Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες γνωστών αλυσίδων να προωθήσουν τις πωλήσεις του καινούριου βιβλίου του Εύρυ, αυτό μάλλον πέρασε απαρατήρητο, καθώς φαίνεται πως το αναγνωστικό κοινό δείχνει απρόθυμο να μελετήσει το σχεδόν 800(!) σελίδων πόνημα του γραψιμανούς ΟΝΝΕΔίτη.
Ίσως γιατί το περιεχόμενο του βιβλίου εξαντλείται στην παρουσίαση της νομολογίας της υπουργίας Στυλιανίδη, με την οποία ο συγγραφέας του έχει την ψευδαίσθηση πως αναμόρφωσε την Ελληνική παιδεία, καθώς και στην παράθεση περιγραφών διαφόρων οργανισμών τύπου ΟΕΕΚ(!) οι οποίες παραπέμπουν σε συνθήκες εικονικής πραγματικότητας.
Εκείνο που κάνει εντύπωση στον συγκεκριμένο τόμο δεν είναι η κενολογία που χαρακτηρίζει τον πολιτικό που το υπογράφει, αλλά η ετερόκλητη λίστα των χορηγών της έκδοσης, η οποία περιλαμβάνει μία φαρμακευτική εταιρία, μία εταιρία συμβούλων που πιθανόν να μας απασχολήσει και πάλι στο μέλλον, και τον Σύνδεσμο Ιδρυτών Ελληνικών Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων.
Με άλλα λόγια, ο πρώην Υπουργός Παιδείας εκδίδει προεκλογικά ένα πολυτελές διαφημιστικό έντυπο, στο οποίο χορηγοί είναι εκείνοι που ως Υπουργός Παιδείας υποτίθεται πως ήταν υποχρεωμένος να ελέγχει.
Σε οποιαδήποτε σύγχρονη κοινωνία, θα περίμενε κανείς πως ένας πολιτικός θα προτιμούσε να αρνηθεί τέτοιου είδους χορηγίες, προκειμένου να αποφύγει πιθανές υποψίες για έλλειψη διαφάνειας και διαπλοκή. Φαίνεται όμως πως τέτοιες σκέψεις δεν απασχολούν τον υπουργό των μπουζουκιών και του Four Seasons. Φυσικά δεν πρέπει να μας διαφεύγει και το γεγονός πως η ιδιωτική εκπαίδευση όλων των βαθμίδων από ανέκαθεν αποτελούσε πεδίο διορισμών και πολιτικού παιχνιδιού, με ότι αυτό συνεπάγεται. Θα περίμενε όμως κανείς από τον Εύρυ να είναι πιο προσεκτικός σε θέματα δεοντολογίας, η οποία φαίνεται πως τον απασχολεί ιδιαίτερα μεν, επιφανειακά δε, αν κρίνουμε από το προηγούμενο βιβλίο του με τίτλο "Σύγχρονα Διαδραστικά Κόμματα", το οποίο στις 25 Ιανουαρίου 2011 παρουσίασαν μεταξύ άλλων ο Σαμαράς, ο Τασούλας, ο Λοβέρδος και ο Παπαμιμίκος (τα ονόματα δεν είναι πρωταπριλιάτικο αστείο). Για το βιβλίο αυτό ο Εύρυ είχε δηλώσει:
"Προβληματίστηκα στην καρδιά της ηθικής, της πολιτικής και της οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζουμε, ποιος θα ήταν ο τρόπος εκείνος για να ενεργοποιηθούν εκ νέου οι πολίτες στην πολιτική, στα κοινά. Διαπίστωσα, από μια συγκριτική και ιστορική μελέτη που έκανα, ότι οι πολίτες νιώθουν στο περιθώριο των εξελίξεων, διότι αποφασίζανε μέχρι τώρα μια φορά στα 4 χρόνια. Επιλέγανε, και δε μιλώ πολιτικά, μιλώ διαχρονικά, ένα κόμμα συνήθως για το προεκλογικό του πρόγραμμα και βρισκόντουσαν αντιμέτωποι με άλλες εφαρμογές την επόμενη μέρα. Ένιωσαν λοιπόν αποξενωμένοι και γύρισαν την πλάτης τους πολιτικούς...
...Το βιβλίο είναι μια απλουστευτική, συγκριτική μελέτη του τι ισχύει σε 4 χώρες, στις ΗΠΑ, στη Βρετανία, στη Γερμανία και στη Γαλλία..."
Φαίνεται λοιπόν πως από τον προβληματισμό του "στην καρδιά της ηθικής" ο Εύρυ συμπέρανε πως το Αμερικανικό πολιτικό σύστημα είναι το καλύτερο, καθώς εκεί είναι σύνηθες ο υπουργός να προσλαμβάνεται στη συνέχεια από τις εταιρίες τις οποίες υποτίθεται πως επόπτευε.
Τέτοιου είδους "προβληματισμοί στην καρδιά της ηθικής" δεν είναι πρωτόγνωροι για τον Εύρυ. Στις 3 Ιουνίου 2008 είχε δηλώσει ενώ περιόδευε στη Σιβιτανίδειο:
"Σήμερα τιμήσαμε τη μνήμη δύο λαμπρών ευεργετών, οι οποίοι προσέφεραν αυτό το υπέροχο κτίριο στην ελληνική εκπαίδευση και νομίζω ότι αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, μια ουσιαστική απάντηση σε όλους όσοι αμφισβητούν την ιδιωτική πρωτοβουλία, αυτή τη συκοφαντημένη ιδιωτική πρωτοβουλία που γέννησε πάρα πολλούς ευεργέτες,που προσέφεραν και στο παρελθόν και προσφέρουν και σήμερα αυτά που χρειάζεται ο τόπος και χρειάζεται και η εκπαίδευση."
Στο που κατέληξε η δωρεά των αδελφών Σιβιτανίδη και άλλων παρόμοιων ευεργετών έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στο παρελθόν και σίγουρα θα αναφερθούμε αρκετές φορές στο μέλλον. Θα επισημάνουμε όμως τον πολιτικαντισμό του Στυλιανίδη, που εκμεταλευόμενος την αφέλεια των αδελφών Σιβιτανίδη παρουσίασε ως "υπέροχο κτίριο" ένα από τα μεγαλύτερα διαφθορεία της Ελληνικής εκπαίδευσης, στο οποίο ο ίδιος ο Στυλιανίδης διόρισε μεγάλο αριθμό ΟΝΝΕΔιτών.
Και επειδή δε τους διόρισε μόνος του, ο Αρχιεπίσκοπος ΣΥΡΙΖΑ και Λαθρομεταναστών φρόντισε να τιμήσει με την παράταιρη παρουσία του τη συγκέντρωση του καραμανλικού μπλοκ που έσπευσε στο Πολεμικό Μουσείο για να ακούσει τις ρητορίες του φιλόδοξου Εύρυ:
"Για την ιστορία στην εκδήλωση παραβρέθηκαν οι Bαγγέλης Μεϊμαράκης, Βαγγέλης Αντώναρος, Γιάννης Αγγέλου, Γιάννης Βαρβιτσιώτης, Σπύρος Ταλιαδούρος, Προκόπης Παυλόπουλος, Θοδωρής Καράογλου, Κώστας Τζαβάρας, Γιάννης Παπαθανασίου, Αργύρης Ντινόπουλος, Μανώλης Δασκαλάκης, Ανδρέας Ψυχάρης, Αλέκος Κοντός, Γρηγόρης Αποστολάκος, Θοδωρής Σκρέκας, Θανάσης Γιαννοπουλος, Αναστάσιος Νεράτζης, Στέλιος Καλαφάτης, Φωτεινή Πιπιλή, Δημήτρης Σιούφας, ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος."
Απομένει να πληροφορηθούμε πόσοι από αυτούς μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν το πολυδάπανο προεκλογικό φυλλάδιο του Στυλιανίδη, ή έστω τη λίστα των χορηγών του.
