Πολλοί παραπονούνται για τον εξαιρετικά μικρό αριθμό διορισμών στην εκπαίδευση που έλαβε χώρα φέτος.
Καλό θα ήταν όμως να θυμόμαστε πως για χρόνια υπήρχε πληθώρα διορισμών ανεξάρτητα από τις πραγματικές ανάγκες, με αποτέλεσμα, ειδικά σε ορισμένους κλάδους, να γίνεται πάρτυ διορισμών για το οποίο κάποιοι πανηγύριζαν.
Δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε τις δηλώσεις γνωστού συνδικαλιστή της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, που τότε είχαμε καυτηριάσει, ότι μέσω του συνδικαλισμού κατάφεραν να υπάρχει μηδενική ανεργία στον κλάδο, ή παρόμοιες δηλώσεις εκπροσώπων κλάδων άσχετων με την εκπαίδευση που κατάφεραν να ονομαστούν "εκπαιδευτικοί".
Στίφη από αλαλάζοντες "εκπαιδευτικούς" έπεφταν επάνω σε όποιον τολμούσε να αναφερθεί δημόσια σε αυτές τις στρεβλώσεις, ώστε η πραγματικότητα να κρύβεται κάτω από τις φωνές των συμφερόντων εις βάρος του πραγματικού δημόσιου συμφέροντος. Αντίθετα, όλοι έβλεπαν την εκπαίδευση σαν τη χρυσή ευκαιρία, αφήνοντας άλλες θέσεις στο δημόσιο ή σε οργανισμούς, χωρίς να διαμαρτύρεται κανείς.
Το όλο θέμα δεν είναι ανεξάρτητο άλλων στρεβλώσεων στην ευρύτερη κοινωνία, θέμα που θα αναλύσουμε σε μελλοντικό μας άρθρο.
