Όσο περνάει ο καιρός, τόσο και βαθαίνει το χάσμα ανάμεσα στις διάφορες οργανώσεις "αδιόριστων εκπαιδευτικών" που ανταγωνίζονται η μία την άλλη για το ποιά εκπροσωπεί καλύτερα όσους πτυχιούχους δεν πρόλαβαν να εξασφαλίσουν μέχρι τώρα τον πολυπόθητο διορισμό στο δημόσιο.
Το πραγματικό ζητούμενο για αυτόν τον καυγά είναι ποιό προεδρείο θα εξασφαλίσει τη μεγαλύτερη προβολή ώστε τα μέλη του να "τακτοποιηθούν" πρώτα, οπότε και τα διάφορα αιτήματα περισσότερο εξυπηρετούν την κάλυψη των προσωπικών κινήτρων.
Αξίζει όμως να σταθούμε σε ένα πάγιο αίτημα των κάθε λογής "αδιόριστων εκπαιδευτικών", αυτό για "ενιαίο δεκατετράχρονο υποχρεωτικό δημόσιο σχολείο με υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση". Αυτή η απαίτηση είναι ενδεικτική του αντικοινωνικού χαρακτήρα των συνδικαλιστικών διεκδικήσεων, που αφορούν μόνο τα συμφέροντα μίας συγκεκριμένης δράκας ανθρώπων χωρίς καμία έγνοια για τις επιπτώσεις στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.
