Το ότι οι συμβασιούχοι του ΙΔΕΚΕ είναι όλοι παρατρεχάμενοι κομμάτων δεν είναι καινούριο. Εκείνο που είναι καινούριο είναι ότι έκαναν σύλλογο για να διεκδικήσουν την άμεση καταβολή των μισθών τους και την πλήρη αναγνώριση της προυπηρεσίας τους.
Η επιστολή τους προς την παλιά γνώριμη του ΙΔΕΚΕ Άννα Διαμαντοπούλου, όπου αυτή τοποθετήθηκε σε ιδιαίτερα νεαρή ηλικία δίνοντας το κατάλληλο χρώμα στο βυσματικό χαρακτήρα του ΙΔΕΚΕ, ξεκινά με μία συγκινητική περιγραφή του έργου του ΙΔΕΚΕ που θα έλεγε κανείς πως περιγράφει το όραμα της παγκόσμιας ειρήνης και εκπαίδευσης.
Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Το ΙΔΕΚΕ στις διάφορες μορφές του (ΗΡΩΝ, ΚΕΕ κλπ) δεν είναι παρά ένας τρόπος για να αντλούνται κονδύλια και να δαπανώνται ώστε να συντηρούνται δομές που δεν προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό.
Όλοι αυτοί οι "συμβασιούχοι", ανάμεσά τους και πολλοί μόνιμοι εκπαιδευτικοί που επωφελήθηκαν, μπήκαν σε αυτές τις θέσεις επειδή είχαν το καλύτερο μέσο και επειδή παραγκώνισαν όλους τους άλλους στις στημένες συνεντεύξεις. Είναι προκλητικό μετά από τόσα χρόνια σκανδαλώδους λειτουργίας του ΙΔΕΚΕ να εγείρουν αξιώσεις.
