Αφού διόρθωσε όλα τα κακώς κείμενα στα δημόσια σχολεία, η Διαμαντοπούλου είδε πως ήταν καιρός να ασχοληθεί και με τα ιδιωτικά. Έτσι αποφάσισε να εγκρίνει το αίτημα των συνδικαλιστάδων της ΟΙΕΛΕ οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί να είναι υποχρεωμένοι να έχουν επιτυχία στο ΑΣΕΠ.
Τα κίνητρα της ΟΙΕΛΕ είναι ιδιαίτερα πονηρά, καθώς οι ίδιοι οι φωνασκούντες συνδικαλιστές δεν απέκτησαν τη θέση τους χάρη στην επιτυχία τους στο ΑΣΕΠ, αλλά με τον τρόπο αυτό καταφέρνουν να εμποδίσουν τους ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων να βρουν εργαζόμενους στο μέλλον.
Με τη σειρά τους οι ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων απαιτούν να είναι πιο εύκολο να απολύσουν κάποιον εργαζόμενο. Και φυσικά είναι γνωστός και ο ρόλος των ιδιοκτητών, οι οποίοι καταστρατηγούν με μεγάλη ευκολία τους κανόνες του δικαίου προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα οικονομικά και πολιτικά τους συμφέροντα.
Σε μία τέτοια πραγματικότητα, η εμμονή της ΟΙΕΛΕ στο θέμα του ΑΣΕΠ δείχνει μία ιδιαίτερη πολιτική σκοπιμότητα, καθώς ένα τέτοιο κριτήριο ουσιαστικά εξισώνει τα δημόσια με τα ιδιωτικά σχολεία. Εφόσον δηλαδή ένα ιδιωτικό σχολείο δεν είναι ελεύθερο να προσλαμβάνει όποιον θέλει, η διαφορά του από το δημόσιο γίνεται όλο και μικρότερη.
Τελικά οι απαιτήσεις της ΟΙΕΛΕ και των ιδιοκτητών προσπαθούν να επιτύχουν έναν περίεργο συνδυασμό: Το ιδιωτικό σχολείο να μη μπορεί να προσλάβει όποιον θέλει, αλλά αυτόν που προσλαμβάνει να μπορεί να τον απολύσει με μεγάλη ευκολία.
Εντύπωση επίσης προκαλεί και η απαίτηση της ΟΙΕΛΕ οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί να πρέπει και αυτοί να έχουν πιστοποιητικό παιδαγωγικής κατάρτισης. Αυτό άραγε σημαίνει ότι τα μέλη της ΟΙΕΛΕ θα καθήσουν και τα ίδια να παρακολουθήσουν σχετικά μαθήματα, ή προτιμούν να εξαιρέσουν τους εαυτούς τους;
