Για όσους νομίζουν πως οι σπουδαστοπατέρες αποτελούν αποκλειστικό προνόμιο της Αριστεράς, ο Αστέριος Ροντούλης έρχεται να αποδείξει ότι και το ΛΑΟΣ μπορεί να αναδείξει κορυφαίους σπουδαστοπατέρες, έστω και με βλάχικη προφορά.
Ίσως να μην είναι τυχαίο το ότι ο Ροντούλης δεν ήρθε στο ΛΑΟΣ χωρίς να έχει περάσει και από τα υπόλοιπα κόμματα, οπότε και μπόρεσε να αφομοιώσει δημιουργικά τα πολιτικάντικα χαρακτηριστικά ενός ευρέως κομματικού φάσματος.
Όπως και να έχει, η τοποθέτηση του Ροντούλη για το θέμα των απουσιών των σπουδαστών των ΙΕΚ είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της γελοιότητας των σπουδαστοπατέρων, ενώ δε θα μπορούσε να μη γίνει αναφορά και στην πολιτικάντικη γελοιότητα του τότε Υφυπουργού Παιδείας Ταλιαδούρου.
Ο Ροντούλης βρίσκει σκληρό το γεγονός της ύπαρξης ορίου απουσιών στα δημόσια ΙΕΚ (γιατί στα ιδιωτικά δεν υπήρξε ποτέ), καθώς θεωρεί ότι οι περισσότεροι σπουδαστές είναι οικογενειάρχες και σκληρά εργαζόμενοι βιοπαλαιστές!
Για το Ροντούλη, το ότι οι σπουδαστές των ΙΕΚ μπορούν να απουσιάζουν μόνο κατά το ένα τέταρτο του διαστήματος της φοίτησής τους είναι απάνθρωπο, ίσως γιατί δε γνωρίζει με πόση μαεστρία χαρίζονται οι απουσίες σε όσους έχουν μέσο.
Και η απάντηση του Ταλιαδούρου όμως δεν ήταν φειδωλή ως προς την ξύλινη γλώσσα. Ο πολιτικός γόνος που κληρονόμησε τη βουλευτική και υπουργική έδρα βρήκε (το 2008) πως "τα δημόσια ΙΕΚ εκσυγχρονίζονται συνεχώς"(!) και πως πολλοί σπουδαστές κάνουν μέρος των σπουδών τους ανά τας Ευρώπας, ίσως θεωρώντας ότι τα ποσοστά γλωσσομάθειας είναι ιδιαίτερα υψηλά στις τάξεις των σπουδαστών ΙΕΚ.
Συνεχίζοντας το παραλήρημά του, ο Ταλιαδούρος δήλωσε πως στην πλειοψηφία τους τα μαθήματα των δημοσίων ΙΕΚ γίνονται σε πραγματικούς χώρους εργασίας, δηλαδή σε ετοιμόροπα σχολεία και σχολικές αίθουσες. Σύγχυση που πρέπει να θεωρήσουμε φυσιολογική, καθώς η έννοια του χώρου εργασίας είναι εν πολλοίς άγνωστη στους πολιτικούς, και ιδιαίτερα σε εκείνους που κληρονόμησαν τη θέση στο κόμμα χωρίς να χρειαστεί να δουλέψουν ποτέ στη ζωή τους.
Κάθε παρέκκλιση από την παρακολούθηση του μαθήματος στα ΙΕΚ, βρίσκει ο Ταλιαδούρος, θα είχε ως αποτέλεσμα τον υποβιβασμό των πτυχίων που τα ΙΕΚ χαρίζουν με περισσή ευκολία.
Ο Ταλιαδούρος δεν παραλείπει να τονίσει την ευελιξία των δημοσίων ΙΕΚ(!) και τη διασφάλιση από το κράτος του κύρους των πτυχίων που χορηγούν(!).
Επιστρέφοντας στις γελοιότητες του Ροντούλη, ο βουλευτής με την ιδιάζουσα προφορά δεν ξέχασε να αναφέρει και τα άλλα αιτήματα των σπουδαστών των ΙΕΚ, όπως τη μη χορήγηση βιβλίων, τη στιγμή που οι περισσότεροι "σπουδαστές ΙΕΚ" θα έβρισκαν ιδιαιτέρως απαιτητική ακόμα και την ανάγνωση των Κλασσικών Εικονογραφημένων.
Το σημείο όμως που η γελοιότητα του Ροντούλη δείχνει πόσο οι πολιτικοί αρέσκονται στις στομφώδεις εξάρσεις βρίσκεται στο τέλος, όπου παρατηρεί πως αν οι σπουδαστές των ΙΕΚ είχαν την οικονομική δυνατότητα, τότε θα μπορούσαν να φοιτήσουν άνετα και σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Θεωρεί δηλαδή ο Ροντούλης πως οι σπουδές, και μάλιστα οι πανεπιστημιακές σπουδές, δεν εξαρτώνται από τις ικανότητες και την ποιότητα του υποψήφιου, αλλά καθαρά και μόνο από το εάν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει τα δίδακτρα. Κατά περίεργο τρόπο, αυτή ακριβώς είναι και η θέση τόσο των ΟΛΜΕδων, όσο και όλου του φάσματος της Αριστεράς από το ΚΚΕ μέχρι τα γκρουπούσκουλα του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ότι δηλαδή το πανεπιστημιακό "χαρτί" είναι κάτι που το δικαιούνται και μπορούν να το έχουν οι πάντες, χωρίς να έχει σημασία το αν το αξίζουν ή εάν μόχθησαν γι'αυτό.
Βλέπουμε τις άποψεις του βουλευτή του ΛΑΟΣ να συμπίπτουν χαρακτηριστικά με τις απόψεις βουλευτών της Αριστεράς, αποδεικνύοντας τη σύγκλιση φαινομενικά αντίθετων παρατάξεων. Απόλυτη ταύτιση που δεν περιορίζεται μόνο στη θεώρηση της εκπαίδευσης ως αγαθού ανεξάρτητου των ικανοτήτων και του υπόβαθρου του καθενός, αλλά και στο ανέμισμα του ξανθοπούλειου φλάμπουρου του σκληρά εργαζόμενου βιοπαλαιστή οικογενειάρχη σπουδαστή των ΙΕΚ. Από κοινού λοιπόν Αριστερά και Δεξιά προσπαθούν να προσεταιρισθούν ένα κοινό που κανονικά δε θα έπρεπε να έχει καν δικαίωμα ψήφου, και οι υποτιθέμενοι ιδεολογικοί αντίπαλοι καταλήγουν να επιδεικνύουν τον ίδιο καταστροφικό για την εκπαίδευση και την παιδεία προστατευτισμό που συνεχώς οδηγεί στη χειροτέρευση της κατάστασης.
Και φυσικά δε μπορούμε να μη σταθούμε και στο γεγονός ότι η εικόνα που τόσο ο Ροντούλης όσο και ο Ταλιαδούρος παρουσιάζουν για τα ΙΕΚ απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα. Με αυτό τον τρόπο κατάφεραν οι δομές τύπου ΙΕΚ να επιβιώνουν όλα αυτά τα χρόνια, χάρη στη μαγική εικόνα που παρουσιάζουν πολιτικοί όλων των αποχρώσεων, αποκρύπτοντας από την κοινή γνώμη τα όσα πραγματικά συμβαίνουν.
