Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων στην Ελλάδα, όμως εδώ το θέμα έχει ιδιαίτερες πτυχές.
Θα ξεκινήσουμε από την παραπληροφόρηση που το ίδιο το κράτος επικροτεί στο ζήτημα των προοπτικών κάθε λογής σχολών. Βλέπουμε να διαφημίζονται διάφορα - κρατικά - ιδρύματα διαφόρων βαθμίδων με τρόπο που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, και αυτό αφορά ακόμα και πανεπιστημιακά τμήματα, όπως συμβαίνει με τη γνωστή υπόθεση της σχολής Πλαστικών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, όπου κάποιοι έλεγαν πως όταν έρθει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία δήθεν θα λύσει άμεσα το πρόβλημα.
Ας μείνουμε όμως στο θέμα της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης. Το Υπουργείο Παιδείας με ιδιαίτερη χαρά ανακοίνωσε πως έλαβε μέτρα εναντίον ιδιωτικού ΙΕΚ που διαφήμιζε πως ήταν το καλύτερο της Ευρώπης, αλλά δε βλέπουμε την ίδια ευαισθησία για την ψευδή διαφήμιση διαφόρων τμημάτων και ειδικοτήτων που αναζητούν απεγνωσμένα μαθητές.
Το άλλο σκέλος της διαμαρτυρίας της 2ης ΕΠΑΣ Σιβιτανιδείου αφορά τους ίδιους τους διαμαρτυρόμενους, οι οποίοι με δικά τους λόγια ζητούν πτυχία με ουσία και κύρος, και διαμαρτύρονται απαιτώντας να έχουν αντίκρυσμα οι σπουδές τους. Το τι είδους σπουδές είναι αυτές, σε τι είδους "πτυχία" μπορεί να οδηγούν και ποιό κύρος δικαιούνται να έχουν το αποδεικνύουν τα διάφορα βίντεο που έχουν ανεβάσει στο youtube οι ίδιοι οι μαθητές διαφόρων τμημάτων ηλεκτρολόγων της Σιβιτανιδείου, στα οποία εμφανίζονται υπό την εμφανή επήρρεια ψυχοτρόπων ουσιών και διαφημίζουν με τον καλύτερο τρόπο την ποιότητα των σπουδών τους.
Ποιός άραγε θα δώσει "κύρος και αντίκρυσμα" σε τέτοιου είδους "σπουδές"; Κάτι τέτοιο θα έριχνε ακόμα περισσότερο το επίπεδο και την ποιότητα του υπάρχοντος εργατικού και τεχνικού δυναμικού.
Ειδικά για το διαχρονικό επίπεδο των σπουδών στη Σιβιτανίδειο το παρακάτω απόσπασμα είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικό:
"Αυτό με τον αδελφό μου, πικρή ιστορία. Ηταν κόπανος στο σχολείο, με κλωτσιές απο τον μπαμπά μου πήρε το απολυτήριό του αφού έμεινε στην ίδια τάξη 3 φορές. Ηθελε ο μπαμπάς να τον κάνει μηχανικό, να τον στείλει στο Πολυτεχνείο, ενώ εκείνος ήθελε να γίνει ζιγκολό. Ηταν όμορφος είχε πάρει τα ανοιχτά χρώματα της μάνας, τα γαλανά της μάτια που ζάλιζαν τον θηλυκόκοσμο. Απο τα 12 του χρόνια τον κυνηγούσαν μεγαλύτερές του και αυτός κορδωνόταν. Που μυαλό για βιβλία! Κάθε που κόλλαγε αφροδίσια, τον πήγαινε η μάνα στο γιατρό γιατί ο πατέρας μου έλεγε ότι αυτές οι μολύνσεις μόνο με βρεγμένη σανίδα θεραπεύονται! Φυσικά δεν πήγε πολυτεχνείο, και κατέληξε στη Σιβιτανίδειο να παρακολουθήσει μία σχολή για μηχανικούς. Τελείωσε τη σχολή στα 5 χρόνια (με ξύλο πάντα) και μετά είχε τη φαεινή ιδέα ο πατέρας μου να πτωχεύσει. Τον έστειλε στη Γερμανία (του έκανε γερμανικά απο τα 10 του χρόνια με γερμανίδα δασκάλα) για μεταπτυχιακά. Εκεί διαπιστώθηκε ότι δεν ήξερε γερμανικά, γρί. Τη γερμανίδα την είχε γκόμενα και είχε μάθει τα βασικά που μαθαίνουν συνήθως με μία μέθοδο Λιγκουαφόν οι όποιοι τουρίστες. Στη Γερμανία έκατσε 15 χρόνια για να πάρει ένα πτυχίο σαν αυτό που παίρνουν τώρα απο το Πολυτεχνείο. Γύρισε θριαμβευτής με το πτυχίο, μία σύζυγο και ένα παιδί. Ο πατέρας μου τον πέταξε έξω. Τη σύζυγό του (ελληνίδα κόρη μεταναστών) τη σιχάθηκε απο την αρχή γιατί κάπνιζε και κουνούσε πέρα-δώθε τους γοφούς της..τη θεώρησε που.. . Τα χρόνια όμως που ο αδελφός μου πήγαινε στη Σιβιτανίδειο, έφερνε σε εμάς τις γκομενίτσες του και τις κουτούπωνε στο σαλονάκι μας. Γιατί στο σπίτι του πατέρα του, αυτά δεν περνάγανε."
Βέβαια, πίσω από αυτές τις επιστολές της 2ης ΕΠΑΣ Σιβιτανιδείου ίσως να πρέπει να αναζητήσει κανείς και άλλα κίνητρα, που δε σχετίζονται απαραίτητα με τους μαθητές. Όπως και να έχει, η λύση για το πρόβλημα υπάρχει:
Να τιμωρηθούν όσοι είναι υπεύθυνοι για αυτές τις παραπλανητικές διαφημίσεις με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το Υπουργείο Παιδείας τιμωρεί τις διάφορες ιδιωτικές σχολές.
