Δικαιολογητικά μαθητών

Η παράνοια της Ελληνικής πραγματικότητας δείχνει να λαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Μέχρι πρότινος είχαμε τα πιστοποιητικά υγείας για τους επίδοξους εκπαιδευτικούς, τη στιγμή που η αναπηρία άνω του 67% μοριοδοτείται θετικά. Στη συνέχεια είχαμε την εμμονή των αρχών στην τυπικότητα των δικαιολογητικών για τους ιθαγενείς μαθητές, αλλά την ταυτόχρονη απαίτηση των ΟΛΜΕδων αυτό να μην ισχύει για τους αλλοδαπούς. Τώρα έχουμε και τον καταναγκασμό των γονέων να προμηθεύονται πλήθος ιατρικών πιστοποιητικών προκειμένου να εγγράψουν τα παιδιά τους στο σχολείο, τη στιγμή που το κράτος θα μπορούσε να ασκήσει προληπτική πολιτική υγείας με άλλους τρόπους, σίγουρα λιγότερο ταλαίπωρους για τους γονείς και πιο ουσιαστικούς. Ας δούμε όμως πως περιγράφει την κατάσταση άρθρο της Ελευθεροτυπίας:

"Ανούσια ταλαιπωρία και οικονομική αιμορραγία για μια απλή εγγραφή στο Δημοτικό. Με άλλα λόγια... «Μάθημα πρώτον»: «Γραφειοκρατία».

Οι γονείς στις μέρες μας πρέπει να μαζέψουν υποχρεωτικά τέσσερα διαφορετικά ιατρικά πιστοποιητικά από ειδικούς (καρδιολόγο, παιδίατρο, οφθαλμίατρο, οδοντίατρο) -δηλ. ένα κόστος ύψους τουλάχιστον 160 ευρώ- και να τα καταθέσουν προκειμένου να εγγραφεί ένα παιδί στο Δημοτικό σχολείο.

Για τα ρωμαϊκά βασανιστήρια των Ελληνόπουλων ο Θανάσης Δρίτσας, καρδιολόγος στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο και μουσικός, μας γράφει: «Σε πολλές περιπτώσεις το κόστος αυξάνεται περαιτέρω, διότι πολλοί π.χ. καρδιολόγοι υποβάλλουν τα παιδιά υποχρεωτικά σε υπερηχογράφημα καρδιάς (triplex καρδιάς). Ακόμη επί ανιχνεύσεως ασήμαντων κλινικά προβλημάτων παιδιά και γονείς "τρομοκρατούνται", έτσι ώστε τα παιδιά να υφίστανται τακτική παρακολούθηση και συστηματική χρηματική απομύζηση στη συνέχεια.

Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες η ιατρική εξέταση των παιδιών αποτελεί υπόθεση των παιδιάτρων ή των γενικών γιατρών και μόνον εκείνοι μπορούν να παραπέμψουν τα παιδιά σε ειδικούς, εφόσον το κρίνουν απαραίτητο. Στη χώρα μας η "πρόληψη" υποκριτικά αρχίζει και σταματάει στην τυπικούρα των ιατρικών βεβαιώσεων για την εγγραφή, προκειμένου κυρίως να καλυφθεί ένα ευθυνόφοβο εκπαιδευτικό σύστημα».

Ο ίδιος σημειώνει πως η εγγραφή στην πρωτοβάθμια δημόσια εκπαίδευση είναι υποχρεωτική και τα Δημοτικά σχολεία δεν είναι ούτε αθλητικά σωματεία ούτε μονάδες εκπαίδευσης καταδρομέων. «Ετσι η συλλογή δαπανηρών εξειδικευμένων ιατρικών βεβαιώσεων πέραν του παιδιάτρου (σε εποχές μάλιστα οικονομικής κρίσης και υπερχρέωσης των ταμείων) αποτελεί αστοχία και αναίτια ταλαιπωρία. Είναι βέβαιο ότι τη συντήρηση αυτού του φαινομένου επιθυμούν όσοι ωφελούνται οικονομικά από τη μαζική προσέλευση παιδιών, δηλ. γιατροί του δημόσιου και ιδιωτικού φορέα, διαγνωστικά κέντρα και κλινικές. Αν δεν υπάρξει επί της ουσίας παρέμβαση, προβλέπω να επεκτείνεται η λίστα των ιατρικών βεβαιώσεων ...ίσως και σε ψυχιατρικές εξετάσεις»."