Την αρχή έκανε εκπροσωπόντας το ΚΚΕ η Λιάνα Κανέλλη:
"Η Λ. Κανέλλη κατήγγειλε ότι το 80% του επιστημονικού προσωπικού των ΤΕΙ είναι έκτακτο και βιώνει τη χρόνια ομηρία και την εκμετάλλευση και έφερε ως παράδειγμα το ΤΕΙ του Πειραιά, όπου 850 έκτακτοι είναι απλήρωτοι από το Μάρτη και γι' αυτό έχουν προχωρήσει σε επίσχεση εργασίας. Η κυβέρνηση, είπε, έχει κηρύξει άτυπη στάση πληρωμών και αυτό είναι ένα δείγμα για το πώς αντιμετωπίζει το χώρο της Παιδείας τον οποίο έχει μετατρέψει σε χώρο «διά βίου ταλαιπωρίας».
Ζήτησε δε όχι μόνο την καταβολή των δεδουλευμένων, αλλά και τη μονιμοποίησή τους με την κατάργηση του θεσμού των εκτάκτων."
Το ερώτημα είναι πως μπορείς να μονιμοποιήσεις αυτούς που έχουν ήδη μόνιμη εργασία.
Μεταξύ άλλων, τα μέλη του Συλλόγου Εκτάκτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού του ΤΕΙ Πειραιά αναφέρουν:
"Είμαστε η ξεθωριασμένη εικόνα του μέλλοντος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που λειτουργεί με τους ευτελείς και πειθαναγκαστικούς όρους ελαστικής εργασίας, που είναι ανταγωνιστική, διότι με το ελάχιστο κόστος –οικονομικό, θεσμικό, δημοκρατικό– παράγει το μέγιστο αποτέλεσμα: πτυχιούχους χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα, με γνώσεις αναλώσιμες στα όρια της κατάρτισης στελεχών (;) εφαρμογής.
...Το εκπαιδευτικό έργο στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση δεν μπορεί να υλοποιείται με συμβάσεις Ιδιωτικού Δικαίου, ωρομισθίες και κυρίως με απλήρωτη εργασία. Δεν μπορούμε να διδάξουμε υπό συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης και εργασιακής ομηρίας."
Πόσοι άραγε από αυτούς τους "ωρομίσθιους" είναι μόνιμοι εκπαιδευτικοί;
Πόσοι άραγε από αυτούς τους "ωρομίσθιους" είναι κομματικοί εγκάθετοι;
Πόσοι άραγε από αυτούς τους "ωρομίσθιους" είναι γόνοι είτε εκπαιδευτικών οικογενειών, είτε πολιτικών και κρατούντων;
Πόσοι άραγε από αυτούς τους "ωρομίσθιους" βρίσκονται ταυτόχρονα σε πλειάδα τέτοιων "ελαστικών σχέσεων εργασίας" χάρη σε γνωριμίες;
Και τέλος με ποιόν τρόπο γίνεται η επιλογή τους;
Είναι πολλά τα ερωτήματα...
