Φεύγοντας λοιπόν η Θάλεια επικαλέστηκε προσωπικούς λόγους που δε μπορεί να μοιραστεί με άλλους, φρόντισε όμως να τους διοχετεύσει στο Βήμα:
"«Θα πεθάνεις», «Θα μετανιώσεις», «Θα σε θάψουμε».Αυτές ήταν μερικές μόνο από τις φράσεις που απηύθυναν τους τελευταίους δώδεκα μήνες στην πρώην γραμματέα Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας κυρία Θάλεια Δραγώνα μέλη μεμονωμένων ακροδεξιών ομάδων, με καθημερινά μηνύματα στο ηλεκτρονικό της ταχυδρομείο. Οπως λένε συνεργάτες της, η πρώην ειδική γραμματέας του υπουργείου Παιδείας « δεν άντεξε τελικά την ασφυκτική πίεση μιας πολιτικής ομάδας που συνδέεται ανοικτά με το παρακράτος...». Η χθεσινή παραίτησή της από τη θέση που κατείχε στο υπουργείο Παιδείας φαίνεται ότι εξασφάλισε στην ίδια ηρεμία και στην υπουργό Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου ένα μέλλον διαφορετικό από εκείνο της προκατόχου της κυρίας Μαριέττας Γιαννάκου."
Το περίεργο είναι ότι η Άννα είναι ένα από τα πλέον μισητά πρόσωπα στην Ελληνική κοινωνία, και σίγουρα πολλοί θα θυμούνται τις σκηνές όπου έτρεχε να ξεφύγει από τους αδιόριστους, αλλά αυτό δε φαίνεται να την ανάγκασε να παραιτηθεί. Ποιός λοιπόν μπορεί να πιστέψει πως η Δραγώνα παραιτείται λόγω κάποιων e-mail(!) και όχι ότι θυσιάστηκε ως μία γηραιά έκδοση της Ιφιγένειας για να παραταθεί η υπουργική θητεία της φιλενάδας της;
Το κατευθυνόμενο δημοσίευμα συνεχίζει:
"Πανεπιστημιακός με προοδευτικό προφίλ και έντονη δράση στην υποστήριξη της μουσουλμανικής κοινότητας της Θράκης, αλλά και διαφόρων ομάδων μειονοτήτων στη χώρα μας, η κυρία Δραγώνα αποτέλεσε επί χρόνια το «κόκκινο πανί» για τον πολιτικό χώρο της Ακρας Δεξιάς. Οταν όμως στο παιχνίδι μπήκε ξανά το μάθημα της Ιστορίας, οι ακροδεξιές πολιτικές ομάδες που περίμεναν τόσα χρόνια βρήκαν την ευκαιρία να της δώσουν το «καίριο χτύπημα»."
Ποιό ήταν άραγε το καίριο κτύπημα; Μήπως της έριξαν βόμβα; Την πυροβόλησαν; Τη μαχαίρωσαν; Της έριξαν έστω ένα γιαούρτι, που θα της έκανε και καλό στην επιδερμίδα; Τίποτα από όλα αυτά. Θα συμφωνήσουμε όμως στο ζήτημα του προοδευτικού προφίλ της Θάλειας: Αν και απόφοιτος του Deree, κατάφερε να αποκτήσει θέση στο κρατικό πανεπιστήμιο και να ασχολείται με τη διαχείριση προγραμμάτων και κονδυλίων. Αυτό αποτελεί πραγματικά προοδευτισμό για ένα κόμμα που θεωρεί το Deree "κάτι σαν ΙΕΚ" και σίγουρα πολύ υποδεέστερο ενός κρατικού πανεπιστημίου.
Επιπλέον δε μπορεί κανείς να μη σχολιάσει τον ισχυρισμό ότι όσοι ήταν αντίθετοι στις κινήσεις της Δραγώνα ήταν ακροδεξιοί. Αυτό είναι μία πολύ βολική ταμπέλα που δε δείχνει ιδιαίτερη δημοκρατικότητα, εκτός κι η ταύτιση της Θάλειας με τη Δημοκρατία είναι τόσο ισχυρή που όποιος διαφωνεί μαζί της είναι σίγουρα ακροδεξιός.
Ο υποβολέας του άρθρου δε μπορούσε να μην κλείσει με μία δραματική αποστροφή:
"« Αν δείτε την πορεία που έγινε στο κέντρο της Αθήνας από ομάδες νεαρών μια εβδομάδα μετά την επιλογή της κυρίας Δραγώνα για τη Γραμματεία Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας θα σοκαριστείτε...» έλεγε χθες στο «Βήμα» άνθρωπος του περιβάλλοντος της κυρίας Δραγώνα. « Θύμιζε την πρώτη περίοδο της ανόδου του ναζισμού στη Γερμανία... » συνέχισε ο συνομιλητής μας."
Το ότι άτομα σαν τη Δραγώνα έχουν περιβάλλον, ή γλείφτες επί το λαικότερον, δεν είναι άγνωστο. Αποτελεί όμως ιδιαίτερη έκπληξη πως το περιβάλλον της θεωρεί πως ο διορισμός της απετέλεσε αίτιο ναζιστικών παρελάσεων στο κέντρο της Αθήνας, όταν επί σειρά ετών το κέντρο της Αθήνας έχει γίνει πεδίο ελεύθερης εκτόνωσης όχι δεξιών αλλά αριστερών, και ενίοτε και λαθρομεταναστών.
Τελικά ποιό είναι το παρακράτος; Εκείνοι που διαφωνούν με τη Δραγώνα, ή εκείνοι που καταφέρνουν την επιλεκτική αναγνώριση ενός πτυχίου του Deree, δημιουργούν "περιβάλλον" μέσα σε υπουργεία, και επιδιώκουν να αλλοιώσουν την εθνική και ιστορική συνείδηση;
Αν ήθελε η κάθε Δραγώνα να καταγγείλει κάποιο παρακράτος, μπορούσε πολύ εύκολα να το κάνει για τους αριστερούς που υπό το καθεστώς μίας ιδιότυπης ασυλίας έχουν καταστρέψει όχι μόνο το κέντρο της Αθήνας αλλά και όλα τα πανεπιστήμια.
