Ο Γερασιμάκης Ζαγορίτης και η κοινωνία των γόνων

Ενώ ο πατήρ Ζαγορίτης έδινε τον αγώνα για το μεροκάματο της πολιτικής, ο ιός Γερασιμάκης Ζαγορίτης έδινε το δικό του αγώνα για την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας. Φυσικά, ως γόνος πολιτικάντη δε μπορούσε παρά να "υπηρετήσει"¨τη θητεία του στο Πολεμικό Μουσείο, με τον τρόπο που όλοι θαυμάσαμε. Από το χαρτζηλίκι του έδωσε 10.000 ευρώ για να κατακτήσει τη γνωστή για την εκλεκτικότητά της Τζούλια Αλεξανδράτου, την οποία και πήγε και στο Πολεμικό Μουσείο για τα περαιτέρω, αν και στην πορεία του έπεσε το παντελόνι από τις κακουχίες των νυκτερινών ασκήσεων.



Το θέμα αυτό έχει μεγάλη σχέση με την εκπαίδευση και τη διαρκή υποθήκευση του επιστημονικού δυναμικού της χώρας. Γιατί ο Γερασιμάκης εξασφάλισε, παρά το γεγονός ότι η ΝΔ δεν είναι στην κυβέρνηση, μία καλή θέση για να αράξει και να περνάει ευχάριστα τα βράδια του ξοδεύοντας το χαρτζηλίκι του, ενώ την ίδια στιγμή η στρατιωτική θητεία αποτελεί τροχοπέδη για χιλιάδες επιστήμονες, οι οποίοι βλέπουν τις σπουδές τους και το μέλλον τους να πηγαίνουν πίσω χωρίς να υπάρχει κάποια ιδιαίτερη ευαισθησία του κράτους για το θέμα αυτό. Αντίθετα, αναγκάζονται να απομακρύνονται από το αντικείμενο των σπουδών τους και να αποκόπτονται από τη φυσική συνέχεια που αυτές θα έπρεπε να έχουν. Ήδη λοιπόν, από τη στιγμή της αποφοίτησής τους, όσοι δεν έχουν τα μέσα ενός Ζαγορίτη παίρνουν το μήνυμα ότι η ελληνική κοινωνία τους θέτει στο περιθώριο. Και φυσικά οι ίδιοι που κόπτονται για την αναγκαιότητα της "υπηρεσίας στην πατρίδα" είναι που τρέχουν να προσκυνήσουν τους γόνους και να φροντίσουν ώστε να έχουν δική τους καφετιέρα.