Η ιστορία του νεολαιίστικου κομμουνιστικού κινήματος μπορεί να συνοψιστεί σε μία διαρκή απαίτηση για καινούρια πιπίλα, απαίτηση που πνίγεται συνήθως μέσα σε ατέλειωτες ώρες κλαυθμών που φιλοδοξούν να κάνουν κρόσια τα νεύρα των περαστικών που απομακρύνονται ταχέως ρίχνοντας πίσω τους αμέτρητα φάσκελα. Το καινούριο όργανο έκφρασης της απαίτησης αυτής λέγεται Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ και δε μπορούσε παρά να μας γνωστοποιήσει τις θέσεις του, οι οποίες ξεκινούν από την καταδίκη όλων των μη ενταγμένων στο ΚΚ.
Ακολουθεί το κλασσικό κάλεσμα στα "παιδιά των εργατικών λαϊκών οικογενειών να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους", εξοπλισμένα φυσικά με καδρόνια από τις αποθήκες της τοπικής κόβας. Βέβαια, ανάμεσα στα παιδιά των εργατικών λαικών οικογενειών βρίσκονται και πολλά από οικογένειες φτωχών μεγαλοεπαγγελματιών που απολαμβάνουν τα καπιταλιστικά οφέλη της ελεύθερης αγοράς, αλλά οι διασταλτικές ερμηνείες δε μπορούν παρά να γίνονται δεκτές σε ένα μη αντιδραστικό χώρο.
Ακολουθεί καταδίκη του αντικομμουνισμού και απαίτηση "η έρευνα να γίνεται προς όφελος του λαού", να βγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ ώστε να μη στενοχωριέται ο κομμουνιστής φοιτητής, "ενιαία - αποκλειστικά δημόσια - δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση", αλλά όχι το ίδιο και για τη δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια ώστε να μπορεί ο Κουράκης να στέλνει μαζί με τους άλλους συντρόφους τα παιδιά του σε ιδιωτικά σχολεία. Φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει η αναφορά στους μετανάστες φοιτητές, καθώς πολλά στελέχη του κόμματος γνώρισαν την ξενιτιά στο πετσί τους όταν σπούδαζαν σε ακριβά πανεπιστήμια της Γαλλίας, της Αμερικής και της Αγγλίας.
Είναι πραγματικά εκπληκτικό πως αυτές οι λίγες γραμμές χρειάστηκαν πολλές σελίδες για να εκφραστούν μέσα από τη διακήρυξη του νεότευκτου Μετώπου
