Έτσι, βλέπουμε την ελεεινή ανακοίνωση των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων της 1ης ΕΠΑΣ Λάρισας και της ΕΠΑΣ Σταυρούπολης, όπου μεταξύ άλλων αναφέρονται τα εξής:
"...Εκμεταλλευτήκαμε τις όποιες προσωπικές γνωριμίες μας για την επίλυση του ζητήματος , όμως εισπράξαμε προφορικές και αόριστες χρονικά υποσχέσεις .
...Η τριβή με το θέμα της έκδοσης των επαγγελματικών δικαιωμάτων των υπολοίπων ειδικοτήτων των ΕΠΑ.Λ- ΕΠΑ.Σ, μας απέδειξε ότι το πρόβλημα είναι γνωστό από όλους τους αρμόδιους, εκλείπει όμως η πολιτική βούληση για την αποκατάσταση του. Εκλείπει η θέληση για την πάταξη της μαύρης εργασίας και της ομηρίας των μαθητών της Δευτεροβάθμιας Τεχνικής Εκπαίδευσης .
...ζητούμε:
...Την άμεση στελέχωση και λειτουργία της αρμόδιας επιτροπής έκδοσης επαγγελματικών δικαιωμάτων.
Προσφερόμαστε οι ίδιοι να συλλέξουμε και να σας αποστείλουμε όλα τα απαραίτητα έγγραφα που απαιτούνται για την ταχύτατη έκδοση των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων. "
’ραγε οι "προσωπικές γνωριμίες" είναι οι ίδιες με τις οποίες οι γονείς αυτοί εξασφαλίζουν την αποφοίτηση των παιδιών τους;
Πριν αρχίσουν να απαιτούν αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων για τα παιδιά τους, μήπως θα έπρεπε να ασχοληθούν και λίγο με το τι είδους "σπουδές" έκαναν τα παιδιά τους; Αν τους είναι δύσκολο να ρωτήσουν τα ίδια, δεν έχουν παρά να αναζητήσουν τα βίντεο που τα ίδια ανεβάζουν και δείχνουν πόσο κόπιασαν για το "πτυχίο" τους, όπως συνηθίζεται πλέον να αποκαλείται το πατσαβουρόχαρτο που μοιράζουν όλες αυτές οι υποτιθέμενες "σχολές".
Ποιά είναι λοιπόν η μαύρη εργασία από την οποία κινδυνεύουν τα παιδιά τους; Όταν έχουν αποφοιτήσει από σχολεία στα οποία το μόνο που αρκεί για την αποφοίτησή τους είναι η που και που παρουσία τους στην τάξη, και η παρουσία αυτή δεν είναι για την παρακολούθηση του μαθήματος αλλά για το χαβαλέ και τη διασκέδαση, είναι προφανές ότι οι "απόφοιτοι" αυτοί δεν έχουν ούτε τις ελάχιστες γνώσεις και δεξιότητες που απαιτούνται για κάποια εξειδικευμένη εργασία. Η οποιαδήποτε απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ στερείται λογικής, αποτελεί δε κατάφορη αδικία για τα παιδιά που όντως αναγκάστηκαν να εργαστούν στην ηλικία αυτή χωρίς να έχουν την πολυτέλεια να περνούν τις ώρες τους στους μοντέρνους καφενέδες που λέγονται ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ.
Όταν λοιπόν οι γονείς αυτοί ταυτίζονται τόσο με τα παιδιά τους ώστε να γράφουν "για την ταχύτατη έκδοση των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων", αυτό σημαίνει ότι ταυτίζονται και οι ευθύνες τους με τις ευθύνες των παιδιών τους για την κατάσταση που επικρατεί στα τεχνικά σχολεία που υπάρχουν μόνο για να ξοδεύει το κράτος πολύτιμα κονδύλια για να "απασχολούν δημιουργικά" κάποιοι τα παιδιά τους.
