Η πρώτη που ανέλαβε να δημιουργήσει αρνητικό προπαγανδιστικό κλίμα ήταν η γνωστή μισθοφόρος του Λαμπράκειου συγκροτήματος Λώρη Κέζα, η οποία τον προηγούμενο καιρό είχε προβεί σε πληρωμένες αγιογραφίες της Δραγώνα και της Διαμαντοπούλου.
Η πληρωμένη γραφίδα δεν ξέχασε να επαναλάβει λόγια συμπαράστασης στη Δραγώνα για το ζήτημα των σπουδών της στο Deree και τον δήθεν "πόλεμο του παρακράτους εναντίον της", τη στιγμή που το παρακράτος είναι που φρόντισε ώστε η Δραγώνα και κάποιες άλλες απόφοιτες του Deree να απολαμβάνουν επιλεκτικά προνόμια άγνωστα για τη μεγάλη μάζα των αποφοίτων του Deree.
Στη συνέχεια, η Κέζα παρουσίασε το εφεύρημα πως δήθεν η Χαρά Νικοπούλου δεν έπρεπε να βραβευθεί γιατί είναι διχαστική καθώς δεν επέτρεψε την περαιτέρω τουρκοποίηση των μικρών μαθητών, και ως δείγμα της διχαστικότητας αυτής αναφέρει στο κατάπτυστο άρθρο της το ότι ο τουρκοπράκτορας σύζυγος της καθαρίστριας του σχολείου της επιτέθηκε τραυματίζοντάς την. Στην περίπτωση αυτή η μονόφθαλμη Κέζα δε βλέπει τη δράση κάποιου παρακράτους.
Η Κέζα επιλόγησε το άρθρο της αναφέροντας πως τα εύσημα έπρεπε να τα πάρουν οι τουρκολάγνες γραίες Δραγώνα και Φραγκουδάκη που τόσα χρόνια φρόντιζαν για την επιβολή της Τουρκικής γλώσσας και συνείδησης στους Ελληνικούς πληθυσμούς της Θράκης. Δεν είναι τυχαίο που στο σημείο αυτό τη σκυτάλη παρέλαβε το γνωστό συνοθύλεμα ομοφυλοφίλων που λέγεται "Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι", αναφέροντας μάλιστα ως "πηγή για το ποιον της βραβευμένης" το άρθρο της δύσμορφης Λώρης Κέζα, το οποίο και αξίωσε να δοθεί βραβείο στις Δραγώνα και Φραγκουδάκη για τα εκατομμύρια των κοινοτικών κονδυλίων που είχαν υπό τον πλήρη έλεγχό τους επί σειρά ετών.
Η συνέχεια της ενορχηστρωμένης προπαγάνδας ήταν το άρθρο της κακάσχημης μέδουσας Άννας Φραγκουδάκη, φυσικά σε εφημερίδα του Συγκροτήματος, με το οποίο διαμαρτυρόταν για τη βράβευση της Νικοπούλου αναφέροντας:
"Προκάλεσε µεγάλη αναστάτωση στο µειονοτικό χωριό, όπου ανακατεύτηκαν ακροδεξιές οργανώσεις. Εκανε µηνύσεις σε µειονοτικές εφηµερίδες και τον µουσουλµάνο επιστάτη του σχολείου προκαλώντας δίκες και καταδίκες (είναι κόρη προέδρου του Αρείου Πάγου)."
Αυτές οι λίγες γραμμές συνοψίζουν και το πνεύμα της Φραγκουδάκη: Δεν πρέπει κανένας να προκαλεί "αναστάτωση", ώστε οι Τούρκοι πράκτορες του προξενείου να κάνουν ανενόχλητα τη δουλειά τους και τα κονδύλια να ρέουν χωρίς κανείς να θέτει το ερώτημα για το αν η χρήση τους είναι η καλύτερη δυνατή. Επιπλέον, μέμφεται τη Νικοπούλου γιατί έκανε μηνύσεις στον Τούρκο πρακτορίσκο που της επιτέθηκε βίαια σπάζοντας το χέρι της και στις μειονοτικές εφημερίδες που δημοσίευαν ψεύδη προσπαθώντας να στρέψουν τη μειονότητα εναντίον της. Τις δίκες τις κέρδισε γιατί ακριβώς ήταν φανερά τα αποτελέσματα της βίαιης επίθεσης εναντίον της, και όχι γιατί χρειάστηκε η παρέμβαση του προέδρου του Αρείου Πάγου.
Αν όμως η Φραγκουδάκη είναι πραγματικά ευαίσθητη στις παρεμβάσεις, τότε γιατί δε λέει τίποτα για τις παρεμβάσεις των συζύγων της φίλης της της Δραγώνα, ώστε από απόφοιτη του Deree να γίνει πανεπιστημιακός(!) και να καταλαμβάνει θέσεις που δεν αρμόζουν σε μία κυράτσα του παρακράτους του Κωλονακίου;
Στο επαίσχυντο άρθρο της, η Φραγκουδάκη τόλμησε να αναφερθεί και στους λιγοστούς ταλαίπωρους Έλληνες που έχουν απομείνει στον Άγιο Παντελεήμονα. Φυσικά αυτές οι μεγαλόσχημες "κυρίες" δεν υπάρχει περίπτωση να υπομείνουν τα όσα υπομένουν οι εναπομείναντες Έλληνες του Αγίου Παντελεήμονα, καθώς η παρέα που κάνουν με αλλοδαπούς σίγουρα γίνεται υπό ειδυλιακές συνθήκες.
Βλέπουμε λοιπόν μία δράκα παρακοιμώμενων διαφόρων παραεξουσιαστικών κέντρων να διαμαρτύρονται για τη βράβευση της Χαράς Νικοπούλου, με τον ισχυρισμό ότι οι Δραγώνα και Φραγκουδάκη δημιούργησαν αξεπέραστο έργο για την προσαρμογή της μειονότητας. Το πόσο επιτυχές ήταν αυτό το έργο και πόσο συνετή ήταν η διαχείριση των τεράστιων κονδυλίων ας αφήσουμε να μας το πουν τα ίδια τα μέλη της μειονότητας. Διαβάζουμε σε άρθρο της εφημερίδας Καθημερινή:
"Η αγωνία της προσαρμογής σε ταινία μουσουλμάνων φοιτητών
Ο Αχμέτ και ο Οσμάν ψάχνουν να βρουν την άκρη στη σχολή που έχουν πετύχει για την εγγραφή τους. Εκεί συναντούν την Αϊσέ και τη Φατμέ, νεοεισαχθείσες επίσης σε σχολές της Πάτρας. Οι τέσσερις πρωτοετείς προσπαθούν να προσαρμοστούν. Είναι φοβισμένοι. Μόνοι, σε μιαν άγνωστη πόλη, σ’ ένα πανεπιστήμιο όπου η ακαδημαϊκή χρονιά έχει ήδη ξεκινήσει. Κινούνται μαζί. Εχουν τους ίδιους φόβους, τις ίδιες αγωνίες προσαρμογής, μοιράζονται κοινά προβλήματα.
Αυτή είναι μόνον η αρχή μιας πραγματικότητας στο σενάριο ταινίας μικρού μήκους, που δημιούργησαν Ελληνες φοιτητές μουσουλμάνοι της Θράκης για να περιγράψουν τη ζωή τους στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Πρωταγωνιστές, τέσσερις φοιτητές και «κομπάρσοι» χριστιανοί και μουσουλμάνοι, μέλη της ίδιας πανεπιστημιακής κοινότητας. Η ταινία, διάρκειας μισής ώρας, με τίτλο «Φοιτητική Αιωνιότητα», δεν παρουσιάζει τις αντιθέσεις και τις διαφορές, αλλά την προσαρμογή τους στη φοιτητική και κοινωνική ζωή. Γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στην Πάτρα και είναι ο καρπός μιας ακόμη δράσης της «Ογρεντζί Αλεμί» (Ενότητα Νέων), της οργάνωσης μουσουλμάνων φοιτητών που ιδρύθηκε το 2006, συσπειρώνοντας μέσω ιστοσελίδας και ομώνυμου ετήσιου περιοδικού, μειονοτικούς φοιτητές ανά την Ελλάδα.
Τα μέλη της (περί τις 4.000) έχουν την ίδια πορεία. Ζούσαν στην κλειστή κοινωνία της Θράκης και η επιτυχία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση τους προσγείωσε στην «άγνωστη» Ελλάδα. Τα βιώματα και οι καθημερινές περιπέτειές τους στο ελληνικό πανεπιστήμιο μεταφέρονται με σάτιρα και χιούμορ."
Κλειστή κοινωνία για την οποία η υπόλοιπη Ελλάδα είναι άγνωστη, αγωνία προσαρμογής. Στη συνέχεια του άρθρου οι φοιτητές αναφέρουν:
"Τα θεμέλιά μας στα ελληνικά δεν είναι τόσο γερά, χρειαζόμασταν μια περίοδο προσαρμογής."
Ποιά είναι λοιπόν η επιτυχία του διδύμου της Νέας Ταξης; Το ότι κράτησαν τη μειονότητα απομονωμένη χωρίς να γνωρίζουν την επίσημη γλώσσα του Ελληνικού κράτους, ώστε να παραμένουν υποχείρια των Τούρκων πρακτόρων;
Η Δραγώνα και η Φραγκουδάκη θα έπρεπε να ζητήσουν τη βράβευσή τους από την Τουρκική Ακαδημία και όχι από την Ελληνική. Αφού είναι φανερό από τα αποτελέσματα των πράξεών τους πως δεν ενήργησαν ούτε προς το συμφέρον της Ελλάδας, ούτε καν της ίδιας της μειονότητας που ισχυρίζονται πως λατρεύουν!
