Είναι γνωστή η απαίτηση της συντεχνίας του Πολυτεχνείου οι πενταετείς σπουδές να θεωρηθούν ισότιμες του Master. Συνάδει άλλωστε και με την ελληνική νοοτροπία για κόψιμο πληθωριστικών τίτλων προκειμένου να ικανοποιούνται κάθε φορά κάποιες ομάδες (άλλο ένα θέμα με μεγάλες προεκτάσεις στο οποίο πολλά πράγματα δεν είναι γνωστά στον κόσμο).
Όμως, η κίνηση αυτή απλώς αποδεικνύει το καθεστώς μπανανίας που υπάρχει στην Ελλάδα και το πόσο υπερφίαλο είναι το ελληνικό πανεπιστημιακό σύστημα.
Στο εξωτερικό υπάρχουν πανεπιστήμια που δίνουν τριετείς τίτλους σπουδών και άλλα που δίνουν τετραετείς. Αυτά που δίνουν τετραετείς τίτλους δεν τους θεωρούν ισότιμους του Master, παρά η ίδια η αγορά εργασίας αναγνωρίζει ότι άλλο οι τριετείς και άλλο οι τετραετείς σπουδές. Αυτά βέβαια γίνονται αλλού, γιατί στην Ελλάδα φτάσαμε στα 5 έτη σπουδών με πληθώρα άσχετων μαθημάτων που εξυπηρετούν μόνο στο διορισμό καθηγητών.
Εάν λοιπόν το κάθε ΕΜΠ θέλει να δίνει Master μέσα στις πενταετείς σπουδές, θα πρέπει να καθορίσει δύο πράγματα: Που σταματάει το Bachelor και που αρχίζει το Master, και αν θα μπορεί κανείς να συνεχίζει στο Master χρωστώντας μαθήματα στο Bachelor. Πράγματα αυτονόητα για κάθε σοβαρό ίδρυμα.
Επίσης θα πρέπει να υπάρξει σαφής προσδιορισμός του ποιά μαθήματα αποτελούν μαθήματα μεταπτυχιακού επιπέδου και ποιά προπτυχιακού. Θα είχε ενδιαφέρον η προσπάθεια των εγκεφάλων του ΕΜΠ τύπου Μουντζούρη (που ξεκίνησαν αυτή την ιστορία) να καταλήξουν σε έναν τέτοιο διαχωρισμό.
Εάν αυτές οι απλές προυποθέσεις δεν ισχύσουν, τότε θα πρέπει οι άλλες χώρες να σταματήσουν να αναγνωρίζουν αυτού του είδους τους κάλπικους τίτλους, και τα αντίστοιχα ΔΟΑΤΑΠ των άλλων χωρών να βάλουν την Ελλάδα και το Πολυτεχνείο ειδικότερα στη μαύρη λίστα των ψευδεπίγραφων τίτλων.
