Οι εκπαιδευτικές άδειες

Μία ακόμα διάσταση στο θέμα των εκπαιδευτικών αδειών δίνει το παρακάτω άρθρο της Μακεδονίας:

Εκπαιδευτικούς που χρυσοπληρώνονται από τον ελληνικό λαό εν μέσω κρίσης, για να είναι… αιώνιοι μεταπτυχιακοί φοιτητές, ή που χρησιμοποιούν τη βιομηχανία των αποσπάσεων, για να ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο εκτός από τα διδακτικά τους καθήκοντα, αποκαλύπτουν τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή της η “ΜτΚ”.

Της Στελίνας Μαργαριτίδου
smargaritidou@gmail.com

Στο σύνολο της χώρας οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί που βρίσκονται εκτός σχολείου φτάνουν τους 18.000, αριθμός ικανός να στελεχώσει 720 τάξεις των 25 μαθητών! Μόνο στην Κεντρική Μακεδονία, σύμφωνα με τα στοιχεία της Περιφέρειας Εκπαίδευσης, 219 εκπαιδευτικοί είναι αποσπασμένοι σε υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας, ενώ σε άλλα Περιφερειακά Υπηρεσιακά Συμβούλια Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης εργάζονται 756 άτομα. Με απόσπαση στο εξωτερικό, δηλαδή σε υπηρεσίες και σε σχολεία, βρίσκονται 325 εκπαιδευτικοί. Εκπαιδευτικούς που βλέπουν την αίθουσα μόνο με το… κιάλι συναντά κανείς ακόμα και σε βουλευτικά γραφεία, με τις αποσπάσεις σε άλλες υπηρεσίες να φτάνουν τα 252 άτομα. Τη λίστα συμπληρώνουν οι 116 δάσκαλοι και καθηγητές που βρίσκονται σε εκπαιδευτικές άδειες. Παράλληλα, ή μάλλον ταυτόχρονα, στο Διδασκαλείο φοιτούν 236 εκπαιδευτικοί.

Και δικαστική δικαίωση!
Θα αντέτεινε κανείς ότι η μετεκπαίδευση των εκπαιδευτικών είναι όχι μόνο θεμιτή, αλλά και ευπρόσδεκτη, ως μέσο για την αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού της παιδείας. Το τραγικό όμως είναι ότι υπάρχουν περιπτώσεις εκπαιδευτικών που δηλώνουν ότι σπουδάζουν, πληρώνονται κανονικά και με προσαύξηση (ή και με διπλάσιους μισθούς, εάν φοιτούν στο εξωτερικό), αλλά ποτέ δεν… τελειώνουν τις σπουδές τους ούτε έχουν καμία υποχρέωση να προσκομίσουν τον τίτλο σπουδών τους στην υπηρεσία. Πρόσφατα μάλιστα εκδόθηκε δικαστική απόφαση που δικαιώνει αυτή την τακτική. Εκπαιδευτικός, που ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του, αρνήθηκε να προσκομίσει στην υπηρεσία τον τίτλο σπουδών και δικαιώθηκε για τη στάση του αυτή από ανώτατο δικαστήριο της χώρας.
Ο συγκεκριμένος εκπαιδευτικός -αναφέρει στη “ΜτΚ” άτομο από την Περιφέρεια Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας- στη διάρκεια των σπουδών του, που διήρκεσαν πέντε χρόνια, έπαιρνε τον μισθό του προσαυξημένο κατά 100%, αφού σπούδαζε στο εξωτερικό. Όταν του ζητήθηκαν αποδείξεις γι’ αυτές τις σπουδές, αρνήθηκε να τις προσκομίσει. Στη συνέχεια, όταν η υπηρεσία τού ζήτησε να επιστρέψει στο δημόσιο τα χρήματα που έπαιρνε ως αμοιβή, προσέφυγε δικαστικά και δικαιώθηκε διότι απλούστατα ο νόμος δεν καθορίζει ότι θα πρέπει ο εκπαιδευτικός που μετεκπαιδεύθηκε να προσκομίσει κάποιο επίσημο έγγραφο στην υπηρεσία του.
Αυτό που καθορίζει ο νόμος είναι ότι όσοι εκπαιδευτικοί κάνουν μεταπτυχιακά σε άλλη πόλη από αυτή που μένουν λαμβάνουν κανονικά τον μισθό τους προσαυξημένο κατά 40%, ενώ όσοι φοιτούν στο εξωτερικό κατά 100%! Ίδια πηγή αναφέρει ότι ασκούνται καθημερινά πιέσεις εκπαιδευτικών, που μένουν, για παράδειγμα, στην Περαία και κάνουν μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, προκειμένου να λάβουν και αυτοί την προσαύξηση 40%.
Θα μπορούσε εύλογα να αναρωτηθεί κανείς τι σχέση έχει η παραπάνω ακραία περίπτωση με τον αριθμό των εκπαιδευτικών που φοιτά στα σχολεία. Κι όμως! Στην Περιφέρεια Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας κάθε χρόνο 80 δάσκαλοι κάνουν αιτήσεις προκειμένου να εγκριθεί το μεταπτυχιακό τους, ενώ 110 καθηγητές ζητούν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Από αυτές τις αιτήσεις ικανοποιούνται 30 κάθε χρόνο στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και 40 στη Δευτεροβάθμια. Εάν αυτά τα νούμερα και τα ποσά που τα συνοδεύουν (γιατί όχι μόνο πληρώνονται οι μεταπτυχιακές σπουδές αλλά επιδοτούνται κιόλας) φαίνονται σημαντικά, τότε προσθέστε άλλους τόσους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι κάθε χρόνο παρακολουθούν μαθήματα στο Διδασκαλείο. Επισημαίνεται μάλιστα ότι ο θεσμός του Διδασκαλείου θεωρείται ξεπερασμένος, αφού ουσιαστικά αφορούσε την εκπαίδευση δασκάλων που τελείωναν τις διετούς φοίτησης Παιδαγωγικές Ακαδημίες.


* Τι ισχύει για τις αποσπάσεις. Οι αποσπάσεις εκπαιδευτικών στην κεντρική υπηρεσία γίνονται με υπουργική απόφαση ύστερα από γνώμη του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Διοικητικού Προσωπικού που λειτουργεί στην κεντρική υπηρεσία του υπουργείου. Οι αποσπάσεις στα γραφεία των Περιφερειακών Διευθύνσεων Εκπαίδευσης και των Διευθύνσεων και Γραφείων Εκπαίδευσης γίνονται με υπουργική απόφαση ύστερα από γνώμη των κατά τόπους Α’ ΠΥΣΔΕ και Α’ ΠΥΣΠΕ. Οι αποσπάσεις σε νομικά πρόσωπα δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου αρμοδιότητας του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων γίνονται με υπουργική απόφαση ύστερα από πρόταση των αρμοδίων καθ’ ύλην οργάνων των νομικών αυτών προσώπων. Στην πρόταση αυτή θα αναφέρεται το έργο που θα κληθούν να διεκπεραιώσουν οι υπό απόσταση εκπαιδευτικοί.


Ψυχολογικά προβλήματα και δουλειά σε γραφείο

Η δουλειά στην τάξη είναι πραγματικά επίπονη διαδικασία. Απαιτεί καλή ψυχολογική κατάσταση, επαρκείς γνώσεις σε πολλά αντικείμενα, επαφή με τον μαθητή, μεταδοτικότητα, συνεχές διάβασμα, ενημέρωση, δουλειά στο σπίτι. Ορισμένοι από τους εκπαιδευτικούς προφασίζονται ψυχολογικά προβλήματα ή άλλου είδους κολλήματα, προκειμένου να ελαφρύνουν τη θέση τους ή να έχουν ακόμη και τη δυνατότητα επιλογής μιας δεύτερης δουλειάς, η οποία είναι συνήθως στο όνομα της/του συζύγου. Εάν όμως κοβόταν το εξωδιδακτικό επίδομα ή το επίδομα προετοιμασίας, τότε πόσοι από αυτούς θα έβρισκαν προφάσεις για να μην μπουν στην τάξη; Τα παραπάνω, όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, τα λέει στέλεχος της δημόσιας εκπαίδευσης, που γνωρίζει το πρόβλημα από μέσα. “Εάν ήμουν στη θέση της υπουργού, θα ξεκινούσα από αυτά, τα κακώς κείμενα. Δεν μπορεί όλοι εμείς να πληρώνουμε τις μεταπτυχιακές σπουδές, και μάλιστα με προσαύξηση ενός εκπαιδευτικού, και αυτός να μην έχει καν την υποχρέωση να προσκομίσει τα απαραίτητα έγγραφα στην υπηρεσία του!” υπογραμμίζει.