Οι συμβασιούχοι του ΙΔΕΚΕ απέκτησαν την ιδιότητά τους με το γνωστό τρόπο του μέσου και της άσκησης πιέσεων. Οι διαδικασίες επιλογής είναι διάτρητες και αποτελούν προσβολή για κάθε κοινωνία που θέλει να λέγεται δίκαιη. Και φυσικά το έπαθλο δεν είναι μόνο τα χρήματα, αλλά και τα μόρια που τόσα χρόνια μάζευαν οι "εργαζόμενοι" του ΙΔΕΚΕ για τους πίνακες προϋπηρεσίας. Φυσικά οι ίδιοι τώρα ως μέλη διαφόρων οργανώσεων απαιτούν "δίκαιο καθεστώς προσλήψεων" στο οποίο να μετράει αποκλειστικά η ήδη υπάρχουσα προϋπηρεσία...
Στο ΙΔΕΚΕ έχουν βρει καταφύγιο και αρκετοί μόνιμοι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι λυμαίνονται τις ωρομισθίες προκειμένου να εξασφαλίζουν διπλό μισθό.
Θα περίμενε κανείς όλοι αυτοί να έχουν τη στοιχειώδη ντροπή και να σιωπούν αντί να φωνασκούν για δήθεν καταπάτηση των δικαιωμάτων τους. Είναι ιδιαίτερα αστείο να φωνάζουν για το δήθεν δικαίωμά τους στην απεργία, Κι όμως, βλέπουμε να απαιτούν αδιάκοπα,
