Το μίσος της Αριστεράς προς την έμφυτο ευφυία δεν είναι παράδοξο, καθώς ρεύματα που στηρίζονται στην οχλοκρατία, το μηδενισμό και την τυφλή υπακοή χρειάζονται και τους ανάλογους οπαδούς. Αυτός είναι και ο λόγος που τέτοιο μίσος δεν εντοπίζεται μόνο στην Αριστερά, αλλά και σε κάθε παρόμοια θρησκοληπτικού χαρακτήρα συσπείρωση.
Διαβάζουμε λοιπόν στην εφημερίδα Αυγή στις 31/10/2010:
"Πυκνώνουν τελευταία τα δημοσιεύματα που προβάλλουν την ανάγκη να επανέλθει ο θεσμός των πρότυπων σχολείων με την επίκληση αρχών όπως η αριστεία, η αξιοκρατία και η μεγιστοποίηση του μορφωτικού αποτελέσματος. Και, φυσικά, δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, καθώς φαίνεται ότι ετοιμάζεται σχετική παρέμβαση από το Υπ. Παιδείας.
Σύμφωνα με το βασικό επιχείρημα των υπερμάχων τους, τα πρότυπα σχολεία καταγράφηκαν ως ένας επιτυχημένος θεσμός, καθώς έδιναν τη δυνατότητα, μέσω των εισαγωγικών εξετάσεων, να εγγράφονται σε ιδιαίτερα απαιτητικά σχολεία τα προικισμένα και ταλαντούχα παιδιά και να αξιοποιούνται με αυτό τον τρόπο οι ιδιαίτερες ικανότητές τους, που διαφορετικά θα έμεναν αναξιοποίητες στα σχολεία των «κοινών θνητών».
Τι φαίνεται να αγνοούν, μεταξύ άλλων, οι αυτόκλητοι σωτήρες των προικισμένων παιδιών; Πρώτο, το νομοθετικά κατοχυρωμένο δικαίωμα κάθε παιδιού για εξασφάλιση ίσων ευκαιριών στη μόρφωση. Δεύτερο, τις παιδαγωγικές αρχές της «διαφοροποιημένης διδασκαλίας/ και μάθησης», που παρέχει τη δυνατότητα σε τάξεις με παιδιά ποικίλων ικανοτήτων να αξιοποιούνται οι ιδιαίτερες κλίσεις και ικανότητες κάθε παιδιού.
Τρίτο, τα πορίσματα ερευνών που δείχνουν ότι δεν προκύπτει κάποιο σημαντικό μορφωτικό κέρδος για τα «προικισμένα» παιδιά που απομονώνονται από τα υπόλοιπα σε ξεχωριστά προγράμματα, αντίθετα, από την άποψη της κοινωνικής και συναισθηματικής ανάπτυξης οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι. Ας μην αναζητά, λοιπόν, η κυβέρνηση την ποιότητα προς την κατεύθυνση του αναβαθμισμένου επιλεκτικού σχολείου των λίγων. Το πραγματικό νόημα της ποιότητας στη μόρφωση βρίσκεται στη συνάφειά της με την ισότητα."
Ξεκινούμε από την παρατήρηση ότι η ροζ φυλλάδα εκφράζεται ειρωνικά για την αριστεία και την αξιοκρατία σε σχέση με τους "κοινούς θνητούς". Θεωρεί δηλαδή αρνητική τη διάκριση κάποιων μαθητών ως ικανών να ανταπεξέλθουν σε ένα εντατικότερο πρόγραμμα σπουδών με αντίστοιχα μεγαλύτερη απολαβή γνώσεων.
Η Αυγή ισχυρίζεται, επικαλούμενη τα πορίσματα κάποιων αόριστων "ερευνών" που φαίνεται πως έλαβαν χώρα στα στέκια που οι αναγνώστες της καταλαμβάνουν σε πανεπιστημιακούς χώρους για να παίζουν με στουπιά και βενζίνη, ότι "δεν προκύπτει κάποιο σημαντικό μορφωτικό κέρδος για τα «προικισμένα» παιδιά". Όμως, ακόμα και ο πιθηκόνους οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να καταλάβει ότι τα παιδιά αυτά θα έχουν σαφέστατα κέρδος εάν υπάρχει η μέριμνα να βρίσκονται σε κατάλληλο περιβάλλον, αντί να είναι υποχρεωμένα να ακούν το δάσκαλο ή τον καθηγητή να λέει συνέχεια τα ίδια και τα ίδια προκειμένου να δικαιολογήσει τη βάση στους κουμπούρες.
Η αναφορά σε "παιδιά ποικίλων ικανοτήτων" αποτελεί παιδαγωγικό ρεβιζιονισμό της σημερινής Αριστεράς, καθώς οι ικανότητες κάθε παιδιού ποικίλουν ως προς το μέσο όρο και δε μπορούν να εξισωθούν, γιατί αυτή η εξίσωση ουσιαστικά αποτελεί ισοπέδωση. Η ισοπέδωση βέβαια αποτελεί και το ζητούμενο της Αριστεράς...
Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στα περί "του νομοθετικά κατοχυρωμένου δικαιώματος κάθε παιδιού για εξασφάλιση ίσων ευκαιριών στη μόρφωση". Ίσες ευκαιρίες σημαίνει ότι όλοι έχουν τη δυνατότητα να δώσουν τις ίδιες εξετάσεις, και όσοι επιτύχουν να προχωρήσουν. Αν αποδοθεί στις ίσες ευκαιρίες το νόημα που επιθυμεί η Αριστερά, τότε πρέπει να καταργηθούν και οι εισαγωγικές εξετάσεις και να εγγράφεται στο πανεπιστήμιο όποιος θέλει, και φυσικά να "επιτυγχάνει" σε κάθε πανεπιστημιακό έτος ώστε να μπορεί να αποκτήσει τη μόρφωση του επόμενου και στη συνέχεια του μεταπτυχιακού.
Ακόμα και η επίκληση της νομοθεσίας από την Αριστερά αποτελεί έναν απίστευτο ακροβατισμό, καθώς η νομοθεσία μέχρι τώρα δεν προβλέπει τις καταλήψεις σχολικών και πανεπιστημιακών χώρων, τις οποίες όμως η Αριστερά υποκινεί συστηματικά και υπερασπίζεται δημόσια. Επιπλέον, το Σύνταγμα κατοχυρώνει και τη σύνδεση θρησκείας και εκπαίδευσης, κάτι που η Αριστερά μάχεται λυσσωδώς χωρίς να δείχνει ιδιαίτερο σεβασμό για το τι είναι νομοθετικά κατοχυρωμένο.
Καταλήγουμε στην τελευταία φράση του συγκεκριμένου άρθρου της Αυγής, η οποία κάνει λόγο για το "αναβαθμισμένο επιλεκτικό σχολείο των λίγων" και απαιτεί πλήρη ισότητα, που μόνο αυτή δίνει ποιότητα στη μόρφωση.
Ας δούμε όμως τι γράφει η Αυγή στις 11/12/2010:
"Χωρίς ίχνος ντροπής η υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων Εύη Χριστοφιλοπούλου, ανακοίνωσε την κατάργηση των Τμημάτων Αθλητικής Διευκόλυνσης (ΤΑΔ-ΕΤΑΔ), βάζοντας ταφόπλακα στην αθλητική εκπαίδευση της χώρας" αναφέρει η χθεσινή ανακοίνωση του Αθλητικού Τμήματος του ΣΥΝ και επισημαίνει:
"Το υπουργείο Παιδείας προωθεί συστηματικά τον οριστικό εξοστρακισμό της φυσικής αγωγής από το ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου, με οδυνηρές συνέπειες για την υγεία ολόκληρης γενιάς νέων ανθρώπων. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. που καταλήστευσαν τον δημόσιο πλούτο με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, σήμερα μιλούν για υψηλό κόστος λειτουργίας των ΤΑΔ. Αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν τα ΤΑΔ για πελατειακούς και ψηφοθηρικούς σκοπούς σήμερα μιλάνε για αντιπαραγωγική λειτουργία. Αυτοί που χθες υπόσχονταν δημιουργία αυτοτελών αθλητικών σχολείων σήμερα καταργούν τα υπάρχοντα τμήματα. Αυτοί που έτρεχαν στα αεροδρόμια για τις χαιρετούρες με τους διακριθέντες μαθητές - αθλητές των ΤΑΔ σήμερα κάνουν πως δεν θυμούνται.
Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση της τρόικας και ειδικότερα το υπουργείο Παιδείας αυτή τη στιγμή εργάζεται πυρετωδώς για την υλοποίηση των όρων του Μνημονίου, για περικοπές, καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, για την κατάργηση κεκτημένων δικαιωμάτων και την κατάλυση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, της φυσικής αγωγής και του αθλητισμού ως κοινωνικό αγαθό.
Απευθύνουμε ενωτικό κάλεσμα συστράτευσης και αγώνα σε όλους τους εκπαιδευτικούς φυσικής αγωγής, στους γονείς και στους μαθητές - αθλητές των ΤΑΔ, ώστε να μην περάσουν τα κυβερνητικά σχέδια για κατάργηση των ΤΑΔ. Αντίθετα αυτό που πρέπει να ανατραπεί είναι το Μνημόνιο και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ".
Καυλοπύρεσος λοιπόν ο ΣΥΝ για τα κεκτημένα δικαιώματα των ΤΑΔ και τους διακριθέντες αθλητές, απαιτεί να διατηρηθεί το προνομιακό καθεστώς των σχολείων αυτών ξεχνώντας πολύ εύκολα τα διαπρύσια διαγγέλματα για ισότητα στην εκπαίδευση.
Αρκετοί αναγνώστες μπορεί να αναρωτηθούν τι ακριβώς είναι τα ΤΑΔ. Τα Τμήματα Αθλητικής Διευκόλυνσης είναι ειδικά σχολεία για αθλητές, όπου το πρόγραμμα περιστρέφεται γύρω από αθλήματα και αθλητικές δραστηριότητες, με αποτέλεσμα στα ΤΑΔ να έχουμε τμήματα Ποδοσφαίρου, Κωπηλασίας, Πάλης, Στίβου, Άρσης Βαρών και λοιπών αθλημάτων.
Φυσικά πολλοί κουμπούρες μαθητές αναζητούν καταφύγιο στα ΤΑΔ, με την προσδοκία ότι θα κάνουν καριέρα γύρω από το τόπι, ενώ αμέτρητοι είναι και οι γυμναστές που πήραν προνομιακή προϋπηρεσία στα ΤΑΔ, καθώς οι προσλήψεις προσέφεραν μεγάλες ευκαιρίες σε όσους είχαν τις κατάλληλες γνωριμίες.
Με άλλα λόγια, τα ΤΑΔ προσφέρουν σε μαθητές την ευκαιρία να εκμεταλευτούν τις φυσικές τους δυνατότητες προκειμένου να διακριθούν σε συγκεκριμένα αθλήματα, στα οποία και συμπεριλαμβάνονται και κάποια που δεν αποτελούν μέρος των Ολυμπιακών Αγώνων, και φυσικά παρακολουθώντας αντίστοιχα προσαρμοσμένο σχολικό πρόγραμμα.
Δηλαδή ο ΣΥΝ θεωρεί απαραίτητη την παροχή κατάλληλου περιβάλλοντος σε φυσικά προικισμένους μαθητές, και μάλιστα απειλεί θεούς και δαίμονες προκειμένου να προστατέψει αυτό το προνομιακό καθεστώς, αλλά την ίδια στιγμή προπαγανδίζει αναίσχυντα κατά της δημιουργίας σχολείων για πνευματικά προικισμένους μαθητές, θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο αντίκειται στην ισότητα. Δύο μέτρα και δύο σταθμά λοιπόν για την Αριστερά όταν πρόκειται για την ισότητα των μαθητών. Από τη μία μεριά οι μελλοντικοί ποδοσφαιριστές, οι οποίοι και χαίρουν της προστασίας του κοκκινορόζ όχλου, και από την άλλη οι μελλοντικοί επιστήμονες, οι οποίοι και θεωρούνται επικίνδυνοι για την ισότητα από τα ορφανά των Σοβιέτ.
Θα είχε ενδιαφέρον αν τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΝ έλεγαν δημοσίως σε τι είδους σχολεία έστειλαν τα παιδιά τους. Για παράδειγμα, σε ποιό σχολείο πήγε το παιδί του Αλαβάνου και που πήγε για σπουδές στη συνέχεια. Ώστε να διαπιστώσουμε τι ακριβώς εννοούν τα στελέχη της Αριστεράς όταν μιλούν για ισότητα...
