Ομάδα Ελλήνων εκπαιδευτικών, με επικεφαλής το διευθυντή της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης, Γεώργιο Κυρίζογλου, επισκέφτηκε το δήμο της Κόκολα και ξεναγήθηκε σε τέσσερα σχολεία, σε δύο κέντρα νεότητας, στα γραφεία της διεύθυνσης εκπαίδευσης και στο δημαρχείο της πόλης. Η ελληνική αντιπροσωπεία κατέγραψε τις βασικές στρατηγικές του φινλανδικού συστήματος (που θεωρείται πρότυπο), οι οποίες συνίστανται στα εξής:
- Λεπτομερή και μακροχρόνιο σχεδιασμό διδακτικών προγραμμάτων.
- Οικοδόμηση πάνω στα παλιά θεμέλια με στόχο τη βελτίωση και όχι την ισοπέδωση του παλαιότερου.
- Ισότιμη αντιμετώπιση όλων των παιδιών, άσχετα από την εθνότητα, το φύλο, το μαθησιακό-γνωστικό επίπεδο και το κοινωνικοπολιτισμικό περιβάλλον απ’ όπου προέρχονται.
- Διαρκή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών (οι οποίοι είναι όλοι κάτοχοι μεταπτυχιακών διπλωμάτων) και μεταξύ τους συνεργασία.
- Παροχή άριστων κτιριακών υποδομών, εξοπλισμού και εκπαιδευτικών υλικών.
Ας τα δούμε αυτά με τη σειρά.
Ο σχεδιασμός διδακτικών προγραμμάτων έχει νόημα όταν αυτά πρόκειται να τηρηθούν, όχι όταν η κάθε συνδικαλιστική ομάδα τα καταργεί στην πράξη για τους πλέον πιθανούς και απίθανους λόγους. Ούτε όταν όποιος ανήκει σε συγκεκριμένες κλίκες μπορεί να ενεργεί αυθαίρετα χωρίς καμία συνέπεια.
Η ισοπέδωση του παλαιότερου έχει ήδη επιτελεστεί εδώ και πολλά χρόνια. Σε ποιά παλιά θεμέλια θα γίνει πλέον η οικοδόμηση; Σε αυτά των καταλήψεων και της ανεξέλεγκτης παραβατικότητας; Ή σε αυτά της χωρίς διάκριση βαθμολόγησης όλων των μαθητών με Άριστα προκειμένου να ικανοποιηθούν τα αριστερά συμπλέγματα περί μη ταξικότητας στην εκπαίδευση;
Η ισότιμη αντιμετώπιση όλων των παιδιών περιλαμβάνει και τα παιδιά των εκπαιδευτικών που παραδοσιακά ανήκουν σε μία ιδιαίτερη κατηγορία προνομιούχων μέσα στο σχολείο;
Μάλλον όμως οι Έλληνες εκπαιδευτικοί αναφέρονται στο αγαπημένο τους θέμα της πολυπολιτισμικότητας, το οποίο έχει απασχολήσει μία άλλη Σκανδιναβική χώρα που νόμιζε ότι θα κάνει τους μουσουλμάνους μετανάστες Ευρωπαίους.
Στη Φινλανδία κάποιοι όροι έχουν διαφορετική σημασία από ότι στην Ελλάδα. Οι εκπαιδευτικοί μπορεί να είναι όλοι κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων, αλλά αυτοί έχουν συγκεκριμένο αντικείμενο σχετικό με την εκπαίδευση και όχι όπου προλάβει ο καθένας. Επιπλέον, η συνεργασία μεταξύ των εκπαιδευτικών δε σημαίνει να κάνουν συνεννοήσεις για το ποιός θα ψηφίσει ποιόν.
Οι υποδομές στη Φινλανδία μπορεί να είναι άριστες, αλλά ίσως αυτό να συμβαίνει γιατί εκεί δεν έχουν καταλήψεις, ούτε θεωρείται δεδομένο ότι οι μαθητές και ενίοτε και οι καθηγητές είναι ατιμώρητοι για την κακή χρήση και καταστροφή των υποδομών αυτών. Και φυσικά οι υποδομές δε διατηρούνται άριστες όταν οι καθηγητές τρέχουν σε κάθε ευκαιρία για τις γνωστές ασχολίες τους αφήνοντας τα πάντα αφύλακτα.
Καλό είναι λοιπόν πριν γίνει οποιαδήποτε σύγκριση με τις προηγμένες χώρες να αναρωτιούνται οι διάφοροι τουρίστες αν έχει νόημα η σύγκριση αυτή.
