Χάρη σε συντονισμένες πιέσεις, που διευρύνονται και εκτός του χώρου της πολιτικής (ή μήπως όχι;), οι πολύτεκνοι έχουν αναδειχθεί στους πατρίκιους της δημόσιας εκπαίδευσης, εξασφαλίζοντας άμεσο διορισμό δίπλα στο σπίτι τους, σε σχολείο της επιλογής τους και με προνομιακό ωράριο (αν και το κανονικό ωράριο του μέσου εκπαιδευτικού είναι ήδη προνομιακό από μόνο του).
Είναι αναρίθμητες οι περιπτώσεις ατόμων προχωρημένης ηλικίας που αποφασίζουν να κάνουν ένα ή δύο παιδιά ακόμα προκειμένου να μεταπηδήσουν από τη δημόσια υπηρεσία στην οποία βρίσκονται σε μία ακόμα καλύτερη δημόσια υπηρεσία που λέγεται "δημόσιο σχολείο". Η κατάσταση έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας, με 600 πολύτεκνους να έχουν διοριστεί με συνοπτικές διαδικασίες μόνο στους τελευταίους διορισμούς.
Αυτό βέβαια δεν είναι αναντίστοιχο με τη γενικότερη κατάσταση της παιδείας, η οποία είναι ένα απέραντο πεδίο διορισμών για κάθε πιθανή και απίθανη κατηγορία.
