Από το χορό των αλαλαγμών δε θα μπορούσε να λείπει ο γνωστός βαψομαλλιάς αγωνιστής της Αριστεράς, Τάσος Κουράκης, ο οποίος μίλησε για όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, οι οποίες έχουν ήδη οξυνθεί χάρη στη ρουσφετολογική αναγνώριση της προϋπηρεσίας των ΟΑΕΔιτών που πρωτοποριακά εισηγήθηκε ο ριζοσπαστικός και οικολόγος Τάσος.
Η ΠΔΣ ξεκίνησε επί ΠΑΣΟΚ και Σημίτη σαν μία ιδέα για τη μείωση της παραπαιδείας. Οι μαθητές θα παρέμεναν στο σχολείο μετά τη λήξη των μαθημάτων για να παρακολουθήσουν φροντιστηριακό μάθημα, δηλαδή το μάθημα που κανονικά έπρεπε να γίνεται στο κανονικό πρόγραμμα. Επειδή όμως η Ελλάδα θέλει τον μαθητή superman, θεωρήθηκε καλό να τον κρατάει μερικές ώρες παραπάνω στο φιλόξενο σχολικό περιβάλλον, ώστε να εξοντωθεί πλήρως μέχρι το τέλος του σχολικού έτους.
Αν το πείραμα ήταν από μόνο του ελπιδοφόρο, προστέθηκαν και μερικά κίνητρα για να εξασφαλιστεί η επιτυχία του. Οι καθηγητές της ΠΔΣ θα έπαιρναν μόρια για διορισμό στο δημόσιο σχολείο, ώστε μετά να μπορούν να απαιτούν αξιοκρατία στους διορισμούς, ενώ οι μόνιμοι θα έπαιρναν διπλάσιο ωρομίσθιο ώστε να βγάζουν κι αυτοί το κάτι τις τους. Ένα γραφειοκρατικό σύστημα ελέγχου και δήθεν "αξιολόγησης" στήθηκε, ώστε να δικαιολογηθούν τα κονδύλια που το κράτος εισέπραττε από την ΕΕ, ενώ τις προσλήψεις αποφάσιζε ο διευθυντής κάθε σχολείου, μαζί με όσους τον ελέγχουν, όπως διευθυντές δευτεροβάθμιας, πολιτικοί και τοπικοί παράγοντες. Φυσικά το σύστημα προέβλεπε το κατάλληλο bonus για όλους, ώστε όλοι να έχουν συμφέρον από την κατάσταση που τελικά δημιουργήθηκε.
Οι πρώτοι που επωφελήθηκαν ήταν οι συγγενείς των διευθυντών σχολικών μονάδων και των υπολοίπων εκπαιδευτικών. Αλλά και οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί βρήκαν τον τρόπο να παντελονιάσουν καλά λεφτά χωρίς κόπο, μέχρι το ωρομίσθιό τους να εξισωθεί με των ωρομισθίων, οπότε και αποφάσισαν μεγαλόψυχα να αφήσουν την ΠΔΣ "για τους άνεργους" και οι ίδιοι να το ρίξουν σε πιο επικερδείς ωρομισθίες.
Πολλά τα παιδιά στελεχών και συνδικαλιστών της εκπαίδευσης που βρέθηκαν να έχουν καλό ωράριο στην ΠΔΣ, αλλά και κομματικά στελέχη όλων των κομμάτων. Ο θεσμός παρουσιάστηκε επιτυχής και λαμπερός, ενώ την ίδια ώρα το παιχνίδι χόντραινε όλο και περισσότερο, καθώς όλοι και πιο πολλοί απαιτούσαν να πάρουν κι εκείνοι κάποιες ώρες.
Στην ΠΔΣ δημιουργήθηκαν σταδιακά δύο διαφορετικές τάξεις καθηγητών. Η μία ήταν η μεγάλη μάζα των εξαθλιωμένων που παρακαλούσαν παράγοντες κάθε είδους και μεγέθους για λίγες ώρες, και συχνά κατέληγαν με ένα δίωρο. Η άλλη ήταν ένας μικρός αριθμός συγγενικών και φιλικών, πολλές φορές και "φιλικών", προσώπων εκπαιδευτικών, που εξασφάλιζαν ακόμα και δέκα ώρες, χωρίς κανέναν έλεγχο και πολλές φορές χωρίς να χρειάζεται να μπουν στην τάξη.
Κι αυτό γιατί πολλές ώρες ΠΔΣ ήταν στην πραγματικότητα ανύπαρκτες. Ακόμα κι τα τμήματα ξεκινούσαν, με την "προτροπή" των διευθυντών, με πολλά άτομα, συχνά κατέληγαν με ένα ή και κανένα. Ήταν όμως προς το οικονομικό συμφέρον των δήθεν εποπτών να εμφανίζεται μεγάλος αριθμός ενεργών τμημάτων με μεγάλη συμμετοχή. Το αν τα διάφορα στατιστικά είχαν πραγματικό αντίκρυσμα ουδέποτε ελέγχθηκε. Και πως άλλωστε να ελεγχθεί, όταν από την κατάσταση αυτή κέρδιζαν οι πάντες;
Τον τελευταίο καιρό όμως εμφανίστηκε μία έντονη αντίδραση των συνδικαλιστάδων της ΟΛΜΕ για το θέμα της επιλογής των καθηγητών της ΠΔΣ. Όχι βέβαια για λόγους αξιοκρατίας, όπως ισχυρίζονταν οι ίδιοι, αλλά για λόγους προσωπικού συμφέροντος: Τα παιδιά τους είχαν συγκεντρώσει ήδη αρκετά μόρια, είτε μέσω της ΠΔΣ είτε μέσω άλλων τρόπων, και δεν τα συνέφερε να συνεχίζουν να μαζεύουν μόρια και άλλες κατηγορίες "προνομιούχων".
Έτσι η ΟΛΜΕ επέμεινε στην πρόσληψη καθηγητών της ΠΔΣ με βάση την προυπηρεσία, που όλοι ξέρουν πως αποκτήθηκε. Δηλαδή το επιχείρημα της ΟΛΜΕ ήταν ότι ο τρόπος πρόσληψης ήταν ρουσφετολογικός, και έπρεπε να αντικατασταθεί με ένα κριτήριο που αποκτήθηκε ρουσφετολογικά!
Με τον τρόπο αυτό οι εκπαιδευτικοί θα μπορούσαν να συνεχίζουν να προστατεύουν συντεχνιακά τα δικά τους άτομα, χωρίς να φοβούνται ότι θα επωφελούνται και άλλοι γεμίζοντας τις νέες επετηρίδες που έχουν δημιουργηθεί. Άλλωστε, είχε αρχίσει να διαρρέει επικίνδυνα η αλήθεια για τα πλασματικά τμήματα, τα ψευδή στατιστικά, το είδος του "μαθήματος" που γινόταν και το πως καταφερτζήδες καθηγητές μάζευαν τις υπογραφές των μαθητών υπό τις ευλογίες των διευθυντών.
Η σωστή απόφαση θα ήταν η πλήρης κατάργηση του αποτυχημένου και ηθικά χρεοκοπημένου θεσμού. Όμως οι εκπαιδευτικοί δε μπορούσαν να αφήσουν αυτή την πηγή εισοδήματος να πάει χαμένη, οπότε και απαίτησαν να ξεκινήσει πάλι. Η απόφαση της Διαμαντοπούλου να ξεκινήσει πάλι η ΠΔΣ ήταν μία προφανής προσπάθεια να κατευνάσει τους εκπαιδευτικούς, όμως έθεσε και κριτήρια που δεν περίμεναν, και συγκεκριμένα το χρόνο κτήσης του πτυχίου. Και αυτή η απόφαση όμως δεν ήταν αρεστή, καθώς κάποιοι που μόλις αποφοίτησαν περίμεναν ότι το μέσο τους θα τους έβαζε στην ΠΔΣ για να αρχίσουν να μαζεύουν μόρια και χρήμα.
Ας μη νομίσουν όμως οι αφελείς ότι το σύστημα θα είναι πλέον αδιάβλητο. Οι διάφοροι διευθυντές θα βρουν πάλι τον τρόπο να μαγειρέψουν τις προσλήψεις, καθώς οι πίνακες που θα αναρτώνται σε κάθε σχολείο μάλλον θα είναι παρόμοιας εγκυρότητας με τους πίνακες που αναρτώνται στα ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ, και οι πιέσεις για εισαγωγή νέων ρουσφετολογικών κριτηρίων συνεχώς εντείνονται.
Τυπικό δείγμα αυτών των πιέσεων είναι η επιστολή της Β' ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου, την οποία υπογράφουν οι συνδικαλιστάδες Παναγιώτης Ντούλας και Στέλιος Κριαράς. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι τα Δωδεκάνησα είναι η περιοχή με τα περισσότερα ρουσφέτια από συνδικαλιστές, καθώς η ποικιλία περιοχών και μορίων έχουν δημιουργήσει ένα ιδανικό περιβάλλον για συνδικαλιστική διαφθορά.
Στην επιστολή αυτή, οι δύο εξέχοντες ΟΛΜΕδες ισχυρίζονται ότι έπρεπε οι προσλήψεις να γίνονται από τον πίνακα των αναπληρωτών, κάνουν αναφορές στις συνηθισμένες παντιέρες για ταξικούς φραγμούς και καταβολή δεδουλευμένων, για να καταλήξουν εκεί που θέλουν, δηλαδή η ΠΔΣ να γίνεται
"...με μόνιμους εκπαιδευτικούς, ώστε να είναι ουσιαστική η βοήθεια του δημόσιου σχολείου προς τους μαθητές."
Με άλλα λόγια, οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί δημιούργησαν την ανάγκη για φροντιστήρια, αλλά αν τους δοθεί και το κονδύλι της ΠΔΣ θα βοηθήσουν ουσιαστικά τους μαθητές.
Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική, καθώς οι μόνιμοι προσβλέπουν στο ότι θα κάθονται μισή ώρα το πολύ παραπάνω και θα παίρνουν 17 ευρώ επιπλέον, με πιθανότητα να αυξηθούν χάρη στις συνεχείς συνδικαλιστικές πιέσεις.
Στο χορό μπήκαν και τα ερπετά της ΠΕΑ, τα οποία βρίσκουν ότι με τη νέα ρύθμιση
"...αδικούνται οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί με πολλά μόρια στον ενιαίο πίνακα, δίνοντας προσωρινό προβάδισμα σε εκπαιδευτικούς που πιθανόν να έχουν μικρές προυπηρεσίες."
Με άλλα λόγια, η ΠΕΑ θέλει να συνεχίσουν να ευνοούνται όλοι εκείνοι που μάζευαν πολλά μόρια χάρη στα μέσα τους και με ανέντιμους τρόπους που άλλοι δε διέθεταν, και φοβάται μήπως με το νέο σύστημα κερδίσουν μόρια και κάποιοι που δεν έχουν μέσο. Γιατί είναι προφανές ότι ο 25χρονος που έχει μαζέψει 9 μόρια με 3 χρόνια ΠΔΣ δεν το κατάφερε επειδή ήταν πιο άξιος από τον 35χρονο που δεν έχει μαζέψει κανένα μόριο παρά το ότι καταθέτει αιτήσεις για 10 χρόνια.
Συνεχίζοντας την προσπάθειά της για νομιμοποίηση του ρουσφετιού, η ΠΕΑ μας ανακοινώνει ότι ο υπάρχον πίνακας αναπληρωτών είναι "το διαφανέστερο σύστημα προσλήψεων συμβασιούχων του δημόσιου τομέα"! Δηλαδή η ΠΕΑ προσπαθεί να μας πείσει ότι υπάρχει διαφάνεια σε έναν πίνακα του οποίου τα μέλη βυθίστηκαν στη διαφθορά με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο προκειμένου να ανέβουν σε έναν πίνακα με μόρια που αποκτήθηκαν στην ΠΔΣ, στη Σιβιτανίδειο, στον ΟΑΕΔ, στο ολοήμερο, σε προκαθορισμένες κλήσεις σε "δυσπρόσιτα", πλασματικές αργομισθίες, ΣΔΕ. Επιπλέον η ΠΕΑ θεωρεί σωστό και διάφορες κατηγορίες εργαζομένων να συμπληρώνουν το εισόδημά τους κάνοντας και μία αρπαχτή από την ΠΔΣ. Γιατί είναι μάλλον απίθανο στον ιδιωτικό τομέα να σχολάει κάποιος στις 1:00 για να είναι στο σχολείο έγκαιρα για το μάθημα της ΠΔΣ.
Οι προσπάθειες καταστρατήγησης του νέου μέτρου έχουν ήδη ξεκινήσει. Υπάρχει ένα νέο κύμα μονίμων που μόλις άκουσαν ότι θα δίνονται 10 ώρες σε όσους προσληφθούν θεώρησαν πως πρέπει να πάρουν εκείνοι το πακέτο, οπότε και προτάσουν το γεγονός ότι τα δικά τους πτυχία έχουν παλαιότερο χρόνο κτήσης. Ήδη, σε αρκετές διευθύνσεις οι πίνακες έχουν "εμπλουτιστεί" με μονίμους και γίνεται προσπάθεια αλλοίωσής τους ώστε οι ώρες της ΠΔΣ να δοθούν σε μόνιμους εκπαιδευτικούς. Επιπλέον, αρκετές διευθύνσεις προσπαθούν να βρουν τρόπο για την εισαγωγή δικών τους αυθαίρετων κριτηρίων προκειμένου να προσλάβουν δικά τους άτομα.
Το ερώτημα είναι αν το υπουργείο θα θελήσει να προβεί σε ουσιαστικό έλεγχο και να καθιερώσει την αναγκαία διαφάνεια, ή στην πράξη θα βασιλεύσει πάλι η διαφθορά με πλασματικά τμήματα, πλασματικούς καθηγητές και πλασματικά κριτήρια πρόσληψης.
