Κάθε άτομο βρίσκει το είδωλο που του ταιριάζει, οπότε δε χρειάζεται να απορούμε που σύσσωμες συγκεκριμένες ομάδες ανήγαγαν το Γρηγορόπουλο σε είδωλό τους και καθιέρωσαν την επέτειό του ως αφορμή για διαδηλώσεις στη μνήμη του και φυσικά τις απαραίτητες βιαιοπραγίες και ρίψεις μολότωφ.
Βλέπουμε λοιπόν στις σχετικές "εκδηλώσεις" να πρωτοστατούν "μαθητές, φοιτητικούς συλλόγους, πολιτικές και εργατικές οργανώσεις". Και αναρωτιέται κανείς τι σχέση μπορεί να έχουν οι εργατικές οργανώσεις με ένα γόνο μεγαλοαστικής οικογένειας, και τι σχέση έχουν και οι φοιτητικοί σύλλογοι, αφού έτσι κι αλλιώς κι ο Γρηγορόπουλος θα ακολουθούσε την τακτική του ΙΒ.
Δε γνωρίζουμε αν φέτος ο γιός της Διαμαντοπούλου συμμετείχε στις πορείες και στα επεισόδια, αν και η απάντηση είναι μάλλον αρνητική. Όταν το ΠΑΣΟΚ χάσει την εξουσία, θα τον δούμε πάλι προκειμένου να οικοδομηθεί το προφίλ που θα εξασφαλίσει το πολιτικό του μέλλον.
Όμως στα Χανιά συνέβη κάτι πολύ περίεργο. Ανάμεσα στους συλληφθέντες κατά τη διάρκεια της σχετικής πορείας ήταν και δύο δεκατριάχρονοι μαθητές και ένα μέλος τοπικού συλλόγου αδιόριστων εκπαιδευτικών.
Το αν οι κατηγορίες που τους αποδόθηκαν ευσταθούν ή όχι δε μπορούμε να το γνωρίζουμε. Εκείνο όμως που βλέπουμε από τα σχετικά ανακοινωθέντα τόσο των ΟΛΜΕδων των Χανίων όσο και του συλλόγου αδιόριστων είναι πως η παρουσία τους εκεί είχε θεσμικό χαρακτήρα. Και εδώ προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα.
Ποιά είναι η ταύτιση των αδιόριστων εκπαιδευτικών με το Γρηγορόπουλο; Μήπως ο Γρηγορόπουλος ήταν ένας μελλοντικός αδιόριστος εκπαιδευτικός;
Ποιά είναι η ταύτιση των δεκατριάχρονων μαθητών που επιπλέον οι συνδικαλιστές μας πληροφορούν πως είναι παιδιά μεταναστών; (Το αν είναι λαθρομετανάστες δεν προσδιορίζεται)
Το να προσπαθούν να μας πείσουν ότι υπάρχει κάποια σοβαρή ιδεολογική ταύτιση ανάμεσα στα ανήλικα παιδιά μεταναστών και το γόνο γνωστής οικογένειας που σκοτώθηκε πάνω στη διασκέδαση είναι το λιγότερο γελοίο. Εκείνο που φαίνεται από όλα αυτά είναι πως κάποιοι υποκινούν τις πορείες και τα επεισόδια, στρατολογώντας άσχετα άτομα μειωμένης κριτικής ικανότητας, και οι ευθύνες πρέπει να αποδοθούν κατά κύριο λόγο στους συνδικαλιστές της εκπαίδευσης και στους επαγγελματίες αριστερούς.
