Η Σχοιναράκη-Ηλιάκη ξεκίνησε ως πράσινη συνδικαλίστρια της ΔΟΕ, για να εκλεγεί στη συνέχεια βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Όπως και στην περίπτωση του Χάρη Τσιόκα, δε μπορούσε το κομματικό κράτος να την αφήσει να βασανίζεται στην τάξη, οπότε της έδωσε το χρίσμα της Νομαρχίας. Όταν έληξε η θητεία της ως Νομάρχις, υποτίθεται πως θα επέστρεφε στα παιδαγωγικά της καθήκοντα. Έτσι, στις 20 Μαρτίου 2011 παρουσιάστηκε στο 43ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου, έχοντας φροντίσει να βρίσκονται έξω από το σχολείο δημοσιογραφίσκοι για να τους κάνει δηλώσεις.
Χωρίς ντροπή, η Σχοιναράκη-Ηλιάκη έβγαλε ολόκληρο λόγο στα κανάλια:
"Χρειάζεται ο καθένας να δουλέψει και να προσφέρει στον τομέα ευθύνης του. ...η φιλοδοξία του καθένα δε θα πρέπει να τοποθετείται πάνω από το συμφέρον του τόπου και των πολιτών ...ο τόπος έχει ανάγκη για προσφορά και εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να επαναπαυθώ στις δάφνες της πολιτικής μου πορείας. Αυτή είναι η δουλειά μου, η ευθύνη μου και εδώ μπορώ να προσφέρω..."
Φαίνεται όμως πως τελικά δεν είχε και πολλά να προσφέρει, καθώς μπορεί να έστησε κανονικό σόου για την υποτιθέμενη επιστροφή της στις σχολικές αίθουσες, αλλά φρόντισε ιδιαίτερα αθόρυβα να λάβει απόσπαση για την αυλή του Jeffrey. Στις 6 Απριλίου 2011, ο Γιωργάκης Παπανδρέου της εξασφαλίζει την πολυπόθητη απόσπαση:
"Αποσπάται από 01.05.2011 η Ευαγγελία Σχοιναράκη - Ηλιάκη του Διογένη, εκπαιδευτικός της Δ/νσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Ηρακλείου, σε θέση Ειδικού Συμβούλου, στη Μονάδα Συντονισμού Ειδικών Προτεραιοτήτων, στη Γενική Γραμματεία Πρωθυπουργού."
Ποιές είναι άραγε αυτές οι Ειδικές Προτεραιότητες που θα συντονίσει η πράσινη δασκάλα, και μάλιστα ως Ειδική Σύμβουλος; ’λλο ένα επίτευγμα του συστήματος πράσινης αξιοκρατίας με την προσωπική εγγύηση του Jeffrey.
H αισχρή μαυρογυαλούρα του Ηρακλείου φώναξε τις κάμερες για να κάνει δηλώσεις για την επιστροφή της στο σχολείο στις 20 Μαρτίου, τη στιγμή που στις 6 Απριλίου ήταν έτοιμη η απόσπασή της. Και αυτή είναι η τυπική διαδρομή όλων των κομματικών κηφήνων τύπου Σχοιναράκη-Ηλιάκη, που όχι μόνο δεν έχουν πατήσει ποτέ τους σε τάξη, όχι μόνο επιζητούν συνδικαλιστικές περγαμηνές για να εξασφαλίσουν την αναρρίχησή τους, αλλά και φροντίζουν ώστε το καθεστώς διαπλοκής να τους βρίσκει πάντα μία θέση αργομισθίας ώστε να μη χρειαστεί ποτέ να ταλαιπωρηθούν με το να κάνουν μάθημα.
Στην περίπτωση αυτή έχουμε μία επιπλέον πρωτοτυπία: Η πράσινη κυράτσα ήταν τόσο αδίστακτη που φώναξε και τα κανάλια για να αποθανατίσουν την υποτιθέμενη προσφορά της στο κοινωνικό σύνολο μέσω της εκπαιδευτικής διαδικασίας την ίδια στιγμή που είχε κανονίσει να βρει θαλπωρή στο αντίσκηνο του Jeffrey. ’ραγε πόσα αντίστοιχου μεγέθους ψεύδη έχει εκστομίσει ως συνδικαλίστρια και ως βουλευτής;
Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο των συνδικαλιστάδων!
