Ένα από τα μυθεύματα του κρατικού πανεπιστημίου που προτάσσουν όσοι επιθυμούν τη διαιώνιση του σημερινού status quo είναι η υποτιθέμενη έρευνα που διεξάγεται σε αυτό, και που υποτίθεται ότι θα εκλείψει αν το δημόσιο πανεπιστήμιο υποκύψει στις ανάγκες της αγοράς.
Το ερώτημα είναι ποιά είναι αυτή η υποτιθέμενη έρευνα για την οποία αξίζει να συντηρούνται τα πλήθη των "πανεπιστημιακών" κηφήνων, που η μόνη τους έγνοια είναι πως θα καταφέρουν να διορίσουν τα παιδιά τους. Η πραγματικότητα είναι γνωστή εδώ και δεκαετίες σε όσους έχουν άμεση σχέση με το σύστημα, αντιγραφές από τις πιο πιθανές και απίθανες πηγές, ενίοτε και "εθελοντική" εργασία φοιτητών, και το αποτέλεσμα είναι η πρωτότυπη έρευνα που θέτει την Ελλάδα στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πραγματικότητας αποκαλύπτει το GURF, και αξίζει να διαβάσετε τη σχετική σελίδα. Εμείς θα σταθούμε σε δύο πράγματα:
Το πρώτο είναι η ξεδιάντροπη αντιγραφή που έλαβε χώρα. Αν δει κανείς τα abstracts των δύο κειμένων, η διαφορά είναι αμελητέα. Εκείνο όμως που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι το ότι οι Έλληνες αντιγραφείς δεν δίστασαν να προσθέσουν στην αντιγραφή τους και τη φράση "original research".
Το δεύτερο είναι η επαγγελματική εξέλιξη των αντιγραφέων. Ο Βασίλειος Διάφας διορίστηκε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, πήρε απόσπαση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και το ίδιο χρονικό διάστημα έκανε και διδακτορικό στη Βουλγαρία. Αινιγματικός ο τρόπος με τον οποίο αυτά έγιναν ταυτόχρονα, και εξίσου αινιγματικά τα κριτήρια με τα οποία το παντοδύναμο τότε ΔΙΚΑΤΣΑ αναγνώρισε το διδακτορικό αυτό. Ας μην ξεχνάμε ότι το ΔΙΚΑΤΣΑ, και μετέπειτα το ΔΟΑΤΑΠ, επέβαλε δρακόντειους όρους προκειμένου να προβάλλει προσχώματα στην αναγνώριση άλλων τίτλων που στην περίπτωση χωρών όπως η Βουλγαρία χαλάρωναν σημαντικά.
Σημειώνεται πως η επιστημονική εξειδίκευση για την οποία το δημόσιο πανεπιστήμιο πληρώνει τον Βασίλειο Διάφα είναι το καγιάκ, οπότε και όλες οι έρευνες που αντιγράφει προσαρμόζονται στο καγιάκ.
Περίπου τα ίδια ισχύουν και για τον άλλο αντιγραφέα, Σωκράτη Καλουψή. Μετά από μία θητεία στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, βρέθηκε στη θέση του λέκτορα με το βασικό πτυχίο, και στη συνέχεια πήρε διδακτορικό μετά από έξι χρόνια. Η δική του επιστημονική εξειδίκευση υποτίθεται πως αφορά την κωπηλασία, και φέρει με καμάρι τον τίτλο του Αναπληρωτή Καθηγητή.
Ο τρίτος αντιγραφέας, Γεώργιος Κυπραίος, κατέχει κι αυτός θέση στο δημόσιο πανεπιστήμιο με αντικείμενο τα ακραία σπορ και την καταγραφή του πόσοι πηγαίνουν για καγιάκ και Bungee Jumping.
Αυτά είναι λοιπόν τα υψηλά κριτήρια με τα οποία κάποιοι σκαρφαλώνουν στους ακαδημαικούς θώκους στην Ελλάδα και αυτή είναι η δήθεν υψηλού επιπέδου έρευνα που παράγουν. Και αυτό είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο που συντηρεί το κράτος και προφυλάσσει από τη βαρβαρότητα της αγοράς, ώστε κάποιοι να καλοπερνούν και να παρακάμπτουν με ευκολία όλα τα τυπικά και γραφειοκρατικά εμπόδια που ισχύουν για τους κοινούς θνητούς.
