Το ότι η διαδικασία της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων παρουσίασε σημαντικά προβλήματα πριν έστω αρχίσει δεν αποτελεί έκπληξη σε όσους γνωρίζουν τις αντίστοιχες διαδικασίες στους επί μέρους χώρους της εκπαίδευσης.
Τόσο η αστεία τεχνική υλοποίηση όσο και τα ερωτηματικά για την προστασία των προσωπικών δεδομένων αποτελούν έργο που έχει επαναληφθεί αρκετές φορές. Το ερώτημα είναι γιατί οι εκπαιδευτικοί δεν προέβησαν στις ίδιες διαμαρτυρίες στις οποίες προβαίνουν τώρα.
Τα μητρώα που έχουν δημιουργηθεί μέχρι τώρα στο χώρο της εκπαίδευσης δεν είναι λίγα. Πχ. τα μητρώα του ΕΚΕΠΙΣ, του ΙΔΕΚΕ, της εκπαίδευσης ενηλίκων, των καθηγητών κολλεγίων. Σε όλες τις περιπτώσεις η διαδικασία ήταν γεμάτη κενά τόσο δεοντολογίας όσο και τεχνικής υλοποίησης. Κι όμως, ούτε μία διαμαρτυρία δεν ακούστηκε από τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι και έσπευσαν να υποβληθούν στις διαδικασίες αυτές. Και αυτό γιατί τα μητρώα αυτά δημιουργήθηκαν για να εξασφαλιστούν στεγανά και να αποκλεισθούν τεχνηέντως οι ανεπιθύμητοι, οπότε και οι συμμετέχοντες εκπαιδευτικοί, αρκετοί εκ των οποίων με διευθυντικές θέσεις ή συνδικαλιστική δραστηριότητα, προτίμησαν να σιωπήσουν.
Ο βρώμικος ρόλος των εκπαιδευτικών δεν αναιρεί τις ευθύνες της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας που προχώρησε σε αυτές τις δομές. Και σίγουρα η τελική ευθύνη βαρύνει τους υπουργούς που υπέγραψαν τις σχετικές αποφάσεις, χωρίς να ενδιαφερθούν για τις ανισότητες που αυτές θα προξενούσαν. Όμως υπήρχε και το αντίστοιχο πελατειακό κοινό που με διάφορους τρόπους πίεσε για να γίνουν αυτά.
Στην περίπτωση της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων, τα πράγματα αλλάζουν. Γιατί πολλοί ξέρουν ότι η απογραφή θα αποκαλύψει στρεβλώσεις που η οργανωμένη εκπαιδευτική κοινότητα προσπαθεί επί σειρά ετών να κρύψει. Και τα τεχνικά προβλήματα και οι διαδικασίες που άλλοτε ήταν ευπρόσδεκτα, τώρα διογκώνονται για να αποτελέσουν προσχήματα για "αντίσταση".
