Με υστερικούς κλαυθμούς του τύπου "ο στρατός μάς καταδικάζει να κάνουμε μάθημα σε υπόγεια", φοιτητές και καθηγητές του ΠΑΜΑΚ ρίχνουν στο στρατό το φταίξιμο για το δικό τους χάλι. Έτσι, ενώ οι απαιτήσεις για τις υποδομές που πρέπει να πληροί ένα κολέγιο σύμφωνα με το σχετικό νόμο έχουν πολλές φορές δει το φως της δημοσιότητας, η κατάσταση στο ΠΑΜΑΚ είναι τέτοια που με τον ίδιο νόμο δεν υπήρχε περίπτωση να πάρει άδεια λειτουργίας:
"οι φοιτητές του ιδρύματος κάνουν μαθήματα σε υπόγεια και σε αίθουσες που έχουν αυτοσχέδια διαμορφωθεί σε κοινόχρηστους χώρους, αφού τα αμφιθέατρα δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες. Οι 8.000 φοιτητές και οι καθηγητές των οκτώ Τμημάτων του Πανεπιστημίου φιλοξενούνται σε περιορισμένο κτίριο, η έκταση του οποίου δεν ξεπερνά τα 38.000 τετραγωνικά μέτρα. Κι ενώ, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα, σε κάθε ενεργό φοιτητή θα έπρεπε να αντιστοιχούν 16,6 τ.μ. δομημένης επιφάνειας, στο Μακεδονίας αναλογούν μόλις 4,4 τ.μ."
Αλλά και ο ίδιος ο αντιπρύτανης Στέλιος Κατρανίδης δε χάνει την ευκαιρία να περιγράψει το τριτοκοσμικό του ίδρυμα:
"Τα Τμήματα Μουσικών Σπουδών και το Εργαστήριο Βαλκανικών Σπουδών στεγάζονται στο υπόγειο, ενώ λειτουργούν γραφεία και γραμματείες σε δωμάτια χωρίς παράθυρο. Έχουμε καλύψει όλους τους χώρους, ακόμα και το φουαγιέ και τους διαδρόμους, δημιουργώντας αίθουσες με γυψοσανίδες, ενώ οι καθηγητές μοιράζονται ανά δύο τα γραφεία"
Σύμφωνα με τις παραδόσεις του δημοσίου πανεπιστημίου, δηλαδή της αρπαγής και της κατάληψης, η λύση βρέθηκε στο να απαιτηθούν οι εγκαταστάσεις του 424, το οποίο βρίσκεται κοντά στο ΠΑΜΑΚ. Δηλαδή οι καθηγητάδες του ΠΑΜΑΚ πρώτα δημιούργησαν την κατάσταση αυτή, που αντίστοιχη επικρατεί και σε άλλα ΑΕΙ και ΤΕΙ, και μετά βρήκαν τη λύση στο να απαιτούν από το στρατό τα κτίρια του 424 προκειμένου να τα οδηγήσουν και εκείνα στην ίδια κατάσταση.
Σημειώνεται ότι τα κτίρια του 424 έχουν κριθεί διατηρητέα, και εάν τεθούν υπό την προστασία του ασύλου και του κάθε Αντιπρύτανη Κατρανίδη και του κάθε πρύτανη Κουσκουβέλη μάλλον θα καταλήξουν να κριθούν κατεδαφιστέα, αν κρίνει κανείς από την κατάσταση που επικρατεί μέσα στις εγκαταστάσεις του ΠΑΜΑΚ εδώ και χρόνια.
Ο πρύτανης, ο αντιπρύτανης και οι υπόλοιποι κηφήνες του ΠΑΜΑΚ θα μπορούσαν να δοκιμάσουν να εξοικονομήσουν χώρο καταργώντας την παροχή χώρων στα διάφορα κόμματα και καθαρίζοντας τους τοίχους από τις στοίβες χαρτιού που επί δεκαετίες συσσωρεύονται πάνω τους. Μετά θα μπορούν να μεταφέρουν την τεχνογνωσία τους και στα κολέγια, δίνοντάς τους συμβουλές για τις υποδομές τους.
