"«Κόβονται» όλοι οι συμβασιούχοι και ωρομίσθιοι διδάσκοντες στα μεγάλα πανεπιστήμια και ΤΕΙ της χώρας με απόφαση του υφυπουργού Παιδείας Γιάννη Πανάρετου. Όπως αναφέρεται σε έγγραφο που έστειλε σήμερα ο υφυπουργός σε όλα τα ανώτατα ιδρύματα της χώρας, από την ερχόμενη ακαδημαϊκή χρονιά κανένα τμήμα πανεπιστημίου με περισσότερους από 25 διδάσκοντες (15 για τα ΤΕΙ) δεν θα προσλάβει συμβασιούχους διδάσκοντες. Το μέτρο αφορά κυρίως τα μεγάλα πανεπιστήμια της χώρας, ενώ δεν αφορά τα περιφερειακά τμήματα, τα περισσότερα από τα οποία δεν έχουν πολλούς μόνιμους διδάσκοντες. «Αγγίζει», όμως, μία από τις παθογένειες των πανεπιστημίων, καθώς τα τελευταία χρόνια πολλοί καθηγητές ζητούσαν από έναν συμβασιούχο διδάσκοντα, προσθέτοντας μάλιστα και νέα μαθήματα στο πρόγραμμα σπουδών, για να δικαιολογήσουν την πρόσληψή του και να συμπληρώσουν τις ώρες του. Οι μόνιμοι διδάσκοντες έχουν έξι υποχρεωτικές ώρες διδασκαλίας, εκτός των ερευνητικών και διοικητικών τους καθηκόντων ή της επίβλεψης μεταπτυχιακών ή διδακτορικών σπουδών."
Βέβαια, είναι γνωστό στους παρεικούντες στην εκπαιδευτική Ιερουσαλήμ ποιό είναι το πραγματικό έργο των μονίμων διδασκόντων, και τι είδους επίβλεψη προσέφεραν στους μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές, που συνήθως περνούσαν αρκετά χρόνια κουβαλώντας προτζέκτορες και κάνοντας θελήματα.
Το ίδιο αμφισβητήσιμη είναι και η ερευνητική τους δραστηριότητα, καθώς σε μεγάλο ποσοστό δεν είναι παρά αναμάσημα άλλων άρθρων και αρθρογραφία στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο.
Η ύπαρξη ωρομίσθιου προσωπικού στα ΑΕΙ και ΤΕΙ ήταν μία εστία όζουσας διαφθοράς που συνέτεινε στην περαιτέρω υποβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Όποιος είχε τα μέσα έβαζε και έναν ωρομίσθιο, και οι ωρομισθίες αυτές χαρακτηρίζονταν από ένα διάτρητο καθεστώς.
Όμως κανένας δεν τολμούσε να θίξει αυτό το σαθρό κατεστημένο, πόσο μάλλον να το καταργήσει. Η πράξη του Πανάρετου ήταν μία πράξη πολιτικής γενναιότητας που πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για τους μελλοντικούς Υπουργούς και Υφυπουργούς Παιδείας.
