Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την υποτιθέμενη "Εκπαιδευτική Ρομποτική". ’λλωστε υπάρχουν αρκετοί που έχουν συμφέροντα σε αυτή την ιστορία: Διάφοροι ηλεκτρολόγοι και αυτοματιστές, φιλόδοξοι εκπαιδευτικοί που αναζητούν με αγωνία μία ευκαιρία για προβολή, οι πληροφορικάριοι που θα ήθελαν το σχολικό πρόγραμμα να έχει μόνο μαθήματα με έστω και μακρινή συγγένεια με την πληροφορική, και φυσικά η γελοία ΠΕΚΑΠ.
Εκτός από διάφορες τοπικές φιέστες, υπήρξαν και σχετικές ανακοινώσεις όπου όλοι οι παραπάνω απαιτούσαν την καθιέρωση μαθήματος ρομποτικής(!) στα σχολεία, με το επιχείρημα ότι η ρομποτική είναι απαραίτητη(!) για το σύγχρονο πολίτη.
Στην ουσία, αυτό που βαφτίζεται με την ηχηρή ονομασία "Εκπαιδευτική Ρομποτική" δεν είναι παρά μία σύγχρονη έκδοση των Lego και Playmobil. Το ότι τα Lego έχουν τη θέση τους στην ψυχαγωγία των παιδιών, και ίσως και να αποτελούν ευχάριστη απασχόληση για κάποιους ενήλικες, απέχει πολύ από το να πρέπει να καθιερωθούν ως μάθημα στο σχολείο για να διοριστούν "μηχανολόγοι εκπαιδευτικοί", ή ακόμα και εργοδηγοί, για να τα διδάξουν στους μαθητές.
Βλέπουμε όμως να γίνεται προσπάθεια για επιβάρυνση του προγράμματος του μαθητή με τα πιο ευφάνταστα αντικείμενα, προκειμένου κάποιοι να διεκδικήσουν περισσότερους διορισμούς για συγκεκριμένες ειδικότητες, και πολλές φορές εις βάρος πραγματικά βασικών μαθημάτων, με αποτέλεσμα ο απόφοιτος του λυκείου να στερείται βασικών γνώσεων και δεξιοτήτων.
Αυτά όμως έχουν μικρή σημασία για όλους εκείνους που μαζεύονται σε φιέστες "εκπαιδευτικής καινοτομίας" για να ομφαλοσκοπήσουν και να αλληλοπροβληθούν συναγωνιζόμενοι στην εκτόξευση εντυπωσιακών κενολογιών.
