Μετά το Γρηγορόπουλο, οι αριστεροί συνδικαλιστάδες όλων των βαθμίδων (ξανα)θυμήθηκαν τον Τεμπονέρα.
Ο θάνατος οποιουδήποτε ανθρώπου μπορεί να αποτελεί λυπηρό γεγονός, και φυσικά το ίδιο ισχύει και για τη δολοφονία του Τεμπονέρα. Υπάρχει όμως μεγάλη απόσταση μέχρι του σημείου να δικαιολογείται η αναγωγή του σε σύμβολο.
Θα μπορούσε βέβαια να πει κανείς ότι κάθε ομάδα διαθέτει το σύμβολο που της αρμόζει, και αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην περίπτωση της ηρωοποίησης(!) του Γρηγορόπουλου.
Η γελοιότητα αυτών των ηρωοποιήσεων φαίνεται στο βίντεο που ανέβασε η παρέα του Κάτσικα, όπου βλέπουμε τους μαθητές του 1ου ΕΠΑΛ Κορίνθου να λένε πως πρόκειται για "δύο άτομα που κάνανε πολλά"!
Έχουμε λοιπόν τον Τεμπονέρα να συμβολίζει την κατάληψη του σχολείου, και τον Καλαμπόκα να συμβολίζει την ανακατάληψή του.
Δηλαδή έχουμε δύο λυπηρούς συμβολισμούς, που αποδεικνύουν πόσο χαμηλά βρίσκεται το πνευματικό επίπεδο του μικρόκοσμου που περιστρέφεται γύρω από κάθε σχολείο (και πανεπιστήμιο).
Και οι δύο συμβολισμοί ταυτίζονται με την οπισθοδρομικότητα, την αναγωγή του σχολείου σε χώρο αντιπαράθεσης που πρέπει να ανήκει σε κάποιον, που πρέπει να έχει κομματικό χρώμα, που πρέπει να κυβερνάται από τον όχλο και το δίκαιο του ισχυροτέρου.
