Sunday, December 5, 2010

Η ΕΛΜΕ Ικαρίας και το πρόβλημα των ΠΕΚ

Αν και συνήθως οι διάφορες ΕΛΜΕ αποφεύγουν να θίξουν ουσιαστικά ζητήματα, η ΕΛΜΕ Ικαρίας αποφάσισε να πρωτοτυπήσει θίγοντας το πολύ σοβαρό ζήτημα των ΠΕΚ, το οποίο υφίσταται εδώ και πολλά χρόνια αλλά μόνο πρόσφατα φαίνεται να προξενεί αντιδράσεις:

"Στον τρόπο διεξαγωγής των φετινών ΠΕΚ φωτογραφίζεται αρκετά καθαρά η νέα πολιτική του Υπουργείου Παιδείας. Αποφάσισαν και διέταξαν, παρά τις όποιες αντιδράσεις, τα ΠΕΚ να γίνουν Σαββατοκύριακα (!) στο μέσο της σχολικής χρονιάς. Πρόκειται για μια ανάλγητη πολιτική που απαιτεί την πειθάρχηση και την υποταγή σε κάθε παράνομη ή παράλογη απαίτηση της διοίκησης. Παρά τις ανακοινώσεις και την επικοινωνία που είχαμε με τους υπεύθυνους, προκειμένου να είναι ενήμεροι για τα προβλήματα που θα δημιουργούσε η διεξαγωγή των ΠΕΚ μόνο στη Σάμο, δεν ίδρωσε το αυτί κανενός!

Απαιτούν από νεοδιόριστους και αναπληρωτές (που ακόμα δεν έχουν δει μισθό) να επωμιστούν το κόστος μετακινήσεων και διανυκτερεύσεων, για να παρακολουθήσουν τα ΠΕΚ στη Σάμο, και μάλιστα σε τέσσερα Σαββατοκύριακα (μόνο για την Α’ φάση)! Για τους συναδέλφους των Φούρνων το κόστος θα είναι ακόμη μεγαλύτερο, αφού για να βρεθούν δυο μέρες στο Βαθύ, θα χρειαστεί να πληρώσουν τέσσερις διανυκτερεύσεις. Με τον εκβιασμό της μονιμοποίησης απαιτούν από συναδέλφους να καταθέσουν το ένα τουλάχιστον από τα 12 τσεκουρεμένα μηνιάτικα που μας απέμειναν για να παρακολουθήσουν ΠΕΚ. Με δεδομένο ότι κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την άμεση οικονομική αποζημίωση για όλα αυτά τα έξοδα (χρωστάνε από το 2008 και όχι μόνο για τα ΠΕΚ), ποιος αλήθεια αναλαμβάνει την ευθύνη για αυτή την απόφαση; Ποιος παίρνει την ευθύνη να απαντήσει στον συνάδελφο που δεν αντέχει αυτό το οικονομικό βάρος ότι δεν θα μονιμοποιηθεί;"


Το περίεργο δεν είναι μόνο ότι τόσα χρόνια οι αντιδράσεις για τα ΠΕΚ ήταν περιορισμένες, αλλά ότι ακόμα και τώρα όλες οι υπόλοιπες ΕΛΜΕ δε δείχνουν την ίδια ευαισθησία ώστε να ασχοληθούν με το θέμα.

Η πολιτική να υπόκεινται όλοι οι νεοδιόριστοι στο καψόνι των ΠΕΚ προκειμένου κάποιοι "επιμορφωτές" να καρπωθούν ένα γενναίο επιπλέον εισόδημα δεν είναι καινούρια. Ούτε η πολιτική να αντιμετωπίζονται οι "επιμορφούμενοι" ως πρόβατα που πρέπει να παρακολουθήσουν τα ΠΕΚ χωρίς καμία πρόνοια για τις μετακινήσεις τους ή τα προσωπικά τους προβλήματα, δεδομένου ότι οι περισσότεροι έχουν μόλις μεταφερθεί σε έναν καινούριο τόπο κατοικίας με ότι αυτό συνεπάγεται.

Το θέμα των ΠΕΚ θα μας απασχολήσει αρκετές φορές στο μέλλον, καθώς αποτελεί άλλο ένα σκοτεινό, πλην όμως άγνωστο στο
ευρύ κοινό, σημείο της εκπαιδευτικής πραγματικότητας.