Το συγκεκριμένο μνημείο (για την ακρίβεια μία τιμητική πλακέτα) τοποθετήθηκε σε χώρο του Παντείου από την ΚΝΕ, σύμφωνα με ανακοίνωση της οποίας:
"Το μνημείο, μια χάλκινη πλακέτα με το πρόσωπο της δολοφονημένης αγωνίστριας και στίχους από το ποίημα που είχε γράψει ο Γιάννης Ρίτσος στη μνήμη της, το είχε αναρτήσει η ΚΝΕ στο χώρο του Παντείου Πανεπιστημίου, μετά από εκδήλωση που οργάνωσε στο ίδρυμα την περασμένη Δευτέρα (13 Δεκέμβρη) αφιερωμένη στην Σωτηρία Βασιλακοπούλου. Θυμίζουμε ότι η Σ. Βασιλακοπούλου δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τραμπούκους της εργοδοσίας, το 1980, έξω από το εργοστάσιο - γκέτο της ΕΤΜΑ, όπου συμμετείχε σε εξόρμηση - κάλεσμα προς τους εργαζόμενους για την απεργία της επόμενης μέρας. Από τότε, κάθε χρόνο, η ΚΝΕ, ο Σύλλογος Φοιτητών Παντείου (του οποίου ήταν μέλος η Σωτηρία), η Ομοσπονδία και το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργών κι άλλοι φορείς τιμούν τη μνήμη της με εκδηλώσεις την επέτειο της δολοφονίας της έξω από το εργοστάσιο της ΕΤΜΑ και σε μια αντίστοιχη κίνηση η ΚΝΕ ανάρτησε και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο τιμητική πλακέτα στη μνήμη της."
Τα δικαιώματα των εργαζομένων στην Ελλάδα πάντα υπέφεραν, ιδιαίτερα κάτω από αριστερά αφεντικά, και καλό θα ήταν να μην ξεχνούν τα απολιθώματα της ΚΝΕ ποιός καθιέρωσε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τα δικαιώματα των εργατών. Το αν η εργοδοσία της ΕΤΜΑ είχε δίκιο ή όχι δεν το γνωρίζουμε, όμως εκείνο που σίγουρα γνωρίζουμε είναι η πάγια τακτική των κομμουνιστών να διασπείρουν μέλη των οργανώσεών τους σε διάφορους άσχετους χώρους προκειμένου να στηρίξουν αριθμητικά τις ενέργειές τους, να υποκινήσουν ταραχές και καταλήψεις, και να επιβάλλουν τη νοσηρή τους ιδεολογία.
Το ότι κάποτε λοιπόν μία φοιτήτρια της Παντείου πήγε να κάνει εξόρμηση έξω από ένα εργοστάσιο επειδή έτσι διέταξε το κόμμα αποτελεί δείγμα της παθογένειας τόσο της Αριστεράς όσο και της κρατούσας φοιτητικής νοοτροπίας, και σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε δικαιολογία για την παραχώρηση σχετικού χώρου στην ΚΝΕ.
Από την άλλη, τα κίνητρα των ΕΑΑΚ για την απομάκρυνση της πλακέτας αποτελούν επίσης δείγμα της παθογένειας του δημόσιου πανεπιστημίου:
"Αυτό το μνημείο, όμως, βεβηλώθηκε και αποκαθηλώθηκε την Παρασκευή 17 Δεκέμβρη από ομάδα μελών της ΕΑΑΚ, στο όνομα τού ότι η κολόνα όπου αναρτήθηκε το μνημείο ήταν εντός του χώρου όπου ...κολλάει τις αφίσες της η ΕΑΑΚ!"
Με άλλα λόγια, τα πανεπιστημιακά κτίρια έχουν γίνει χώροι όπου οι κομματικές μαφίες έχουν μοιράσει τους τοίχους και τις κολώνες για την αφισοκόλλησή τους, και αυτό αποτελεί de facto που δεν απασχολεί καθόλου τις ανίκανες πανεπιστημιακές αρχές.
Μετά από αυτά, το ερώτημα είναι γιατί τα ξένα πανεπιστήμια αναγνωρίζουν ακόμα τα "πτυχία" της Παντείου, τη στιγμή που είναι προφανές ότι αυτά αποτελούν προϊόντα ενός τριτοκοσμικού συστήματος που καμία σχέση δεν έχει με πραγματικό πανεπιστήμιο.
