"Με τη σχεδιαζόμενη κατά πληροφορίες- απαράδεκτη από κάθε άποψη -αντικατάσταση όλων των μόνιμων εκπαιδευτικών που υπηρετούν στα 58 Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας με ωρομίσθιους και με την αιφνιδιαστική σημερινή επαναπροκήρυξη όλων των θέσεων των Διευθυντών των ΣΔΕ και την υποχρέωση της υποβολής νέων αιτήσεων σε ασφυκτική καταληκτική προθεσμία ( 7 Ιουλίου) , επιχειρείται από κύκλους του Υπουργείου Παιδείας η εν κρυπτώ διάλυση ενός σημαντικού θεσμού τη στιγμή που είναι πιο απαραίτητος από ποτέ."
Τα ΣΔΕ απασχολούσαν από ανέκαθεν ωρομίσθιους, οι οποίοι χάρη στο μέσο τους κατάφερναν να παίρνουν τα πολυπόθητα μόρια. Εκείνο που συνέβαινε όμως ήταν ότι αν ένας μόνιμος έβαζε τη θέση στο μάτι τότε και την έπαιρνε από οποιονδήποτε ωρομίσθιο, καθώς στην εκπαιδευτική μαφία οι μόνιμοι πάντα προηγούνται. Επιπλέον, οι διευθυντές άλλαζαν με τους ρυθμούς της πολιτικής επικαιρότητας, και απλώς τώρα θα αλλάξουν για μία ακόμα φορά. Το θέμα λοιπόν για το οποίο έχει τόση ευαισθησία η Γ΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης δεν είναι η διάλυση ενός ήδη διεφθαρμένου θεσμού, αλλά η αλλαγή των προσώπων.
Η υποκρισία των συνδικαλιστών συνεχίζεται στην ίδια ανακοίνωση:
"Οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται στα ΣΔΕ στη πλειοψηφία τους αποσπώνται κάθε χρόνο από τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση . Επιλέγονται με κριτήρια την πλήρη διαθεσιμότητά τους στις ανάγκες του σχολείου, τη γνώση γλωσσών και Η/Υ και πολλοί είναι κάτοχοι μεταπτυχιακών-διδακτορικών διπλωμάτων. Ο ουμανιστικός χαρακτήρας του προγράμματος σπουδών και τα βαθιά δημοκρατικά χαρακτηριστικά των σχολείων αποτυπώνονται στο αρχικό Αναλυτικό Πρόγραμμα και στις Προδιαγραφές Σπουδών καθώς και στον Κανονισμό Λειτουργίας των ΣΔΕ."
Με ποιά κριτήρια γινόντουσαν άραγε (και θα συνεχίσουν να γίνονται) αυτές οι αποσπάσεις; Και αυτά τα μεταπτυχιακά και διδακτορικά μήπως προέρχονται από εκπαιδευτικές άδειες και "εκπαιδευτική θητεία" κοντά σε γνωστούς; Και τι σχέση έχει άραγε το αντικείμενο των διδακτορικών αυτών με τα ΣΔΕ;
Είναι το λιγότερο τραγικό να χαρακτηρίζεται ως ουμανιστικό ένα οικοδόμημα που βασίζεται στη διαπλοκή και που χάρη στις φανφάρες των συνδικαλιστάδων κατάφερε να διατηρήσει τα αναξιοκρατικά στεγανά του επί σειρά ετών, σε αντίθεση με το πρόγραμμα της ΠΔΣ που οι ΟΛΜΕδες για δικούς τους λόγους έβαλαν κάποια στιγμή στο στόχαστρο.
