Ένα χαρακτηριστικό πόνημα του δοκησίσοφου καθηγητίσκου αποτελεί αυτό περί της "Αρχής της Ικανοποίησης", στο οποίο ο περιλαλίστατος φιλόσοφος του ΠΑΜΑΚ ξεκινά εκ του Δόκτορος Φρόιντ για να καταλήξει στην κριτική του κοινωνικού και εκπαιδευτικού συστήματος. Κάθετα αντίθετος στα συντεχνιακά κατεστημένα, ο λογιότατος καθηγητής υπογραμμίζει:
Δυστυχώς στην Ελλάδα των αέναων μεταρρυθμίσεων, κατά υπόσχεση ή και κατά εφαρμογή, αυτό που ουσιαστικά χρειάζεται, δηλαδή η καθολική ΑΝΑΔΟΜΗΣΗ των αξιών του κοινωνικού μας συστήματος αλλά και των δομών, και του περιεχομένου της Παιδείας δεν το αγγίζουμε καν φοβούμενοι ίσως τις αντιδράσεις συντεχνιακών κατεστημένων και από την μέσα και από την έξω μεριά του φράκτη των σχολικών προαυλίων.
Βέβαια, αυτό το συντεχνιακό κατεστημένο είναι που επέτρεψε στον Πιπερόπουλο να βολέψει τα παιδιά του σε αξιοζήλευτες θέσεις. Τον γιό του Πάνο Πιπερόπουλο στο ίδιο Τμήμα και με τις γνωστές μεθοδεύσεις και φωτογραφικές διατάξεις με τις οποίες οι καθηγητές βολεύουν τα παιδιά τους, την κόρη του Ανασταστία Πιπεροπούλου στο Υπουργείο Αμύνης με τη γνωστή υπόθεση των 55 θέσεων "ειδικών επιστημόνων".
Χαρακτηριστικό είναι ότι τόσο πατέρας όσο και υιός έχουν μηδαμινό επιστημονικό έργο, καθώς τα άρθρα σε περιοδικά ποικίλης ύλης δεν αποτελούν ακαδημαικό έργο. Όμως ο Πιπερόπουλος έχει σοβαρή προυπηρεσία, μιά και έχει υπάρξει ανώτερο στέλεχος κομμάτων και χρόνια τώρα αγωνίζεται να εκλεγεί βουλευτής, ή έστω δήμαρχος, μιά και οι ψήφοι της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ δεν ήταν φαίνεται αρκετές για να τον αναδείξουν στα βουλευτικά έδρανα.
Αντιπροσωπευτική των θερμών συναισθημάτων που προκαλεί η μεγάλη αυτή προσωπικότητα είναι η παρακάτω περιγραφή του "φαινομένου Πιπερόπουλου":
"Ο «κύριος» Πιπερόπουλος όχι μόνο ζει δύο ζωές όπως είπε και ο καθηγητής κύριος Λουκάς Βλάχος αλλά υποτιμά και την νοημοσύνη όλων μας. Και εξηγούμαι.
Όπως ο ίδιος ομολογεί (εδώ) σε επιστολή του στον Πρωθυπουργό ότι ….« Το πανεπιστήμιο Μακεδονίας με τα δύο τμήματα, Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων (στο οποίο είχα την τιμή να προεδρεύω τα τελευταία 4 χρόνια με την ψήφο του 95% όλων των μελών του)» χρησιμοποίησε αυτούς τους κομματικούς μηχανισμούς των φοιτητικών παρατάξεων.
Πέρα του γεγονότος του ποσοστού εκλογής που θυμίζει άλλες καταστάσεις και εποχές, με βάση την εισαγωγή βγάζουμε αβίαστα το συμπέρασμα ότι
1ον Διετέλεσε 2 συνεχόμενες θητείες πρόεδρος τμήματος άρα ή είχε γνώση όλων αυτών των προβλημάτων που σήμερα κατακεραυνώνει και δεν έκανε τίποτα ή είχε άγνοια άρα ανικανότητα να διοικήσει. Και τα δύο επικίνδυνα.
2ον Το ποσοστό εκλογής που αναφέρει 95% συνεπάγεται ότι ψηφίστηκε και από τις δύο μεγάλες παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ. Άρα όχι μόνο συναλλάχτηκε και διαπραγματεύτηκε μαζί τους και πιθανότατα έδωσε και ανταλλάγματα αλλά το χειρότερο εξέθρεψε το φαινόμενο που σήμερα λάβρος καταγγέλλει.
3ον Αυτά που καταγγέλλει συνέβαιναν και το 2004-2008. Τότε γιατί δεν τα καυτηρίαζε? Τότε τον εξυπηρετούσαν.
Στο κείμενό του ο «κύριος» Πιπερόπουλος, καταγγέλλει και τον αντιπρύτανη κύριο Αθανάσιο Νούλα. Υπό την πρυτανεία Κουσκουβέλη.
Στο διαδίκτυο όμως υπάρχει από το 2007 η καταγγελία των φοιτητών του,( εδώ)
«Ο κ. Αθ. Νούλας ως αντιπρύτανης και πρόεδρος του τμήματός μας, μας είχε υποσχεθεί ότι θα επισκέπτεται κάθε μήνα το τμήμα ώστε να αφουγκράζεται τα προβλήματά μας και να δίνει κάποια λύση σε συνεργασία με τους φοιτητές όπως πολύ ορθά έκανε ο κύριος Μαργαρίτης. Βλέποντας τα εξώδικα ο κ. Ηλ. Κουσκουβέλης και εκνευρισμένος αφού βρέθηκε εκτεθειμένος στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων έρχεται μαζί με τον κ. Νούλα και τον κ. Πιπερόπουλο, ένα μήνα πριν τις φοιτητικές εκλογές του 2007. Εκεί σε μία «συζήτηση» έτσι όπως την ονόμασε, κάλεσε όλους τους φοιτητές και ξεκίνησε να μας υβρίζει και να μας απειλεί. Έλεγε ότι «ο “Σύλλογος Φοιτητών Τμήματος Διοίκησης Τεχνολογίας Πανεπιστημίου Μακεδονίας” δεν είναι τίποτα παρά ένας τοπικός σύλλογος» και ότι «δημιουργήστε όσους συλλόγους θέλετε δεν πρόκειται ποτέ να αναγνωρίσω κανέναν». Επίσης επέρριπτε ευθύνες στις τοπικές αρχές της Νάουσας για μη σωστή διαχείριση των οικονομικών πόρων της σχολής, πράγμα το οποίο δεν ενδιέφερε άμεσα τους Φοιτητές του Τμήματος, αφού είναι θέμα των Πρυτανικών Αρχών.»
Τότε ήταν μαζί και δεν τα κατήγγειλε. Τότε ήταν συνοδοιπόρος των πρυτάνεων? Σήμερα γιατί αλλάζει στάση και τα καταγγέλλει? Γεννά υποψίες και το μυαλό μας πάει σε πολλά….
Σε πρόσφατα άρθρο του αναφέρει ότι για το ίδιο πρόβλημα των φοιτητών του τμήματος της Έδεσσας – που σημειωτέο ήταν επιβλέπων διδάσκων καθηγητής ο ίδιος και ο γιος του 407/80 και μετέπειτα το 2008 εκλέχτηκε λέκτορας- που ζητά και εκείνο ανεξάρτητο φοιτητικό σύλλογο πήρε την ακριβώς αντίθετη θέση και πήγε στο δικαστήριο όπως ο ίδιος αναφέρει για να συμπαρασταθεί στον δίκαιο αγώνα των φοιτητών. Άλλα μέτρα άλλα σταθμά και πιθανόν συμφέροντα…
Τώρα τι άλλαξε? Ο «κύριος» Πιπερόπουλος είδε το φως το αληθινό ή το στόχο του τον εκπλήρωσε, εξέλεξε και τον γιό του ή κατά το κοινώς λεγόμενο «τάσπασε» με την πλευρά Κουσκουβέλη Νούλα ή υπερασπίζεται το Τμήμα του γιου του ή συμβαίνει κάτι άλλο? Τα συμπεράσματα δικά σας…
Σε αναζήτηση στο διαδίκτυο Βρίσκουμε (εδώ) – δυστυχώς για τον ίδιο που θέλει να χρησιμοποιεί και τα νέα μέσα για να είναι σύγχρονος αλλά προφανώς αγνοεί την δύναμη της μέτα μνήμης- ένα σχόλιο που δεν είναι καθόλου κολακευτικό για τον ίδιο
“Ανώνυμος είπε…
2005: Απευθυνόμενος στους πρωτοετείς: “Εδώ μεγαλύτερη παράταξη είναι η αυτοδύναμη δαπ-νδφκ. Υπάρχουν και κάτι άλλες βέβαια που κι αυτές τις αγαπώ, αλλά εσείς ξέρετε που θα μπείτε!”
2004-2008: Γιατί όλα τα θέματα της εξέτασης των μαθημάτων σας κύριε Πιπερόπουλε διακινούνται από τη δαπάρα;”
Αν αληθεύει, στο οποίο όμως ο «κύριος» Πιπερόπουλος κατά την προσφιλή του τακτική δεν απαντά, αποδεικνύει ξεκάθαρα ποιοι είναι αυτοί που εκθρέφουν αυτά τα φαινόμενα, ποιοι στηρίζουν τους κομματικούς στρατούς ποιοι συναλλάσσονται μαζί τους και ποιοι υποβαθμίζουν τις σπουδές των φοιτητών που σήμερα καταγγέλλουν. Ή μήπως σήμερα αυτοί οι κομματικοί στρατοί γιγαντώθηκαν τόσο πολύ που δεν μπορούν να τους ελέγξουν και βγαίνουν και τους καταγγέλλουν?
Ο «κύριος» Πιπερόπουλος ήταν υποψήφιος με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και ευτυχώς για όλους μας δεν εξελέγη, δυστυχώς για τους φοιτητές του που θα γλύτωναν για τα χρόνια της βουλευτικής του θητείας .
Όταν όμως το κόμμα που τότε υποστήριζε το 2004 ήρθε στην εξουσία δεν ξέχασε την όποια προσφορά του και τον διόρισε με τριετή θητεία με την υπ΄αριθμόν 109212/10.11.2004 απόφαση του υπουργού υγείας κ. Νικήτα Κακλαμάνη (ΦΕΚ Αρ Φύλλου 281 -19-11-2004 Τεύχος Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου) Πρόεδρο του συμβουλίου του Εθνικού Παρατηρητηρίου Ατόμων με αναπηρίες (ΕΠΑ-ΑμεΑ).
Βγαίνει λοιπόν το συμπέρασμα ότι όσο καιρό ο “κύριος” Πιπερόπουλος απολάμβανε την συναλλαγή με την εξουσία και την διαπλοκή με τις κομματικές οργανώσεις και τους φοιτητικούς κομματικούς στρατούς δεν έλεγε τίποτα. Τώρα που μάλλον πέτυχε τους σημαντικότερους στόχους του και τον Αύγουστο του 2009 δηλαδή σε μερικούς μήνες βγαίνει στην σύνταξη μάλλον προετοιμάζει άλλα για τον εαυτό του και τώρα βγαίνει και καταγγέλλει όλα αυτά που αποδεδειγμένα και ο ίδιος συνέβαλε στην εκτροφή τους και χαϊδεύει αυτιά για να γίνει αρεστός σε κάποιους. Ή για να καυχιέται στα τηλεοπτικά παράθυρα ότι εγώ τα είπα και τα προέβλεψα.
Ο «κύριος» Πιπερόπουλος (εδώ) δηλώνει σε συνέντευξή του απολιτίκ. …. «Εγώ είμαι απολιτίκ, για να μπορώ να μιλάω και να λέω, μπράβο ΠΑΣΟΚ, μπράβο ΚΚΕ, μπράβο ΝΔ και μετά φτου σου ΠΑΣΟΚ, φτου σου ΚΚΕ, φτου σου ΝΔ.»
Κάτω από αυτές τις συνθήκες αυτή την συμπεριφορά ο ίδιος σε παλιότερο άρθρο του την αποκαλούσε ΟΦΑ- Όπου Φυσάει ο Άνεμος-.
Συμπέρασμα, δεν μπορεί «κύριε» Πιπερόπουλε να είμαστε και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ. Αιδώς. Αρκετά η υποκρισία και η υποτίμηση της νοημοσύνης μας."
Ο πολυπράγμων καθηγητής δε θα μπορούσε φυσικά να είναι απών από το αγαπημένο θέμα πολλών πανεπιστημιακών, αυτό του έρωτος. Ίσως και να το παράκανε λίγο, αν πιστέψουμε κάποιες γλαφυρές μαρτυρίες:
Ας ερωτηθούν συνάδελφοι του στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης για διάφορες ΕΔΕ που έγιναν εις βάρος του για θέμα Σεξουαλικής Παρενόχλησης Ιρανής Συνέδρου σε ένα Συνέδριο στη Χαλκιδική προ λίγων ετών, στο οποίο ήταν μέλος της οργανωτικής επιτροπής. Ο απίθανος αυτός τύπος, σύμφωνα με καταγγελία της Ιρανής στην πρεσβείας της που πήρε Διεθνείς διαστάσεις, διαπραγματεύθηκε το registration με τη συνεύρεση… Το Συνέδριο ήταν εν πολλοίς στα χαρτιά, virual …
Όπως και να έχει, οι εμβριθείς αναλύσεις του καθηγητή Πιπερόπουλου δεν πρόκειται να εκλείψουν. Είναι τόσος ο πόθος του να επικοινωνήσει με το κοινό του, να μεταλαμπαδεύσει τη σοφία του, αποτέλεσμα ίσως ολισθημάτων εις τον στίβο του έρωτος και του συνδικαλισμού, να μεταφέρει τα απαυγάσματα των σπουδών του στα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα της εποχής, όπως είναι η σεξουαλική παρενόχληση, ο διεφθαρμένος συνδικαλισμός, το βόλεμα γόνων, η μεταπήδηση από κόμμα σε κόμμα, η αυτοικανοποίηση δια της ηλεκτρονικής γραφίδος. Για όλα αυτά. μόνο ένας ακούραστος μελετητής του Δόκτωρος Φρόιντ όπως ο καθηγητής Πιπερόπουλος μπορεί να τοποθετηθεί. Ίσως στο μέλλον πάρει τη σκυτάλη η ψυχολόγος θυγατέρα του, όταν θα βαρεθεί την επίλυση sudoku στο Υπουργείο Αμύνης.
Στο μεταξύ, ο σύγχρονος φιλόσοφος και διανοούμενος πατήρ Πιπερόπουλος ετοιμάζεται για την κάθοδό του στις επομένες δημοτικές εκλογές, όπου και θα είναι ανεξάρτητος υποψήφιος, μια και πέρασε από όλα τα κόμματα αλλά μέχρι τώρα κανένα δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσει το μέγεθος της δυναμικής του. Φυσικά, δεν παραλείπει να στιγματίζει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας, να καταφέρεται ενάντια στα αφανή δρώμενα, αλλά και στους επιβήτορες θώκων εξουσίας, ίσως σε μία σχιζοφρενική προσπάθεια καταγγελίας του ίδιου του του εαυτού.
