Μονιμοποιήσεις στη Σιβιτανίδειο

Πριν από περίπου ένα χρόνο είχαμε γράψει ότι μαγειρεύονται μονιμοποιήσεις στη Σιβιτανίδειο και ότι τα ονόματα που θα τύχουν αυτής της μονιμοποίησης έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Επίσης έχουμε αναφερθεί σε ορισμένες ειδικότητες που με τρόπο παράδοξο έχουν δημιουργηθεί στη Σιβιτανίδειο. Δεν ξεχάσαμε φυσικά το θέμα.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτική για το θέμα ήταν η συζήτηση που έγινε στη βουλή για το πολυνομοσχέδιο για την παιδεία.

Ας αρχίσουμε από την Κάλερ-Χριστοφιλοπούλου, η οποία είπε:

"Στην Σιβιτανίδειο - αυτή τη στιγμή που μιλάμε - θα είχα τη δυνατότητα να διορίσω 250 άτομα, όπως ήθελα και το ξέρετε, κύριε Υπουργέ, όπως ξέρετε πολύ καλά πόσοι αποσπάστηκαν τον Ιούλιο από τον Υπουργό σας. Ξέρετε πάρα πολύ καλά πολλά πράγματα. Όμως, πείτε μας «με το χέρι στην καρδιά», πόσες άλλες «πόρτες» - που εμείς δεν τις ξέρουμε - υπάρχουν για να τις κλείσουμε. Μόνο ένα θέλουμε. Θέλουμε να κλείσουμε την πόρτα σε ένα παλιό τελματωμένο παρελθόν στην εκπαίδευση."

Εκείνο που παρέλειψε να πει η Κάλερ δεν είναι μόνο πόσοι αποσπάστηκαν στο γραφείο της Διαμαντοπούλου φέτος, αλλά πόσους μονιμοποίησε το ΠΑΣΟΚ στη Σιβιτανίδειο κατά τις προηγούμενες κυβερνήσεις του, και το κυριότερο ποιά ήταν τα πρόσωπα που μονιμοποιήθηκαν. Αφού λοιπόν το ΠΑΣΟΚ δημιούργησε αυτές τις πόρτες, τώρα επιζητά να τις κλείσει, την ίδια στιγμή που ετοιμάζει τις λίστες για μονιμοποίηση.

Πριν φτάσουμε όμως στις λίστες αυτές ας δούμε τι είπε ο πονηρός Λυκουρέντζος:

"Όμως, για την Σιβιτανίδειο, που είπατε, καλό είναι να δείτε την εγκύκλιο, την οποία εφαρμόσαμε πέρυσι. Θα σας παρακαλέσω να μην καταργήσετε την διοίκηση της Σιβιτανιδείου και να έχετε εσείς τη δυνατότητα να τη διορίζετε, γιατί θα έχετε ζητήματα, επειδή είναι κληροδότημα με τον καταστατικό της χάρτη. Παρακαλώ να το δείτε, γιατί κάνετε λάθος στο άρθρο, στο οποίο αναφέρεστε στην Σιβιτανίδειο."

Βέβαια παρέλειψε να αναφέρει ποιά πρόσωπα είχαν υπογράψει τη συγκεκριμένη εγκύκλιο, ίσως για να μη φέρει σε δύσκολη θέση την Κάλερ. Όμως η αναφορά του στο θέμα του ΔΣ της Σιβιτανιδείου είναι σωστή, γιατί οι όροι του κληροδοτήματος ήταν σαφείς στο ποιοί πρέπει να διοικούν τη Σιβιτανίδειο, αν και οι όροι αυτοί έχουν ήδη καταστρατηγηθεί με πολλούς τρόπους στο παρελθόν. Τα χρήματα του κληροδοτήματος έχουν εξανεμισθεί εδώ και δεκαετίες, και ακόμα και το κτίριο είναι σε αμφιλεγόμενη κατάσταση.

Εντύπωση όμως κάνει το γεγονός ότι στη συνέχεια του λόγου του ο Λυκουρέντζος δικαιολόγησε μεν τις προσλήψεις που έγιναν με αστείες δικαιολογίες, απέφυγε δε επιμελώς να αναφερθεί στην τύχη των προσληφθέντων, θεωρώντας ότι αφού το κόμμα έπεσε δεν υπάρχει λόγος να ενδιαφερθεί γι'αυτούς.

Και εδώ έρχεται η έκπληξη!

Το κόμμα που ενδιαφέρθηκε για το θέμα της τύχης κάποιων από τους αναπληρωτές της Σιβιτανιδείου είναι ο ΣΥΡΙΖΑ!

Στο ζήτημα αναφέρθηκαν αρκετοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα όμως ο Τάσος Κουράκης:

"Ένα άλλο σημείο στο οποίο νομίζω ότι δεν υπάρχει καμία σκοπιμότητα να το κάνετε, είναι όσον αφορά τη Σιβιτανίδειο, όπου υπηρετούν με πολύχρονες προϋπηρεσίες εκπαιδευτικοί, από επτά έως δεκαέξι χρόνια, με ειδικότητες που δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή στους πίνακες του Υπουργείου. Και σήμερα που ομιλούμε και συζητούμε, υπάρχουν τριάντα πέντε με σαράντα αναπληρωτές εκπαιδευτικοί με προϋπηρεσία με είκοσι τέσσερις έως εξήντα μήνες και για τους οποίους δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη στις γενικότερες ρυθμίσεις του νομοσχεδίου."

Με άλλα λόγια, ο Κουράκης ζητά ειδική ρύθμιση για δύο κατηγορίες προνομιούχων:

- Ένα μονοψήφιο αριθμό ατόμων με εξωτικές ειδικότητες που δημιουργήθηκαν ειδικά για να προσληφθούν αυτά φωτογραφικά στη Σιβιτανίδειο κατά το παρελθόν.

- Ένα μεγαλύτερο αριθμό 35-40 ατόμων που για αρκετά χρόνια θεωρήθηκαν αναντικατάστατα για τη Σιβιτανίδειο και βρίσκονται σε αυτή για πάνω από τρία χρόνια.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί για τα άτομα αυτά δεν ενδιαφέρονται τα άλλα κόμματα, συμπεριλαμβανομένων του ΚΚΕ και του ΛΑΟΣ, ή ακόμα και οι θεσμοί, που τόσα χρόνια έβαζαν δικούς τους στη Σιβιτανίδειο, και ενδιαφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ίσως το θέμα να σχετίζεται με την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα στη Σιβιτανίδειο, η οποία είναι σημαντικά αυξημένη σε σχέση με τα εκλογικά ποσοστά των συγκεκριμένων κομμάτων και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμα και δυσανάλογη.

Είναι θέμα χρόνου να έχουμε στα χέρια μας τις πλήρεις λίστες των ονομάτων των ατόμων αυτών, και φυσικά θα επανέλθουμε στο μέλλον με περισσότερες λεπτομέρειες.

Πανελλήνια Ένωση Αναπληρωτών Νηπιαγωγών

Με τις ανακοινώσεις της, η Πανελλήνια Ένωση Αναπληρωτών Νηπιαγωγών μας υπενθυμίζει ότι τα όποια αιτήματα στον εκπαιδευτικό χώρο έχουν πάντα ως επίκεντρο το βόλεμα.

Η απαίτηση για δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και ταυτόχρονους μαζικούς διορισμούς νηπιαγωγών εξυπηρετεί μόνο συντεχνιακά συμφέροντα και αποτελεί πλήγμα για την παιδική ψυχολογία, με δεδομένη την κατάσταση που επικρατεί στην εκπαίδευση και που είναι ακατάλληλη ακόμα και για μεγαλύτερα παιδιά, πόσο μάλλον για νήπια.

Το επόμενο βήμα θα είναι η Πανελλήνια Ένωση Αναπληρωτών Βρεφοκόμων να απαιτεί τρίχρονη υποχρεωτική βρεφοκομική αγωγή και αντίστοιχους μαζικούς διορισμούς.

Η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων και οι διαμαρτυρίες των εκπαιδευτικών

Το ότι η διαδικασία της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων παρουσίασε σημαντικά προβλήματα πριν έστω αρχίσει δεν αποτελεί έκπληξη σε όσους γνωρίζουν τις αντίστοιχες διαδικασίες στους επί μέρους χώρους της εκπαίδευσης.

Τόσο η αστεία τεχνική υλοποίηση όσο και τα ερωτηματικά για την προστασία των προσωπικών δεδομένων αποτελούν έργο που έχει επαναληφθεί αρκετές φορές. Το ερώτημα είναι γιατί οι εκπαιδευτικοί δεν προέβησαν στις ίδιες διαμαρτυρίες στις οποίες προβαίνουν τώρα.

Τα μητρώα που έχουν δημιουργηθεί μέχρι τώρα στο χώρο της εκπαίδευσης δεν είναι λίγα. Πχ. τα μητρώα του ΕΚΕΠΙΣ, του ΙΔΕΚΕ, της εκπαίδευσης ενηλίκων, των καθηγητών κολλεγίων. Σε όλες τις περιπτώσεις η διαδικασία ήταν γεμάτη κενά τόσο δεοντολογίας όσο και τεχνικής υλοποίησης. Κι όμως, ούτε μία διαμαρτυρία δεν ακούστηκε από τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι και έσπευσαν να υποβληθούν στις διαδικασίες αυτές. Και αυτό γιατί τα μητρώα αυτά δημιουργήθηκαν για να εξασφαλιστούν στεγανά και να αποκλεισθούν τεχνηέντως οι ανεπιθύμητοι, οπότε και οι συμμετέχοντες εκπαιδευτικοί, αρκετοί εκ των οποίων με διευθυντικές θέσεις ή συνδικαλιστική δραστηριότητα, προτίμησαν να σιωπήσουν.

Ο βρώμικος ρόλος των εκπαιδευτικών δεν αναιρεί τις ευθύνες της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας που προχώρησε σε αυτές τις δομές. Και σίγουρα η τελική ευθύνη βαρύνει τους υπουργούς που υπέγραψαν τις σχετικές αποφάσεις, χωρίς να ενδιαφερθούν για τις ανισότητες που αυτές θα προξενούσαν. Όμως υπήρχε και το αντίστοιχο πελατειακό κοινό που με διάφορους τρόπους πίεσε για να γίνουν αυτά.

Στην περίπτωση της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων, τα πράγματα αλλάζουν. Γιατί πολλοί ξέρουν ότι η απογραφή θα αποκαλύψει στρεβλώσεις που η οργανωμένη εκπαιδευτική κοινότητα προσπαθεί επί σειρά ετών να κρύψει. Και τα τεχνικά προβλήματα και οι διαδικασίες που άλλοτε ήταν ευπρόσδεκτα, τώρα διογκώνονται για να αποτελέσουν προσχήματα για "αντίσταση".

Πολιτικοί κρατούμενοι στην Ελλάδα

Την ίδια στιγμή που οι επαγγελματίες διαδηλωτές της Αριστεράς έχουν το ελεύθερο να καταστρέφουν, να λεηλατούν και να βιαιοπραγούν παραμένοντας ασύλληπτοι, και ενίοτε χρησιμοποιώντας είτε την παγκοσμίως κατοχυρωμένη πατέντα του "πανεπιστημιακού ασύλου" είτε την προστασία πολιτικών και δημοσίων προσώπων, αποτελεί πραγματικά αξιοπερίεργο το γεγονός πως ένας δημοσιογράφος κρατείται προφυλακισμένος για δήθεν συμμετοχή σε επεισόδια.

Έτσι, τη στιγμή που τα παιδιά των πολιτικών ασχολούνται ανενόχλητα με την "ανακύκλωση μπουκαλιών", ο αρχισυντάκτης του "Ελεύθερου Κόσμου" Δημήτρης Παπαγεωργίου παραμένει προφυλακισμένος για μήνες με την κατηγορία της διατάραξης κοινής ειρήνης!

Αυτά σε μία χώρα όπου οι καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων έχουν πλέον θεσμοθετηθεί και επίσημα και αποτελούν παράδοση της Αριστεράς.

Ίσως αυτή η εξέλιξη να είναι αποτέλεσμα των νομικών συμβουλών που έδωσε ο απατεώνας γιός του Διώτη στο Χρυσοχοίδη όταν είχε τοποθετηθεί ως νομικός του σύμβουλος χωρίς να έχει κανένα πτυχίο...

Η Αμάρυνθος και η εκπαιδευτική πραγματικότητα

Στον απόηχο των γεγονότων που προκάλεσαν σάλο πριν από λίγα χρόνια, η ουσία της υπόθεσης και το τι αυτή δείχνει για την εκπαιδευτική πραγματικότητα φαίνονται να διαφεύγουν από πολλούς.

Στο λύκειο της Αμαρύνθου, μία αλλοδαπή μαθήτρια κατηγόρησε ομάδα μαθητών ότι τη βίασαν στις τουαλέτες, βιντεοσκοπούσαν τις πράξεις τους, και στη συνέχεια διένειμαν το βίντεο από κινητό σε κινητό. Η Ελληνική ύπαιθρος έχει αποτυπωθεί προ πολλού στο Ζορμπά, πάντως η δικαιοσύνη απεφάνθη πως δεν υπάρχει σαφές συμπέρασμα για το αν αυτό που συνέβη ήταν όντως βιασμός, οπότε και αφήνει ελεύθερο το έδαφος για τις εκδικητικές μηνύσεις των κατηγορουμένων εναντίον της αλλοδαπής.

Φυσικά ο Αθανάσιος Τάρτης, συνήγορος των κατηγορουμένων, δεν παρέλειψε να πανηγυρίσει για την απόφαση αυτή.

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι όντως είναι δύσκολο να βγει συμπέρασμα για το αν τα συμβάντα έλαβαν χώρα με τη συγκατάθεση ή όχι της αλλοδαπής. Και επίσης πολύ εύκολα έσπευσαν κάποιοι να μιλήσουν για "τη βουλγάρα πόρνη" και να δώσουν στην υπόθεση εθνικό χαρακτήρα. Εάν δούμε όμως πίσω από αυτά, θα διαπιστώσουμε ότι η υπόθεση είναι ενδεικτική της παθογένειας της Ελληνικής εκπαιδευτικής πραγματικότητας.

Οι πρωταγωνιστές της υπόθεσης δεν είναι παρά ο γιός του αστυνομικού διευθυντή της περιοχής (ο οποίος πανηγυρίζει που τώρα είναι ελεύθερος να κάνει καριέρα στην αστυνομία), ο γιός και η κόρη(!) του υποδιευθυντή του λυκείου, και οι γιοί δύο γνωστών επιχειρηματιών της περιοχής. Εύλογα λοιπόν συμπεραίνει κανείς ότι τα παιδιά διαφόρων παραγόντων τόσο της τοπικής κοινωνίας όσο και της εκπαίδευσης είχαν το ελεύθερο να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς κανένα φόβο ελέγχου και χωρίς το φόβο επιπτώσεων. Αυτή η ομερτά στο χώρο της εκπαίδευσης δεν είναι καθόλου καινούρια, καθώς αποτελεί παράδοση για το σχολείο τα παιδιά των "συναδέλφων" να είναι ανεξέλεγκτα και ουσιαστικά να αποκτούν εξουσία στο χώρο του σχολείου.

Το ότι όλα αυτά έγιναν σε ώρα μαθήματος, χωρίς κανείς "υπεύθυνος" από τους "εκπαιδευτικούς" του σχολείου να δώσει σημασία είναι ενδεικτικό άλλης μίας άποψης της παθογένειας του Ελληνικού σχολείου, όπου ο "εκπαιδευτικός" παρεμβαίνει μόνο όταν έχει πρόβλημα "το παιδί του συναδέλφου" και η παρέμβασή του έχει ως αποκλειστικό σκοπό τη διατήρηση του υπάρχοντος συστήματος εξουσίας.

Ιδιαίτερα ο υποδιευθυντής του λυκείου θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί από τη θέση του εκπαιδευτικού, εκτός αν θεωρεί τον εαυτό του υπερήφανο που στο δικό του σχολείο η κόρη του βιντεοσκοπούσε τις σεξουαλικές δραστηριότητες του αδελφού της και τις μοίραζε από κινητό σε κινητό. Ίσως πάλι να θεωρεί επιτυχία του το ότι το σχολείο του ήταν κυριολεκτικά χωρίς καμία σοβαρή και υπεύθυνη επίβλεψη.

Εκείνοι που θα έπρεπε να καθήσουν πρώτοι στο σκαμνί για την υπόθεση ήταν λοιπόν οι "εκπαιδευτικοί" του σχολείου, και στη συνέχεια και ο αστυνομικός διευθυντής της περιοχής, και φυσικά να τιμωρηθούν παραδειγματικά αντί να εκμεταλεύονται την εξουσία τους για την αθώωση των παιδιών τους.

Η Αμάρυνθος έχει στιγματιστεί για πάντα ως το μέρος όπου ξεγυμνώθηκε η Ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα και οι υπεύθυνοι έμειναν ατιμώρητοι. Και αυτή η γύμνια δεν έχει σχέση με τη συγκατάθεση της αλλοδαπής, αλλά με τη συγκατάθεση των εκπαιδευτικών.

Άννα Διαμαντουέτα: Χαρίζουμε και απουσίες

Τα ποσοστα των μαθητών που μένουν από απουσίες τείνουν πλέον προς το απόλυτο μηδέν, μετά από χρόνια σχετικών πιέσεων από "άνωθεν", σε βαθμό που η τήρηση απουσιολογίου είναι πλέον μία περιττή γραφειοκρατική διαδικασία. Επειδή όμως μία υπερόπτις και υπερφίαλη Υπουργός Παιδείας πρέπει πάντα να κάνει αισθητή την παρουσία της, η Άννα Διαμαντοπούλου εξέδωσε διάταγμα για την αύξηση του ορίου των απουσιών κατά 30% με τη δικαιολογία της γρίπης!

Το αστείο αυτό μέτρο, σε ένα δημόσιο σχολείο στο οποίο οι απουσίες ούτως ή άλλως δεν αποτελούν κριτήριο επαρκούς φοιτήσεως, απλώς δείχνει πόσο ξεκομμένη από την πραγματικότητα είναι όχι μόνο η παλιμπαιδίζουσα υπουργός, αλλά και η κουστωδία των αποσπασμένων και των συμβούλων που διατηρεί στην παρακμιακή αυλή της.

Αυτοκράτειρα Άννα: Τα γιαούρτια νά'ναι φρέσκα

Κάθε επίσκεψη της Άννας Διαμαντοπούλου σε φιέστες και εγκαίνια δείχνει πλέον να αποτελεί και βέβαιο πόλο έλξης για διαμαρτυρόμενους εκπαιδευτικούς. Τα περισσότερα γιαούρτια δείχνει να τα τρώει ο κοτσιδάτος μπράβος, που στο τέλος θα αναγκαστεί να κυκλοφορεί με αδιάβροχο κουστούμι.

Ποτέ άλλοτε πολιτικός δεν υπήρξε τόσο λαομίσητος όσο η υπερόπτις τρόφιμος της Λέσχης Μπίλντερμπεγκ. Και μπορεί πολλοί εκπαιδευτικοί να μην είναι θύματα αλλά θύτες, όμως η Διαμαντοπούλου απέτυχε στο να παρουσιάσει ένα πρόσωπο ηθικά και πνευματικά ανώτερο. Επιπλέον, το γεγονός ότι αποφεύγει συστηματικά και σκόπιμα να απαντήσει σε όσα της προσάπτουν δείχνει ξεκάθαρα ότι όχι μόνο δεν έχει επιχειρήματα για να αντικρούσει τις κατηγορίες εναντίον της, αλλά δεν έχει και ουσιαστική γνώση των πραγμάτων της εκπαίδευσης και απλώς κινείται με άξονα το βόλεμα των ημετέρων, την τιμωρία των μη ημετέρων και τη λογική της εξουσίας που χαρακτήριζε και μία άλλη αυτοκράτειρα, γνωστή για την αγάπη της στο παντεσπάνι.

H διαρκής υποβάθμιση της Ιατρικής Σχολής

Η παρακάτω επιστολή δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή και περιγράφει ένα μόνο μέρος της πραγματικότητας που επικρατεί στην Ιατρική Σχολή. Το άλλο μέρος είναι τα ποσοστά των γόνων που καταλαμβάνουν την έδρα του μπαμπά και της μαμάς.

H διαρκής υποβάθμιση της Ιατρικής Σχολής

Του Αναστασιου Πολυμενακου*

Yπήρξα φοιτητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (αποφοίτησα το 1995), τότε που μόλις είχαν αρχίσει τα περιστατικά με τις καταλήψεις. Θυμάμαι με πόσο ενθουσιασμό είχα ξεκινήσει στη Σχολή και με πόση λαχτάρα περίμενα τις διαλέξεις και την ευκαιρία να συνομιλήσω με τους καθηγητές μου στα προκλινικά και κλινικά μαθήματα. Αυτή η δίψα για μάθηση και η επιθυμία για γνώση, σταδιακά, μέσα από τη διαδικασία των καταλήψεων και του μοντέλου επιβράβευσης της «ελάχιστης προσπάθειας», μεταμορφώθηκε σε μια ακαταμάχητη επιθυμία να αποφοιτήσω μια ώρα αρχύτερα τη Σχολή που τόσο αγάπησα και ονειρευόμουν να γίνω φοιτητής.

Παραιτήθηκα από κάθε κίνητρο που είχα να μείνω στην Ελλάδα για να κάνω ειδικότητα και να ακολουθήσω ακαδημαϊκή καριέρα στη χώρα μου, κοντά στην οικογένειά μου. Πώς να θελήσω κάτι τέτοιο όταν ο τίτλος τιμής του να γίνεις φοιτητής στην Ιατρική Αθηνών είχε γίνει συνώνυμο συνδιαλλαγής σε κάθε επίπεδο, χωρίς κανένα κίνητρο επιβράβευσης των αρίστων.

Ενδεικτικά, από τους 220 φοιτητές (που εισαχθήκαμε με «αιματηρές» Πανελλήνιες Εξετάσεις), καταλήξαμε να είμαστε πάνω από 650 στο πέμπτο έτος (λόγω μετεγγραφών)! Κατά συνεπεία αναγκαζόμασταν να στοιβαχτούμε στα αμφιθέατρα και στις κλινικές με τις αναμενόμενες επιπτώσεις στο παρεχόμενο επίπεδο γνώσης και κριτικής αξιολόγησης (και οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι το ανέχονταν και δεν διαμαρτύρονταν για τους γνωστούς λόγους).

Επιπλέον, δεν υπήρχε κανένα κριτήριο επιβράβευσης όσων συμμετείχαν σε κλινικές, έρευνα, διαλέξεις και συνέδρια. Καμιά «αξιολόγηση προόδου» κατά τη διάρκεια του εξαμήνου ή της κλινικής πρακτικής. Μόνο κριτήριο ο βαθμός στις τελικές εξετάσεις, στις οποίες οι περισσότεροι από αυτούς που οργάνωναν τις καταλήψεις (μικρές μειοψηφίες μέτριων, κατά τεκμήριο, φοιτητών, με απαράδεκτη νοοτροπία καταγγελίας κάθε αντίθετης γνώμης, επιβολής της μιας και μοναδικής γνώμης που πρέσβευαν, και συμπεριφορά τραμπούκου) διάβαζαν με «λυσάρια θεμάτων» για μια-δυο μέρες και έπαιρναν τη βάση (5) για να περάσουν το μάθημα. Δυστυχώς, αυτές τις πρακτικές οι καθηγητές της Σχολής τις ανέχονταν, όπως τις ανέχονται και τώρα.

Σημειώστε, επίσης, ότι σχεδόν το 100% των φοιτητών που πρωτοστατούν, οργανώνοντας τις καταλήψεις (και συνήθως ολοκληρώνουν τον κύκλο σπουδών πολύ αργότερα από τα προβλεπόμενα έξι έτη) έχουν εξασφαλίσει θέση ειδικότητας και θέση στο ΕΣΥ (ως συνδικαλιστές, κατά τεκμήριο) για να συνεχίσουν το «λειτούργημά» τους, σαν ειδικευμένοι ιατροί πλέον, με τα όποια επακόλουθα για την ποιότητα παρεχόμενης υγείας. Ποιος τους έδωσε τη δυνατότητα αυτή; Ποιος τους χορήγησε το πτυχίο; Με ποια κριτήρια προόδου και επάρκειας τους δόθηκε ο τίτλος ειδικότητας;

Δυστυχώς, για την κατάντια της Ιατρικής Σχολής έχει πρωταρχική ευθύνη η πλειονότητα αυτών των ιδίων πανεπιστημιακών της δασκάλων και πρυτανικών ηγεσιών (με κάποιες, ευτυχώς, φωτεινές εξαιρέσεις) οι οποίοι παρακολουθούν εδώ και χρόνια αμήχανα και αδιαμαρτύρητα την κατρακύλα συμπορευόμενοι με τους «πολυπράγμονες πολιτικούς ταγούς» που ανέχονται τη μετριότητα.

Η αγανάκτηση γίνεται ακόμη μεγαλύτερη γνωρίζοντας ότι αυτή η υπέροχη γωνιά της γης θα μπορούσε, με σωστό σχεδιασμό και κατάλληλο πλαίσιο κίνητρων, να μεταμορφωθεί σε «Silicon Valley της Ευρώπης» με απίστευτες ερευνητικές - τεχνολογικές δυνατότητες και ιατρική αιχμής, για τον απλούστατο λόγο ότι έχει ένα συντριπτικό πλεονέκτημα και ένα μοναδικό πλούτο που κάθε κοινωνία προόδου και ευθύνης επιθυμεί και οραματίζεται: επιστημονικό και εργατικό δυναμικό ποιότητας και υψηλής ειδίκευσης, τόσο στην πατρίδα όσο και στο εξωτερικό. Αλλά δυστυχώς προτιμούμε να ανεχόμαστε τη «νοοτροπία της ελάχιστης προσπάθειας των μέτριων». Δυστυχώς...

* Ο κ. Αναστάσιος X. Πολυμενάκος, (MD, FACS) είναι επίκουρος καθηγητής Καρδιοχειρουργικής στο Rush University Medical College of Chicago.

Η εγκύκλιος για τους αναπληρωτές

Πολλές είναι οι διαμαρτυρίες για τα σκοτεινά σημεία της εγκυκλίου των αναπληρωτών. Και όχι άδικα, καθώς είναι φανερό πως η όλη διαδικασία αφήνει πολλά περιθώρια για παρερμηνείες.

Εκείνο που ξεχνούν όμως πολλοί είναι η εμμονή συγκεκριμένων συλλόγων τύπου ΠΕΑ να περάσουν συγκεκριμένες διατάξεις, χωρίς όμως να ενδιαφερθούν για τις ασάφειες που τώρα αναφέρονται. Που οφείλεται η ολιγωρία των κατά τα άλλα λαλίστατων επαγγελματιών αναπληρωτών;

H εγκύκλιος από ανέκαθεν είχε σκοτεινά σημεία, άλλοτε περισσότερο ευδιάκριτα και άλλοτε λιγότερο. Γιατί ο σκοπός του κάθε υπουργού είναι να μπορεί να χρησιμοποιεί τους μηχανισμούς που έχει στη διάθεσή του για την εξυπηρέτηση των "δικών του ανθρώπων", με το αζημίωτο φυσικά για τους συμμετέχοντες στις διαδικασίες αυτές. Και αυτός είναι ο κανόνας ήδη από την εποχή που κάποιοι έπαιρναν τις ώρες της ενισχυτικής διδασκαλίας.

Ιωάννης Σαβαλάνος: Και ο αυτοκρατορικός σύζυγος είναι γυμνός

και το θέαμα δεν είναι καθόλου ευχάριστο


Πολλά έχουν ειπωθεί γύρω από το διορισμό του αυτοκρατορικού συζύγου της Άννας Διαμαντοπούλου, Ιωάννη Σαβαλάνου του Τιγράνη και της Μερόπης, στο Κτηματολόγιο. Εκείνο όμως που φαίνεται να έχει διαφύγει της προσοχής πολλών είναι η εκπαιδευτική διάσταση του σκανδάλου.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Αμέσως μετά την τοποθέτηση της προστατευόμενης της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στον υπουργικό θώκο του Υπουργείου Παιδείας, ο σύζυγός της Ιωάννης Σαβαλάνος βρέθηκε διορισμένος στο ΔΣ του Κτηματολογίου. Η ίδια υπεραμύνθηκε της τοποθέτησης αυτής, προβάλλοντας την επιστημονική κατάρτιση του κρατικοδίαιτου συζύγου ως πολιτικού μηχανικού.

Στη συνέχεια, αρκετές περίεργες κινήσεις στο χώρο του Κτηματολογίου είδαν το φως της δημοσιότητας μέσα από τα blogs, καθώς ο καθεστωτικός τύπος έχει επιλέξει την προστασία της Διαμαντοπούλου και του περιβάλλοντός της.

Ακόμα και γεγονότα όπως το χρυσό πόθεν έσχες της Διαμαντοπούλου, με πλειάδα ακινήτων, ή η φοίτηση του γιού της στο ΙΒ σε ακριβό ιδιωτικό σχολείο, έτυχαν της υψηλής προστασίας του τύπου. Και όταν τα blogs φάνηκαν ενοχλητικά για την Άννα Διαμαντουέτα, αυτή διέταξε να διερευνηθεί η δυνατότητα ελέγχου και λογοκρισίας των blogs, ενώ η πληρωμένη γραφίδα της Λώρης Κέζα ανέλαβε να προπαγανδίσει τα δίκαια της ψηλομύτας υπουργού.

Χαρακτηριστικό της εμμετικής γραφής της βρώμικης δημοσιογράφου Λώρης Κέζα είναι το παρακάτω απόσπασμα, το οποίο αντικατοπτρίζει και τη σκέψη της Άννας Διαμαντουέτας:

Δηλαδή πρέπει να εκδιωχθεί από το υπουργείο επειδή είναι διαμερισματούχος, επειδή ο άνδρας της πήρε μια θεσούλα και το παιδί της θα σπουδάσει στο εξωτερικό;

Με άλλα λόγια, πράξεις που σε άλλες χώρες θα αποτελούσαν σκάνδαλα πρώτης γραμμής, εδώ παρουσιάζονται ως απολύτως φυσιολογικά, ενώ για τον αυτοκρατορικό σύζυγο η μισθοφόρος δημοσιογράφος αναφέρει:

Ο κ. Σαλαβάνος είχε εργαστεί στην κτηματογράφηση αρχαιολογικών χώρων και θεωρείται έμπειρος στον τομέα του.

Σε αυτή την εμπειρία θα φτάσουμε στη συνέχεια...

Ενδεικτική της θητείας του Σαβαλάνου στο Κτηματολόγιο είναι και η παρακάτω ιστορία:

Η υπόθεση με τη Διαμαντοπούλου έχει πολύ βάθος. Δεν είναι απλά τα πράγματα.
Το σκάνδαλο...δεν συνίσταται στο ότι ο σύζυγός της είναι μέλος του Δ.Σ. στο Κτηματολόγιο Α.Ε. Το σκάνδαλο συνίσταται στο ότι παράνομα και παρακάμπτοντας κάθε νόμιμη διαδικασία έδωσε σε ανάδοχο πάνω από 800.000 ευρώ ενώ θα έπρεπε η υπόθεση να ανατεθεί σε διαιτητή του ΤΕΕ. Ο... ανάδοχος είναι κοινοπραξία του επιχειρηματία Δοξιάδη. Το Δ.Σ. του Κτηματολογίου στο οποίο συμμετέχει ο σύζυγός της αντέδρασε στο να δοθούν τα χρήματα με τον παράνομο τρόπο. Από τα 6 μέλη αντέδρασαν τα 3. Ο σύζυγός της Διαμαντοπούλου υπερψήφισε μαζί με τον πρόεδρο και ένα ακόμα μέλος την απόφαση να κατοχυρωθεί η διεκδίκηση των χρημάτων του αναδόχου που ζητούσε τα χρήματα. Αντί της νόμιμης οδού, δηλαδή, διαιτησίας του ΤΕΕ, με ψήφο και του συζύγου της τα χρήματα τα πήρε ο Δοξιάδης. Το Fimotro, έχει στα χέρια του την αλληλογραφία του Δοξιάδη με το Κτηματολόγιο και την θέση που πήρε σύμφωνα με τα πρακτικά του Δ.Σ. ο σύζυγος της Διαμαντοπούλου. Να δούμε όταν θα βγάλουμε τα έγγραφα τι θα μας πούνε τα παπαγαλάκια του Mega που μιλάνε για ανθρωποφαγίες. Κύριε Παναγιωτόπουλε γνωρίζουμε ότι ο αδελφός της συζύγου σας (Βαγγέλης Δρούγκας) είναι υπάλληλος στην Κτηματολόγιο Α.Ε. Αυτό για να μην νομίζετε ότι δεν καταλαβαίνουμε...

Κατόπιν, ο Ιωάννης Σαβαλάνος βρέθηκε μπλεγμένος σε μία άλλη περίεργη ιστορία: Φαίνεται ότι ξέχασε πως εκτός από την ενασχόλησή του με το Κτηματολόγιο είχε ιδρύσει μαζί με άτομα του περιβάλλοντος Ρέστη μία κατασκευαστική εταιρία.

Περισσότερα για το συγκεκριμένο θέμα:

Αννα...νόμιμο και ηθικό;

Γιατί ο σύζυγος της Α.Διαμαντοπούλου απέκρυψε απο το βιογραφικό του στην Κτηματολόγιο Α.Ε την εταιρεία που ίδρυσε

Ας προχωρήσουμε όμως στο θέμα μας.

Ο Ιωάννης Σαβαλάνος ακολούθησε την τυπική πορεία ενός αποφοίτου του Κολλεγίου Αθηνών: Σπουδές στο εξωτερικό, και μάλιστα σε μία εποχή που ακόμα και η εξαγωγή συναλλάγματος ήταν πολύ δύσκολη για το μέσο Έλληνα πολίτη (όχι όμως για τους προνομιούχους), και στη συνέχεια κρατικές θέσεις ως διορισμένος νομάρχης, όπου και γνώρισε τη συνάδελφο Διαμαντοπούλου, που και εκείνη είχε διοριστεί ως νομάρχης σε ιδιαίτερα νεαρή ηλικία (οι κακές γλώσσες λένε πως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η Λιάνη της Καστοριάς).



Η μετέπειτα καριέρα του ακολούθησε το τυπικό μοτίβο: Κρατικές θέσεις επί πράσινης διακυβέρνησης, κατασκευαστικές εταιρίες επί μπλε διακυβέρνησης. Όλα αυτά τα χρόνια πλασάρεται ως Πολιτικός Μηχανικός, ενώ στο επίμαχο ΦΕΚ αναφέρεται ως Δομοστατικός Μηχανικός. Ο δε διορισμός του στο Κτηματολόγιο δικαιολογήθηκε ως αποτέλεσμα "της μεγάλης εμπειρίας του ως Πολιτικός Μηχανικός".

Το ερώτημα όμως είναι αν οι σπουδές του Ιωάννη Σαβαλάνου δικαιολογούν αυτούς τους τίτλους. Και αυτό γιατί ο Ιωάννης Σαβαλάνος είναι μαθηματικός, καθώς αυτός είναι ο βασικός τίτλος σπουδών του. Έκανε ένα μεταπτυχιακό επάνω στο Civil Engineering, αλλά αυτό σύμφωνα με την Ελληνική νομοθεσία και πρακτική δεν τον καθιστά Πολιτικό Μηχανικό.

Για όλους τους κοινούς θνητούς, ο βασικός τίτλος σπουδών είναι ένας περιοριστικός παράγοντας. Ενώ δηλαδή η διεθνής πρακτική είναι ένα μεταπτυχιακό να δίνει δικαίωμα στον κάτοχό του να εργαστεί σε έναν τομέα, στην Ελλάδα αυτό δεν ισχύει. Σε μεγάλο βαθμό αυτό οφείλεται στα συντεχνιακά συμφέροντα που επιβάλλουν αυτόν τον περιορισμό. Έτσι, οι απόφοιτοι σχολών Πληροφορικής προσπαθούν να αποκλείσουν τους κατόχους σχετικών μεταπτυχιακών, το ίδιο και οι απόφοιτοι σχολών Ψυχολογίας, αλλά και οι απόφοιτοι συγκεκριμένων Πολυτεχνικών σχολών. Και φυσικά θα ήταν περιττό να αναρωτηθεί κανείς αν οι συντεχνίες των αποφοίτων του Πολυτεχνείου θα επέτρεπαν να χαρακτηριστεί κάποιος ως Μηχανικός μόνο με ένα μεταπτυχιακό.

Η πρακτική αυτή είναι σε σημαντικό βαθμό υπεύθυνη για την υστέρηση της επιστήμης στην Ελλάδα, διότι περιορίζει σημαντικά τη διαθεματικότητα και την κινητικότητα μεταξύ επιστημών. Άλλωστε στην Ελλάδα θεωρείται αδιανόητος ο θεσμός των conversion courses. Το ερώτημα είναι γιατί αυτή η πρακτική αποτελεί τροχοπέδη για τη μεγάλη μάζα των επιστημόνων, κάποιοι όμως έχουν τη δυνατότητα να εξαιρούνται από αυτήν και να δηλώνουν Πολιτικοί Μηχανικοί ή Δομοστατικοί Μηχανικοί και να καταλαμβάνουν θέσεις ή να ασκούν σχετικά επαγγέλματα.

Άραγε έχει υπάρξει αναγνώριση των σπουδών του Ιωάννη Σαβαλάνου από το ΔΙΚΑΤΣΑ; Και ποιά είναι η σχετική απόφαση και από ποιά αιτιολογία συνοδεύεται;

Η Υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου τι έχει να πει για το θέμα αυτό; Ως Πολιτική Μηχανικός η ίδια δε μπορεί να αγνοεί αυτά τα στοιχειώδη. Ποιά είναι η θέση της για την ισονομία των Ελλήνων πολιτών;

Παραποίηση πρακτικών στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο

Η παραποίηση πρακτικών είναι το λιγότερο από όσα καταγγέλονται για το Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Αντιγράφουμε από την Ελευθεροτυπία:

Μια ποινική υπόθεση με ενδιαφέρον ακαδημαϊκό αλλά και ...μουσικό, κατά τη διάρκεια της οποίας φέρεται να σημειώθηκαν και «δικονομικά φάλτσα», εκδικάζεται από τον Οκτώβριο στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Κέρκυρας.

Κατηγορούμενοι είναι ιθύνοντες του Ιονίου Πανεπιστημίου και του Μουσικού Τμήματος για παραβάσεις καθήκοντος και συκοφαντική δυσφήμηση μετά από μήνυση της πρώην επίκουρης καθηγήτριας Μαρίας Κωλέττη, η οποία μετά από 12ετή προσφορά στο Τμήμα δεν μονιμοποιήθηκε το έτος 2003 και έμεινε άνεργη επί δύο σχεδόν έτη.

Οπως η ίδια καταγγέλλει, κατά τη σχετική συνεδρίαση του εκλεκτορικού σώματος πρυτάνευσαν κριτήρια που δεν στηρίζονταν στο νόμο και ο πραγματικός λόγος της μη νομιμοποίησής της ήταν η αντίδρασή της σε παράνομες αναγνωρίσεις από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών τίτλων του εξωτερικού ως ισότιμων με τους ελληνικούς.

Οι κατηγορίες που εκδικάζονται, με βάση τη μήνυση, αφορούν σε εσκεμμένη αλλοίωση των πρακτικών της συνεδρίασης, παραβίαση της υποχρέωσης σύνταξης εισηγητικής έκθεσης και διατύπωση ψευδών ισχυρισμών για τη Μαρία Κωλέττη.

Προς επίρρωσιν των ισχυρισμών της, η μηνύτρια επικαλείται μια σειρά πτυχών της υπόθεσης όπως ότι:

- Ολοι οι προερχόμενοι από άλλα Μουσικά Τμήματα ψήφισαν υπέρ της μονιμοποίησής της.

- Το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε ως μη νόμιμη την απόφαση περί μη νομιμοποίησής της.

- Στη νέα συνεδρίαση μετά από την ακύρωση δεν προσκλήθηκε κανένας καθηγητής άλλου πανεπιστημίου, ούτε καν η εισηγήτρια που είχε εισηγηθεί με θέρμη τη μονιμοποίηση, ενώ μέλη του Τμήματος που είχαν ψηφίσει θετικά άλλαξαν την ψήφο τους σε λευκή.

- Οι κατηγορούμενοι, Χ. Ξανθουδάκης, Γ. Αναργύρου, Μ. Λογιάδης και Κ. Μαραγκόπουλος, δεν εξαιρέθηκαν από το Σώμα, μολονότι είχε υποβάλει εναντίον τους μήνυση, αγωγή και αίτηση εξαίρεσης.

Υπέρ της μηνύτριας έχουν ήδη καταθέσει προσωπικότητας εγνωσμένου κύρους στο χώρο της μουσικής, πρώην συνάδελφοι και φοιτητές της, οι οποίοι μίλησαν για «προειλημμένη απόφαση και μεροληπτική συμπεριφορά» εναντίον της.

Απόκρυψη εγγράφων

Στο μεταξύ, η εκ των συνηγόρων πολιτικής αγωγής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, με εξώδικη αίτηση-δήλωσή της προς το Δικαστήριο, κοινοποιούμενη και προς τις αρμόδιες να επιληφθούν Αρχές, ζητεί να της γνωρίσει εγγράφως το Δικαστήριο τους λόγους για τους οποίους δεν χορηγούνται στη διάδικο Μαρία Κωλέττη αντίγραφα κρίσιμων εγγράφων, τα οποία ζητούσε να λάβει υπόψη της από το 2003.

Πρόκειται για αντίγραφα μαγνητοταινιών που αποτυπώνουν όσα διαμείφθηκαν στη συνεδρίαση του εκλεκτορικού σώματος που κατέληξε στη μη μονιμοποίησή της καθώς, βασιζόμενη στις ανακοινώσεις και μαρτυρίες ανθρώπων που συμμετείχαν στο εκλεκτορικό σώμα, υποστηρίζει ότι τα πρακτικά που συντάχθηκαν είναι πλαστά και δεν αποτυπώνουν αυτά που πράγματι ειπώθηκαν.

Κατά την ακροαματική διαδικασία προσκομίστηκαν από τους κατηγορούμενους οι κασέτες, συνοδευόμενες από φερόμενη ως ακριβή απομαγνητοφώνησή τους, που έγινε με ευθύνη των κατηγορουμένων. Τα έγγραφα αυτά εισήχθησαν στη δικογραφία και η απομαγνητοφώνηση θεωρήθηκε ότι αναγνώστηκε, προέκυψε δε -κατά την κ. Κωνσταντοπούλου- ότι τα όσα είχαν καταγραφεί στα πρακτικά απέχουν κατά πολύ από όσα καταγράφονται στην απομαγνητοφώνηση. Αυτά τα αντίγραφα όμως δεν χορηγήθηκαν στην πολιτική αγωγή, γεγονός που, όπως επισημαίνει η συνήγορος, «είναι πρωτοφανές στα δικαστικά χρονικά, πολύ περισσότερο δεδομένης της κρισιμότητας των εγγράφων, που αποδεικνύουν τη στοιχειοθέτηση της κατηγορίας».

«Η απόφαση μη χορήγησής τους -τονίζει- παράγει κατάφωρη ανισότητα των διαδίκων και παραβιάζει τα δικαιώματα της πολιτικής αγωγής»

Άννα Διαμαντοπούλου: Η αυτοκράτειρα είναι γυμνή

Το πρώτο πράγμα που έκανε μόλις εγκαταστάθηκε στο υπουργείο η Άννα Διαμαντοπούλου ήταν να στηλιτεύσει τον αριθμό των "εκπαιδευτικών" που είχαν βρει καταφύγιο στο φιλόξενο παράρτημα του Mall. Αμέσως μετά στελέχωσε την κουστωδία της με έναν τεράστιο αριθμό ατόμων.

Στη συνέχεια είπε πως καταργούνται οι αποσπάσεις. Σιωπηρώς άλλαξε το αρχικό κείμενο ώστε αυτές να επιτρέπονται.

Μετά είπε πως όσοι παίρνουν απόσπαση δε θα δικαιούνται τα μόρια της κανονικής τους θέσης. Αυτό πλέον ισχύει για όλους τους αποσπασμένους εκτός από εκείνους που παίρνουν απόσπαση για το υπουργείο, τους εκλεκτούς δηλαδή της πολιτικής ηγεσίας.

Ο κατάλογος είναι μακρύς και δεν εξαντλείται μόνο σε αυτά. Το θέμα είναι ότι για κάθε βαρύγδουπη εξαγγελία της Διαμαντοπούλου υπάρχει και ένα αντίστοιχο παράθυρο, που φυσικά κάποιοι καρπώνονται.

Τα λαμόγια της ΟΝΝΕΔ

Ίσως οι ΟΝΝΕΔίτες να βρίσκονται έτη φωτός μπροστά από κάθε άλλη κατηγορία κομματόσκυλων στο επιστημονικό αντικείμενο της λαμογιάς, και οι υποψήφιοι των πρόσφατων εκλογών της ΟΝΝΕΔ έρχονται να το αποδείξουν.

Ας ξεκινήσουμε από τον Κώστα Χατζή, για τον οποίο διαβάζουμε:

"ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΤΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΙΣΑΙ…
Ο υποψήφιος πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Κώστας Χατζής μας ενημερώνει μέσω του site του: Βιογραφικό: «Ο Κώστας Χατζής γεννήθηκε το 1980 και μεγάλωσε στη Χαλκίδα. Σπούδασε στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας των Επιστημών (Μ.Ι.Θ.Ε.) του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 2005 με ειδίκευση στις πολιτικές επιστήμες. Καθ’ όλην τη διάρκεια των σπουδών του εργαζόταν στον τομέα του τουρισμού.»
Από το site του ΜΙΘΕ (http://www.phs.uoa.gr/node.php?n=pregraduate&lang=el) σας παραθέτουμε: « οι τρεις κατευθύνσεις που προσφέρει το Τμήμα είναι οι εξής:
(α) Ιστορία και Φιλοσοφία της Επιστήμης και της Τεχνολογίας
(β) Φιλοσοφία της Επιστήμης
(γ) Ιστορία της Επιστήμης»
Μάλλον δεν...

δούλευε στον τουρισμό άλλα ήταν τουρίστας στη σχολή του…Η αγωνία του να αποδείξει ότι γνωρίζει από πολιτική, είτε επιστημονικά, είτε συνδικαλιστικά τον οδήγησε αρχικά να ερμηνεύσει με το γνωστό δικό του τρόπο το πρόγραμμα σπουδών του ΜΙΘΕ και στη συνέχεια να υποστηρίξει πως «Στα φοιτητικά του χρόνια υπήρξε ιδρυτής της Δ.Α.Π. – Ν.Δ.Φ.Κ. Μ.Ι.Θ.Ε. και εργάστηκε για την εδραίωση της παράταξης». Βέβαια, όχι συμβούλιο σχολής, όχι υπεύθυνος τμήματος, ούτε αίτηση εγγραφής δεν έχει πραγματοποιήσει στη ΔΑΠ."

Με άλλα λόγια, ο Χατζής έβγαλε μία σχολή της πλάκας, όπου η ασχολία του ήταν να δημιουργεί κομματικά μαγαζάκια για το κομματικό του μέλλον, και της οποίας το αντικείμενο ούτε καν γνωρίζει.

Στη συνέχεια ας δούμε την ακόμα πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση του ταλαντούχου χοιροπρόσώπου Ανδρέα Παπαμιμίκου:

"Χρειάζεται πραγματικό ταλέντο για να μπορέσεις να εξαφανίσεις μέσα σε λίγες ημέρες όλη την κυβερνητική σου προϋπηρεσία. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός πως από το βιογραφικό του Ανδρέα Παπαμιμίκου που ο ίδιος έχει αναρτήσει στο blog του, εξαφανίστηκε τις τελευταίες ώρες οποιαδήποτε αναφορά για την εργασιακή του εμπειρία ως σύμβουλος... του Υπουργού Ε. Στυλιανίδη και ως μέλος του Δ.Σ. της Ε.Υ.Α.Θ. και της ΤΡΑΜ ΑΕ.
Προκύπτουν τα ακόλουθα ερωτήματα:
· Μήπως ο Παπαμιμίκος ντρέπεται για το κυβερνητικό του παρελθόν ή
· Μήπως φοβάται για το μέλλον;
Προφανώς ο Ανδρέας Παπαμιμίκος δεν νιώθει ιδιαίτερα άνετα να διεκδικεί τη θέση του Προέδρου ΟΝΝΕΔ όταν επί κυβερνήσεως ΝΔ συμμετείχε σε τόσα ΔΣ. Πόσοι άραγε συνομήλικοι του, ΔΑΠίτες ή ΟΝΝΕΔίτες συμμετείχαν σε τόσα διοικητικά συμβούλια οργανισμών; Το προφίλ του προφανώς δεν ταιριάζει με αυτό του μέσου τριαντάρη, ο οποίος έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του και εργάζεται με ανελαστικά ωράρια στον ιδιωτικό τομέα, αδυνατώντας οικονομικά να προβεί σε μία πολυδάπανη πανελλαδική εκστρατεία διεκδίκησης της προεδρίας της ΟΝΝΕΔ. Προφανώς όμως, ο Ανδρέας δεν ντρέπεται για το κυβερνητικό του παρελθόν (ασχέτως αν το κρύβει) γιατί ποτέ δεν μίλησε για προσωπικά του λάθη και ποτέ δεν αρνήθηκε την εμπλοκή του. Αντίθετα περήφανος δηλώνει και για τις πράξεις και για τους συνεργάτες του.
Τι μπορεί να φοβάται τότε ο Ανδρέας; Μήπως τη νέα δικαστική του περιπέτεια ως μέλος της ΤΡΑΜ ΑΕ αυτή τη φορά; Σύμφωνα με άρθρο σε blog που μάλιστα τον υποστηρίζει (http://fimotro.blogspot.com/2010/03/blog-post_4942.html), ο Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής προτρέπει να ασκηθεί αγωγή κατά των μελών των ΔΣ της ΤΡΑΜ ΑΕ και της ΑΜΕΛ ΑΕ για τη ζημία που υπέστη η εταιρία από τη διενέργεια των... προσλήψεων προσωπικού (2008-9) και να διερευνηθεί η άσκηση ποινικής δίωξης κατά των μελών των ΔΣ των δύο κρατικών φορέων για απιστία κατά συναυτουργία και κατ’ εξακολούθηση, με τις οποίες ζημίωσαν την περιουσία της εταιρίας και κατ’ επέκταση της χώρας.
Περιπετειώδης τύπος τελικά ο Παπαμιμίκος … αφού από όλα τα ΔΣ οργανισμών που πέρασε αποκόμισε και μία επαφή με τη δικαιοσύνη. Ευχόμαστε πάντως η περιπέτεια του αυτή να έχει καλύτερο τέλος από την προηγούμενη όπου καταδικάστηκε πρωτόδικα."

Η περίπτωση του Παπαμιμίκου παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς η πολύπαθη ΤΡΑΜ ΑΕ σχετίζεται και με το περιβάλλον του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου Λιάπη. Το θέμα θα μας απασχολήσει σίγουρα στο μέλλον. Προς το παρόν όμως θα σταθούμε στο γεγονός ότι διάφοροι τυχάρπαστοι επαγγελματίες πολιτικοί αναλαμβάνουν από νεαρής ηλικίας σοβαρές κυβερνητικές θέσεις με μόνο προσόν την κομματική τους δράση, δηλαδή τα πισώπλατα μαχαιρώματα, την ίντριγκα και τις βαρύγδουπες ομιλίες που τα αμνοερίφια ακούν με δέος προσδοκώντας κι εκείνα κάποια ψυχία από το πλουσιοπάροχο τραπέζι.

Από τη μία ο Παπαμιμίκος με τις πολυσχιδείς επιχειρηματικές του δραστηριότητες μέσω της "ΟΝΝΕΔ Θεσσαλονίκης ΑΕ", αλλά και ήδη φτασμένος επαγγελματίας καρεκλοκένταυρος σε διάφορες κρατικές θέσεις. Από την άλλη ο Χατζής, συνεργάτης του Σαμαρά στο Υπ. Πολιτισμού. Στη μέση ο Αξιώτης, γόνος στελέχους της Πολιτικής Άνοιξης, για να μην ξεχνάμε και τις παραδόσεις της κληρονομικής δημοκρατίας. Αυτή είναι η ΟΝΝΕΔ...

Κώστας Τάτσης: Τα αποτελέσματα του κομματισμού στα σχολεία

Το μόνο που απέφερε η καλλιέργεια του κομματισμού στα σχολεία ήταν η δυνατότητα των κομμάτων να αλιεύουν κατάλληλα άτομα για τη στελέχωση των μηχανισμών τους, άτομα κατάλληλα για την προώθηση θέσεων που μόνο σε ένα κομματικό και αδίστακτο περιβάλλον έχουν θέση.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Κώστας Τάτσης, ο οποίος ανέλαβε από τη Γερμανία να προωθήσει αυτό που το ΠΑΣΟΚ θεώρησε ως θέμα υψίστης σημασίας όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της Ελλάδας, και δεν αναφερόμαστε στην οικονομία ("λεφτά υπάρχουν"), ούτε στην εκπαίδευση ("έχουμε έτοιμο το σχέδιο για το νέο σχολείο"), αλλά το θέμα της ελληνοποίησης των μεταναστών και λαθρομεταναστών.

Διαβάζουμε λοιπόν στο βιογραφικό του κομματικού ερπετού που λέγεται Κώστας Τάτσης:

"Ο Κωνσταντίνος Τάτσης γεννήθηκε στο Μόναχο στις 26 Ιανουαρίου του 1968, όπου και συνεχίζει να διαμένει. Κατάγεται από τις Παπαδάτες Πρεβέζης και είναι απόδημος β' γενιάς. Φοίτησε στο Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο και στο Ελληνικό Γυμνάσιο και Λύκειο του Μονάχου. Στις πανελλαδικές εξετάσεις των ελληνοπαίδων εξωτερικού το 1985, πέτυχε στα ΤΕΙ και φοίτησε στο τμήμα Διοίκησης Νοσοκομείων.
Από το 1987 και για 10 χρόνια ασχολείται με τη γαστρονομία και από το 1997 μέχρι και σήμερα εργάζεται ως επιτόπιος υπάλληλος στον ΕΟΤ, στο Μόναχο.
Το 1983 εντάσσεται στην ΠΑΜΚ Μονάχου. Στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, εκλέγεται μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου. Δυο χρόνια αργότερα εντάσσεται στη ΔΟ του ΠΑΣΟΚ, στο Μόναχο και το 1990 εκλέγεται Γραμματέας της Οργάνωσης, θέση την οποία διατηρεί μέχρι το 1992 οπότε και εκλέγεται μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Βαυαρίας. Το 1996 εκλέγεται Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Βαυαρίας, θέση την οποία διατηρεί μέχρι το 2005. Στο 7ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ εκλέγεται στο Εθνικό Συμβούλιο και επανεκλέγεται στο 8ο Συνέδριο. Έκτοτε είναι μέλος της Γραμματείας του Τομέα Απόδημου Ελληνισμού."

Με άλλα λόγια, ο Κώστας Τάτσης έκανε την τύχη του με την ένταξή του στον κομματικό μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ σε ηλικία 15 ετών. Με τις σημαντικά ευκολότερες πανελλαδικές εξετάσεις για ομογενείς πέρασε σε ένα ΤΕΙ, και στη συνέχεια βρέθηκε σε άσχετη θέση στον ΕΟΤ Μονάχου. Βέβαια δε γνωρίζουμε πόσος χρόνος του απομένει για να ασχοληθεί με τα ζητήματα του ΕΟΤ καθώς η κομματική του δραστηριότητα δείχνει ιδιαίτερα φορτωμένη...

Οι μασονικές στοές του Πειραιά

Μία ενδιαφέρουσα είδηση διαβάζουμε στο troktiko:

Ξεπερνούν τις 15 οι μασονικές στοές στον Πειραιά


Πάνω από 15 μασονικές στοές έχει μόνο ο Πειραιάς σύμφωνα με την επίσημη καταμέτρηση που έχει κάνει η Εκκλησία της Ελλάδας.
Μιλάμε για την γνωστή μασονική στοά με τους επώνυμος(διάσημους δηλαδή) και μόνο για την περιοχή του Πειραιά. Σε λίγο θα το θεωρούμε φυσιολογικό που αναπτύσσονται σαν τον ...Σαράφη και στα Τρίκαλα!

Τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με την εκπαίδευση; Θα αναφερθούμε σε αυτό στο μέλλον...