άλλη μια φορά με την συμπαράσταση της ΔΟΕ πολλοί με σχετικό πτυχίο τα κατάφεραν και με τις αθρόες προσλήψεις της περασμένης δεκαετίας η πλειονότητα αυτών είναι σήμερα διορισμένοι στα δημοτικά σχολεία της χώρας. Βέβαια, εννοείται, πως ο διορισμός έγινε πάλι μέσω επετηρίδας ή των πινάκων προϋπηρεσίας που την αντικατέστησαν. Το ζητούμενο είναι πως και τότε , κύριοι της ΔΟΕ, δεν τέθηκε κανένα ερώτημα για το πως αποκτήθηκαν αυτά τα πτυχία.
Οι παραπάνω ιστορίες από το παρελθόν της ΔΟΕ αποκτούν μεγάλη σημασία σήμερα, όταν οι ίδιοι άνθρωποι καταγγέλλουν πλαστά μεταπτυχιακά με προέλευση από τις ίδιες χώρες που προέρχονταν και τα προαναφερόμενα πτυχία. Διερωτόμαστε, λοιπόν, αν αυτές οι χώρες, που τώρα κάπως στέκονται στα πόδια τους, εκδίδουν πλαστούς τίτλους με αμοιβή, τι γινόταν τότε που οι χώρες αυτές κατέρρεαν; Το ερώτημα αυτό γίνεται σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ καθώς με τον περιορισμό των προσλήψεων πολλοί συνάδελφοι δάσκαλοι, οι οποίοι πέρασαν τις πανελλαδικές εξετάσεις με υψηλότατη βαθμολογία και τέλειωσαν με άριστα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα, θα μείνουν αδιόριστοι. Τι θα πείτε σε αυτούς τους συναδέλφους σας, κύριοι της ΔΟΕ, για τις αμαρτίες του παρελθόντος; Γιατί είναι εύκολο να ρίχνεις τις ευθύνες για τα κακώς κείμενα της εκπαίδευσης στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ, αλλά τι γίνεται όταν και εσύ ως ΔΟΕ έχεις τεράστιες ευθύνες γι αυτή την δυσάρεστη κατάσταση; Για αυτό, κύριοι της ΔΟΕ, θα έπρεπε να γνωρίζετε πως στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί!"
Εδώ αξίζει να τονίσουμε το ρόλο του ΔΟΑΤΑΠ (τότε ΔΙΚΑΤΣΑ), που υποτίθεται πως ελέγχει με μεγάλη αυστηρότητα αν τα πτυχία που του παρουσιάζονται είναι ισάξια των Ελληνικών(!), αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση βλέπουμε να έχει αναγνωρίσει μεγάλο αριθμό τίτλων παράτυπα. Ειδικά για την περίοδο του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας, πολλοί που "σπούδαζαν" τότε στην περιοχή βρήκαν την ευκαιρία να έρθουν στην Ελλάδα με τη σύμπραξη του ΔΙΚΑΤΣΑ, και διάφοροι πανεπιστημιακοί τηλεφωνούσαν στο ΔΙΚΑΤΣΑ για να εκδηλώσουν το "ενδιαφέρον" τους για συγκεκριμένα ονόματα.
Ενώ λοιπόν ο απόφοιτος ενός σοβαρού Δυτικού πανεπιστημίου μπορεί να γίνεται δέκτης της υποτιμητικής στάσης του ΔΙΚΑΤΣΑ που αντιμετωπίζει τα δικαιολογητικά του με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα και του ζητάει λογαριασμούς ρεύματος και αποδείξεις καταβολής ενοικίων για να αποδείξει ότι όντως σπούδασε, κάποιοι καταφέρνουν χωρίς κανένα από αυτά τα δικαιολογητικά να εξασφαλίζουν με ευκολία τη διέλευσή τους από τις συμπληγάδες της γραφειοκρατίας αυτής.
Τίθεται επομένως, εκτός των άλλων, και σοβαρό ζήτημα για το ρόλο της ύπαρξης της γραφειοκρατίας του ΔΟΑΤΑΠ σε ένα υποτίθεται σύγχρονο κράτος.
Μέσα σε όλα αυτά, εμφανίστηκε και η επιστολή του Δρ Κωνσταντίνου Δαραή, στελέχους της εκπαίδευσης, η οποία, μετά από παρατηρήσεις που ποικίλουν ως προς τη σοβαρότητά τους, καταλήγει:
"...Τέλος η παρουσίαση του θέματος από πολλά ΜΜΕ... «δείχνει» ότι αρκετοί εκπαιδευτικοί διαθέτουν οικονομική ευχέρεια που δεν είναι συμβατή με τους χαμηλούς τους μισθούς!!! Συνεπώς χρειάζεται οι καταγγελίες να είναι στοιχειοθετημένες και επώνυμες για να μην επιτρέπουν γενικεύσεις και αφορισμούς."
Μήπως οι εκπαιδευτικοί τρέμουν στην ιδέα της αποκάλυψης στην κοινή γνώμη των πραγματικών αποδοχών τους, που περιλαμβάνουν έσοδα από ΠΕΚ, ΚΕΚ, ΙΔΕΚΕ, ΙΕΚ, διάφορες επιτροπές; Και στο ότι μπαίνουν στον κόπο να αποκτήσουν αυτά τα χωρίς πραγματικό αντίκρυσμα χαρτιά προκειμένου να στρογγυλοκαθήσουν σε καρέκλες που δε θα τους προσφέρουν μόνο επιδόματα και προσωπικό γραφείο, αλλά και εξουσία και δυνατότητα εισδοχής σε σφαίρες πολιτικής επιρροής;
Και μήπως οι εκπαιδευτικοί τρέμουν στην ιδέα της "γενίκευσης" για να μην αποκαλυφθεί στην κοινή γνώμη ο πραγματικός τρόπος λειτουργίας του εκπαιδευτικού συστήματος;
Η απάντηση της πολιτικής ηγεσίας σε όλα αυτά ήταν η αναμενόμενη, και δε θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό. Εκτός από μία ΕΔΕ με εντολή του Κουλαϊδή, που θα προστεθεί στις πολλές άλλες ΕΔΕ που κουκούλωσαν αισχρές καταστάσεις:
"Ζητήθηκε από τις Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, όλης της χώρας, να στείλουν για έλεγχο στο υπουργείο τους μεταπτυχιακούς τίτλους, που έχουν κατατεθεί από εκπαιδευτικούς και έχουν αποκτηθεί από πανεπιστήμια του εξωτερικού, με τις αντίστοιχες ισοτιμίες του ΔΟΑΤΑΠ (πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ)."
Τί είδους έλεγχο θα κάνει το Υπουργείο Παιδείας, όταν υποτίθεται ότι όλοι αυτοί οι τίτλοι έχουν ελεγχεί ήδη από το ΔΟΑΤΑΠ; Μήπως θα ζητηθεί από το ΔΟΑΤΑΠ να τους ξαναελέγξει; Ή μήπως το Υπουργείο θα βάλει κάποιους άλλους να τους ελέγξουν, καταργώντας ουσιαστικά το ρόλο του ΔΟΑΤΑΠ;
Και το κυριότερο, υπάρχει άραγε κάποια δέσμευση του Υπουργείου Παιδείας ότι θα ανακοινωθεί κάποτε το αποτέλεσμα αυτού του ελέγχου και ότι η σχετική κίνηση δε γίνεται καθαρά για λόγους εντυπωσιασμού και επικοινωνιακού χειρισμού μέχρι να ξεχαστεί το θέμα;
Όσο για τις διακηρύξεις περί ελέγχου από τα Συμβούλια Επιλογής Στελεχών του βαθμού γνώσης της ξένης γλώσσας στην οποία έχουν αποκτηθεί οι τίτλοι αυτοί, η υλοποίηση του εγχειρήματος θα γίνει αφορμή για να γελάσει ο κάθε πικραμένος, όταν θα συνωστίζονται στις σχετικές συνεντεύξεις εξεταστές Ρουμανικής, Βουλγαρικής, Ρωσικής, Ιταλικής και Σερβοκροατικής, και όταν οι υποψήφιοι θα ισχυρίζονται ότι πέρασαν πολλά χρόνια και δε θυμούνται καλά τη γλώσσα...
