Το 2ο Λύκειο Γιαννιτσών και οι απουσίες των μαθητών

Το σύνολο των καθηγητών του 2ου Λυκείου Γιαννιτσών καταδικάστηκε σε αρκετά αυστηρές ποινές για την υπόθεση της παράτυπης δικαιολόγησης απουσιών σε μαθητές.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Αγγελιοφόρος:

"Η ακροαματική διαδικασία που ξεκίνησε στις 9 Δεκεμβρίου ολοκληρώθηκε αργά το βράδυ της Δευτέρας, με το σύνολο των καθηγητών του σχολείου να κάθονται στο σκαμνί έπειτα από τη μήνυση του πρώην διευθυντή του σχολείου και νυν συμβούλου εκπαίδευσης Θεσσαλίας, ότι τη σχολική χρονιά 2008 - 2009 είχαν δικαιολογήσει απουσίες τεσσάρων μαθητών που φοιτούσαν τότε στη Β΄ Λυκείου, μετά την παρέλευση του δεκαημέρου που προβλέπει η νομοθεσία, ενώ αθώοι κρίθηκαν για την κατηγορία της παραποίησης βαθμολογιών.

Μαζί με τους καθηγητές του σχολείου που καταδικάστηκαν σε ένα χρόνο φυλάκισης με τριετή αναστολή, κατηγορήθηκαν και τρεις παθολόγοι ιατροί που χορήγησαν βεβαιώσεις απουσίας των μαθητών, στους οποίους επιβλήθηκε 18μηνη φυλάκιση, ενώ ποινές επιβλήθηκαν και για τον προϊστάμενο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και δύο μητέρες μαθητών."

Σύμφωνα με την εφημερίδα Αυγή:

"Η ιστορία αυτή ξεκίνησε πριν από δύο περίπου χρόνια, όταν ο τότε διευθυντής του σχολείου και νυν σύμβουλος Περιφερειακής Εκπαίδευσης Θεσσαλίας μήνυσε ολόκληρο τον σύλλογο καθηγητών για αλλοίωση βαθμολογίας και για το γεγονός ότι δέχτηκαν εκπρόθεσμα δικαιολογητικά για 4 μαθητές που είχαν ξεπεράσει το όριο των απουσιών. Η απόφαση για τα παραπάνω πάρθηκε τότε με τη σύμφωνη γνώμη όλων των καθηγητών του συλλόγου, οι οποίοι έκριναν ότι θα έπρεπε να δεχθούν τα ιατρικά δικαιολογητικά παρά την πάροδο του δεκαπενθημέρου, του επιτρεπτού νομικά ορίου για την κατάθεσή τους, εξαιτίας των σοβαρών κοινωνικών και προσωπικών προβλημάτων που αντιμετώπιζαν οι μαθητές. Εξάλλου αυτό συνιστά πάγια πρακτική των καθηγητών που λαμβάνει υπόψη της την καθημερινότητα τόσο των σχολείων όσο και των οικογενειών των μαθητών. Να σημειωθεί ότι ένας από τους τέσσερις μαθητές πάσχει από εγκεφαλική παράλυση και έχει 80% αναπηρία, ενώ ο δεύτερος από αυτοάνοση ασθένεια που προκαλεί δυσκαμψία. Η απόφαση του διευθυντή να «κόψει» τους τέσσερις μαθητές και επομένως να αφήσει δύο από αυτούς στάσιμους για δεύτερη χρονιά στην ίδια τάξη προκάλεσε από εκείνη τη στιγμή την αντίδραση των μαθητών του σχολείου, των γονιών, αλλά και της τοπικής ΕΛΜΕ. Στην εξέλιξη αυτή παρενέβη τότε και ο προϊστάμενος του Γραφείου της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ο οποίος κατηγόρησε τον διευθυντή για το ότι δεν έδειξε πνεύμα συνεργασίες και υπευθυνότητας και τον απέπεμψε από πρόεδρο της Λυκειακής Επιτροπής των Πανελλαδικών Εξετάσεων.

Μετά από τη μήνυση του πρώην διευθυντή, ολόκληρος ο σύλλογος των καθηγητών, οι ιατροί που εξέδωσαν τα πιστοποιητικά, οι γονείς δύο μαθητών και ο Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας σύρθηκαν στα δικαστήρια σε μια δίκη που ξεκίνησε στις 9 Δεκεμβρίου, κράτησε ένα μήνα και αναστάτωσε όλη την πόλη των Γιαννιτσών."

Προφανώς η απώλεια του bonus του προέδρου της Λυκειακής Επιτροπής των Πανελλαδικών Εξετάσεων οδήγησε τον τωρινό σύμβουλο Περιφερειακής Εκπαίδευσης Θεσσαλίας Μιχάλη Λούση σε δραστικές λύσεις, που κατέληξαν στην απόφαση του δικαστηρίου.

Σίγουρα δεν είναι εύκολο να καταλήξει κάποιος σε συμπεράσματα για το ποιά από τις δύο πλευρές είχε δίκιο και ποιά άδικο. Το πιθανότερο είναι ότι και οι δύο πλευρές έχουν άδικο, αν κρίνουμε από τα σχόλια που δημοσιεύτηκαν τόσο στο Capital όσο και στα Νέα. Σταχυολογούμε μερικά από αυτά:

"Ας λείψουν επιτέλους τα σχόλια των άσχετων για παιδιά με κινητικές δυσκολίες, αυτοάνοσο νόσημα και χωρισμένων γονιών (!).
Οι απουσίες γίναν απο εντελώς υγιή παιδιά (όποιος υποστηρίζει το αντίθετο είτε δεν είναι γνώστης της πραγματικότητας, είτε ενεργεί εσκεμμένα).
Μπορεί να μου πει ο κύριος/κυρία "έλεος" ποιό απο τα παιδιά Β Λυκείου, παρόλη την "αναπηρία" του ήταν αυτό που κατά παράβαση των κανονισμών και της εντολής του λυκειάρχη πήγε στην πενθήμερη εκδρομή της Γ Λυκείου στη Ρόδο και γύρισε την επόμενη μέρα κατόπιν παρέμβασης εισαγγελέως;;; Μήπως η εισαγγελέας δεν έπρεπε να παρέμβει;
Για να δούμε πόσα ξέρουν όλοι αυτοί που υποστηρίζουν αυτό το αίσχος και είναι αντίθετοι με την απόφαση της δικαιοσύνης;
Μπορώ να σας βοηθήσω, είναι γένους θηλυκού και το επώνυμο αρχίζει απο Μ. Έπασχε απο κάτι η συγκεκριμένη μαθήτρια; ΟΧΙ.
Οι γιατροί καταδικάστηκαν γιατί υπέγραψαν πιστοποιητικά που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι τα παιδιά είχαν προβλήματα υγείας; Αν ήταν έτσι έχει κανείς την εντύπωση ότι το δικαστήριο δεν θα το είχε λάβει σοβαρά υπ΄ όψην του;;; Όσον αφορά τα συλλαλητήρια εναντίον της απόφασης, αυτό αν είσαστε πραγματικά απο τα Γιαννιτσά κύριε/κυρία "έλεος" θα ξέρατε ότι είχαν υποκινηθεί απο τους καταδικασθέντες (τα παιδιά άλλο που δεν θέλουν να χάσουν μάθημα, όλοι μας παιδιά έχουμε και παιδιά είμασταν κάποτε και ξέρουμε!)."

"Ας λείψουν επιτέλους τα σχόλια των άσχετων για παιδιά με κινητικές δυσκολίες, αυτοάνοσο νόσημα και χωρισμένων γονιών (!).
Οι απουσίες γίναν απο εντελώς υγιή παιδιά (όποιος υποστηρίζει το αντίθετο είτε δεν είναι γνώστης της πραγματικότητας, είτε ενεργεί εσκεμμένα).
Μπορεί να μου πει ο κύριος/κυρία "έλεος" ποιό απο τα παιδιά Β Λυκείου, παρόλη την "αναπηρία" του ήταν αυτό που κατά παράβαση των κανονισμών και της εντολής του λυκειάρχη πήγε στην πενθήμερη εκδρομή της Γ Λυκείου στη Ρόδο και γύρισε την επόμενη μέρα κατόπιν παρέμβασης εισαγγελέως;;; Μήπως η εισαγγελέας δεν έπρεπε να παρέμβει;
Για να δούμε πόσα ξέρουν όλοι αυτοί που υποστηρίζουν αυτό το αίσχος και είναι αντίθετοι με την απόφαση της δικαιοσύνης;
Μπορώ να σας βοηθήσω, είναι γένους θηλυκού και το επώνυμο αρχίζει απο Μ. Έπασχε απο κάτι η συγκεκριμένη μαθήτρια; ΟΧΙ.
Οι γιατροί καταδικάστηκαν γιατί υπέγραψαν πιστοποιητικά που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι τα παιδιά είχαν προβλήματα υγείας; Αν ήταν έτσι έχει κανείς την εντύπωση ότι το δικαστήριο δεν θα το είχε λάβει σοβαρά υπ΄ όψην του;;; Όσον αφορά τα συλλαλητήρια εναντίον της απόφασης, αυτό αν είσαστε πραγματικά απο τα Γιαννιτσά κύριε/κυρία "έλεος" θα ξέρατε ότι είχαν υποκινηθεί απο τους καταδικασθέντες (τα παιδιά άλλο που δεν θέλουν να χάσουν μάθημα, όλοι μας παιδιά έχουμε και παιδιά είμασταν κάποτε και ξέρουμε!)."

"Όσον αφορά το κατά πόσο οι δικαιολογήσεις απουσιών έγιναν για λόγους επιείκειας, το μόνο που έχω να πω τα εξής: Α)Πως γίνεται η επιείκεια να έιναι επιλεκτική, αφού μόνο συγκεκριμένοι "μαθητές" ωφελήθηκαν (μαθητές με τις οικογένειες των οποίων κάποιοι καθηγητές είχαν ιδιαίτερες σχέσεις) και Β) Επιείκια είναι να μην αφήσεις στάσιμο έναν μαθητή που ίσα-ίσα δεν πέρασε την βάση, όχι να προάγεις ή να απολύεις μαθητές του 5. Επιείκια είναι να βοηθήσεις με απουσίες έναν μαθητή που έχει λίγες παραπάνω από όσες έπρεπε και για σοβαρό λόγο και όχι μαθητή που έχει χάσει το μισό έτος γιατί έπινε καφέ. Γ) Υπήρξε περίπτωση μαθήτριας που είχε μείνει στην ίδια τάξη και πήγε παράνομα στην πενθήμερη εκδρομή΄της τρίτης λυκείου. Μόλις ο λυκειάρχης το αντιλήφθηκε, ζήτησε την απομάκρυνσή της (αφού η ασφάλεια των μαθητών και η τήρηση της τάξης είναι ευθύνη του). Ως αποτέλεσμα, οι γονείς της συγκεκριμένης μαθήτριας, απείλησαν την ζωή και την σωματική ακεραιότητα του λυκειάρχη και εκσφενδόνισαν αντικείμενο (τασάκι) εναντίον του. Ηταν και αυτοί ανάμεσα στους καταδικασθέντες."

"ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ.........τυχαιο δεν νομιζω.......
εγω παιδια ξερω τον λογο.........δεν ειναι αυτος ο λογος που ο διευθυντης
εκανε την καταγγελια......αλλα γι'υτον τον λογω[απουσιες] ειχε αποδειξεις
......
ο πραγματικος λογος ειναι οτι ο διευθυντης δεν ειθελε οι καθηγητες
να κανουν και αλλες 'δουλειες'.......πχ. μεσητικα γραφεια.....φροντιστηρια
.....κ.ο.κ......και παρακινηση σε αποχη των μαθητων.........
με αλλα λογια ηταν μια κοντρα μεταξυ των........"

"1]οι καθηγητες δικαιολογουσαν τις απουσιες των παιδιων τους
2]πηγε σαββατο στο σχολειο και 'επιασε' τους καθηγητες να βγαζουν
φωτοτυπιες για τα φροντιστηρια τους.......υπερβαλοντας ζηλος βλεπετε σαββατο
3]οι καθηγητες εβαζαν τα παιδια να κανουν αποχη για να διωξουν το διευθηντη
4]ενας καθηγητης που αργησε[τυχαια] στο μαθημα.......σε ερωτηση του
ιδιοριθμου διευθυντη.......ειπε πηγα να κουρευτω.........."

"μια μαθητρια της β λυκειου που ειχε μεινει στασιμη
πηγε εκδρομη στην ροδο με την γ λυκειου
ομως τις μερες της εκδρομης που δεν πηγε σχολειο
πηρε αναρωτικη αδεια.........ομως ο διευθυντης csi.....το ανακαλυψε
και εστειλε την αστυνομια και την εφεραν σηκωτη............
.........
αλλο
εβαζαν τα παιδια να υπογραφουν χαρτια οτι εκαναν ενυσχητικη
χωρις να κανουν.......
.......
ο δε ιδιορυθμος διευθυντης
εβαλε θωρακισμενη πορτα στο γραφειο του
εβαλε home cinema
κτυπυσες κουδουνι για να μπεις μεσα..........
αλλα τι λεω ολοι τα ξερουμε..........και δεν ξερω τι γινεται σε αλλα σχολεια
αλλα στο δικο μας γινοταν της τρελης"

Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτά (και όλα τα υπόλοιπα που γράφτηκαν) είναι ότι ο διευθυντής πιθανότατα ήταν και ο ίδιος το λιγότερο ιδιόρυθμος και προφανώς διαπλεκόμενος και ο ίδιος για να καταφέρει να αποκτήσει θέση συμβούλου στη συνέχεια, όμως οι καταδικασθέντες φαίνεται πως είχαν συνηθίσει να ενεργούν σε ένα συγκεκριμένο καθεστώς ανομίας και διαπλοκής.

Τα όσα αναφέρονται δεν είναι καθόλου πρωτάκουστα: Καθηγητές που κάνουν φροντιστήρια στους μαθητές, εικονικά τμήματα ΠΔΣ, βαθμοί που αλλάζουν και απουσίες που διαγράφονται, 15μελή που υποκινούνται προκειμένου να εκδιωχθούν "ανεπιθύμητοι", τοπικός προϊστάμενος που εξασφαλίζει με διάφορους τρόπους την ομερτά.

Ο τοπικός προϊστάμενος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μόσχου Παναγιώτης έκανε αυτό που κάνουν όλοι οι προϊστάμενοι, απαιτώντας να μη μείνει κανείς μαθητής, τουλάχιστον κανείς μαθητής από αυτούς που διαθέτουν τα κατάλληλα ερείσματα στην τοπική και όχι μόνο κοινωνία. Αντί να ελέγξει τους καθηγητές για τη μη σύννομη πρακτική τους, προτίμησε να εκφοβίσει και τελικά να εκδιώξει το διευθυντή, για να καταλήξει τελικά να κλαίγεται στον Παπαδάκη για την ποινή του που θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για όλους τους με τον ίδιο τρόπο ενεργούντες προϊστάμενους.

Οι καθηγητές μίλησαν για παιδιά με σοβαρές παθήσεις που χρήζουν επιείκιας, το ερώτημα όμως είναι αν τα παιδιά αυτά έχουν αυτή την επιείκια επειδή ανήκουν στο περιβάλλον καθηγητών και εάν όντως πάσχουν από σοβαρές παθήσεις. Γιατί πολλές φορές έχουμε δει να δικαιολογούνται με τέτοιες βαρύγδουπες δικαιολογίες οι συμπεριφορές καθηγητών σε παιδιά του περιβάλλοντός τους, γνωρίζοντας πως είναι δύσκολο να αποδειχθεί το αληθές, ή καλύτερα το ψευδές, των ισχυρισμών τους.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το "βαρύ αυτοάνοσο νόσημα" ήταν χρόνια κόπωση που έχρηζε αναπαύσεως, αλλά τα φαινόμενα δείχνουν πως οι γιατροί μάλλον έγραψαν κάτι που είναι δύσκολο να αποδειχθεί, χωρίς να γνωρίζουν ότι η "ασθενής" έδινε άλλη εικόνα.

Αλλά γιατί να μας εκπλήσσει κάτι τέτοιο; Μήπως δεν υπάρχουν και καθηγητές που κάποια στιγμή ανακάλυψαν την αναπηρία τους προκειμένου να επιτύχουν το διορισμό τους;

Όσο για τους μαθητοσυνδικαλιστές και τα διάφορα 5μελή και 15μελή, ο ρόλος τους είναι γνωστός και αποτελούν σχολείο των μαθητών στη διαπλοκή. Είναι συνηθισμένο το φαινόμενο κάποιοι επιτήδειοι να έρχονται σε συννενόηση με μαθητές προκειμένου να ξεφορτωθούν κάποιους ανεπιθύμητους, δίνοντας φυσικά και τα αντίστοιχα ανταλλάγματα (χάρισμα βαθμών και απουσιών, εκδρομές, ατιμωρησία).

Η λυσσαλέα αντίδραση των μαθητών και γονέων της περιοχής κατά την ανακοίνωση της καταδίκης είναι αποτέλεσμα της νοοτροπίας διεκδίκησης των "κεκτημένων" που είναι ακόμα πιο εμφανής στις τοπικές κοινωνίες.

Ένα από τα σχόλια δείχνει το ουσιώδες πρόβλημα:

"Οποιος εχει διδάξει εστω και λίγο σε σχολείο θα ξέρει οτι κανένας μαθητής δεν μένει στην ίδια τάξη απο απουσίες.
Πάντα περνάνε στην επόμενη για να φύγουν από το σχολείο και να πάνε παραπέρα
Αν τολμήσει κανείς να έχει αντίθετη άποψη στο συμβούλιο των καθηγητών (που γίνετε στο τέλος κάθε χρονιάς) κατηγορείται οτι μπαίνει εμπόδιο στο μέλλον του παιδιού
Την περυσινή σχολική χρονιά το ίδιο το υπουργείο άλλαξε τον αριθμό των απουσιών που δικαιούται κάθε μαθητής (λόγω Η1Ν1)
ΑΛΛΑ αυτό το έκανε για όλους τους μαθητές άσχετα αν αρρώστησαν ή οχι και αυτό το έκανε προς το τέλος της χρονιάς
Το αποτέλεσμα ήταν οτι όσοι μαθητές απόκτησαν περιθώρια απουσιών αμέσως φρόντισαν να τις φτάσουν στο όριο και μετά το πάσχα δεν ξαναπάτησαν στο σχολείο

Προσοχή δεν λέω οτι αυτό είναι το σωστό απλά περιγράφω μια υπαρκτή κατάσταση και αυτά που γράφετε περί εκτελέσεων, χρηματισμών κτλ είναι άκρως υποκριτικά και άσχετα με την πραγματικότητα
Αν το παιδί σας έχανε μια σχολική χρονιά για 2 ή 5 ή 10 απουσίες θα γράφατε για φασίστες καθηγητές που χαντακώνουν τους νέους μας

Για να είμαι δίκαιος δεν ξέρω τι συνέβη στην συγκεκριμένη περίπτωση αλλά απουσίες μαθητών δεν γράφονται ή δικαιολογούνται κάθε μέρα στα σχολεία όλης της Ελλάδας όπως ακριβός συμβαίνει με τις άδειες στο στρατό ή και σε πολλές άλλες περιπτώσεις εργαζομένων είτε δημοσίου είτε ακόμη και ιδιωτικού τομέα"

Αυτή είναι και η αλήθεια που και οι διάφοροι συνδικαλιστές είπαν με πλάγιο τρόπο:

"Ανάστατοι ήταν όλοι οι καθηγητές διότι πιστεύουν ότι η απόφαση είναι σκληρή και άδικη και θα δημιουργήσει άλλα δεδομένα πλέον στην συμπεριφορά των καθηγητών, και οι περισσότεροι πιστεύουν ότι στο εξής θα πρέπει να πάψουν να σκέφτονται ανθρώπινα, να πάψουν να γίνονται ένα με τους μαθητές και τους γονείς για να λύσουν τα προβλήματα των παιδιών και γενικά να είναι απρόσωποι, πράγμα που θα τους δημιουργήσει πολλά προβλήματα στην εργασία τους, αλλά και στο γενικότερο κλίμα του σχολείου."

Ένας από τους ΟΛΜΕδες της περιοχής έθεσε το θέμα ξεκάθαρα μιλώντας σε τοπικό κανάλι, αναφέροντας ότι "αν δεχτούμε τις απουσίες θα μας κάνει μήνυση ο διευθυντής, αν δεν τις δεχτούμε θα μας κάνουν μήνυση οι γονείς", και αυτό γιατί όντως υπάρχει το προηγούμενο αντίστοιχων περιπτώσεων. Θα θυμίσουμε ότι σε λύκειο των Ιονίων Νήσων γονέας μήνυσε το διευθυντή του σχολείου επειδή ο γιός του έμεινε από απουσίες, και όταν το δικαστήριο δικαίωσε το διευθυντή άρχισαν οι διαμαρτυρίες από τους διάφορους ΟΛΜΕδες. Το αποτέλεσμα ήταν ο τότε Υπουργός Παιδείας Άρης Σπηλιοτόπουλος να βγάλει απόφαση σύμφωνα με την οποία μπορεί το δικαστήριο να αποφάσισε, αλλά "για παιδαγωγικούς λόγους" οι απουσίες του μαθητή διαγράφονται.

Ας ελπίσουμε ότι η τωρινή δικαστική απόφαση θα θέσει ένα νέο καθεστώς που θα τερματίσει την αισχρή κατάσταση που κυριαρχεί σε όλα τα σχολεία, και ιδιαίτερα στα σχολεία της επαρχίας όπου οι πιέσεις στους νόμιμους εκπαιδευτικούς είναι και εντονότερες.

Το ερώτημα είναι πότε θα αρχίσουν να γίνονται έλεγχοι και σε άλλα σχολεία για τα ίδια θέματα. Όσο για την εξαφάνιση απουσιολογίων, θα θυμίσουμε ότι ακόμα παραμένουν ατιμώρητοι οι διευθυντές δημόσιων ΙΕΚ που εξαφάνισαν απουσιολόγια και βιβλία ύλης για να καλύψουν τις εικονικές ωρομισθίες των "στελεχών του ΟΕΕΚ".

Φυσικά δε θα μπορούσαν να απουσιάζουν από την ιστορία αυτή οι μαθητοπατέρες του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ:

"Διαχρονικά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που είναι υπεύθυνες για την άσχημη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Παιδεία (υποδομές, προγράμματα, ελλείψεις εκπαιδευτικού προσωπικού, βιβλία κ.ά.), αντιμετωπίζουν τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων για αναβαθμισμένη αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία χωρίς την επιχειρηματική δράση, με τα γνωστά μαθητοδικεία και διώξεις εκπαιδευτικών»."

Άραγε με ποιόν τρόπο ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Ζιώγας βλέπει σύνδεση του γνωστού κομμουνιστικού συνθήματος για "αναβαθμισμένη αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία" με τη διαγραφή απουσιών; Μα φυσικά αυτό είναι το σχολείο που οραματίζεται το ΚΚΕ μέχρι να πάρει την εξουσία. Μετά θα βάζει τους μαθητές να καθαρίζουν τις τουαλέτες στα διαλείματα, όπως γινόταν στις κομμουνιστικές χώρες.

Ευχαριστίες

Ευχαριστούμε τους φίλους του blog για τις ευχές τους.

Μας ενθαρρύνουν για να προχωρήσουμε με ακόμα πιο δυνατά άρθρα και αποκαλύψεις.

Η κατάληψη της Νομικής και η γελοιότητα του ασύλου

Η κατάληψη της Νομικής από 250 λαθρομετανάστες και οι αντίστοιχες κινήσεις στο Χαροκόπειο και το Χημείο δείχνουν τα απίστευτα όρια τραγικής γελοιότητας στα οποία έχει φτάσει το εφεύρημα του ασύλου.

Πρώτα είδαμε το γνωστό από τα επεισόδια της Marfin στέλεχος του ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πέτρο Κωνσταντίνου να οργανώνει τη συγκέντρωση και το ταξίδι των εκατοντάδων λαθρομεταναστατών από τη Σούδα στον Πειραιά, και στη συνέχεια τα μέλη των διαφόρων γκρουπούσκουλων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ να τους οδηγούν στη Νομική, να γκρεμίζουν τις πόρτες κτιρίων και να τους εγκαθιστούν στα πρόσφατα ανακαινισμένα κτίρια, που σύμφωνα με την αριστερή παράδοση του δημοκρατικού πανεπιστημίου δε θα παραμείνουν ανακαινισμένα για πολύ ακόμα.

Παρά το γεγονός ότι τόσο η διοίκηση της Νομικής όσο και του Πανεπιστημίου αρνήθηκαν το σχετικό αίτημα που προηγήθηκε, οι αριστεριστές οδήγησαν τους λαθρομετανάστες στην κατάληψη του πανεπιστημιακού χώρου προκειμένου να δείξουν με ποιό τρόπο αντιλαμβάνονται τη δημοκρατικότητα στο πανεπιστήμιο. Είχε προηγηθεί σχετικό πάρτυ στη Νομική, προκειμένου οι "φοιτητές" να ετοιμαστούν για την υποδοχή των λαθρομεταναστών που έγινε τα ξημερώματα(!).

Ανάμεσα στους "φοιτητές" οργανωτές της κατάληψης, ενδιαφέρον είναι πως βρίσκουμε άτομα με κοινά επώνυμα με πανεπιστημιακούς που στο παρελθόν κινήθηκαν στους χώρους αυτούς. Μία ιδιαίτερη σύμπτωση που επισημαίνουμε.

Ο σκοπός των αριστεριστών είναι να εκβιάσουν μέσω του "ασύλου" ώστε οι εκατοντάδες λαθρομετανάστες να τύχουν νομιμοποίησης άνευ όρων, προκειμένου να ικανοποιηθούν τα συμπλέγματα των αριστεριστών και τα συμφέροντα των καθοδηγητών τους.

Τα πράγματα δείχνουν πως υπήρξε χαρακτηριστική αδιαφορία του Υπουργείου ΠΡΟΠΟ, το οποίο έχει καταντήσει Υπουργείο Προστασία του Λαθρομετανάστη.

Όσο για τον Πρύτανη Πελεγρίνη, αυτός πήγε στο διπλανό κτίριο για να κόψει την πίτα του Πανεπιστημίου. Αυτό δεν πρέπει να προξενεί κατάπληξη σε κανέναν, διότι το καθεστώς κατάληψης είτε στη Νομική είτε στην Πρυτανεία δεν είναι τωρινό, άλλωστε μας έχει απασχολήσει και στο παρελθόν πολλές φορές. Ο Πρύτανης λοιπόν, ως θεσμός, καθώς ο Πελεγρίνης είναι σχετικά καινούργιος στη θέση, είναι συνηθισμένος να κόβει πίτες μέσα σε τριτοκοσμικές συνθήκες, ενώ οι πανεπιστημιακοί καμαρώνουν για τη δημοκρατικότητα του πανεπιστημίου και διαμαρτύρονται για τυχόν αναγνώριση των κολεγίων.

Άλλωστε ο Πελεγρίνης είχε και άλλα πράγματα να τον απασχολούν τις ημέρες αυτές:

"To όραμα του Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδόση Πελεγρίνη, για ένα ανοικτό Πανεπιστήμιο στην κοινωνία, αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου Πολιτιστικής Συνεργασίας τριετούς διάρκειας που υπέγραψε ο...
ίδιος ο Πρύτανης και ο πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών Ιωάννης Μάνος.

...Συνεργασία με την Ορχήστρα και τη Χορωδία του Πανεπιστημίου και παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών από συνεργάτες του Μεγάρου."

Ειδικά για το τελευταίο είμαστε βέβαιοι πως αποτελεί μεγάλο επίτευγμα, καθώς στη χορωδία θα μπορούν να συμμετέχουν και οι λαθρομετανάστες, και γιατί όχι να οργανωθούν και επισκέψεις τους στο Μέγαρο ώστε να δουν αν ο χώρος τους βολεύει για κατάληψη.

Βλέπουμε για άλλη μία φορά το χώρο του Πανεπιστημίου να καταπατείται, καταστρατηγώντας τα δικαιώματα των πραγματικών φοιτητών αλλά και των φορολογούμενων που πληρώνουν για το δημόσιο πανεπιστήμιο. Μετά από δεκαετίες καταλήψεων των χώρων της Νομικής και χρήσης τους για τη διοργάνωση πάρτυ από στοιχεία ξένα προς το σκοπό των κτιρίων αυτών, καταλήξαμε να βλέπουμε τους πανεπιστημιακούς χώρους να γεμίζουν κουρελούδες και ουροδοχεία προκειμένου να εκβιαστούν καταστάσεις καταστροφικές για την πορεία της Ελλάδας τόσο ως έθνους όσο και ως κράτους.

Το σχετικό φωτογραφικό υλικό που καταδεικνύει το έσχατο σημείο εξευτελισμού των δημοσίων πανεπιστημίων στην Ελλάδα θα πρέπει να προωθηθεί στο εξωτερικό, ώστε οι άλλες χώρες να αντιληφθούν ότι δεν πρέπει να αναγνωρίζουν πλέον τα πτυχία τέτοιου είδους "πανεπιστημίων", και τα αντίστοιχα ΔΟΑΤΑΠ να βγάλουν τα Ελληνικά τριτοβάθμια ιδρύματα από τις λίστες των διεθνώς αναγνωρισμένων πανεπιστημίων.

Δεν είναι δυνατό άλλωστε να έχει τα ίδια δικαιώματα ένας απόφοιτος σοβαρού πανεπιστημίου με έναν απόφοιτο ενός καταυλισμού λαθρομεταναστών και αριστερών κακοποιών.



Η οργανωμένη κατάληψη της Νομικής από κακοποιά στοιχεία της Αριστεράς έγινε αφορμή για να αποκαλυφθεί ο ρόλος του πολιτικού βραχίονα του ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τον οποίο και βλέπουμε ανενόχλητο να κάνει προπαγάνδα σε πολλά σχολεία.

Είχαμε λοιπόν σχετικό άρθρο του Παναγιώτη Σωτήρη στο γνωστό άντρο της εκπαιδευτικής θολοκουλτούρας που λέγεται ΑΒ, στο οποίο διαβάζουμε:

"Επιπλέουν, τέτοιες φωνές αναπαράγουν μια βαθιά ρατσιστική τοποθέτηση που λέει ότι μαθήματα πανεπιστημιακά και παρουσία μεταναστών – σε χώρους που δεν χρησιμοποιούνται για μαθήματα – δεν μπορούν να συνυπάρχουν. Αυτό παραπέμπει στο ρατσιστικό στερεότυπο ότι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αποτελούν εστία μόλυνσης, το ίδιο στερεότυπο που χρησιμοποιούν και οι νεοναζιστικές ομάδες σε γειτονιές της Αθήνας για να απαιτήσουν τη βίαιη εκδίωξη των μεταναστών και των προσφύγων.

Βαθιά αντιδραστική είναι και η αντίληψη ότι στο Πανεπιστήμιο δεν έχει θέση η αλληλεγγύη σε κινήματα που προέρχονται έξω από τα ακαδημαϊκά όρια. Σύμφωνα με αυτή τη λογική στην Κατοχή δεν θα έπρεπε το ΕΜΠ και οι άλλες Σχολές να είναι ορμητήρια του αντιφασιστικού αγώνα και της δράσης του ΕΑΜ νέων και της ΕΠΟΝ. Δεν θα έπρεπε να είναι οι Σχολές τα κέντρα του αντιδικτατορικού αγώνα, ούτε να γίνονταν η κατάληψη της Νομικής και του ΕΜΠ το 1973. Δεν θα έπρεπε στη Μεταπολίτευση οι πανεπιστημιακοί χώροι να στεγάζουν απεργούς και απολυμένους εργάτες. Δεν θα έπρεπε σήμερα να διοργανώνονται εκδηλώσεις, συζητήσεις και συναυλίες."

Φυσικά εννοείται ότι ο Παναγιώτης Σωτήρης εννοεί αυτή τη δημοκρατικότητα μόνο όταν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του χώρου στον οποίο ανήκει. Χαρακτηριστικά, αναφέρει τη χρήση των πανεπιστημιακών χώρων από τους σφαγείς του ΕΑΜ και από τους σημερινούς καταστροφείς της Ελλάδας που έφτιαξαν την πολιτική τους καριέρα κάνοντας "αντιδικτατορικό αγώνα".

Απαιτεί λοιπόν ο γνωστός ινστρούχτορας να γίνονται μαθήματα ταυτόχρονα με την παραμονή των εκατοντάδων λαθρομεταναστών προκειμένου να ικανοποιηθεί η νοσηρή του φαντασία για το πως πρέπει να είναι το αντιρατσιστικό πανεπιστήμιο, τη στιγμή που όλοι αυτοί που συμμετέχουν στα γεγονότα θα μπορούσαν να πάρουν τους λαθρομετανάστες στα σπίτια τους και να δείξουν έμπρακτα τον αντιρατσισμό τους.

Σημειώνουμε πως ο Παναγιώτης Σωτήρης είναι συνδικαλιστής του ΣΕΦΚ, μέσω του οποίου διείσδυσε και στην ΟΙΕΛΕ, όπως πολλοί οργανωμένοι στον ίδιο χώρο έλαβε διδακτορικό από την Πάντειο και διετέλεσε διδάσκων στο Φιλοσοφικό του Πανεπιστημίου Κρήτης, ένα προφίλ που δεν είναι συμβατό με το μέσο φροντιστή και που αποδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο οι αριστεριστές επιδιώκουν την κατάληψη (και) συνδικαλιστικών θέσεων.

Ο Παναγιώτης Σωτήρης είναι μέλος του ΑΡΑΝ και μάλλον θα μας απασχολήσει ξανά στο μέλλον.


Αν υπήρχε σοβαρό πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, θα φρόντιζε όχι μόνο την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων από το κράτος, αλλά και θα αφαιρούσε τη φοιτητική ιδιότητα από όσους συμμετείχαν στα γεγονότα ή προσέφεραν πολιτική στήριξη (όπως τα μέλη του ΔΣ του Συλλόγου μεταπτυχιακών φοιτητών και υποψ. διδακτόρων του ΠΤΔΕ του ΑΠΘ και τα μέλη του Συλλόγου Μεταπτυχιακών Φοιτητών και Υποψηφίων Διδακτόρων του ΠΜΣ "Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία"), καθώς και τον τίτλο του διδάκτορα από ινστρούχτορες τύπου Παναγιώτη Σωτήρη. Φυσικά, αν υπήρχε σοβαρό πανεπιστήμιο στην Ελλάδα θα φρόντιζε για την ουσιαστική υπεράσπιση του ασύλου, ώστε να δίδεται σε κάθε φοιτητή ή καθηγητή ή ερευνητή η δυνατότητα έκφρασης χωρίς το φόβο προπηλακισμού από συμμορίες φοιτητοπατέρων και χωρίς την παραβίαση του ασύλου από καταληψίες που οικειοποιούνται πανεπιστημιακούς χώρους για να κάνουν το κέφι τους.

Ας ελπίσουμε ότι ο πολιτισμένος κόσμος θα δει τα γεγονότα αυτά ως εναρκτήριο λάκτισμα μίας αμφισβήτησης του status των Ελληνικών ιδρυμάτων ως πανεπιστημίων, γιατί μόνο με τη διεθνή απομόνωση του Ελληνικού πανεπιστημίου μπορεί να επέλθει η αλλαγή στην οποία τόσοι νέοι ελπίζουν.

Ο Τσιριγώτης στο Αφγανιστάν

Μετά την έμπρακτη συμπαράστασή του στην παράδοση της μπούργκας, ο Θανάσης Τσιριγώτης θα επισκεφτεί το μικρό Αφγανιστάν που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας και έχει ως πρωτεύουσά του τη Νομική, τριτοκοσμικό χώρο όπου οι μελλοντικοί επιστήμονες της νομικής επιστήμης ασκούνται στην κατάληψη δημόσιων χώρων και παροτρύνουν τους πρωτοετείς να μη συναναστρέφονται όσους επιτυγχάνουν στα μαθήματα μέσω του διαβάσματος και όχι μέσω του φοιτητικού συνδικαλισμού.

"Κεντρική εκδήλωση στη Νομική για την κατάσταση στην εκπαίδευση

Ο Εκπαιδευτικός Όμιλος – Αντιτετράδια της εκπαίδευσης

και οι Αγωνιστικές Κινήσεις Φοιτητών και Εκπαιδευτικών

διοργανώνουν εκδήλωση – συζήτηση

το Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011, στις 6 μμ, στη Νομική Σχολή

Η επίθεση στη δημόσια εκπαίδευση αφορά όλο το λαό.

Η απάντηση του κινήματος."

Βέβαια, εάν θέλει κάποιος να δει ποιά είναι η κατάσταση στην εκπαίδευση δεν έχει παρά να επισκεφτεί την ίδια τη Νομική, προσέχοντας μόνο μη μπει κατά λάθος σε καμιά κατάληψη και οι Ταλιμπάν τον περάσουν για εισβολέα.

Εκτός από τον ίδιο το Τσιριγώτη και την επίσης γνωστή συνδικαλίστρια Φατούρου, η οποία δε γνωρίζουμε αν θα βάλει μπούργκα σε ένδειξη αλληλεγγύης προς το Τσιριγώτη, θα μιλήσει για τα πανεπιστήμια και ένας σπουδαστής ΤΕΙ(!). Στο σημείο αυτό διακρίνουμε και μία σίγουρα αθέλητη παράλειψη των διοργανωτών της εκδήλωσης, καθώς δεν κάλεσαν ως ομιλητή και κάποιον σπουδαστή ΙΕΚ για να μιλήσει για το άδικο σύστημα που αφήνει κάποιους εκτός ΤΕΙ.

Πληροφορούμαστε ότι στη συνέχεια "θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση", όπου όποιος διατυπώσει αντιρρήσεις για τη δημοκρατικότητα της εκπαίδευσης όπως την οραματίζονται οι σοφοί μουλάδες θα τιμωρηθεί με λιθοβολισμό.

Τα κενά στην εκπαίδευση και η Ιταλική φιλολογία

Δεν είναι η πρώτη φορά που διάφορες ειδικότητες προσπαθούν να διεκδικήσουν περισσότερους διορισμούς στην εκπαίδευση, όμως κάθε φορά η ιστορία αποκτά νέες διαστάσεις γελοιότητας.

Σίγουρα τα σκήπτρα ανήκουν στους πληροφορικάριους, που δεν έχουν σταματήσει ποτέ να απασχολούν την επικαιρότητα με τις ασταμάτητες διεκδικήσεις τους.

Φέτος είχαμε τους γυμναστές, και στη συνέχεια τους οικονομολόγους. Οι τελευταίοι παραπονούνται για τα κενά οικονομολόγων σε διάφορα σχολεία της επαρχίας, χωρίς όμως να γίνεται λόγος και για το πλήθος οικονομολόγων που διορίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια και κατέληξαν σε διάφορα γραφεία.

Τη σκυτάλη της γραφικότητας πήραν οι καθηγητές ιταλικών και γερμανικών, που ξαφνικά ανακάλυψαν το μεγάλο πρόβλημα της μη ύπαρξης αρκετών καθηγητών των γλωσσών αυτών στα σχολεία. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Γιάννης Δεληγιάννης, μέλος του Δ.Σ. του Πανελλήνιου Συλλόγου Καθηγητών Ιταλικής, ανακάλυψε βαθύτατα νοήματα κρυμμένα πίσω από την εισαγωγή των ιταλικών στο σχολικό πρόγραμμα:

"Πάνε 70 χρόνια από τότε που η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στη χώρα μας. Από τότε πολλά άλλαξαν. Η Ιταλία έγινε μία από τις 7 πλουσιότερες χώρες (G7), έκανε μιά ??επίθεση??φιλίας στη χώρα μας διδάσκοντας την ελληνική γλώσσα στα Πανεπιστήμιά της, οι Ιταλοί φοιτητές μπορούν να κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές και διδακτορικό με αντικείμενο την Νεοελληνική Φιλολογία, πολλοί Έλληνες προτιμούν τα Ιταλικά Πανεπιστήμια για να σπουδάσουν ή για να κάνουν τις μεταπτυχιακές σπουδές τους, πολύ περισσότεροι Ιταλοί τουρίστες επισκέπτονται τη χώρα μας, η Ιταλία είναι πλέον η δεύτερη εμπορική εταίρος της Ελλάδας, η Ιταλική Γλώσσα διδάσκεται στα Γυμνάσια σαν δεύτερη επιλεγόμενη γλώσσα.

Διδάσκεται; Σε κάποιους τυχερούς, ναι. Σε κάποιους άλλους, πολύ περισσότερους, ΟΧΙ (τυχαίο; δεν νομίζω)."

Με άλλα λόγια, κάποιοι παρουσιάζουν την ιταλική σαν ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα, που χωρίς αυτό κινδυνεύει η ίδια η υπόσταση της χώρας στη Μεσόγειο!

Αυτές οι γραφικότητες ταλαιπωρούν την εκπαίδευση εδώ και πολλά χρόνια κάθε φορά που κάποιοι απόφοιτοι θέλουν να πιέσουν για μία οδό επαγγελματικής αποκατάστασης, και η αιτία βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο δημιουργούνται συνεχώς νέα τμήματα με μεγάλους αριθμούς εισακτέων. Αυτό άλλωστε ήταν και το πάγιο αίτημα τόσο των ΟΛΜΕδων όσο και της Αριστεράς, "κάθε παιδί να έχει το πτυχίο του", αδιαφορώντας για το μετέπειτα κοινωνικό κόστος, τόσο από τις απαιτήσεις των αμέτρητων πτυχιούχων, όσο και από την ποιότητα των πτυχιούχων που μπήκαν στο πανεπιστήμιο με αστείους βαθμούς.

Στην περίπτωση των αποφοίτων ιταλικής φιλολογίας, οι οποίοι δεν παραλείπουν να διοργανώνουν happenings κάυσης των πτυχίων τους και να πιέζουν για περισσότερους διορισμούς, βλέπουμε μία σειρά από επιχειρήματα που στο μέλλον θα μπορούσαν να επικαλεστούν και οι απόφοιτοι άλλων αντίστοιχων φιλολογικών σχολών. Το αποτέλεσμα θα είναι να διογκώνεται το σχολικό πρόγραμμα, και την ίδια στιγμή οι μαθητές να μη γνωρίζουν ούτε τα στοιχειώδη Ελληνικά (αλλά την ίδια στιγμή να αποφοιτούν "επιτυχώς" και να αποκτούν στη συνέχεια τη φοιτητική ιδιότητα).

Νεγκάκης εναντίον Λαζαρίδη: Οι λογοκλόποι επιτίθενται

Την 1η Φεβρουαρίου εκδικάζεται εκ νέου η αγωγή που κατέθεσε ο Χρήστος Νεγκάκης εναντίον του Θέμη Λαζαρίδη επειδή ο δεύτερος ανέφερε το προφανές: Τα άρθρα που ο Νεγκάκης παρουσίαζε ως προϊόντα επιστημονικής του εργασίας ήταν στην πραγματικότητα συρραφή κειμένων άλλων συγγραφέων.

Σημειώνεται πως δικηγόρος του Νεγκάκη είναι ο γνωστός και από την υπόθεση της Σοφίας Ιορδανίδου Βασίλειος Σωτηρόπουλος, γνωστός όχι μόνο από τη συμμετοχή του σε διάφορα "παρατηρητήρια" τύπου Ελσίνκι, αλλά και από τις ηλεκτρονικές διενέξεις του στη μπλογκόσφαιρα με θέμα τις σχέσεις των τριών φύλων.

Ο Βασίλειος Σωτηρόπουλος εκτός από δικηγόρος δηλώνει και συγγραφέας επιστημονικών συγγραμμάτων, οπότε η σχέση του με την τριτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει να θεωρείται ως δεδομένη και μάλλον περιπλεγμένη.

Η πρώτη εκδίκαση της υπόθεσης κατέληξε στην απόφαση πως πρέπει να υποβληθεί εκ νέου η αγωγή, καθώς τα ιστολόγια δεν μπορούν να θεωρηθούν Τύπος. Όμως ακόμα και η πρώτη δίκη βοήθησε στην εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων:

Τόσο ο Νεγκάκης όσο και ο Σωτηρόπουλος δεν παρευρέθηκαν στη δίκη. Αυτό αφήνει την εντύπωση πως η δίκη γίνεται περισσότερο για λόγους εκφοβισμού παρά επειδή ο Νεγκάκης και ο δικηγόρος του πιστεύουν πως μπορούν να αποδείξουν την αθωότητά τους.

Κύριο στοιχείο της υπερασπιστικής γραμμής του Νεγκάκη είναι πως η σχετική ΕΔΕ του δημόσιου πανεπιστημίου τον δικαίωσε. Με άλλα λόγια, μία διαδικασία μεταξύ πανεπιστημιακών θεωρείται de facto τεκμήριο αθωότητας, τη στιγμή που όλες οι ενδοπανεπιστημιακές διαδικασίες έχουν καταλήξει να σκανδαλίζουν το δημόσιο βίο.

Η περίφημη αυτή ΕΔΕ αναφέρει πως κάποιος κάλεσε κάποιους που ο ίδιος ο Νεγκάκης πρότεινε, οι οποίοι και κατέθεσαν πως το στέλεχος της εκδοτικής εταιρίας δεν είχε τα προσόντα να κρίνει το έργο μίας επιστημονικής προσωπικότητας όπως ο Νεγκάκης επειδή δεν κατείχε ακαδημαϊκή θέση και διδακτορικό!

Δυστυχώς για το Νεγκάκη, δε χρειάζονται ιδιαίτερες ακαδημαϊκές περγαμηνές για να δει κανείς το αυτονόητο, το οποίο φαίνεται και από τα όσα ανέφερε το GURF. Ότι δηλαδή τα άρθρα του αποτελούν συρραφή κειμένων άλλων συγγραφέων, πρακτική που έχει κτίσει πολλές ακαδημαϊκές καριέρες στην Ελλάδα.

Η δικαστική ταλαιπωρία στην οποία υποβάλλεται ο Θέμης Λαζαρίδης αποτελεί προσπάθεια τρομοκράτησης όσων μιλούν για ένα πραγματικό πανεπιστήμιο που θα αποτελεί κέντρο έρευνας και επιστήμης με βάση τις αρχές του δικαίου και όχι κέντρο λογοκλοπής, νεποτισμού και συνδιαλλαγής.

Εξαίρουμε τον Θέμη Λαζαρίδη για τους πολύχρονους και με προσωπικό κόστος αγώνες του και ευχόμαστε αυτοί να βρουν και άλλους μιμητές.

Η ΠΟΣΔΕΠ για την οικογενειοκρατία

Ενώ το Ελληνικό Πανεπιστήμιο αποτελεί διεθνώς case study νεποτισμού και συνδιαλλαγής, οι κινήσεις του Πανάρετου για την αντιμετώπιση ενός μικρού αριθμού εκ των πλέον κραυγαλέων περιπτώσεων οικογενειοκρατίας προκάλεσαν την οργή της ΠΟΣΔΕΠ:

"«Ο υφυπουργός οφείλει να δώσει στοιχεία και να πάψει να λασπολογεί κατά των πανεπιστημίων. Μπορεί να υπάρχουν καταγγελίες, αυτές όμως δεν στοιχειοθετούν αποδείξεις», τόνισε, μιλώντας χθες στην «Κ», η γραμματέας της ΠΟΣΔΕΠ, Ευγενία Μπουρνόβα."

Θα περίμενε κανείς οι ίδιοι οι πανεπιστημιακοί να επιθυμούν την κάθαρση του διεφθαρμένου χώρου τους. Κι όμως, το συνδικαλιστικό τους όργανο, δια του στόματος της γραφικής ώριμης κόκκινης πασιονάριας, επέλεξε να μιλήσει για απουσία αποδείξεων και λασπολογία κατά του βρωμερού πανεπιστημιακού χώρου. Τι αποδείξεις χρειάζεται άραγε η Μπουρνόβα, τη στιγμή που τα οικογενειακά δέντρα και οι κουμπαριές ταυτίζονται με τη διαδοχή σε πανεπιστημιακές θέσεις; Σε οποιαδήποτε σοβαρό κράτος θα υπήρχαν παραιτήσεις και απόδοση ευθυνών, στην Ελλάδα οι κόκκινοι συνδικαλιστές υπερασπίζονται την ιδιότυπη αριστοκρατία που έχει βρει καταφύγιο στο πανεπιστημιακό άσυλο.

Γιάννης Ανδριανός: Το παιδί για τις φωτοτυπίες που έγινε διδάχτορας

Αν κάποιο κόμμα έβαλε τέρμα στην ταξικότητα της εκπαίδευσης, αυτό ήταν η ΝΔ. Σίγουρα η κρατούσα τάξη είχε από ανέκαθεν τους τρόπους και τα μέσα για να εφοδιάζει τους γόνους και τους αρεστούς με "χαρτιά", τόσο απαραίτητα για μία σοβαρή καριέρα στα κοινά. Ας μην ξεχνάμε ότι και κάποια φιλόδοξη αρχηγός κόμματος κάποτε αναγκάστηκε να φοιτήσει σε ένα γερμανικό ΤΕΙ προκειμένου να έχει ένα χαρτί να δείξει στους ιθαγενείς.

Κάποιοι γόνοι περνούσαν σε ιδρύματα της ημεδαπής, όπου ο κομματικός ιστός φρόντιζε να απλώσει ένα προστατευτικό κουκούλι γύρω από τις τρυφερές σάρκες του μελλοντικού ηγέτη, εφοδιάζοντάς τον φυσικά με τα απαραίτητα ντοκτορά. Πολλοί ΟΝΝΕΔίτες και ΔΑΠίτες διέπρεψαν στην αναζήτηση της γνώσης, εφοδιαζόμενοι με διδακτορικούς τίτλους ενδεικτικούς της πνευματικής τους καλλιέργειας, όπως ο φιλομαθής Βουλγαράκης. Για τους πραγματικά προνομιούχους γόνους όμως υπήρχε η λύση του εξωτερικού, όπου οι χορηγίες και οι διασυνδέσεις φρόντιζαν το παιδί να γυρίσει έτοιμο να αναλάβει τις τύχες των αμνοεριφίων που θα το χρηματοδοτούσαν με τους φόρους τους.

Δεν υπήρχε όμως κάποια πρόνοια και για εκείνους που μπήκαν όψιμα στην αρένα της πολιτικής και κέρδισαν, πάντα με την αξία τους, χρυσοποίκιλτες καρέκλες και φυσικά την αναγνωρισιμότητα. Άλλοτε αυτοί οι δύσμοιροι πολιτευτές ήταν αναγκασμένοι να αναζητούν τίτλους στη Σιβιτανίδειο, όπως ο γνωστός πλέον Αυγενάκης. Όταν όμως εμφανίστηκε το ΕΑΠ, η ΝΔ φρόντισε να αξιοποιήσει τις δυνατότητες αυτού του νέου μέσου για να πατάξει τις ταξικές διακρίσεις εις βάρος των άξιων στελεχών της.

Ξαφνικά, πρόσωπα όπως οι αδελφοί Ρουσόπουλοι και ο Ανδριανός απέκτησαν τη φοιτητική ιδιότητα. Παράλληλα με τις πολιτικές τους ασχολίες, ανέδειξαν τα λαμπρά τους ταλέντα ως μελετηροί φοιτητές, και πέρασαν σε χρόνο ρεκόρ όλα τα μαθήματα, πλησιάζοντας μάλιστα τις επιδόσεις της Νατάσας Καραμανλή.

Είναι γεγονός πως οι απόφοιτοι του ΕΑΠ γίνονται δεκτοί με δυσπιστία από το σύνολο σχεδόν της ακαδημαικής κοινότητας, η οποία άλλωστε βλέπει καχύποπτα ακόμα και την Οξφόρδη. Ειδικά οι απόφοιτοι του τμήματος Ευρωπαϊκού πολιτισμού συναντούν δυσκολία στο να γίνουν αποδεκτοί ακόμα και ως καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτό όμως δεν ισχύει για τον Γιάννη, ο οποίος με μεγάλη ευκολία ολοκλήρωσε μία διδακτορική διατριβή που προς το παρόν δε φαίνεται να έχει δει κανένας, δείχνοντας ίσως το δρόμο στο μετέπειτα κατόρθωμα του Δρούτσα, που δηλώνει αιώνιος διδακτορικός φοιτητής. Στη συνέχεια, ο άλλοτε ταπεινός απόφοιτος Λυκείου είδε την τύχη να του ξαναχαμογελά, καθώς το γαλάζιο "πανεπιστήμιο" που λέγεται Χαροκόπειο εξετίμησε τα προσόντα του και τον έκανε καθηγητή. Ούτε ένα διάλλειμα για να ξεκουραστεί από το πολύ διάβασμα δεν έκανε ο άοκνος Γιάννης...

Το παρακάτω δημοσίευμα της εφημερίδας Έθνος είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό:

"ΠΗΓΕ ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΛΥΚΕΙΟΥ, ΕΦΥΓΕ... ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ

Ρεπορτάζ: Κώστας Νικολαΐδης
(απο ΕΘΝΟΣ της Κυριακής)
Για ορισμένους η απόκτηση διδακτορικού τίτλου είναι...παιχνιδάκι. Ή, τουλάχιστον, αυτό φαίνεται να ισχύει στην περίπτωση του Γιάννη Ανδριανού, «εξ απορρήτων» του Κώστα Καραμανλή την περίοδο διακυβέρνησης της ΝΔ...
Ο νυν βουλευτής Αργολίδας και διευθυντής γραφείου Τύπου του πρώην πρωθυπουργού κατάφερε με χαρακτηριστική ευκολία να ξεκινήσει και να ολοκληρώσει τη διδακτορική διατριβή του στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης, για την οποία φέρεται ότι εργάσθηκε από τα τέλη του 2004 μέχρι τον Ιούνιο του 2008, όταν και ανακηρύχθηκε διδάκτορας.

Ηδη ο κ. Ανδριανός έχει αξιοποιήσει τον ακαδημαϊκό του τίτλο διδάσκοντας «Προστασία Πολιτιστικής Κληρονομιάς», «Ιστορία του Τύπου» και «Ευρωπαϊκό Πολιτισμό» στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Πολιτισμός και Εκπαίδευση» του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου. Επίσης, πληροφορίες τον θέλουν να έχει βάλει πλώρη για παράλληλη πανεπιστημιακή καριέρα και στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.

Αυτό που ξενίζει, ωστόσο, είναι η γρήγορη ανέλιξη του άλλοτε αρθρογράφου της «Απογευματινής» στην πανεπιστημιακή ελίτ. Ως πτυχιούχος Λυκείου, ο Γ. Ανδριανός είχε ήδη διανύσει μια αξιοπρόσεκτη πορεία στο εσωτερικό της ΝΔ με αφετηρία το γραφείο Τύπου του κόμματος κατά την προεδρία του Μ. Εβερτ (1994-1996).

Περνώντας διαδοχικά από τη Γραμματεία Επικοινωνίας της ΝΔ και τη διεύθυνση του γραφείου Τύπου της «γαλάζιας» Κ.Ο., ανέλαβε το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή αμέσως μετά την άνοδό του στην εξουσία τον Μάρτιο του 2004. Λίγο αργότερα, τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, ο πολυσχιδής Γ. Ανδριανός ορκίστηκε ανάμεσα στους πρώτους πτυχιούχους του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου (ως απόφοιτος του τμήματος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού στη Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών), αποδεικνύοντας ότι το φορτωμένο πρόγραμμά του ως κομματικού αξιωματούχου δεν μπόρεσε να σταθεί εμπόδιο στη «δίψα» του για σπουδές. Από εκεί ξεκινάει μια θαυμαστή διαδρομή στην ακαδημαϊκή γνώση, γεμάτη εξόφθαλμες «συμπτώσεις».

Οι συμπτώσεις
Σε χρόνο-ρεκόρ, για την ακρίβεια στις 23/11/2004, η Γενική Συνέλευση του Τμήματος Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Ανάπτυξης (ΔΟΣΑ), με ειδική σύνθεση, αποφάσισε να δεχθεί τον «γαλάζιο» πτυχιούχο του ΕΑΠ ως υποψήφιο διδάκτορα. Αξιοσημείωτο είναι ότι πρόεδρος της Συνέλευσης και του Τμήματος ήταν ένα γνωστό κομματικό στέλεχος της ΝΔ, ο καθηγητής Διονύσιος Χιόνης, ο οποίος μόλις μερικές μέρες μετά διορίστηκε πρόεδρος της Προαστιακός ΑΕ...

Μάλιστα, επτά βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με ερώτησή τους στη Βουλή είχαν καταγγείλει την περίπτωση του κ. Χιόνη, επειδή καταλάμβανε ως αμειβόμενος ταυτόχρονα τρεις ασυμβίβαστες θέσεις (εκτός από πρόεδρος ΔΕΚΟ και καθηγητής πανεπιστημίου ήταν και αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Επενδύσεων, ενός ΝΠΙΔ που λειτουργούσε υπό την εποπτεία του υπουργείου Οικονομικών...).

Αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2006, ο καθηγητής τοποθετήθηκε στη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου του ΟΣΕ, την οποία εγκατέλειψε τον Ιούνιο του 2007, οπότε και υπέβαλε την παραίτησή του μαζί με τον τότε πρόεδρο του Οργανισμού Ν. Μπαλτά.

Αμφότεροι επικαλέστηκαν τυπικούς λόγους, ωστόσο το ρεπορτάζ της περιόδου έκανε λόγο για σύγκρουση με τον υπουργό Μεταφορών Μιχ. Λιάπη, επειδή αρνήθηκαν να ανατρέψουν τις προδιαγραφές διαγωνισμού προμήθειας αυτοκινηταμαξών για τον οποίο είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον και η Siemens.

ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ
Τα κριτήρια αποδοχής του και η διατριβή

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και το σκεπτικό της γενικής συνέλευσης του ΔΟΣΑ για την αποδοχή του Γ. Ανδριανού ως υποψήφιου διδάκτορος. Ο πτυχιούχος του Ανοικτού Πανεπιστημίου -για την ποιότητα σπουδών του οποίου είχε διατυπώσει τις επιφυλάξεις της η ακαδημαϊκή κοινότητα, με αποτέλεσμα να απορρίπτονται σωρηδόν οι αιτήσεις των αποφοίτων του για μεταπτυχιακό- εμφανίστηκε να διαθέτει προσόντα που δεν είχαν καμία σχέση με την επιστημονική του κατάρτιση.

Ετσι, μεταξύ των κριτηρίων που επηρέασαν θετικά τη γνωμοδότηση, αναφέρονταν η εμπειρία, η προϋπηρεσία και η... αναγνωρισιμότητα! Να σημειωθεί ότι στο συγκεκριμένο τμήμα του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου -όπως και σε άλλα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας- είχαν εκφραστεί τότε σοβαρές αντιρρήσεις για τους πτυχιούχους του ΕΑΠ, που σημαίνει ότι οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές για την άμεση αποδοχή τους ως υποψήφιων διδακτόρων.

Στα αξιοπερίεργα συγκαταλέγεται επίσης και το θέμα της διατριβής του Γ. Ανδριανού, το οποίο αφορούσε τις «επιπτώσεις των πολιτισμικών και κοινωνικών ιδιαιτεροτήτων στην οικονομική ανάπτυξη των Δυτικών Βαλκανίων». Ωστόσο, τα μαθήματα που είχε παρακολουθήσει στο ΕΑΠ ο υποψήφιος διδάκτωρ σχετίζονταν αποκλειστικά με την Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, χωρίς να έχουν συνάφεια με την Οικονομία, που είναι το βασικό αντικείμενο του ΔΟΣΑ.

Εύλογες απορίες προκαλεί το γεγονός ότι ένας πολυάσχολος διευθυντής πρωθυπουργικού γραφείου Τύπου κατόρθωσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας διδακτορικής διατριβής, η οποία προϋποθέτει ατελείωτες ώρες μελέτης, επαφή με τους καθηγητές και κατάθεση ενδιάμεσων εργασιών. Βεβαίως, ο Γ. Ανδριανός δεν είναι ο πρώτος στενός συνεργάτης του Κ. Καραμανλή που έκανε τα αδύνατα να μοιάζουν δυνατά...

Τυχερός και... αμελής
Πρόλαβε στο τσακ να μπει, ξέχασε να δηλώσει τη διατριβή

Στην προσπάθεια επίτευξης των στόχων του, ο Γ. Ανδριανός στάθηκε και τυχερός. Τον επόμενο χρόνο (2005) από την κατάθεση της αίτησής του για το διδακτορικό, με τη δημιουργία και των μεταπτυχιακών τμημάτων, τα κριτήρια άλλαξαν.

Ετσι, προϋπόθεση πλέον για τους υποψήφιους διδάκτορες είναι να έχουν αποφοιτήσει από μεταπτυχιακό τμήμα διετούς φοίτησης. Επίσης, όσοι από τους επιλεγέντες δεν έχουν τις αναγκαίες γνώσεις γύρω π.χ. από την οικονομία, υποχρεούνται να παρακολουθήσουν μαθήματα οικονομετρίας, στατιστικής και μαθηματικών στο προπτυχιακό τμήμα.

Ακόμα ένα ζήτημα, σχετικό με την πανεπιστημιακή καριέρα του Γ. Ανδριανού, έχει να κάνει με την κατάθεση της διδακτορικής διατριβής του στο Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ). Ο νόμος προβλέπει ανώτατο χρονικό περιθώριο 1,5 χρόνου στους νέους διδάκτορες για να καταθέσουν τις διατριβές τους στο Εθνικό Αρχείο Διδακτορικών Διατριβών του ΕΚΤ.

Ομως για τον Γ. Ανδριανό, αν και έχουν περάσει 2,5 χρόνια από την αναγόρευσή του ως διδάκτορος, δεν έχει ακόμη κατατεθεί η διατριβή του, ούτε έχει δημοσιοποιηθεί στο Διαδίκτυο, κάτι που επισήμαναν στο «Εθνος της Κυριακής» τόσο η Πρυτανεία του Δημοκριτείου όσο και το ΕΚΤ. Αυτή η μικρή «λεπτομέρεια», ωστόσο, δεν τον εμπόδισε να διδάξει στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο.

Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑΣ
Προκάλεσε αντιδράσεις με τις «απόλυτες» απόψεις του

Και αν η διαδικασία ανακήρυξης του Γ. Ανδριανού σε διδάκτορα κρύβει ανεξερεύνητες πτυχές, η παρουσία του στα αμφιθέατρα ως καθηγητή προκάλεσε ακόμα και την ειρωνική αντίδραση των φοιτητών του. Για του λόγου το αληθές, στο μπλογκ «mirikastiko» από τον Μάρτιο του 2009 παραμένει αναρτημένο δηκτικό σχόλιο μεταπτυχιακής φοιτήτριας, η οποία, αφού καταγγέλλει ότι αναγκάστηκε να βάλει μέσο (!) για να γίνει δεκτή, περιγράφει την εμπειρία της από το μάθημα του Πολιτισμού με τον Γ. Ανδριανό.

Εντύπωση προκαλεί η αναφορά της σε μια διάλεξη για τον φιλελευθερισμό και τον μαρξισμό, όπου ο καθηγητής διατύπωσε τις ενδιαφέρουσες απόψεις του: «Χάρη στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία που είναι το καλύτερο πολίτευμα έχουμε ελευθερία» είπε και συνέχισε: «Ο κομμουνισμός κατέρρευσε. Αν δεν είχαμε φιλελευθερισμό θα ήμασταν ζούγκλα!».

Μάλιστα, όταν κάποιος ανέφερε την Κούβα, ο καθηγητής αντέδρασε λέγοντας ότι «μιλάμε επιστημονικά, όχι πολιτικά»...

Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ
Πτυχιούχος και στη... δημιουργία περιουσίας

Με την ίδια ευκολία που... έπαιρνε τα γράμματα, φαίνεται να έφτιαξε και την περιουσία του, η δημοσιοποίηση της οποίας τον περασμένο Σεπτέμβριο, μέσω του «πόθεν έσχες» των βουλευτών, προκάλεσε αίσθηση.

Αν και προερχόμενος από μια φτωχή αγροτική οικογένεια της Νέας Επιδαύρου, ο Γ. Ανδριανός εμφανίζεται ως κάτοχος τεράστιας περιουσίας, αποτελούμενης από 58 ακίνητα και 166 στρέμματα εκτάσεων, από τα οποία κληρονόμησε 53,4 στρέμματα, 37,5 στρέμματα ανήκουν στη σύζυγό του και 75,3 στρέμματα αγόρασε ο ίδιος. Ολες οι εκτάσεις βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή της γενέτειράς του, ενώ κάποια κομμάτια, ειδικά τα παραθαλάσσια, θεωρούνται «φιλέτα».

Είχε και παράπονα. Τα περισσότερα περιουσιακά στοιχεία είχαν δικαιολογηθεί ως κληρονομιές και γονικές παροχές, ωστόσο οι συντοπίτες του έδειξαν να μη γνωρίζουν την ύπαρξή τους. «Ισως κέρδισε το λαχείο και μας το έκρυβε» είχαν δηλώσει τότε στο «Εθνος της Κυριακής» κάτοικοι της Επιδαύρου, παλιοί γνώριμοι της οικογένειας Ανδριανού. Μάλιστα, όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά, ο ίδιος συνήθιζε να παραπονιέται κατά τις επισκέψεις του στο χωριό ότι βρισκόταν σε «δύσκολη οικονομική κατάσταση, αφού δεν έβγαιναν τα έξοδα». Φαίνεται ότι, και σε αυτήν την περίπτωση, βρήκε λύση προς όφελός του..."

Κατά τραγική ειρωνία της τύχης, ο ακαδημαϊκός πλέον Ανδριανός έπεσε θύμα κριτικής από κομμουνίστρια φοιτήτρια, η οποία με νεανική αφέλεια απέτυχε να παρατηρήσει ότι ο Γιάννης κατάφερε να υλοποιήσει το όνειρο κάθε πτυχιούχου Λυκείου: Να υπερβεί τα εμπόδια της ταξικής κοινωνίας και όχι μόνο να γίνει διδάκτωρ, αλλά και πανεπιστημιακός...

Οι ΤΕ/ΔΕ στο σχολείο: Το μεγάλο κόλπο

Η ΕΕΤΕΚ (Επιστημονική Ένωση Τεχνολογικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης) δεν παύει ποτέ να υπενθυμίζει το σημαντικό ρόλο που υποτίθεται πως παίζουν οι ΤΕ και ΔΕ "εκπαιδευτικοί" στην εκπαίδευση και πόσο απαραίτητοι είναι για τη λειτουργία του σχολείου.

Φυσικά η ΕΕΤΕΚ παραλείπει να υπενθυμίσει επίσης ποιοί είναι οι ΤΕ και ΔΕ, αν οι περισσότεροι από αυτούς είναι παιδιά και ανίψια μονίμων εκπαιδευτικών, συνδικαλιστών και ενίοτε και πολιτικών, και φυσικά που βρίσκονται σήμερα οι ΤΕ και ΔΕ. Γιατί από ότι φαίνεται στην πραγματικότητα βρίσκονται οπουδήποτε εκτός από το σχολείο που υποτίθεται πως θέλουν να υπηρετήσουν.

Όμως αυτές οι λεπτομέρειες δεν εμποδίζουν την ΕΕΤΕΚ να απαιτεί συνέχεια προκειμένουν να εξασφαλίσει περισσότερα προνόμια για τα μέλη της.

Εκείνο που επίσης παραλείπει να μας πει η ΕΕΤΕΚ είναι ότι οι ΤΕ και ΔΕ που διορίζονται στην εκπαίδευση κατά τα τελευταία χρόνια πηγαίνουν συστηματικά σε θέσεις γραφείου. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους παρακάτω ΤΕ/ΔΕ που έχουν πάρει φέτος απόσπαση σε διάφορα ΙΕΚ:


Γορδέλης Αναστάσιος ΤΕ01.02 ΙΕΚ Περιστερίου

Δεδούσης Δημήτριος ΔΕ01.04 ΙΕΚ Μεταμόρφωσης

Δερβένη Παρασκευή ΤΕ01.08 ΙΕΚ Πειραιά

Κωνσταντόπουλος Χρήστος ΔΕ01.01 ΙΕΚ Αγρινίου

Μάργαρης Πέτρος ΤΕ01.04 ΙΕΚ Πύργου

Νησιώτης Χρήστος ΤΕ01.03 ΙΕΚ Μεταμόρφωσης

Παυλίδης Χρήστος ΤΕ01.13 ΙΕΚ Ηλιούπολης


Φυσικά σε αυτές τις θέσεις δεν πήγαν δια της βίας, αλλά επειδή το επεδίωξαν οι ίδιοι με επιμονή και μανία. Και δεν είναι οι μόνοι, καθώς και οι υπόλοιποι ΤΕ/ΔΕ που διορίστηκαν τα τελευταία χρόνια έχουν καταλήξει σε αντίστοιχες θέσεις σε διάφορα γραφεία, καθώς οι ίδιοι αποφεύγουν να τοποθετηθούν σε τάξεις για να μη φανεί η γύμνια τους.

Το τραγικό είναι ότι όλοι αυτοί φιλοδοξούν να αποκτήσουν ανώτερες διοικητικές θέσεις στο μέλλον, προβάλλοντας τη θητεία τους αυτή ως "διοικητική εμπειρία", και ήδη υπάρχουν απαιτήσεις εκ μέρους τους ώστε να μπορούν να γίνονται διευθυντές.

Το ερώτημα είναι γιατί το Υπουργείο Παιδείας συνεχίζει να τους διορίζει, και δεν στέλνει τους ήδη υπάρχοντες σε θέσεις ανάλογες των "προσόντων" τους, πχ σε δήμους.

Το άσυλο και το δημόσιο πανεπιστήμιο

Το υποτιθέμενο "πανεπιστημιακό άσυλο" αποτελεί παγκόσμια Ελληνική πρωτοτυπία. Σε καμία χώρα του πολιτισμένου κόσμου τα πανεπιστήμια δεν αποτελούν χώρο ελεύθερης παραβατικότητας. Το που έχει οδηγήσει αυτή η Ελληνική πατέντα μπορεί να το διαπιστώσει κανείς επισκεπτόμενος οποιοδήποτε πανεπιστημιακό χώρο. Και φυσικά οι νυκτερινές δραστηριότητες φοιτητών και "φοιτητών" στους πανεπιστημιακούς χώρους δεν αποτελούν καινούριο φαινόμενο, αλλά η είδηση εξακολουθεί να είναι ενδιαφέρουσα:

"Τέσσερις νεαροί συνελήφθησαν τα ξημερώματα της Κυριακής έξω από την Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, επειδή στην κατοχή τους βρέθηκαν δύο πιστόλια ρέπλικα, δύο μαχαίρια, κουκούλες, γάντια και πετρώματα επιστημονικού ενδιαφέροντος. Όπως έγινε γνωστό από την αστυνομία, οι νεαροί είναι φοιτητές και συνελήφθησαν έπειτα από τηλεφώνημα του φύλακα της Πανεπιστημιούπολης, ο οποίος τους είδε να βγαίνουν από το χώρο. Αρχικά έγινε γνωστό ότι τα πετρώματα είχαν κλαπεί από το εργαστήριο γεωλογίας, ωστόσο, σύμφωνα με την κατάθεση υπεύθυνου του τμήματος, δεν υπάρχουν ίχνη διάρρηξης στο εργαστήριο και τα πετρώματα δεν ανήκουν σε αυτό. Για το λόγο αυτό οι νεαροί οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα μόνο για την κατοχή των οπλών."

Οποιοδήποτε σοβαρό πανεπιστημιακό ίδρυμα θα φρόντιζε ώστε τέτοιου είδους "φοιτητές" να έχουν και ακαδημαικές κυρώσεις. Κάτι τέτοιο όμως θα ήταν αντίθετο στο όραμα του "δημοκρατικού πανεπιστημίου" που καθιέρωσαν οι πολιτικές παρατάξεις...

Απόφοιτοι Ευρωπαϊκού Πολιτισμού

Με ανακοίνωσή τους, οι απόφοιτοι του τμήματος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού διαμαρτύρονται για την αντιμετώπισή τους:

"Το ΠΔ 66/2009 (Ιούνιος 2009) κατοχύρωσε τα επαγγελματικά δικαιώματα για μια σειρά πτυχιούχων μεταξύ των οποίων και εμείς, δηλαδή οι πτυχιούχοι του προγράμματος σπουδών «Ευρωπαϊκός Πολιτισμός» της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, δίνοντάς μας τη δυνατότητα διδασκαλίας στην β?θμια εκπαίδευση. Στο ίδιο ΠΔ κατοχυρώθηκαν και τα δικαιώματα της Σχολής «Ισπανικής Γλώσσας και Πολιτισμού» του ΕΑΠ, όπου και με την αριθμ. πρωτ. 43140 α / Δ2 / 17-8-2009 Κοινή Υπουργική Απόφαση που δημοσιεύτηκε στο αριθμ. ΦΕΚ 1802 τ. Β? στις 31-8-2009, συστήθηκε κλάδος εκπαιδευτικού προσωπικού της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ΠΕ40 Ισπανικής Γλώσσας.
Παρόλα αυτά, για το Πρόγραμμα Σπουδών «Ευρωπαϊκός Πολιτισμός» δεν έχει συσταθεί ακόμα κλάδος εκπαιδευτικού προσωπικού. Αντίθετα, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, απαξιώνοντας το Πτυχίο του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, θεωρεί ότι μετά από 50 γραπτές επιστημονικές εργασίες και 12 θεματικές ενότητες, οι οποίες αντιστοιχούν σε 3 εξαμηνιαία μαθήματα η καθεμία, υπολειπόμεθα «στην εξειδικευμένη επιστημονική γνώση για την κάθε θεματική ενότητα ξεχωριστά, ως αυτόνομη επιστήμη»."

Το ζήτημα είναι πολύπλευρο και καταδεικνύει τις στρεβλώσεις τόσο της Ελληνικής εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων. Το Ελληνικό κράτος δημιουργεί συνεχώς πανεπιστημιακά τμήματα, των οποίων οι απόφοιτοι μπορούν να βρουν επαγγελματική αποκατάσταση μόνο στη δευτεροβάθμια (και ενίοτε και πρωτοβάθμια) εκπαίδευση. Στη συνέχεια, το Ελληνικό κράτος αναγνωρίζει επαγγελματικά δικαιώματα σε κάποιους πτυχιούχους, αλλά όχι σε άλλους, μέσω μηχανισμών που χάνονται μέσα στο ομιχλώδες τοπίο κάποιας ακαθόριστης γραφειοκρατίας. Επιπλέον, σε κάποιες περιπτώσεις όπως η συγκεκριμένη το κράτος αναγνωρίζει επαγγελματικά δικαιώματα, αλλά στη συνέχεια τα αφαιρεί. Και ως επιστέγασμα όλων αυτών, οι μανδαρίνοι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου αποφαίνονται για την εγκυρότητα ή μη κάποιων πτυχίων, ζητώντας "εξειδικευμένη επιστημονική γνώση" για ένα σχολείο το οποίο έχει απαξιωθεί χάρη στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο προκειμένου να εξασφαλιστεί πως θα περάσει ακόμα και ο χειρότερος μαθητής. Ποιά εξειδικευμένη γνώση λοιπόν απαιτείται στη σχολική πραγματικότητα που έχει πλέον δημιουργηθεί;

Βέβαια, το πιθανότερο είναι αυτή η αντιμετώπιση να οφείλεται σε συντεχνιακά συμφέροντα ήδη υπαρχόντων καθηγητικών ομάδων.

Για ποιό λόγο άραγε το Ελληνικό κράτος δημιούργησε τελικά αυτό το τμήμα, και άλλα τμήματα σαν αυτό; Απλώς για να χορηγεί πτυχία που δεν έχουν κανένα ουσιαστικό αντίκρυσμα;

Και ενώ κάποιοι απόφοιτοι του συγκεκριμένου τμήματος αγωνιούν για το επαγγελματικό τους μέλλον, και ενώ πολλοί απόφοιτοι του ΕΑΠ θεωρούνται παρείσακτοι και υποδεέστεροι από τα υπόλοιπα τμήματα, κάποιοι άλλοι απόφοιτοι του τμήματος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού δε δείχνουν να αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην επαγγελματική τους ανέλιξη. Αντίθετα, όλες οι πόρτες ανοίγονται μυστηριωδώς διάπλατα μπροστά στην πνευματική τους ακτινοβολία, που έλαμψε αιφνιδίως μαζί με την πολιτική τους καριέρα. Στο θέμα θα αναφερθούμε σε λίγες ημέρες.

Το εξώδικο των νεοδιόριστων προς το Υπουργείο Παιδείας

Με εξώδικό του προς διάφορες κατευθύνσεις, ένα γκρουπούσκουλο με τον τίτλο "Συντονιστικό όργανο νεοδιόριστων εκπαιδευτικών ΠΕ και ΔΕ" απαιτεί την ανάκληση του μέτρου που επιβάλλει την υποχρεωτική παραμονή του νεοδιόριστου στον τόπο διορισμού του για τρία χρόνια. Τα επιχειρήματα που προβάλλονται είναι αρκετά, και όλα έχουν καθαρά συνδικαλιστικό χαρακτήρα.

Αρκετά πράγματα κάνουν εντύπωση σε αυτή την κίνηση. Το πρώτο είναι πως αρκετοί "νεοδιόριστοι" είχαν συγκεντρώσει ήδη πολλά μόρια από προηγούμενη προϋπηρεσία, οπότε και νόμιζαν ότι πολύ γρήγορα θα τα εκμεταλευτούν. Όπως επίσης πολλοί ήλπιζαν ότι θα μπορέσουν να πάρουν αμέσως απόσπαση δίπλα στο σπίτι τους, όπως και γινόταν τα προηγούμενα χρόνια.

Παρόμοιες διατάξεις υποτίθεται πως ίσχυαν και παλαιότερα, όμως είχαν καταστρατηγηθεί κατά κόρον από όλους εκείνους που διέθεταν τα κατάλληλα μέσα. Η μόνη πραγματική αδικία που υπάρχει για τους τωρινούς νεοδιόριστους είναι ότι θα είναι πιο δύσκολο να βρουν μέσο προκειμένου να βρεθούν τον ίδιο χρόνο δίπλα στο σπίτι τους.

Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνιούνται οι ευθύνες των έως τώρα υπευθύνων για την κατάσταση αυτή, που φρόντιζαν ώστε πλήθος κηφήνων να λαμβάνει μόρια παραμεθορίων ή άλλων μοριακά προνομιούχων περιοχών, ενώ ένας μικρός αριθμός μη έχοντων μέσο παρέμεναν εκεί και υπέμεναν την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί. Όταν λοιπόν για δεκαετίες κάποιοι άφηναν να λειτουργεί έναν τέτοιο σύστημα, δεν είναι να απορεί κανείς που οι τωρινοί νεοδιόριστοι απαιτούν να ισχύσει για άλλη μία φουρνιά νεοδιόριστων, ώστε όλοι εκείνοι που έχουν μέσο να ευνοηθούν και όσοι δεν έχουν να εκπληρώνουν την κοινωνική πολιτική της κάθε κυβέρνησης για παροχή εκπαίδευσης και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές.

Ανάμεσα στους διαμαρτυρόμενους βλέπουμε να υπάρχουν και ΔΕ, δηλαδή απόφοιτοι λυκείου που με τους γνωστούς τρόπους κατάφεραν να γίνουν "εκπαιδευτικοί". Με δεδομένο τον μικρό αριθμό τους, υποτίθεται ότι διορίστηκαν σε περιοχές που υπήρχαν πραγματικά κενά στην ειδικότητά τους (που και μόνο η έννοια της ειδικότητας για ΔΕ είναι αστεία). Πως λοιπόν σπεύδουν να απαιτήσουν άμεση μετάθεση με το που διορίστηκαν; Μήπως γιατί αποτελούν μία ειδική κατηγορία με ιδιαίτερες σχέσεις με "υψηλά ιστάμενους" στην εκπαίδευση και στην πολιτική;

Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και τοπική οικονομία

Ενώ στο ευρύ κοινό προβάλλονται ως λόγοι υπάρξεως συγκεκριμένων τμημάτων η δήθεν στήριξη της ευρυμάθειας και η διεύρυνση των επιστημονικών οριζόντων, όταν κινδυνεύει η οικονομία της γκαρσονιέρας και της πιτσαρίας οι βουλευτές δε διστάζουν να υπερασπιστούν τα τοπικιστικά συμφέροντα.

Διαβάζουμε λοιπόν για την ανησυχία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για το μέλλον του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (οι υπογραμμίσεις δικές μας):

"Την αντίθεσή τους στην κατάργηση τμημάτων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, που όπως τονίζουν «με αγώνες και προσπάθεια ετών δημιουργήθηκαν και συμβάλουν στην σταθερότητα της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της περιοχής», εκφράζουν έξι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με ερώτηση προς την υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου.

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κάνουν λόγο «για ιδιαίτερη στοχοποίηση του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, με ιδέες και προτάσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για συγχωνεύσεις και «καταργήσεις» Τμημάτων και Πανεπιστημίων ανά την Επικράτεια».

Τονίζουν παράλληλα, ότι «τα δημοσιεύματα έχουν προκαλέσει αναστάτωση και ανησυχία στους νομούς της περιοχής καθώς εκφράζονται ως απόρροια της γενικότερης ανησυχίας για τον εξορθολογισμό του χάρτη των ΑΕΙ εν όψει της οικονομικής κρίσης ενώ επηρεάζουν και την ίδια λειτουργία του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου».

Την ερώτηση υπογράφουν οι βουλευτές: Οδυσσέας Κωνσταντόπουλος (Αρκαδίας), Αικατερίνη Φαρμάκη, Άγγελος Μανωλάκης (Κορινθίας), Νάντια Γιαννακοπούλου, Οδυσσέας Βουδούρης (Μεσσηνίας) και ο Λεωνίδας Γρηγοράκος (Λακωνίας)."

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι την ερώτηση υπογράφουν και βουλευτές που κληρονόμησαν τη βουλευτική έδρα και επιπλέον απασχόλησαν κατά καιρούς το δημόσιο αίσθημα με τους προνομιακούς διορισμούς τους πχ στην ΑΤΕ.

Ενδεικτική της ωφελιμιστικής νοοτροπίας πίσω από το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου ήταν και η συνάντηση των βουλευτών με την πρυτανική αρχή του επαρχιακού υποκαταστήματος:

"Ουσιαστικά από την συνάντηση συμφώνησαν όλοι στην αναγκαιότητα να διατηρηθούν σε λειτουργία όλα τα τμήματα και οι σχολές του ιδρύματος που λειτουργούν σήμερα σε όλες τις πρωτεύουσες των νομών της Περιφέρειας Πελοποννήσου.

Επίσης, αποφάσισαν να ενημερώσουν επί του θέματος τους Πελοποννήσιους υπουργούς και υφυπουργούς και εν συνεχεία θα επιδιωχθεί συνάντηση με την υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου."

Βλέπουμε πολλές φορές να προβάλλεται κατά της λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων η έλλειψη υποδομών. Ποιές είναι άραγε οι υποδομές τέτοιων επαρχιακών "πανεπιστημίων", τα οποία βλέπουμε πολλές φορές να στεγάζονται ακόμα και σε παλαιά σχολικά κτίρια; Η κινητοποίηση των τοπικών πολιτευτών και παραγόντων, οι οποίοι δε δείχνουν ιδιαίτερο ζήλο για άλλα θέματα, δείχνει τη μικροπολιτική νοοτροπία πίσω από τη δημιουργία όλο και περισσότερων τμημάτων, πολλές φορές με αστείο αντικείμενο.

Τα ολοήμερα σχολεία

Έχουμε αναφερθεί και άλλες φορές στο πόσο λανθασμένη είναι η θέσπιση ολοήμερων σχολείων, από τη στιγμή που οι υπάρχουσες υποδομές είναι το λιγότερο ανεπαρκείς, αν όχι τραγικές.

Φαίνεται όμως ότι αυτά είναι ψιλά γράμματα για τις ορδές των "εκπαιδευτικών" που βλέπουν τα ολοήμερα σχολεία αποκλειστικά ως τρόπο διορισμού περισσότερων εκπαιδευτικών, οπότε και αποτελούν από τα πρώτα αιτήματα των κάθε λογής συνδικαλιστών.

Δραματικές ευθύνες για το θέμα φέρουν και οι ίδιοι οι γονείς, οι οποίοι επιζητούν έναν ανέξοδο τρόπο να απαλλαχθούν από τα παιδιά τους, αδιαφορώντας για τις πραγματικές συνθήκες στις οποίες αυτά μεγαλώνουν.

Το παρακάτω κείμενο δίνει μία σύγκριση της εφαρμογής του ολοήμερου σχολείου σε άλλες χώρες και στην Ελλάδα και θέτει έναν προβληματισμό που δείχνει να μην έχει απασχολήσει όσο θα έπρεπε την Ελληνική κοινωνία:

" Μια απορία για το Νέο ολοήμερο σχολείο: Από τη θέση του γονιού!

Το σχολείο του γιου μου στεγάζεται σε ένα κτίριο του 1930 στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και επιλέχθηκε να είναι ένα από τα 800 νέα πιλοτικά σχολεία. Δεν θα αναφερθώ στις παιδαγωγικές διαστάσεις της «καινοτομίας».

Σαν μητέρα όμως που προσπαθώ να εξασφαλίσω τις καλύτερες δυνατές συνθήκες διαβίωσης για το παιδί μου έχω μια απορία που δεν μπορώ να απαντήσω όσο και να προσπαθώ.

Συγκεκριμένα:

Ισχυρίζεται το υπουργείο ότι: «Το Ολοήμερο Σχολείο εφαρμόζεται στις χώρες του εξωτερικού εδώ και δεκαετίες, είναι ένας θεσμός που αποτελεί πλέον μια βασική κοινωνική ανάγκη και φιλοδοξεί να απαντήσει στις νέες απαιτήσεις.»

Πραγματικά από προσωπική εμπειρία σε ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Αγγλία, Σουηδία) γνωρίζω ότι εκεί το ωρολόγιο πρόγραμμα τελειώνει 16.00 – 17.00. Σε μερικές μάλιστα το ωράριο αυτό είναι υποχρεωτικό για όλα τα παιδιά. Αυτό που δεν μας λέει το ΥΠΔΒΜΘ είναι σε ποιες υποδομές λειτουργούν αυτά τα σχολεία.

Από όσα έχω δει προσωπικά σε μικρές επαρχιακές πόλεις αυτών των χωρών (φαντάζομαι και αλλού θα συμβαίνει, αλλά περιορίζομαι μόνο στην προσωπική μου αντίληψη) στα σχολεία υπάρχουν υποδομές για την ανθρώπινη διαμονή των μαθητών/τριών. Πρόσφατο παράδειγμα που έχω από μια εκπαιδευτική επίσκεψη τον περασμένο Μάρτιο στην Cordes sur Ciel, μια μικρή πόλη της Γαλλίας κάπου στα Πυρηναία, τα παιδιά του τοπικού Γυμνασίου είχαν ένα πλήρες γεύμα τριών πιάτων, το οποίο κόστιζε 3 ευρώ και στην περίπτωση που το οικογενειακό εισόδημα είναι χαμηλό το κόστος αναλαμβάνει η πολιτεία. Στο ίδιο σχολείο είχαν επίσης βιβλιοθήκη πλήρως εξοπλισμένη για τη μελέτη των παιδιών και συνδρομές σε περιοδικά εκπαιδευτικά και ψυχαγωγικά, κλειστό γυμναστήριο, αίθουσα υπολογιστών, αίθουσα χαλάρωσης για τους μαθητές/τριες και εκπαιδευτικό κήπο.

Δεδομένου ότι:

- η «καινοτομία» αυτή δεν θα επιφέρει καμιά δαπάνη για τον κρατικό προϋπολογισμό, σύμφωνα με την σχετική Υπουργική απόφαση

- το σχολείο του γιου μου στεγάζεται σε ένα εξαιρετικό από πλευράς αρχιτεκτονικής κτίριο, αλλά σχεδιασμένο για το σχολείο του 1930 και δεν διαθέτει τις υποδομές που έχουν «οι χώρες του εξωτερικού» στις οποίες αναφέρεται το Υπουργείο

υποθέτω σωστά ότι το παιδί μου θα περνάει την ημέρα του (7.15 μέχρι τις 17.00) στους τέσσερις τοίχους της ίδιας τάξης;

Γιατί σκέφτομαι συνέχεια ότι ακόμα και στις φυλακές (από όσο έχω ακουστά) οι κρατούμενοι εκτός από το κελί τους έχουν χώρους για διάφορες δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της ημέρας;

Πώς θα γίνει το σχολείο του μέλλοντος με τις υποδομές του «απώτερου παρελθόντος»;

Νιώθω πάρα πολύ άσχημα σαν μητέρα γιατί δεν μπορώ να προσφέρω στο γιό μου αυτά που σε «χώρες του εξωτερικού» είναι αυτονόητα. Και δυστυχώς το ολοήμερο δεν είναι το μόνο…

Κατερίνα Μπαζίγου

Εκπαιδευτικός"

Σιβιτανίδειος: Εξυπηρετούμε και βουλευτές

Μια και ο Αυγενάκης κατάφερε να στραφούν επάνω του οι προβολείς της δημοσιότητας, μας δίνει το έναυσμα να ασχοληθούμε με το εύρος των εξυπηρετήσεων που προσφέρει η Σιβιτανίδειος.

Ο βουλευτής Ηρακλείου Ελευθέριος Αυγενάκης ήρθε από τις Καμάρες για να κάνει σπουδές μηχανικού στο ΤΕΙ Αθηνών, και θεώρησε καλό να συμπληρώσει τις σπουδές του στη Σιβιτανίδειο ως δομικός επιστήμων. Τελείως ανίκανος ακόμα και για τις σπουδές πολυτελείας που έκαναν πολλοί συνάδελφοί του δαπίτες, απόφοιτοι ΤΕΙ και ΚΑΤΕΕ, αναγκάστηκε να συμπληρώσει το βιογραφικό του και να παρατείνει την ανέμελη μαθητική ζωή σπουδάζοντας χτίστης. Φυσικά, παράλληλα φρόντιζε και για την προώθηση της πολιτικής του καριέρας στην ΟΝΝΕΔ και τη ΔΑΠ.

Αντίθετα, ο Συμεών Κεδίκογλου κατάφερε ως γνήσιος γόνος να κάνει υποτίθεται λαμπρές σπουδές σε Αθήνα και Λονδίνο και παράλληλα με την πολιτική να ασχολείται με την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής, κάτι που ως γνωστόν αποτελεί το χόμπυ πολλών πολιτικών. Είναι γνωστό άλλωστε πως όταν οι πολιτικοί βρίσκονται στα πράγματα, ανοίγει ξαφνικά η όρεξή τους για γνώση και έρευνα.

Παρά το ότι ο νεαρός Κεδίκογλου δεν έμεινε χωρίς δουλειά (ήταν άλλωστε και πρωτοπαλίκαρο της ΠΑΣΠ), φαίνεται ότι δε γινόταν να μην προσφέρει τις διδακτικές του υπηρεσίες και στην πάντα φιλόξενη προς τους γόνους Σιβιτανίδειο.

Και φυσικά δεν είναι οι μόνοι που βρήκαν θαλπωρή στη ζεστή φωλιά της Σιβιτανιδείου, είτε ως μαθητές είτε ως διδάσκοντες. Στη λίστα περιλαμβάνονται και αμέτρητοι γόνοι πολλών μικρών και μεγάλων παραγόντων της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Αλλά θα ασχοληθούμε με το θέμα αυτό ξανά στο μέλλον...

Ακόμα ατιμώρητο το φαγοπότι στον ΟΕΕΚ

Διαβάζουμε σε άρθρο της Καθημερινής στις 28-11-2010:

"24 κατηγορούνται για απάτη στον ΟΕΕΚ
Εικονικές αμοιβές εκατ. ευρώ σε «εκπαιδευτές» του Οργανισμού,
κυρίως την πενταετία 1997-2002

Του Τασου Tελλογλου

Κατηγορίες εναντίον 24 ατόμων με την κατηγορία της απάτης απήγγειλε ο ανακριτής κ. Νίκος Ζαγοριανός για την υπόθεση των αποζημιώσεων σε «εκπαιδευτές» του Οργανισμού Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΟΕΕΚ). Οπως είχε αποκαλύψει η «Κ» στις 18 Απριλίου, μεταξύ των «ευεργετηθέντων», από το σύστημα αποζημιώσεων, «εκπαιδευτών» του ΟΕΕΚ περιλαμβάνονταν συγγενείς και συνεργάτες πρώην κυβερνητικών στελεχών αλλά και παραγόντων του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ» από τις Βρυξέλλες, ο φάκελος με στοιχεία από τα δύο πορίσματα της έρευνας, που είχε διενεργηθεί από τους επιθεωρητές του υπουργείου Οικονομικών κ. Γ. Μπούτο και Π. Κουτελάκη το 2003 και το 2006, διαβιβάσθηκε στην υπηρεσία για την πάταξη της ενδοκοινοτικής απάτης (OLAF), καθώς ένα μέρος των δαπανών καταβλήθηκε από τις λεγόμενες επιλέξιμες δαπάνες του Β΄ ΚΠΣ.

Οι έλεγχοι αφορούσαν:

- Το διάστημα 1997-2002 και τον τρόπο διαχείρισης εθνικών και ευρωπαϊκών πόρων τα τελευταία 15 χρόνια.

- Τις προκηρύξεις πολλών διαγωνισμών αλλά και αποφάσεις ανάθεσης, όπου δεν γίνεται λόγος στα απαιτούμενα προσόντα των επιμορφωτών, αλλά στα... «προσόντα» της υποδομής του χώρου των σεμιναρίων. Ετσι, ένα τετραήμερο σεμινάριο στον Βόλο κόστισε -τότε- 111 εκατομμύρια δραχμές, ενώ 4,1 εκατ. δραχμές δόθηκαν για την αποζημίωση επτά εισηγητών (σ.σ.: πάνω από 500.000 δρχ. αμοιβή για κάθε έναν εισηγητή!).

- Πολλούς εισηγητές που ήταν υπάλληλοι του Οργανισμού που αξιολογούσαν-ανέθεταν σεμινάρια. Ετσι, σε στελέχη του Oργανισμού καταβλήθηκαν αποζημιώσεις 50-100.000 δρχ. ανά ώρα (!) αντί 12.000 δραχμών που προέβλεπε ο νόμος...

- Εισηγητές/εισηγήτριες που απασχολούνταν εικονικά και είχαν κατά το πόρισμα και δεύτερη εργασία στο Δημόσιο. Ο Κ. Τ. έλαβε εκτός των τακτικών αποδοχών του (418.000 δρχ.) άλλες 755.000 δραχμές έκτακτων αμοιβών μολονότι απουσίαζε στο εξωτερικό τις μισές ημέρες του μήνα. Δεν διέθετε κατά το πόρισμα των επιθεωρητών τα απαιτούμενα τυπικά προσόντα ούτε προσκόμισε δικαιολογητικά για αυτά. Η υπάλληλος Α. Σ. - Α. δίδασκε 17 (!) διαφορετικά αντικείμενα με… απολυτήριο γυμνασίου και εισέπραττε για απογευματινή απασχόληση, αποζημίωση μέχρι και 124 ώρες (!!!) τον μήνα. Οι αμοιβές της τον Νοέμβριο του 1997 ήταν 920.000 δραχμές. O Δ. Α., πρώην ειδικός σύμβουλος του κ. Γεράσιμου Σαπουντζόγλου (τότε διοικητής του ΟΕΕΚ) συγγενής πρώτου βαθμού πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ, οικονομολόγος στις σπουδές, δίδασκε σε δύο ΙΕΚ Ηλεκτρονικά, Φωτοαντιγραφική μηχανή, χρήση Η/Υ, Αργυροχρυσοχοΐα και Τεχνική Χειροποίητου Κοσμήματος. Οι αμοιβές του κρίθηκαν εικονικές από τους ελεγκτές. Ο κ. Σαπουντζόγλου στο απολογητικό του υπόμνημα αμφισβήτησε την αξιοπιστία των ελεγκτών, επισημαίνοντας ότι ουδέποτε αμφισβητήθηκε η διαχείρισή του από το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Ο κ. Σαπουντζόγλου που κατηγορείται ότι προσέλαβε δύο πρώην στενούς του συνεργάτες με μισθούς ιδιωτικής σύμβασης αναφέρει στο υπόμνημά του ότι αυτοί ήταν αναγκαίοι γιατί διαφορετικά η χώρα θα χρειαζόταν να επιστρέψει στην Ε.Ε. 20,1 εκατ. ευρώ κινδυνεύοντας να μη χρηματοδοτηθεί για συγκεκριμένη δράση. Οι δύο αυτοί συνεργάτες δίδαξαν αντικείμενα από «ηλεκτρολογικό σύστημα αυτοκινήτων» έως «Ανελκυστήρες-εφαρμογές» και πληρώθηκαν για τις υπηρεσίες τους αυτές. Δικαστικές πηγές ανέφεραν πάντως ότι η κατηγορία για απάτη δεν είναι σωστά τεκμηριωμένη, καθώς αναφέρεται σε δαπάνες με πολύ μικρό ύψος και πιθανόν δεν θα οδηγηθεί στο ακροατήριο. Οι ελεγκτές του υπουργείου Οικονομικών είχαν υπολογίσει τη ζημιά, που δεν καταλογίσθηκε από το Ελεγκτικό Συνέδριο, σε πάνω από 6 εκατ. ευρώ."

Με άλλα λόγια, από το 2003 που υποτίθεται πως έγινε η αποκάλυψη του σκανδάλου, ακόμα δεν έχει τιμωρηθεί κανείς. Αρκετοί από αυτούς που συμμετείχαν στην αμαρτωλή διοίκηση του ΟΕΕΚ εξακολουθούν να κατέχουν διάφορες θέσεις στην εκπαίδευση και να παίζουν ρόλο στη διανομή θέσεων και κονδυλίων.

Τα ονόματα των 24 απατεώνων εξακολουθούν να παραμένουν κρυφά, παρά το γεγονός ότι όλοι τους γνωρίζουν. Κατά διαστήματα δημοσιοποιούνται πληροφορίες για δήθεν κάθαρση, αλλά η κάθαρση αυτή δεν έρχεται ποτέ. Κι αυτό γιατί το μέγεθος της διαπλοκής είναι πολύ μεγάλο, και δεν περιλαμβάνει μόνο τους γόνους 1-2 υπουργών, αλλά πολλοί έφαγαν και εξακολουθούν να τρώνε από τον ΟΕΕΚ. Να υποθέσουμε ότι ο λόγος της καθυστέρησης της απονομής δικαιοσύνης έχει να κάνει με το πλήθος των εξυπηρετήσεων που οι εμπλεκόμενοι έκαναν σε αμέτρητους "παράγοντες" της πολιτικής, κοινωνικής και εκπαιδευτικής ζωής; Ή μήπως με το γεγονός ότι η αδιαφάνεια στον ΟΕΕΚ συνεχίζεται ακόμα και σήμερα;

Οικογενειοκρατία στο δημόσιο πανεπιστήμιο

Ήταν πραγματικά γενναία η απόφαση του Πανάρετου τόσο να απαιτήσει να δοθούν στοιχεία για τους γόνους στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Και δεν είναι να απορεί κανείς που η μαφία του κρατικού πανεπιστημίου αντιδρά με κάθε τρόπο προκειμένου να συνεχιστεί το υπάρχον εδώ και δεκαετίες καθεστώς.

Πρώτα είδαμε τους συνδικαλιστάδες της ΠΟΣΔΕΠ να κάνουν λόγο για δήθεν συκοφάντηση του δημόσιου πανεπιστημίου. Το ότι το δημόσιο πανεπιστήμιο έχει αποκλειστικά το ρόλο του βολέματος συγγενών και φίλων δεν αποτελεί συκοφαντία αλλά γεγονός. Όταν οι κατάπτυστοι "πανεπιστημιακοί" είδαν ότι δεν πείθουν με τους βερμπαλισμούς τους, είδαμε τις διεφθαρμένες διοικήσεις των ΑΕΙ και ΤΕΙ να αρνούνται να δώσουν τα στοιχεία με το επιχείρημα των προσωπικών δεδομένων. Άραγε σκέφτηκαν τα προσωπικά δεδομένα όταν προωθούσαν συγκεκριμένα άτομα ακριβώς εξαιτίας των προσωπικών δεδομένων τους και όχι λόγω αξιοκρατίας;

Διαβάζουμε σε άρθρο της Καθημερινής:

"Την ένταση στις σχέσεις του με τα πανεπιστήμια πυροδοτεί η απόφαση του υπουργείου Παιδείας να εμμείνει στο αίτημα για στοιχεία σχετικά με τους διορισμούς καθηγητών οι οποίοι είναι παιδιά ήδη υπηρετούντων σε ΑΕΙ. Μέχρι χθες, συνολικά 9 –μεταξύ των οποίων τα μεγαλύτερα της χώρας– από τα 22 ΑΕΙ δεν είχαν ανταποκριθεί στο αίτημα, με αποτέλεσμα ο αρμόδιος υφυπουργός κ. Ιω. Πανάρετος με νέα επιστολή –η τρίτη σε διάστημα δύο μηνών– να ζητήσει τα στοιχεία «άμεσα και πάντως όχι αργότερα από τις 19 Νοεμβρίου». Στοιχεία δεν έστειλαν τα Πανεπιστήμια Αθηνών, Πειραιώς, Ιωαννίνων, Κρήτης, Θράκης, Πελοποννήσου, ΕΜΠ, ΑΠΘ και Οικονομικό Αθηνών. Επίσης, δεν απάντησαν οι Εκκλησιαστικές Ακαδημίες Αθηνών και Ιωαννίνων."

Βλέπουμε ακόμα και τις εκκλησιαστικές ακαδημίες να είναι μέσα στο κόλπο της οικογενειοκρατίας. Πώς μετά περιμένει κανείς να κλείσει ο κύκλος της διαφθοράς στο Ελληνικό πανεπιστήμιο;

Η αρνηση των πανεπιστημιακών να δώσουν τα στοιχεία, τα οποία τους ενοχοποιούν και δείχνουν το μέγεθος της διαπλοκής και του κληρονομικού δικαίου στο κατά τα άλλα δημοκρατικό πανεπιστήμιο δεν είναι καινούριο φαινόμενο, καθώς αποτελεί πάγια τακτική προκειμένου να περάσει ο καιρός και να ξεχαστεί το σκάνδαλο. Αξίζει εδώ να θυμηθούμε και μία παλιά ιστορία:

"Κάποια στιγμή στη δεκαετία του 90 έσκασε το σκάνδαλο ότι δεκάδες γόνοι καθηγητών έπαιρναν μαϊμού μεταγραφές από το εξωτερικό με πλαστά πιστοποιητικά υγείας. Λέγεται ότι μόλις έγιναν καταγγελίες, καθιερώθηκαν αδιάβλητες εξετάσεις, με …σημειωμένες κόλλες. Κανένας δεν τιμωρήθηκε."

Πώς κουκουλώθηκε το σκάνδαλο;

"- Μέγα σκάνδαλο ξέσπασε το 1990 με τις μεταγραφές εξωτερικού (τις λίστες με την κατάταξη τις έκανε το υψηλόβαθμο σήμερα στέλεχος της ΤΕΧΝΙΚΗΣ υπηρεσίας) στο ΑΠΘ επί πρυτανείας αν θυμάμαι καλά (καλά θυμάμαι!) του κ. Αντώνη Τρακατέλλη αφού αρκετοί γόνοι και ανηψιοί καθηγητών αλλά και “άλλοι” ερχόντουσαν για “λόγους υγείας” (ανίατα νοσήματα!!!!, σκλήρυνση κατα πλάκας και άλλες πλάκες που για πλάκα σε λίγο θεραπεύονταν! θαύματα γινόντουσαν τότε στο ΑΠΘ).

Το θέμα είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις (προφανώς γιατί καποιες συμφωνίες χάλασαν) και κινητοποιήθηκαν τα μεγάλα μέσα. Ανέλαβε την υπόθεση εισαγγελέας ο οποίος ζήτησε τους φακέλους των μετεγραφών όλων των φοιτητών. Τότε άρχισε το παιχνίδι της κολοκυθιάς και το θέμα παραπέμφθηκε στη Σύγκλητο η οποία το συζητούσε και το ξανασυζητούσε και επιτέλους αποφάσισε ότι ΔΕΝ μπορει σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση οι ατομικοί φάκελοι να σταλούν στον εισαγγελέα!!

Στη συνέχεια ανέλαβε την υπόθεση εφέτης ανακριτής (Σιδέρης, αν θυμάμαι καλά, ήταν το όνομά του, πράγματι αξιόλογος και δίκαιος άνθρωπος) και ενώ πολλά λεγόντουσαν στα πηγαδάκια (δεν υπήρχαν τα blogs) το θέμα “χάθηκε” από τη δημοσιότητα η “υπόθεση” πήγε στο αρχείο. Αυτά είναι η σύντομη ιστορία για το τί έγινε τότε. Όποιος επιθυμεί περισσότερες λεπτομέρειες είναι όλες διαθέσιμες αλλά σας επαναλαμβάνω ότι το θέμα “πήγε στο αρχείο” κοινώς εκλεισε."

Εδώ ας προσθέσουμε ότι η ιστορία των πιστοποιητικών υγείας δεν περιορίζεται μόνο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Στον Τρακατέλη εξίζει ιδιαίτερη αναφορά, γιατί κάποτε ήρθε στο ΑΠΘ με το επιχείρημα ότι θα το αναβάθμιζε ποιοτικά και θα το έκανε ισάξιο των μεγαλύτερων ξένων πανεπιστημίων, και εκείνος το μόνο που έκανε ήταν να βολέψει όλο του το σόϊ, κάνοντας το ΑΠΘ τη διεθνώς μεγαλύτερη φάμπρικα επαγγελματικής αποκατάστασης γόνων.

Αυτό που βλέπουμε είναι τη συντεχνία των πανεπιστημιακών κληρονόμων να δημιουργεί το δικό της αυθαίρετο δίκαιο και να αμφισβητεί τις στοιχειώδεις ηθικές αξίες με γελοία επιχειρήματα:

"Η σύγκλητος του Παν. Αθηνών με χθεσινή ανακοίνωσή της, πάντως, «καταδικάζει τα φαινόμενα συκοφάντησης του δημοσίου πανεπιστημίου». Πολλοί πρυτάνεις κατηγορούν τον κ. Πανάρετο για επικοινωνιακά τρικ, αφού η νομιμότητα της εκλογής των πανεπιστημιακών ελέγχεται από ΑΕΙ και υπ. Παιδείας. «Η νομοθεσία δεν απαγορεύει την πρόσληψη συγγενών ήδη υπηρετούντων πανεπιστημιακών. Αντίθετα, σε Ευρώπη και ΗΠΑ απαγορεύεται ακόμη και η πρόσληψη παλιών αποφοίτων του ιδρύματος. Ας αλλάξει λοιπόν ο ελληνικός νόμος», ανέφερε στην «Κ» πρύτανης κεντρικού ΑΕΙ."

Έπρεπε δηλαδή να υπάρχει ειδικός νόμος που να απαγορεύει το αυτονόητο, την κληρονόμηση πανεπιστημιακών εδρών και τη μετατροπή του "πανεπιστημιακού ασύλου" σε άσυλο γόνων και πριγκηπική αυλή. Αυτή η υπεροψία της ενδοπανεπιστημιακής κλίκας έχει στοιχίσει στη χώρα όλα αυτά τα χρόνια, όχι μόνο διδάσκοντας στους νέους την επιστήμη της νομιμοφανούς ανηθικότητας, αλλά και στερώντας τη χώρα από αυτά που θα μπορούσαν να της προσφέρουν άξιοι επιστήμονες στις ανάλογες θέσεις.

Χρειάστηκε ιδιαίτερο θάρρος για να χτυπηθεί αυτό το νοσηρό καθεστώς, και μέχρι τώρα μόνο ο Πανάρετος το έχει δείξει, σε αντίθεση με τους δεκάδες υπουργίσκους που έχουν περάσει στο παρελθόν από το Υπουργείο Παιδείας.

Και φαίνεται πως έχει πολλές περιπτώσεις για να ασχοληθεί:

"Ακυρώθηκε από τον υφυπουργό Παιδείας Γιάννη Πανάρετο η εκλογή λέκτορα στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας λόγω παραβίασης της νομιμότητας. Σύμφωνα με πληροφορίες, κατά τον έλεγχο νομιμότητας των πρακτικών εκλογής προέκυψε ότι ο πρόεδρος του εκλεκτορικού σώματος που ασχολήθηκε με την εκλογή του συγκεκριμένου λέκτορα, ήταν πατέρας του και αυτό έρχεται σε αντίθετα με τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, που προβλέπει ότι σε ανάλογες περιπτώσεις ο πρόεδρος αντικαθίσταται από τον αναπληρωτή του."

Και για όσους απορούν γιατί υπάρχουν τόσα τμήματα ιχθυολογίας στη χώρα μας, ο πραγματικός λόγος είναι προφανής:

"Μετά την χθεσινή ακύρωση εκλογής Λέκτορα στο Τμήμα Γεωπονίας & Ιχθυολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, κι άλλα "ψάρια" αναμένεται να πιάσει ο Υφυπουργός Παιδείας.
Αφού του έχει καταγγελθεί ήδη πως στο ίδιο Τμήμα (Γεωπονίας & Ιχθυολογίας) το 2009 εξελέγη Λέκτορας με παράνομη προϋπηρεσία στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας αφού εκεί "εργαζόταν" ενώ ταυτόχρονα έκανε και τη στρατιωτική του θητεία!
Στην ίδια Σχολή πριν λίγους μήνες εξελέγη Λέκτορας νεότατη κόρη Καθηγητή ως μοναδική υποψήφια!"

Φυσικά, όταν οι γόνοι δε τα καταφέρνουν ούτε και με τόση "βοήθεια", τότε υπάρχει η λύση. Στις γωνίες θα βρεθεί κάποιο τυχάρπαστο επιστημονικό αντικείμενο, όπως τα παιδαγωγικά του κλάδου της γεωπονίας ή η ιστορία και φιλοσοφία της μηχανολογίας, και φυσικά θα προστεθούν και τα αντίστοιχα μαθήματα στο πρόγραμμα σπουδών "για να γίνει πληρέστερο και πιο σύγχρονο". Ένα τυπικό παράδειγμα η Ελένη Μπόντη, γόνος καθηγητή της Ιατρικής (κόρη του τέως προέδρου της σχολής Ιωάννη Μπόντη). Το 2003 πήρε μάστερ από την Αγγλία, το 2004 διδακτορικό από τον μπαμπά της, και έκανε και μία δημοσίευση το 2005, τελείως συμπτωματικά μαζί με τον μπαμπά της, στο αντικείμενο των κονδυλωμάτων, για να καταλήξει λέκτορας στην Ιατρική. Το μάστερ που έκανε αφορά την ψυχολογία, το διδακτορικό τα παιδιά προσχολικής ηλικίας σε σχέση με μαθησιακές δυσκολίες, και το αντικείμενο της αργομισθίας της στον τομέα νευροεπιστημών της Ιατρικής Σχολής την "ειδική παιδαγωγική"!

(Για να πούμε την αλήθεια, την τελευταία λύση δεν την επιλέγουν μόνο οι γόνοι, αλλά και αμέτρητοι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι με εκπαιδευτικές άδειες έκαναν προχωρημένες σπουδές στα παιδαγωγικά, όπως για παράδειγμα τα παιδαγωγικά στη γεωγραφία, τα παιδαγωγικά στη φυσική, τα παιδαγωγικά στη γυμναστική κλπ.)

Ελπίζουμε αυτή η γενναία προσπάθεια του Πανάρετου να μην έχει την ίδια τύχη που είχε η σχετική κίνηση για το που πήγαν τα κλεμμένα στον ΟΕΕΚ.

Η ελευθερία του λόγου στην εκπαίδευση

Εδώ και δεκαετίες τα αυτιά μας ταλαιπωρούνται από τις υστερικές κραυγές διαφόρων αριστερών για την ανάγκη της προστασίας της ελευθερίας του λόγου. Και αυτό το δικαίωμα λαμβάνει πολλές μορφές, από τις ντουντούκες που στήνονται μέσα σε σχολεία και πανεπιστήμια, μέχρι την ανεμπόδιστη αφισοκόληση και τις καταλήψεις, ή ακόμα και την καταστροφή δημόσιας και μη περιουσίας κατά τη διάρκεια πορειών.

Φαίνεται όμως πως αυτή η δήθεν ελευθερία του λόγου, πάνω στην οποία έχουν κτίσει καριέρες συνδικαλιστάδες, πολιτικάντηδες και δημοσιογραφίσκοι, είναι ιδιαίτερα μονόπλευρη και αποκτά υπόσταση μόνο όταν αφορά την έκφραση αριστερών αντιλήψεων. Δεν εξηγείται αλλιώς η εμμονή του τρόφιμου της αυλής του "Ιού" της Ελευθεροτυπίας Στρατή Μπαλάσκα εναντίον διευθυντή γυμνασίου της Μυτιλήνης, με την αιτιολογία ότι αυτός εξέφρασε ακροδεξιές πεποιθήσεις μέσα από την προσωπική σελίδα του στο σχολικό δίκτυο.

Το αν συμφωνεί κανείς ή όχι με κάποιες από τις απόψεις που εκφράζει ο συγκεκριμένος γυμνασιάρχης είναι κάτι που εξαρτάται από τις προσωπικές πεποιθήσεις του καθενός. Εκείνο όμως που βλέπουμε στην υστερική αρθρογραφία του Μπαλάσκα είναι η ποινικοποίηση απόψεων όπως:

"όσοι έχουν την ευκαιρία -εκπαιδευτικοί και όχι μόνο- θα μπορούσαν μέσα από την παιδεία, ενάντια στην παιδεία αυτού του κράτους, ανασυστήνοντας το Κρυφό Σχολειό, να διδάσκουν στα παιδιά τις ιστορικές και φιλοσοφικές αλήθειες που θα τα στρέψει να ανακαλύψουν την οδό προς το αγαθό ενάντια στο ποδόσφαιρο, στα Internet καφέ και στα άλλα σύγχρονα "άρτους και θεάματα""

Γιατί άραγε ο "προοδευτικός" Μπαλάσκας θεωρεί κατακριτέα αυτή την άποψη, και δε δείχνει την ίδια αντίδραση στα κελεύσματα της Αριστεράς για "αυτοοργάνωση" και "ανυπακοή"; Αλλά αντίθετα βλέπουμε τον εσμό που εκπροσωπεί να υπερασπίζεται το καθεστώς των καταλήψεων και ταυτόχρονα να κατηγορεί τους εκπαιδευτικούς για αδιαφορία για την πνευματική καλλιέργεια των μαθητών;

Ο Μπαλάσκας δείχνει να θεωρεί αξιοκατάκριτη και την παρακάτω άποψη:

"Θα ήταν πράγματι πολύ καλό να συνασπιστούν οι Εθνικιστές ανά κλάδο συνάδελφοι και οργανωμένα να διδάσκουν τις εθνικές αλήθειες στα παιδιά-μαθητές. Να διοργανώνουν εορτές επί τη ευκαιρία σημαντικών γεγονότων, επίσης εκδρομές σε σημαντικά μέρη εθνικής μνήμης αλλά και συνεχώς να υπενθυμίζουν επετείους και σημαντικά εθνικά γεγονότα"

Γιατί άραγε δε θεωρεί εξίσου κατακριτέα τη διαρκή προσπάθεια των αριστερών να προσυλητίσουν τους μαθητές και να κάνουν ανενόχλητοι προπαγάνδα μέσα στα σχολεία;

Γιατί άραγε ο Μπαλάσκας θεωρεί αξιόποινη την όποια σύνδεση του γυμνασιάρχη με τη Χρυσή Αυγή, η οποία αποτελεί ένα κόμμα που συμμετέχει νόμιμα στις εκλογές; Και γιατί να μη θεωρείται εξίσου αξιόποινη η σχέση εκπαιδευτικών με το ΣΥΡΙΖΑ ή την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή τα αναρίθμητα αριστερά γκρουπούσκουλα;

Ενώ στα πλαίσια της "ελευθερίας του λόγου", που εφημερίδες όπως η Ελευθεροτυπία υπερασπίζονται με υπερβάλλοντα ζήλο, θα έπρεπε ο καθένας να έχει δικαίωμα στην έκφραση των πεποιθήσεών του, βλέπουμε το Υπουργείο Παιδείας να κατεβάζει την ιστοσελίδα του εκπαιδευτικού και ταυτόχρονα ο τρόφιμος της αυλής της Διαμαντοπούλου Βασίλειος Κουλαιδής να διατάσσει ΕΔΕ εις βάρος του. Το αδίκημα του εκπαιδευτικού, σύμφωνα με τον Μπαλάσκα;

"...δημοσίευε δικά του άρθρα περί εθνικοσοσιαλισμού αλλά αναδημοσίευε και άρθρα από την εφημερίδα «Χρυσή Αυγή»..."

Άραγε το Υπουργείο Παιδείας θα φροντίσει, στα πλαίσια της ισονομίας, να κατέβουν από τα σχολεία όλες οι αφίσες της Αριστεράς, που πολλές φορές αφορούν και τον λεγόμενο "αντιεξουσιαστικό χώρο"; Ή μήπως αυτό δεν πρόκειται να γίνει για το φόβο αντιδράσεων από καθιζήματα της δημοσιογραφίας τύπου Μπαλάσκα;